BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
Margot over ‘De reis van mijn leven’

Margot over ‘De reis van mijn leven’

We wandelden op blote voeten door de haven en zoenden voor het eerst

Het hoeft niet per se de mooiste, fijnste of meest verre te zijn. Wél gebeurde er iets (met je) wat je op een of andere manier veranderde. Er was een inzicht, grote liefde, gevoel van thuiskomen of life changing avontuur. Kortom, een trip met gevolgen: de reis van je leven. Dit is het verhaal van Margot Hehenkamp (1970).

Margot Hehenkamp (1970) is verloskundi- ge, (trauma)zwangerschapscoach en mindfulnesstrainer. Een reis per zeilschip naar de Canarische Eilanden gooide het roer om in haar leven. Na de haven van Brest werd alles anders.

Margot: “Het was oktober, ijskoud, het schip lag klaar achter het centraal station van Amsterdam. Samen met mijn zus zou ik aan­ monsteren op de Noorderlicht, die voor zeil­ vakanties overgevaren moest worden naar de Canarische Eilanden. Voor de overtocht zochten ze scheepsmaatjes, wij hadden ons aangemeld. Ik wilde even weg van huis. Mijn hoofd zat vol twijfels over mijn toenmalige relatie waarin ik alles leek te hebben maar niet gelukkig was. Schipper Gert en eerste stuurman Erik heetten ons welkom. Met zo’n tien vrijwilligers zouden we de komende tweeënhalve week helpen met zeilen hijsen en andere klussen. Zodra de boeg de eerste serieuze golven raakte, werd mijn zus zeeziek. Mijn aandacht was vooral bij haar; ik was niet bezig met de anderen aan boord.

Niet op zoek naar een man

Maar mijn kotsmisselijke zus opperde of ik die Erik niet een heel leuke vent vond? Het ergerde me: ik was niet op zoek naar een man. Juist even géén man. Vanwege een naderende storm moes­ ten we bij het Franse Brest de haven in. Mijn zus ging van boord, mijn zorgmodus ging uit. En zo gebeurde het dat ik aan dek stond en Erik de machinekamer uitkwam, zoals in een Coca Cola­reclame: met ontbloot bovenlijf en een veeg olie op z’n wang. Mijn ogen gingen open. Ik zág hem. Hij deed geen poging verleidelijk te zijn of zo, hij leek zich helemaal niet bewust van enige sensualiteit. En ook ik was verbaasd over mezelf en nam de plotselinge opwinding niet serieus. Tijdens de verdere reis spraken we weinig met elkaar. Zijn aandacht lag honderd procent bij zijn werk als stuurman, in mij toon­ de hij nauwelijks interesse. Verwarrend vond ik dat, mijn overlevingsstrategie was altijd: zorg dat ze je aardig vinden, dan ben je veilig. Dit voelde, onverklaarbaar, als een nieuw soort veiligheid: hij verlangde niks van me, toch was ik compleet op mijn gemak. Er waren wel korte, intieme momenten. Zoals toen we bijna tegen elkaar aan stonden in het ieniemienie- keukentje. Of toen we voor de kust van Marokko voor anker gingen en hij vanaf de punt van de boot in zee dook – misschien toch een beetje om te imponeren. Alleen werd hij geprikt door een kwal en kon ik daarna mooi een zalfje op de wond smeren. Ondertussen had ik het werk van de zieke kok overgenomen en voelde ik een totale vrijheid.

Geen land in zicht

Twee weken zagen we geen land, niemand kon me bereiken, we waren een met de elementen: nog nooit had ik mij zo gelukkig gevoeld. Toen we in Santa Cruz op Tenerife aankwamen, zat het werk erop en was er geen houden meer aan. Ondanks alle onuitgesproken woorden wisten we dat we bij elkaar wilden zijn. We wandelden op blote voeten door de haven en zoenden voor het eerst. Hij bleef daar voor zeilvakanties met groepen, ik ging terug naar huis waar ik definitief mijn relatie beëindigde – en daarmee een comfortabel leven. Erik – vijf jaar jonger dan ik – kwam weer naar Nederland zonder geld of woning en ging studeren. Hij bleef een man van weinig woorden. En net als op de boot gaf hij nog steeds niks om uiterlijk vertoon of geld. Daarvoor kreeg ik een enorme vrijheid en veiligheid terug. Hij liet me zien dat ik precies goed was zoals ik was. En zo ben ik nu – 23 jaar verder en samen met hem drie kinderen rijker – zachter voor mezelf. Ik leun niet meer op goedkeuring van anderen. Na liefdevolle én onstuimige jaren kan ik zeggen dat er op de Noorderlicht al een diep weten was dat hij mij veel te leren had.”

Meer lezen?

Heerlijk toch, dat romantische vakantieverhaal van Margot? Meer life changing avonturen van onze Zin lezers lees je in Zin 0809 2023. Nu in de winkel. Of bestel em hier online.

De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief