‘Een lach van een ziek kind kan heel bevrijdend zijn’

Henk is CliniClown. Met zijn alter ego Bums zorgt hij ervoor dat zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie weer even zichzelf kunnen zijn.

Vergeten

“Als ik de kamer van een ziek of verstandelijk beperkt kind binnenloop, stem ik me altijd direct op hem of haar af. Waar is hij of zij in geïnteresseerd? En wat voor avontuur gaan we samen beleven? Soms begeef ik me al binnen een minuut op een groot piratenschip. De andere keer baan ik me als ontdekkingsreiziger een weg door het oerwoud. Het is maar net waar een kind behoefte aan heeft. Met z’n tweeën spelen we een spel waarbij niets moet en alles mag. Het belangrijkste is dat het kind even helemaal zichzelf kan zijn. Hij of zij bepaalt de regels en ik volg. Vaak improviseer ik met mijn ukelele liedjes, maar ik leg hem ook net zo makkelijk weg. Of ik zet hem in als ‘verrekijker’ of ‘walkietalkie’. En het mooie is: alle kinderen die ik tegenkom willen spelen, hoe ziek ze soms ook zijn. Want vooral dan vergeten ze even al hun zorgen en gaan ze helemaal mee in het moment dat ik samen met hen mag delen. Het is fantastisch om te zien hoe een lach van een ziek kind ook voor de ouders of andere familie heel bevrijdend kan zijn.

Dankbaar

Ik kan oprecht zeggen dat ik heel veel van mijn werk houd. Toegegeven: sommige situaties zijn zwaar. Als CliniClown bezoek ik ook dementerende ouderen en ernstig zieke en stervende kinderen. Maar zoals mijn collega dit een keer mooi zei: ik mag wel meeleven maar hoef niet mee te lijden. Het gaat namelijk niet om mij.
Tijdens het spelen ben ik echt met het spel bezig. Er zijn wel eens dagen dat ik minder goed in mijn vel zit maar juist door mijn werk voel ik me dan vaak vanzelf weer beter. Bums is de lichte versie van mezelf en ik ben ontzettend dankbaar dat ik dankzij hem echt iets kan betekenen voor anderen die dat nodig hebben.”

Zin in meer?

Lees het hele interview met Henk in Zin 3. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier online. Hier staan ook de verhalen van Pippa, Esmeralda en Anita in. Ook zij maakten van hun passie hun werk en zetten zich voor de volle honderd procent in om anderen blij en gelukkig te maken. ‘Doordat ik dingen bij naam noem, voelen mensen zich gezien’

Productie & tekst: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez