Hugo in 3D
In zin 3 doet cinema kenner Jac. Goderie gloedvol verslag van de film Hugo, van grootmeester Martin Scorsese. Aangespoord door zijn vurige pleidooi ging ik afgelopen weekend met mijn zoontje (10) naar de bios. Gewapend met de 3D brillen die we nog van Nova Zembla over hadden, twee cola en een fikse portie popcorn (zoet). Ruim twee uur later kwamen we, een geweldige filmervaring rijker, weer onwennig in het daglicht. Rijk en ik hebben nog uren allerlei details besproken van dit prachtige beeldepos. Lees hier wat Jac. er over schrijft…
Door Jac. C.M. Goderie
Cinematografische schoonheid
Regisseur Martin Scorsese draait al een tijdje mee. Hij heeft met zijn 69 jaar zo’n 133 films geregisseerd, geproduceerd of (mee)geschreven. En zijn agenda tot ruim 2015 reeds vol staan met een stuk of vijftien projecten. Op zijn volgende film, Silence, moeten we tot volgend jaar wachten. Tot die tijd moeten we het doen met zijn nieuwe film Hugo. Maar wát voor een film!
De film speelt zich af in de vroege jaren dertig van de vorige eeuw in een Parijs’ station waar tussen de muren een jongetje, een wees, leeft: Hugo Cabret. Het enige wat hij van zijn vader heeft geërfd, is een sleutel met aan het einde (de baard) een hart. Waar past die sleutel op? Door omstandigheden, vraag me niet hoe, komt hij in het bezit van een ‘roboton’. Een ijzeren mannetje dat van alles kan. De toekomst voorspellen, moeiteloos kaarttrucs uitvoeren… U begrijpt het, het is een wonder. Zou de sleutel met het hart op die robot passen? Voor u een vraag, voor mij een weet.
Scorsese is en blijft een van de meest interessante regisseurs van onze tijd en gezien de beperktheid van deze column moet u mij voor één keer maar vertrouwen en deze film écht gaan zien.
De film is van een cinematografische schoonheid die ik in mijn veertig jaar professioneel film kijken niet eerder heb gezien. Mijn – excuus – bek viel letterlijk open van verbazing. Scorsese bedient zich in deze film van het nieuwe fenomeen 3D en, ofschoon vaak misbruikt om een middelmatige film op te pimpen, hier werkt het adembenemend. Zonder dat ik iets weggeef kan ik u wel vertellen van een gedroomde treinontsporing die zijn weerga niet kent en mij deed opstaan om hartgrondig te applaudisseren. Geloof me, dat heb ik nog nooit gedaan!
De film heeft maar liefst 11 Oscarnominaties gekregen en die zijn stuk voor stuk verdiend. Op 27 februari weten we meer maar ik vreet m’n baseballpet op als er niet een paar Scorseses deel zullen zijn. En dan heb ik nog niet eens kunnen schrijven over het parallelle verhaal in de film; de ontmoeting van Hugo met de meesterverteller van de vroege cinema: Georges Méliès. Al gaat u dit jaar maar één keer naar de bioscoop, ga naar Hugo en neem uw (klein)kinderen mee!
Draait in 50 bioscopen
Geplaatst door Joep
