5 vragen aan Bridget Maasland

'Ik leef voor twee, dat heb ik altijd gedaan'

Zin redactie 28 november 2024

Bridget Maasland is 9 november 50 jaar geworden. Niks om je voor te schamen, vindt ze zelf. Sterker nog: ze verheugt zich op ‘de tweede helft van haar leven’. De afgelopen tijd dook ze letterlijk én figuurlijk in de (pre-)menopauze en lanceerde ze online platform Grapes. En schreef ze een boek: Hoe word ik vijftig?

Hoe vierde je je verjaardag?

“Met mijn liefsten. Mijn ouders, mijn zoon Mees, vriendinnen… Ik lanceer de op mijn verjaardag mijn boek Hoe word ik vijftig? Voor dat feestje nodig de ik vijftig mensen uit met wie ik het vierde. Dat boek is een mooi cadeau aan mezelf. Maar ook aan leeftijds genoten. Het is een knipoog naar de serie die ik vroeger maakte: Hoe word ik mamma in Amsterdam-Zuid? Hoe word ik een Gooische vrouw? Hoe word ik een New Yorkse vrouw? In Hoe word ik vijftig? beschrijf ik anekdotisch mijn zoektocht naar de betere versie van mezelf onder invloed van de premenopauze. Die zoektocht begon ongeveer zeven jaar geleden. Ik was 43 en kreeg ineens ontzettend last van ontstekingen in mijn gezicht. Echt niet normaal en pijnlijk. Dit zijn de hormonen, dacht ik meteen.

Van de ene op de andere dag kon ik ook niet meer tegen bepaalde voedingsstoffen en kreeg ik paniekaanvallen. Ik heb daar in mijn leven wel vaker last van gehad. Sinds mijn jeugd heb ik last van depressieve buien. Die donkere periodes waren al een tijd lang weg en nu kwamen ze dus terug, waarschijnlijk getriggerd door de overgang. Op de meest onverwachte momenten overviel het me. Pure paniek. Dan reed ik bijvoorbeeld op de snelweg en wist ik niet meer wat ik moest doen. Op zo’n moment belde ik mijn vader en vroeg ik of hij me wilde kalmeren. Gelukkig lukte hem dat altijd. Maar de klachten bouwden zich langzaamaan wel op. Ik kreeg ook last van brain fog (hersenmist – red.), kon niet meer op woorden komen. Dat is best lastig als je in een uitzending van Boulevard zit waarnaar een miljoen mensen kijken. Denk daar nog een opvlieger bij en de chaos is compleet. Dan kun je moeilijk zeggen: ‘Sorry mensen, ik word even niet goed, ik ga erbij zitten. Nee, je moet dóór. Maar dat was wel zo’n moment waarop ik dacht: ik moet dit aanpakken.”

2. Wat ben je gaan doen?

“Verschillende dingen. Zo ben ik gestopt met alcohol. Niet dat ik veel dronk, maar mijn lichaam reageerde er slecht op. Verder eet ik geen bewerkt voedsel meer en sport ik heel veel. Vooral krachttraining. Ik heb mijn borstimplantaten laten verwijderen en ben in therapie gegaan om oude trauma’s te verwerken. Als ik het zo achter elkaar opsom, is het best veel wat ik al heb gedaan. En terwijl ik hiermee bezig was, realiseerde ik me dat andere vrouwen in de pre-overgang misschien iets konden hebben aan mijn ervaringen. Vandaar dat ik ook het online platform Grapes ben gestart. Gratis toegankelijk kunnen vrouwen hier kennis en ervaringen met elkaar delen over hun proces van ouder worden. Helaas is dat nodig. Vrouwen in de overgang worden door de maatschappij nog te vaak weggezet als hysterische, overspannen heksen.

Veel vrouwen durven daardoor nauwelijks te praten over hun over- gangsklachten en mannen weten zich er vaak geen raad mee. Ook huisartsen denken nog steeds niet altijd aan de overgang als ze op het spreek- uur een vrouw van 45, met een regel- matige cyclus maar ook gewrichtspijn, droge mond, migraine, burn-out- achtige gevoelens en noem maar op, krijgen. Dus dat er nu een soort van verzamelplek is, waar we het er onderling over kunnen hebben, is goed. Helaas vind je hier geen quick fix voor overgangsklachten, die is er ook niet. Iedereen is anders, elk lijf is anders. Dus wat ik kan doen, is mijn blauwdruk delen. Laten zien hoe ik tot nu toe met de overgang deal. En hopen dat een andere vrouw daar iets aan heeft. Dat ze denkt: hé, dat verhaal herken ik. Of: die remedie past ook bij mij. En dat ze vervolgens van iemand anders weer een andere tip meepikt. Op die manier kan elke vrouw haar eigen mal maken om de menopauze goed te doorstaan.”

3. Wat vond je het moeilijkst de afgelopen jaren?
“Accepteren dat sommige dingen anders worden. Laat ik een voorbeeld geven. Ik had geen enkele moeite om te stoppen met drinken. Maar wat ik me niet direct had gerealiseerd, isdat je dan ook stopt met een bepaalde manier van leven. En daardoor zelfs vrienden verliest. Hoe vaak ik niet gehoord heb: ‘Drink je niet meer? Wat ongezellig.’ En de volgende stap was dat ik niet meer werd uitgenodigd voor feestjes. Eerst denk je nog: wat raar? Waarom hoor ik er niet meer bij? Ik kan toch prima op een feestje staan zonder alcohol? Ik ga misschien alleen wat eerder naar huisen weet de volgende dag alles nog. Maar verder… Van lieverlee ontdekte ik dat de vrienden met wie ik op die feestjes stond misschien niet meer zo passen bij mij in deze fase van mijn leven. Ik zoek nu iets anders in vriendschappen. Meer diepgang. Laatst organiseerde ik een feestje op zondagmiddag. Ik had bewust allemaal mensen uit het vak uitgenodigd die niet meer drinken en op de uitnodiging gezet: Neem je favoriete non-alcoholische drankje mee, ik zorg voor hapjes. Eerst dacht ik nog: is het niet stom om dit te doen? Wie zit hier op te wachten? Gelukkig reageerde iedereen enthousiast. En uiteindelijk kwam er een heel gemêleerd gezelschap opdagen. Weet je wat zo opvallend was? Omdat we iets deelden, gingen de gesprekken meteen de diepte in. Bizar. Dat is blijkbaar waarnaar ik zoek. Wat ik waardevol vind in deze levensfase. Wat mijn leven zin geeft. Niet meer dat snelle, jachtige, oppervlakkige. Tuurlijk heb ik het alsnog heel gezellig. Maar ik omring me meer met gelijkgestemden.”