Het filelopen is niet zo rustgevend als wandelen normaal is

Susan wandelt het Pieterpad in 26 etappes in 16 afleveringen. Deze keer aflevering 10: Van Hellendoorn naar Laren.

Drukte

Wandelen is ‘in’. Dat was misschien al wel zo toen we begonnen met de planning van ons Pieterpad-avontuur, maar tegelijk met corona sloeg ook de wandelkoorts toe. Logisch natuurlijk, want dat kon in elk geval nog veilig en Nederland blijkt groter en mooier dan menigeen in het hoofd had. Wij hebben vaak geboft – doordat we over het algemeen op vrijdag wandelen, is het altijd nog behoorlijk rustig geweest op onze route. Af en toe kwamen we mensen tegen en dat was dan altijd wel gezellig. Maar vandaag is het druk!
Dat is ook niet zo gek: we lopen een prachtige route over de Haarler- en Holterberg en de heide is op haar allermooist. Maar het filelopen is niet zo rustgevend als wandelen normaal is. Mensen vlak voor ons willen we graag inhalen, en mensen achter ons geven ons een opgejaagd gevoel. Als we op de Holterberg stoppen voor de lunch, komen er van alle kanten wandelaars zwijgend op ons af, het is bijna griezelig zoveel het me aan een aflevering van The walking dead doet denken. En van dat idee schieten we dan weer heel erg in de lach.

Dikke boom

Op het Zangfietspad Holten in houden wij bescheiden onze mond, maar er wordt prachtig gezongen en ook daar wordt een mens vrolijk van. We nemen onze intrek in een trekkershutje op de camping en kletsen daar met de bikkels aan weerszijden, doorgewinterde sporters met dito uitrusting. Daar steken wij met onze kratjes en eigen kussens toch wat prinses-op-de-erwt-achtig tegen af. Maar ook wij gaan de volgende dag stoer verder, de Achterhoek in. Daar is het weer rustiger, ook al is het zaterdag. We lopen langs de mooie Schipbeek en we zijn heel benieuwd naar de Dikke Boom die we onderweg naar Huis Verwolde tegen zouden moeten komen. Maar als we daar in de buurt zijn, loop ik niet zo lekker meer: blaren! Natuurlijk zit er niets anders op dan doorwandelen. Maar hoe goed we ook kijken, die Dikke Boom ligt blijkbaar niet pal aan de route of we kijken er om- of overheen! Best knap, want alle andere Pieterpadders kunnen ’m wel vinden, zien we later in de Facebook-groep.

Rustpunt

Bij het eindpunt in Laren wil ik echt niet meer verder en gelukkig heeft iemand in de tuin een rustpunt gecreeërd, want het enige restaurant dat wij zien, is gesloten. Terwijl we op de taxi wachten die ons terugbrengt naar onze auto, kunnen we daar koffie en thee krijgen van een aardige meneer. Het rustpunt blijkt een idee van zijn dochters, alleen zijn die vandaag even gezellig aan het shoppen. Want al die wandelaars kun je toch niet zomaar aan hun lot overlaten. Zijn wij toch ineens blij dat er zoveel wandelaars zijn!

De wandelaar

Susan Haveman (1971) is getrouwd met Erik en moeder van Daan en Thomas. Ze woont in ’s-Graveland en is altijd op zoek naar het mooie in het leven. Samen met haar vriendin Jacoliene loopt ze het Pieterpad. Lees haar avonturen elke maand in Zin.