‘Tsja, 40. Dan had je toch echt wat van het leven gemaakt moeten hebben’

Cabaretière Katinka Polderman is onze nieuwe columniste

Zin 23 juni 2021

Cabaretière Katinka Polderman is onze nieuwe columniste. ‘Het allerverbazingwekkendst aan het leven: de snelheid waarmee het voortdendert’

Andermans schuld

Over veel dingen in het leven kan ik me ontzettend verbazen. Mensen van een jaar of 70 die nog altijd vinden dat alles altijd andermans schuld is bijvoorbeeld. Je zou zeggen dat er ergens in die jaren een inzicht opdoemt: ‘Goh, dit is nu mijn veertiende scheiding, zou ik hier misschien niet zelf óók een heel klein aandeeltje in hebben?’
Mensen met een geordend huis zijn wat mij betreft een al even groot mysterie. Ze dóen wel van alles in hun huis, maar op de een of andere manier zíe je dat niet. Aan mijn tafel, en vooral de uitdijende stapels erop, is tot irritatie – of laten we het blinde razernij noemen – van mijn geliefde altijd precies te zien met welke schrijf-, lees-, administratie-, handwerk-, en Legoprojecten ik me de afgelopen weken heb beziggehouden. Maar het aller allerverbazingwekkendst aan het leven vind ik toch wel: de snelheid waarmee het voort dendert.

Jaar voorbij

Een paar weken geleden werd ik 40. Dat kan niet, want eergisteren vierde ik mijn 30ste verjaardag, maar toch is het zo. Het is alsof ik in een karretje zit dat een berg af dendert om uiteindelijk onherroepelijk tegen een rotswand of gevel te knallen. En ik kan gillen van stop en ho wat ik wil, maar even halthouden of ook maar vaart minderen zodat ik op adem kan komen, een plan kan maken of rustig van het uitzicht kan genieten, dat doet het karretje niet. Zelfs in een saai en niksig coronajaar blijft mijn karretje door daveren.
Veertig dus. Met een mengeling van vertedering en frustratie herinner ik me hoe ik me op elke leeftijd ‘nu écht heel oud’ kon voelen. Op mijn 20ste: ik was liever 17 gebleven, of 15. Want tsja, 20, dan moet je toch wat van het leven gaan maken. Met een plan waar een idee achter zit. Op mijn 30ste: want tsja, 30, dan moet je toch echt wat van het leven gaan maken. Overwogen keuzes maken en daarnaar gaan leven. En nu op mijn 40ste voel ik me oud, want tsja, 40, dan had je toch echt wat van het leven gemaakt moeten hebben, iets met een filosofie en een planning. Mijn carrière en gezin zijn gebouwd op pijlers van jarenlang gerommel met een klein katertje in een morsig decor van achterstallig onderhoud en verzamelwoede. Mijn leven is opgetrokken op fundamenten van procrastinatie, impulsen en toevallige aanwaaisels. Ik hoop dat ik me overmorgen, als mijn karretje mijn 50ste levensjaar indendert, zal verbazen over het inzicht dat iedereen maar wat aanrommelt zonder plan. En met een mengeling van vertedering en frustratie zal denken: goh, in 2021 werd ik 40. Helemaal niet zo écht heel oud als nu.

Katinka Polderman (1981) is cabaretier. Ze woont in Den Bosch met haar man Peter, zonen Bram (5) en Koen (0) en poes Beertje. Haar dagen vult ze met schrijven, tekenen, Lego en boeken. Het liefst dwaalt ze door onbekende Nederlandse provinciesteden en plaatselijke boekhandels.