Wakker worden in het veld

Slapen? Kunnen wij van Zin niet vaak én niet gek genoeg. Wij testen Nederlands origineelste slaapplekken. Dit keer wordt eindredacteur Daniëlle Bronsgeest (1973) wakker in een slow cabin, net over de grens in België.

Vogelgefluit

De adrenaline van een nachtje vrolijkheid zit ons nog in de benen en in ons ietwat zware hoofd. Vriendin Marian en ik toeren luid zingend door groene velden, langs plassen en bos. De rit gaat van Baarle-Nassau via Schootsenhoek naar Rijkevorsel, net over de grens in Vlaanderen. Daar, in een heuse slow cabin midden in de natuur, zullen we acuut onthaasten en de ultieme rust ervaren. Ja, zelfs wij.
Na even zoeken vinden we de parkeerplaats waar we de auto moeten achterlaten en slaan te voet de Koestraat in. Het zanderige, modderige pad voert ons, vergezeld van insectengezoem en vogelgefluit, zo’n vijftien minuten lang door het boerenland. We praten en lachen. Het is een beetje een geploeter met onze boodschappen en bagage. (Hoe minder je meeneemt, hoe meer rust je ervaart, aldus de brochure.) Dan vallen we stil. Op een reusachtige open plek in het hoge gras staat een lief houten blokje. In alle rust. Zo’n grote voor- en achtertuin hebben we nog nooit gezien.

Gevoel van vrijheid

Voorzichtig komen we dichterbij en bewonderen de fraaie minimaal ingerichte cabin. We zetten de schuifpui open en zakken buiten onderuit op de houten loungestoelen. Dan zitten we er middenin, in die reusachtige tuin. Laten alles diep op ons inwerken. Onze oren vangen zachte geluiden, onze ogen worden zwaar. Ja, hier kom je écht meteen tot rust. Er is regen voorspeld maar de zon schijnt uitbundig tussen het witte wolkendek door. Broeierig warm is het. Er vliegt een reigerpaar over. Een brutaal haasje rent vlak voor ons langs. We proosten met onze voeten in het hoge gras. Praten zachtjes. Af en toe een zucht. We ervaren een immens gevoel van vrijheid door de natuur en de ruimte; we komen helemaal tot onszelf. Lang blijven we zo zitten, prikken wat in een salade, drinken wijn. Een vrolijk vogelconcert bij ruisende bomen, de tijd lijkt vergeten. Als het donker wordt, klimmen we de cabin in. In ons glazen huis middenin het veld valt de avond.

Helemaal zen

We knippen een lamp aan en missen een hordeur: we moeten op muggen- en vliegenjacht. De cabin is duurzaam dus voor natuurliefhebbers met een avontuurlijke mindset: douchen doe je met gefilterd regenwater, het toilet spoel je niet door maar daarin schep je zaagsel. (Dat zou vervelende geurtjes voorkomen maar dát lukt niet helemaal.) Rozig van de zon drinken we nog een glas aan de gezellige ronde tafel. Er staat een metalen lockertje op voor je telefoon. Als je hier bent, ben je écht helemaal weg. Na een weldadige nacht (wat een bed!) schuiven we de gordijnen opzij. Het uitzicht is adembenemend. Stil. Weids. Rijk. Opnieuw overvalt ons een overdadig gevoel van vrijheid. De wereld is van ons! Helemaal zen en tot diepe rust gekomen benoemen we de beleving. Die is zó intens. Elk uur hier is even waardevol.

De slow cabin

Wat Slow cabin: een zelfvoorzienende eco-cabin, afgelegen en midden in de natuur
Waar Einde zandpad Koestraat (15 minuten lopen) vlakbij de parkeerplaats tegenover Bolk 13, 2310 Rijkevorsel (B), Slowcabins.be
Kost v.a. € 195 per cabin (1-2 personen) voor 2 nachten
Bijzonder De zelfvoorzienende (ja, ook de wc!) eco-cabin is een minimalistisch blokhuisje met grote raampartijen om volledig op te kunnen gaan in de natuur. Kom met een avontuurlijke mindset!