Ook als u er niet meer bent, kunt u er voor anderen zijn

Mevrouw Onland weet wat het betekent om iemand te verliezen aan dementie. In 2016 overleed haar broer aan de gevolgen van deze veelvoorkomende hersenaandoening. In korte tijd zag ze hem een heel ander mens worden. Bang. Verward. Afhankelijk. Mevrouw Onland besloot te willen nalaten aan de Hersenstichting. ‘Ik wil verlichting bieden aan iedereen die door dementie in het duister tast.’

De situatie verergert

“Een hersenaandoening zet je leven op z’n kop. Ook dat van mij en mijn broer. Hij was een grote, leuke man die langzaam uit het leven verdween. Heel confronterend. Toen hij overleed, was dat verdrietig, maar het verloste hem ook uit zijn lijden. Hij kreeg al op zijn 63e dementie. Het zet je aan het denken over je eigen bestaan en het einde daarvan. Naasten tasten vaak in het duister over waar je nou goed aan doet. Je wilt het voor iemand zo leuk mogelijk maken. Nog even een uitstapje, nog even naar buiten. Terwijl die persoon zelf daar juist helemaal ontregeld van kan worden. Als omgeving ga je maar door. Daardoor heb je niet in de gaten hoe snel de situatie verergert.”

Waardig ouder worden

“Als iemand dementie krijgt, lijdt de omgeving mee. Dat je diegene als een heel nieuw persoon moet gaan zien, is zwaar. Ik wil iets doen om de ziekte leefbaarder te maken. Onze hersenen hebben nu eenmaal een houdbaarheidsdatum. Ik geef om waardig ouder te worden met dementie. Niet om allemaal 400 jaar oud te worden. Dan moeten we nog heel wat hobby’s verzinnen.”

Draaglijkheid

“Ik vind het een mooie gedachte om na te laten aan de wereld, door de Hersenstichting op te nemen in mijn testament. Met name omdat dementie een grote rol speelt in mijn familiegeschiedenis. Zelf ben ik inmiddels alleen en dat beangstigt me weleens. Wat als ik op een dag ook mezelf niet meer ben? Dat ik geen schone kleren meer aantrek? Of steeds melk ga kopen, terwijl ik dat helemaal niet drink? Wie stuurt mij dan bij? Als ik er opeens niet meer zou zijn en ik had niks geregeld, zou een groot gedeelte van mijn nalatenschap naar de staat gaan. Of naar familie die het waarschijnlijk niet echt nodig heeft. Door na te laten, hoop ik iets bij te dragen aan de draaglijkheid van dementie. Die verlichting gun ik iedereen. Daar voel ik me goed bij.”

De Hersenstichting

Met de steun van mevrouw Onland kan de Hersenstichting straks nóg grotere stappen zetten op weg naar genezing van zoveel mogelijk hersenaandoeningen. Voor die nalatenschap willen we haar nu alvast van harte bedanken. Ook als u er niet mee bent, kunt u er voor anderen zijn. Meer weten? Kijk op hersenstichting.nl/nalaten Heeft u liever persoonlijk advies? Neem dan vrijblijvend contact op met Henriëtte Hindriks, via 070-302 47 40 of hhindriks@hersenstichting.nl