Gratis cursus thriller schrijven – deel 2!

Vorige week sprak Tomas Ross over wat er aan een goede thriller vooraf gaat. Vandaag deel 2, waarin Siska Mulder vertelt over de eerste zinnen.

“Mijn verhalen hebben een natuurlijke dreiging,” luidt Siska Mulder zelfverzekerde antwoord op de vraag waarom zij thrillers schrijft. “Het genre blijkt bij me te passen.” En dat genre is de afgelopen tien, vijftien jaar in de slipstream van Saskia Noort, Esther Verhoef en Marion Pauw – om slechts enkele voorvechtsters te noemen – ontzettend vervrouwelijkt.

“Vrouwelijke thrillerauteurs schrijven goede boeken,” zegt Siska Mulder, gevraagd naar een verklaring. “Dat is één. Verder zijn ze heel productief en hebben ze een hechte band met hun lezers. Het is niet voor niks dat ze verhalen bedenken met moord en doodslag. Vrouwen zijn zich van jongs af aan bewust van gevaar. Ze krijgen veel vaker te horen: pas op, kijk uit! Meisjes mogen ’s avonds laat niet alleen over straat, terwijl dat voor jongens geen probleem is. Ze moeten oppassen voor vreemde mannen en lopen het risico te worden lastiggevallen. Uit een recent onderzoek bleek dit ook weer: 45 procent van de vrouwen is slachtoffer geweest van lichamelijk of seksueel geweld.

Dit gegeven heb ik verwerkt in mijn laatste boek Met zachte hand. Daarin besluiten vier vriendinnen wraak te nemen op foute mannen, die vrouwen tot slachtoffer maken. Eindelijk worden de rollen omgedraaid. Wraak nemen is best lekker, zolang je het op papier doet. Maar deze hoofdpersonen gaan wel erg ver.”

Bedrieglijke onschuld

Ja, voordat Siska Mulder aan een boek begint heeft ze de eerste zinnen al in haar hoofd. “Een boek begint vaak met een beeld, of een zin. Bij Met zachte hand liep het anders en heb ik eerst de cover bedacht. Dat zijn uiteindelijk de foto’s geworden die aan de binnenkant van de flap staan. Beelden van huis- tuin- en keukenvoorwerpen. Op het eerste gezicht onschuldig. Maar die onschuld blijkt bedrieglijk.”

Schrijven = schaven

Niets staat natuurlijk vast. “De eerste bladzijde van mijn boeken herschrijf ik eindeloos. Ik moet de toon dan nog vinden. Steeds ga ik weer terug naar het begin en weer schaven, weer zinnen schrappen. Ja, de eerste zin moet er ook aan geloven. Voor mijn laatste boek had ik een prachtige beginzin – zo’n eerste zin die ik altijd al had willen schrijven. Met een mooi ritme, intrigerend, klassiek lang. Maar hij moest sneuvelen omdat hij niet bij de rest van het boek paste. Een pijnlijke operatie. Ik wist dat hij niet kon blijven staan en toch heb ik er nog lang over gedaan voordat ik op delete drukte.”

Siska’s tips:

1. ‘Wraak nemen is best lekker, zolang je het maar op papier doet.’
2. ‘Een boek begint vaak met een zin of een beeld in je hoofd. Werk dat eerst uit.’
3. ‘Herschrijf die eerste bladzijde van je boek eindeloos. Schrijven is schrappen en schaven tot je de juiste toon hebt gevonden.’
4. ‘Heb je een prachtige beginzin maar past deze niet bij de rest van het boek? Druk op delete.’

Volgende week geeft Charles den Tex tips over het opbouwen van de spanning.