Terug de schoolbanken in

Neerlandicus Yolan Witterholt (1960) schoof een aantal jaren geleden terug de collegebanken in. “Ineens zat ik tussen de 20-jarige studenten. Het ongemak, ook bij die studenten, als ze mij in een groepje moesten opnemen was wel een beetje confronterend, maar ook wel weer komisch.”

Yolan: “Nerveus loop ik het grijze gebouw van de universiteit binnen. Om mij heen lachende, bellende en vooral jeugdige studenten die precies weten waar ze moeten zijn. Ik ken de code van mijn lokaal, maar dat betekent niet dat ik er in rechte lijn naartoe loop. Uiteindelijk vind ik de lange grauwe gang waar mijn eerste college Taalverwervingstheorie zal plaatsvinden. Er staat nog niemand; ik ben een ouwe sukkel geworden. Maar even later staan we met ongeveer 25 man voor het lokaal. Af en toe gaat er een verlegen glimlachje naar mij, dat ik eerst niet kan duiden. Maar dan snap ik het. Ze vragen zich af waarom de docent het lokaal niet gewoon opengooit. Ik kijk wat ongemakkelijk op mijn telefoon. Geen berichten. Daar verschijnt de echte docente: jaar of dertig, lang blond haar. Een enkeling kijkt me aan en trekt een wenkbrauw op. Het lokaal gaat open en ik neem zo ver mogelijk achterin plaats. Mij zullen ze niet horen deze les.”

Yolan schreef voor Zin een artikel over weer studeren op latere leeftijd. Lees het nu in Zin nummer 116.