‘Er moest iets overheen, diezelfde week nog…’

Achter elke tatoeage zit een verhaal

Zin 2 januari 2022

Een blijvend souvenir aan je ex. Moet je dat echt willen? Tekstschrijver Anouk (1970) vond van niet. Toen het op haar 29ste uitging met haar toenmalige vriend, liet ze hun gezamenlijke tattoo direct aanpassen. Iets waar ze later juist weer spijt van had.

Romantiek

“Ik was 24 jaar en straalverliefd. Samen met mijn toenmalige vriend liet ik eenzelfde tattoo zetten: onze sterrenbeeldtekens leeuw en schorpioen, verstrengeld in elkaar. Het was zijn idee. We waren pas net een paar weken samen en nogal impulsief. ’s Middags begon hij erover en twee uur later zaten we al in de tattooshop. Waarom ook niet, dacht ik. Op dat moment vond ik het echt pure romantiek. We lieten onze tatoeages zetten op onze schouderbladen, de zijne iets groter dan die van mij. Het was echt heel spannend. Toch klapte het zo’n vier jaar later tussen ons.

Lelijke tribal

In zak en as en ontzettend boos meldde ik me vlak daarna opnieuw bij tattooshop Met een viltstift maakte de tattoo-artiest een eerste opzet. ‘Is dit wat?’ vroeg hij. Ik zag dat hij een soort tribal over mijn tatoeage had gekrabbeld, waardoor hij er ineens een flink stuk groter uitzag. ‘Prima,’ antwoordde ik. ‘Doe maar.’ Woedend belde mijn ex me op. Hij kon niet begrijpen waarom ik ‘onze’ tattoo na onze relatiebreuk direct had laten aanpassen. Mijn missie was geslaagd. Verlost van mijn rancune voelde ik me onoverwinnelijk. Tenminste, voor een middagje dan, want vanaf dat moment liep ik wel met een vrij lelijke tribal op mijn schouder rond.

Spijt

Zeven jaar later beviel ik van een dochter, die net als mijn ex in het sterrenbeeld leeuw ter wereld kwam. In die periode kon ik mezelf echt voor mijn kop slaan. Had ik maar geweten hoe dingen zouden lopen, dacht ik. Dan had ik mijn tattoo gewoon laten staan. Tja, karma is a bitch. Helemaal omdat ik er later nog wel eens met mijn ex over heb gesproken. Hij had zijn tattoo nog steeds en moest er vooral hard om lachen dat ik de mijne had laten aanpassen. Ik gaf toe dat het best een beetje hysterisch was geweest. Maar ach, ik kon er niks meer aan veranderen. Tot op heden heb ik dus nog steeds die vreselijke tribal op mijn schouder.