‘Het is heel verfrissend om alle conventies van tafel te vegen’

Thomas Acda (1967) is sinds jaar en dag beroemd. Als zanger, cabaretier en acteur. Tegenwoordig legt hij zich toe op een carrière als regisseur, schrijver en acteur. Vorig jaar verscheen zijn debuutroman Onderweg met Roadie. Rick de Leeuw spreekt hem deze maand in Zin over vrijheid, de opwinding van de zaterdagavond en de heldere lessen van het leven. Een fragment:

Zó beu

“Na mijn echtscheiding had ik het helemaal gehad, mijn incasseringsvermogen stond op een bedenkelijk laag peil. Het was op een dinsdag, zo’n ondraaglijk grauwe dag in Amsterdam. Ik stond met een opgetrokken kraag bij het hek te wachten om mijn zoon van school te halen. Dat het natte sneeuw begon te sneeuwen was de druppel. Ik was alles zó ontzettend beu. Ik paste niet langer in mijn eigen leven. Natuurlijk had ik een aantal dingen niet goed gedaan, natuurlijk had ik stommiteiten begaan. Maar na honderd keer hetzelfde verwijt is het een keer genoeg geweest. Toen heb ik een harnas gevisualiseerd, uitgetrokken en in een hoek van de kamer gezet. ‘Schop van nu af aan daar maar tegenaan, ik ga intussen doen wat ik denk dat leuk en belangrijk is.’ De volgende dag heb ik me ingeschreven bij de filmacademie in New York en een week later ben ik daarheen gevlogen.”

Door schade en schande

“Niemand kende me daar in New York en ik ervoer een bevlogenheid die ik jaren kwijt was geweest. Om drie uur ’s middags naar een restaurant, vier films op een dag kijken. Ik dreef op mijn impulsen. Het is heel verfrissend om af en toe alle conventies van tafel te vegen en te ervaren hoe vrijheid ook alweer voelt. Er zijn van die momenten dat ik naast mijn eigen leven ga staan en in één keer weet wat er wel en wat er niet deugt in mijn bestaan. Als een regisseur op de set die de opnames even stillegt. Dan is het van belang om snel en slagvaardig in te grijpen en bovendien moet je dan bereid zijn om de consequenties van je beslissingen te aanvaarden. Het leven heeft een paar pijnlijke verrassingen voor me in petto gehad, maar ik heb geprobeerd ze ten goede te keren, en dat is aardig gelukt. ‘Never waste a good crisis,’ zeggen de Amerikanen. Ze hebben gelijk.”

Het hele interview lees je  in Zin 9. Tekst: Rick de Leeuw | Foto: Merlijn Doomernik.