‘Beweeg en de gedachten komen vanzelf voorbij’

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader.

Wachten op de muze

Schrijven doe je zittend aan een bureau, dacht ik aanvankelijk. Ik had altijd een foto in mijn hoofd van mijn voorbeeld Erich Kästner achter zijn werktafel bij een open raam in München na de oorlog. In elk huis waar ik woonde na mijn 18de reisde het oude bureau van mijn grootvader met me mee. Het kreeg altijd een plek in een kamer met uitzicht op de buitenwereld. Daar zat ik dikwijls te wachten op de muze en een idee dat niet kwam waardoor mijn eerste teksten te verzonnen en te geforceerd waren. Het schrijven begon pas iets te worden toen ik begon te wandelen. Als het lichaam in beweging is komen de gedachten als het ware vanzelf voorbij door wat je ziet in een stad, aan de oever van een rivier of in een bergachtig landschap waar het vergezicht telkens verandert.

Meesterwerk

Veel schrijvers hebben waarschijnlijk wandelend hun meesterwerk ontmoet. Also sprach Zarathustra van Friedrich Nietzsche is ontstaan in het landschap rond Sils-Maria in Zwitserland. Nietzsche verbleef daar met grote regelmaat en wandelde zo’n zeven uur per dag. Zijn meesterwerken lezen ook als een voortdurend veranderend landschap. Je bent nog niet bekomen van de ene gedachte of de andere dient zich al aan. Toen ik naar Antwerpen verhuisde, werd mijn wandelinstinct wakker gekust. Het bureau achter het raam was er alleen nog voor de afwerking, niet voor de ideeën.
Ik maakte eindeloze wandelingen door de stad en langs de Schelde, raapte de woorden onderweg op en nam ze mee naar huis. Toen ik afstudeerde zocht ik het verder weg. Ik reisde dikwijls alleen naar een plek ergens op de wereld, en begon te wandelen. Het beste voorbeeld is een song geschreven aan de kust in Zuid-Afrika. Het was winter en koud. Ik was zo goed als alleen in een klein dorp met de naam Witsand. Het was rond mijn 40ste en ik zocht een nieuw begin. Ik liep een beetje vast in wie ik dacht te moeten zijn en had nog niet in de gaten dat je na het eerste deel van je leven in het tweede deel vooral bezig moet zijn met worden wie je bent. Ik probeerde daar te schrijven maar het lukte niet.

Wandeling

Tot ik begon te bewegen. Dagenlang heb ik daar gewandeld terwijl in de verte de walvissen af en toe de kop boven water staken. Witsand ligt aan een eindeloze baai met een strand zo ver als je kunt zien. Toen ik op een nacht naar de sterren keek, te moe om na te denken door een lange wandeling, spoelde er opeens een lied aan: En ik loop door de jaren/ langs een eindeloos strand/ En ik probeer te verklaren/ Hoe ik hier ben beland/ Hoe sterk is het toeval/ Hoe sterk is het lot/ Ben ik wie ik zijn wou/ Is het dit wat ik zocht.
Zo liep ik door een wandeling als het ware het tweede deel van mijn leven binnen.

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. Stef is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Samen hebben ze drie kinderen: zoon Kolya (11) en dochters Lorelei (9) en Vonkie (4). Ze wonen afwisselend in Zuid-Afrika en in Vlaanderen. Stef gaat eind september weer op tournee langs de Nederlandse en Vlaamse theaters.
Nooit meer een column van Stef missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.