Kind in het buitenland

Verhalen van lezers

Zin redactie 25 januari 2024

Als je kind voor lange tijd naar het buitenland vertrekt – de wereld gaat verkennen of misschien wel wegblijft omdat het in het (verre) buitenland besluit te gaan wonen: hoe ga je daar dan als ouder mee om? Welke verwachte en onverwachte emoties komen daar allemaal bij kijken? Zin-lezers vertellen.

Voor de liefde
Bouwen aan een toekomst in Zweden

Haar studie in Nederland viel mijn dochter Aniek toch wat tegen. Ze nam een tussenjaar. Ondertussen leerde ze via een gameplatform Lucas kennen. Na een bezoek over en weer werd de liefde leidend voor haar toekomst- plannen. In juni is zij vertrokken naar Kalmar, Zweden voor een driejarige studie. Ze regelde alles zelf: woonruimte, inschrijving en ze ging samenwonen. Met een grote glim- lach zwaaide ik haar uit. In september vorig jaar brachten mijn man en ik wat spullen na met de camper en zagen we: het klopt alle- maal. Ze is gelukkig met Lucas, ze is open en vrolijk en haar studie gaat ontzettend goed. Op de laatste dag van ons bezoek nam ik met een dikke knuffel afscheid… en daar kwamen toch de tranen, heel diep, vanuit mijn tenen en mijn hart. Mijn kleine meisje bouwt aan een toekomst in Zweden! Mijn moederhart huilt maar wat gun ik haar dit geluk. Monique van der Hagen (1968)

Reisvirus
Teun op wereldreis

Mijn man en ik zijn tijdens onze studententijd besmet geraakt met het reisvirus. Toen we kinderen kregen – twee jongens – werden de vakanties dichter bij huis en op een andere manier avontuurlijk. Het reisvirus bleek besmettelijk. Teun, onze jongste telg, besloot na zijn studie Bedrijfskunde en een jaar werken voor minimaal een halfjaar te vertrekken naar Azië. Toen hij in zijn eentje eind augustus vorig jaar vertrok, moest ik wel een traantje laten. Niet op Schiphol, want hij vond zelf het vertrek ook best lastig en had mij gevraagd om bij het afscheid ‘alsjeblieft niet te peeuwen’. De eerste week was ik van de leg en miste ik mijn jongste met zijn praatjes en grote glimlach. Gelukkig vond hij al snel zijn draai in Azië en werden de reisverhalen en ikzelf over zijn avontuur steeds enthousiaster. Na Thailand, Maleisië en Cambodja is hij nu in Vietnam. Hij heeft de tijd van zijn leven en wij genie- ten via WhatsApp, FaceTime en Polarsteps met volle teugen mee van zijn avonturen. Ellis den Hamer (1965)

Reizen en wonen
Nu werkt ze bij haar hostvader

Dochter Farah (28) gaf in 2019 aan als au-pair naar Amerika te willen gaan. In februari 2020, vlak voor covid, vertrok ze, naar Wilmington, een hostgezin bestaande uit een vader, zoon en dochter. In december 2019 werd ik met kanker geconfronteerd. Dat heb ik voor Farah verzwegen omdat ik wilde dat ze haar droom kon verwezenlijken. Een week na haar vertrek werd ik geopereerd en kreeg ik een zeer emotionele dochter aan de telefoon. Door covid werd haar verblijf met één jaar verlengd. In februari 2022 is ze daar gehuwd met een leuke vent. Ik heb ze in mei 2022 een verrassingsbezoek gebracht. Nu werkt Farah als HRM-medewerker bij haar hostvader. Dit jaar was ze met haar man hier. En Farah en ik zijn samen naar Japan geweest. Fijn cadeau! Foppe Slotegraaf (1955)

Reizen en werken
Toch weer dichtbij

Onze zoon vertrok in 2019 met zijn Duitse geliefde naar Canada: eerst op avontuur en daarna werken. Bij het afscheid zei haar vader vol vertrouwen: “Die schaffen dass!” De geplande rondreis was geweldig; daarna vonden ze een huis en beiden een baan in Vancouver. Super. Tot corona kwam, en wij als ouders flink werden geraakt. Bezorgde kids op duizenden kilometers afstand. Moesten ze terugkomen of niet? Zouden we met elkaar onze droomreis door Canada kunnen maken? Er viel niets te kiezen: de grenzen gingen op slot. Maar buitenlanders in Canada die nog géén permanente verblijfsvergun- ning hadden, moesten het land uit. En snel. Ze hebben hun banen opgezegd, en alles verkocht. Met een repatriëringsvlucht kwam onze zoon naar Nederland, gedesillusioneerd. Ons hart brak. Zijn geliefde werd gerepatrieerd naar háár thuisland. Daar zijn ze nu geaard, op slechts 850 kilometer afstand… Dát hebben ze geschafft! Marlies Mestrom (1957)

Voorbestemd
Samen naar Curaçao

Als kleuter kon Tijmen, nu 25, al uren in een atlas kijken. Op de basisschool kon hij alle landen en hoofdsteden opnoemen plus bijbehorende vlaggen. Het leed geen twijfel dat hij ooit die exotische wijde wereld in zou trekken. Na een minor in Buenos Aires en een stage in Colombia vertrok hij in juli 2022 met zijn vriendin naar Curaçao. Voor onbepaalde tijd. Nog een laatste omhelzing… en weg waren ze. Daar stond ik dan, overspoeld door gemis maar met een trots moederhart. Lang leve het beeldbellen. Dan zie ik hoe gelukkig hij is. Dit jaar vloog ik naar ze toe en vierden we samen oud & nieuw! Calista van Amerongen (1965)