Schatten tussen het vuilnis

Bij Birgitta (1961) zou je zweren dat alles wat je ziet in haar interieur hip modern design is. Maar niets is minder waar: uiteindelijk komt het allemaal van de straat.

Grijpertje

“Al jaren zwerf ik langs de vuilophaalplekken en kijk ik wat er tussen te vinden is. Je wilt niet weten wat ik daar allemaal al ben tegengekomen. Het werd een soort hobby naast mijn werk als stylist. In Amsterdam is er gelukkig nog steeds de mogelijkheid om grof vuil buiten te zetten. In Het Gooi bijvoorbeeld, bestaat dat niet en moeten de mensen alles zelf naar de schroot brengen. Eenmaal daar afgegeven mag je er geen dingen meer uithalen. Ik hoop dat dat hier niet gebeurt! Bij de gemeente heb ik een grijpertje aangevraagd en die zijn ze gratis komen brengen. Hier in de buurt wordt veel geklaagd over rommel op straat maar ik ruim het liever zelf op. Tussen wat gebruikt plastic zag ik gisteren een mooie soeplepel liggen. Die raap ik dan op en het plastic gooi ik in de plastic-container, dat is geen moeite. Naast een soort leatherman waarmee ik bijvoorbeeld uit een doorgezakte bank het leer kan snijden, heb ik sinds Covid-19 ook handschoenen bij me. Mensen reageren vaak leuk als ze me op straat bezig zien. Ik maak ook veel leuke dingen van wat ik op straat vind.”

Limited Edition

Door mijn opleiding aan de Rietveldacademie weet ik goed hoe ik een gebruikte houten tafel weer helemaal van nu kan maken. Gewoon schuren en schilderen maar dan met verschillende kleuren die iets met elkaar doen. Niet dekkend en eerst de donkere laag. Of ik combineer vazen met lampenkappen, lampvoeten en fittingen om er zo een unieke lamp van te maken. Het is erg leuk om uit te vinden wat goed bij elkaar past. Het liefst zou ik een eigen atelier hebben om dingen te kunnen opslaan. Aan de andere kant dwingt het gebrek aan ruimte me niet te wachten en meteen met iets aan de slag te gaan.
Ik maak graag één uniek voorwerp. Mijn oudste zoon heeft veel leuke dingen die ik maakte in zijn huis staan. Ik heb ook wel eens spijt gehad dat ik iets weggaf. Bijvoorbeeld vier gevonden stoelen die van Gispen waren, van zwart metaal en met groene bekleding. Toen ik jaren later zag hoeveel geld ze waard waren, belde ik mijn oude buurvrouw met de vraag of die ze nog had. Helaas: ze had ze – grappig genoeg – ook weer bij het grof vuil gezet. Tegenwoordig zijn ze per stuk wel duizend euro waard.”

Banners & fietsbanden

“Vaak geef ik weg wat ik maak en soms verkoop ik het, zoals tassen en een soort sleutelhangers die ik maakte van allemaal gebruikte festivalbanners. Die waren echt in no time uitverkocht op het festival. In totaal heb ik er geloof ik wel vijftig gemaakt. Maar bannerstof is extreem stug en na een paar dagen achter de naaimachine deden mijn handen pijn. Dan is het rubber van gebruikte fietsbanden weer veel makkelijker te gebruiken. Daarmee dingen maken is dan ook mijn nieuwste project. De eerste tas is al klaar!”

Zin in meer?

Lees het hele interview in Zin 5. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online. Her lees je ook de verhalen van Pamela en Sacha: ‘Er zit een verhaal achter elk meubelstuk en daar wil ik verder mee.’

Tekst & beeld: Studiohuibvanwersch.com