‘Ik wil verslag doen van zaken die mij dwars zitten’

Hulpverlener in hart en nieren Alaeddin, dochter van een goede vriendin Garza, vriend annex collega Rogier en zus Ingrid: vier bijzondere mensen in het leven van Monic Hendrickx die haar inspireren en motiveren. Elke dag opnieuw. Deze verhalen staan in Zin 12 en lees alvast het voorproefje met Rogier Schippers:

Voorstellingen met impact

“Monic en ik ontmoetten elkaar toen wij in 1988 auditie deden voor de Toneelacademie Maastricht. Wij delen de liefde voor taal. Monic houdt van de harde, poëtische wijze waarop ik zaken aankaart en voelt zich op haar gemak met mijn teksten. En mijn teksten voelen zich op hun gemak bij haar. Ik kom oorspronkelijk uit het highbrow-repertoiretheater. Heb mijn Shakespeares en moderne Duitse toneelschrijvers allemaal wel gedaan. Maar ik voelde me steeds verder afdrijven van die wereld. Ik wil verslag doen van zaken die mij dwars zitten. Theater maken over, voor én met mensen die het water aan de lippen staat. Ik wil dat zij gehoord en gezien worden. Hoe langer ik met ze samenwerk, hoe meer respect ik voor ze krijg. Ze hebben het zwaar, maar doen alles voor elkaar.”

Voedselbank

“Momenteel maak ik een voorstelling over de Voedselbank in Amsterdam-Zuid Oost in de regie van Saskia Huybrechtse. In tegenstelling tot het reguliere theater trek je dan niet even een Brecht uit de kast, maar creëer je een stuk vanaf nul omdat je een bepaalde boodschap kwijt wilt. Ik praat met de mensen om wie het gaat en hoor hun verhalen. Samen met hen schrijven mijn medeauteurs en ik dan de tekst. Souleymane – een Nigeriaan die al 25 jaar illegaal in Nederland woont – is een van de spelers. “Jij zegt: Waarom ga je niet terug? Ik zeg: De armoede in mijn land, mijn Afrika, waarom doe je daar niets aan?” zegt hij in zijn door mij vertaalde woorden.”

Tenten

“De Koningin van de Voedselbank wordt opgevoerd in tenten middenin de Bijlmer, daar waar het gebeurt. De klanten van de Voedselbank, hun familie en vrienden vormen voor een groot deel het publiek. In het reguliere theater zie je niet veel mensen van kleur. Het is allemaal wit wat daar zit. Dat vind ik frustrerend; echt een plaag van het huidige – archaïsche – theater. Ik merk dat dit soort voorstellingen een enorme impact heeft op de toeschouwers, vooral op de witte toneelliefhebbers die naar onze voorstellingen komen. Normaal raak je in het theater de binding met de wereld kwijt zodra je de schouwburg binnenstapt; bij ons kijk je die wereld recht in de ogen. Medea is een prachtig stuk over moederliefde maar het raakt je minder dan het verhaal van een moeder die vertelt dat ze uit geldgebrek wekenlang havermout met suiker moest eten. Dat is écht; dat komt niet uit een gestileerde oud-Griekse tragedie. Confronterend voor wie die wereld niet kent.”

Tegenkrachten

“Ik voel me nog steeds gelukkig in mijn werk. Naarmate ik ouder word krijg ik wel steeds meer last van alle tegenkrachten. Je moet over zoveel van hogerhand opgelegde hobbels heen. Ik heb daar geen zin meer in. Vanuit de overheid is er weinig waardering voor de culturele sector. Mijn inkomen is in de loop der jaren steeds minder geworden. Ik verdien nu net zoveel als toen ik 28 jaar geleden van de toneelschool kwam. Daarom neig ik ertoe meer de bedrijfsmatige kant op te gaan. Maar dan wel met thema’s die ertoe doen. Zo ben ik bezig met Rouwkost, een project over overlijden, afscheid en rouwverwerking. Dat zijn geen populaire onderwerpen in onze cultuur. Terwijl iedereen ermee te maken heeft – zeker ook nu tijdens corona. Rouw verdient aandacht en een podium. Ik hoop dit project samen met uitvaartorganisaties te kunnen realiseren. Het thema is mij niet vreemd: ik ben mijn hele leven al met de dood bezig en maakte daar eerder een voorstelling over. Wie de Dood speelde? Monic!”

Meer informatie

Meer weten over de aankomende voorstellingen van Toneelgezelschap Parels voor de Zwijnen (bijvoorbeeld over de transitie van gas naar elektrisch in Amsterdam Noord: wat als je dat niet kunt betalen?)? Kijk voor tickets & info op Parelsvoordezwijnen.com. Of bekijk hieronder de trailer.

Tekst: Anne Elzinga. Beeld: Negin Zendegani