‘Net zoals ik altijd twee keer per dag mijn tanden poets, ga ik stemmen’

Een nieuwe column van Hanneke Groenteman: ‘De lijsttrekkers zijn allemaal door mediatrainers en stylistes mediageniek gemaakt, daar trap ik niet in’

Stem op ons

De verkiezingen staan voor de deur en eerlijk gezegd vind ik dat altijd een feestelijke tijd. Ten eerste houd ik van wedstrijden, in welke vorm dan ook. Voetbal, The masked singer, Songfestival, Wie is de mol… kom maar door, als er winnaars en verliezers en punten bij te pas komen zit ik vooraan. En van alle spelshows vind ik de verkiezingen wel de top. De voorrondes duren lekker lang. Peilingen, debatten, gestylede en getrainde lijsttrekkers, en wij kijkers zijn de jury. Wij worden gevleid en gepaaid en gekieteld. Stem op ons. Jouw stem is belangrijk. Jij hebt het voor het zeggen. Als je op ons stemt, maak je de wereld beter. We worden verwend met cadeautjes (rozen, sjaaltjes, schuursponsjes), alles wordt één keer per vier jaar uit de kast gehaald om onze punten te krijgen.

Ik ga stemmen

Nu zijn de verkiezingen dit jaar natuurlijk anders, want de voorrondes met bijeenkomsten in rokerige zaaltjes en lijsttrekkersdebatten zijn vervallen, er zijn alleen maar saaaaie talkshows. Daarin vooral discussies over wel of niet uitstellen van de verkiezingen, schriftelijk stemmen of niet, angst voor volle stemlokalen, drie dagen in plaats van die ene belangrijke stemdag… Als ik niet oppas verlies ik mijn plezier in de verkiezingen. Maar net zoals ik altijd twee keer per dag mijn tanden poets, ga ik stemmen. Bij ons thuis hing vroeger altijd een groot biljet van de partij waarop mijn ouders stemden voor het raam van mijn kamertje. En op verjaardagen werd onder het genot van sigaartjes en vruchtenbowl hevig van gedachten gewisseld over wie ons land op de goede koers zou brengen. Dus corona krijgt mij ook niet zo gek dat ik niet ga stemmen.

Zwevende kiezer

Ik ben er trots op dat we in een democratie leven en dat onze voorouders daar hard voor gevochten hebben. De verkiezingen staan voor de deur, en ik ben, door alle verwarring van deze tijd, een zwevende kiezer geworden. Ik wil me niet laten leiden door traditie of door uiterlijkheden als kapsels, schoenen, modieuze pakjes. De lijsttrekkers zijn allemaal door mediatrainers en stylistes mediageniek gemaakt, daar trap ik niet in. Ik dacht: Ik ga de verkiezingsprogramma’s lezen. Dan weet ik waar ik heen zweef. Maar nu blijkt dat er 37 partijen meedoen. Zevenendertig! Als ik al die partijprogramma’s ga lezen, ben ik op 18 maart nog niet klaar. Ik ben er wel aan begonnen, maar al gauw bleek dat ze allemaal voor een beter milieu waren, voor menselijkheid, tegen ongelijkheid, voor diversiteit, voor beter onderwijs, voor een bloeiende economie, en helemaal aan het eind soms voor iets meer geld voor kunst en cultuur. Ik zweef als nooit tevoren. En als ik door de bomen het bos niet meer zie, zweef ik gewoon naar een goed geklede vrouw met mooie schoenen.

Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.