‘De bushalte blijkt tijdelijk opgeheven’

Susan wandelt het Pieterpad in 26 etappes in 16 afleveringen. Deze keer aflevering 12: Van Vorden naar Zelhem.

Lieve buschauffeur

We hadden het nog zo goed bedacht en uitgezocht. Auto in Zelhem neerzetten, half uurtje met de bus en trein en hup, starten met de tweede helft van ons Pieterpad-avontuur. In werkelijkheid hebben we er nu al drie kwartier lopen op zitten en we zijn Zelhem nog niet uit. De bushalte blijkt tijdelijk opgeheven en de bushalte waar bussen wel stoppen, kunnen we met geen mogelijkheid vinden. De OV Reisapp biedt geen soelaas en omdat Zelhem op deze herfstige vrijdagmorgen uitgestorven is, kunnen we het niemand vragen.
We wachten een tijdje bij een bushalte die we wel kunnen vinden, maar daar stopt geen enkele bus. Uiteindelijk vinden we aan de andere kant van het dorp iets dat op een bushalte lijkt. We hebben geen idee of we aan de goede kant staan, maar we gokken het erop. En jawel: een bus! We zijn onderweg!
En dan blijkt het ook nog een beetje mee te zitten. Want officieel is er geen bushalte bij het kasteel in Vorden, het startpunt van deze etappe. Daar rijd je normaal dus langs met de bus en dan moet je met de trein een stukje terug. Wonderlijk, maar zo werkt het nu eenmaal. Maar de lieve buschauffeur herkent in ons ware Pieterpad-ers. “Als jullie heel snel uitstappen, stop ik hier wel even, hoor.” Helemaal super.

Volop herfst

We treden eindelijk weer in de voetstappen van Toos en Bertje, de bedenksters van het Pieterpad. Letterlijk, want in het begin van de laan over de Vordense Beek ligt, verzonken in het pad, een monument met de voetafdrukken van de dames. Het is prachtig: volop herfst, met knerpende kastanjes, beukennootjes en eikels. Sommige bomen zijn heel eigenwijs nog groen, die met een kleurrijke herfsttooi steken daar fantastisch tegen af. En paddenstoelen: zoveel rood-met-witte stippen dat we heel verwend raken en alleen foto’s maken van de allermooiste exemplaren. Het is volop genieten, we komen vanalles tegen: een molen, een golfterrein, een stuifzandgebied.

Markt

Voor we er erg in hebben, zijn we weer in Zelhem. Daar stuiten we op twee mede-wandelaars die wat verward naar de opgeheven bushalte staren. Zij zijn net klaar en willen terug naar hun auto in Vorden. Gelukkig kunnen we hen in één keer naar de goede halte wijzen. En wij boffen ook, want het is markt in Zelhem. Met een bankje en een kraampje met koffie en glühwein. Dat hebben we wel verdiend na die vijf bonus-kilometers.

De wandelaars

Susan Haveman (1971) is getrouwd met Erik en moeder van Daan en Thomas. Ze woont in ’s-Graveland en is altijd op zoek naar het mooie in het leven. Samen met haar vriendin Jacoliene loopt ze het Pieterpad. Lees haar avonturen elke maand in Zin.