BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
Stiekem meezingen

Stiekem meezingen

Kent u de Guilty Pleasures die bij De Wereld Draait Door langskomen? Liedjes van toen die eigenlijk niet kunnen, gezongen door de artiesten van nu. Op 14 september was er een Guilty Pleasures concert, dat zaterdag 18 oktober om 20:45 op Nederland 3 wordt uitgezonden. Daarom de heimelijke muzikale genoegens van onze Bekende Zin medewerkers:

Marian Mudder:
Eloise van Barry Ryan.

“Het is bombastisch, sentimenteel en melodramatisch (ben ik dol op!). De zanger is reuze knap en dat is al snel verdacht. Want dan zal hij wel niet kunnen zingen. Maar dat kan hij dus wel. Hij heeft een geweldige stem en had gelukkig een talentvolle broer die dit nummer voor hem heeft gecomponeerd. Ik vind het een wereldnummer. Nog steeds. De song is vakkundig opgebouwd met veel orkest, een rocky refrein met veel emotie afgewisseld met rustige, weemoedige interludes. Het is een uitstekende compositie die mikt op een groot publiek en dat is nog gelukt ook. Drie miljoen stuks verkocht wereldwijd. Heerlijk meegalmen (in de auto vooral..)”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Rick de Leeuw:
Er staat een paard in de gang van Andre van Duin

“Een hit uit de jaren 80 waarvan de tekst altijd ondergeschikt is geweest aan de sfeerbepalende carnavalsmuziek. In een andere muzikale omgeving krijgt de tekst echter een surrealistische diepgang die ik magisch vind. Op filosofisch vlak getuigt het op een speelse maar indringende manier van een existentialistisch wereldbeeld. Tegelijkertijd staat het op literair gebied het met beide benen in een poëtische traditie die teruggaat tot de late middeleeuwen.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Renate Dorrestein:
Nights in White Satin van de Moody Blues.

“Een onwaarschijnlijke draak van een liedje, met een uitermate schimmige tekst. Toch knikken mijn knieën nu nog steeds spontaan als ik het toevallig weer eens op de radio hoor en dan zie ik mezelf op 15-jarige leeftijd op een schoolfeest op deze muziek onhandig schuifelen met mijn eerste liefde, ene Peter. We wisten geen van beiden waar we onze handen moesten laten. En al helemaal niet wat we moesten beginnen tijdens die bonzende drums in het begin, of het tussenstukje op de panfluit. Maar het symfonische einde gaf ons de kans om mee te blèren: CAUSE I LOVE YOU! CAUSE I LOVE YOU!”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Kader Abdolah
Umbrella van Rihanna

Ik ben zo’n man niet die Umbrella van Rihanna blijft neuriën, of binnensmonds zingt. Maar als ik alleen aan het rijden ben, terug van een lezing, en de weg lijkt oneindig, de regen begint, komt Rihanna in het donker van de weg tevoorschijn met haar umbrella en ik zing zachtjes met haar mee:

No clouds in my storms.
Let it rain, I had this glame in a fame, coming down to the Dow Jones.
When the clouds come we gone
We roc-a-fella, we fly higher than weather and G 5’s are better.
You know me, an anticipation, for precipitation, back chicks in the rainy day.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Erik Jan Harmens
Ring my bell van Anita Ward

Als vroege puber was ik gek van liedjes als ‘In my house’ van The Mary Jane Girls en ‘Ring my bell’ van Anita Ward. In de liedjes werd natuurlijk niet een rondleiding gegeven door een nieuwe woning of het verzoek gedaan om eens flink op de deurbel te komen drukken. Dit waren liedjes over seks. Maar doordat er opzichtig langs werd gescheerd en het zaakje niet werd benoemd, begonnen mijn hormonen nog eens extra te gieren.  Zeker als ik op vrijdagavonden verlegen langs de dansvloer stond te staren naar meisjes met getoupeerd haar in hoog opgetrokken spijkerbroeken, waarvan de de pijpen waren ingestopt in witte Le Coq Sportif-sokken. De wrange, zoete jaren ’80. ‘Ding, dong, ding, ah-ah, ring it!’

https://www.youtube.com/watch?v=kU9faERbno0

Jan Rot
De verzonken Stad van Frank & Mirella

In de jaren 90 een van de trendsetters van Camp geweest Als deejay de Roxy laten dansen op Alice Cooper of Dennie Christian en dan ook graag het foute Nederlandse lied, vooral als betreffende artiesten iets moois wilden maken het hangt een beetje van mijn stemming af, maar ik kan nog heel gelukkig worden van ‘De verzonken Stad’ van Frank & Mirella min maal min maakt plus, ofwel goed fout is niet lelijk

(PS: als ik dit liedje had geschreven was ik beretrots geweest)

https://www.youtube.com/watch?v=ygmSYNYa2ok

En wat is uw Guilty Pleasure?