Boekenclubrecensie De wijsheid van de tandeloze glimlach
Een wijs boek voor ouderen. Daniel Klein (73 jaar) is op zoek naar de zin van het leven en met name als je oud(er) bent geworden. Hij beschrijft op een aangename en goed leesbare wijze het antwoord op de vraag hoe hij de meeste voldoening kan houden in zijn al ver gevorderde leven. Hij zoekt het gezelschap van oude Grieken zoals Tasso die gelukkig is te midden van zijn oude vrienden, een goed gesprek en een goed glas. Hij zoekt het ook bij de oudere Grieken zoals bij Epicurus. Die leert hem dat je vooral plezierig moet leven en doen waar je lol in hebt. Of Plato die de oude dag geweldig vond omdat je dan niet meer opgejaagd wordt door allerlei lusten.
Maar ook filosofen als Sartre en Kierkegaard helpen de schrijver om zicht te krijgen op zijn oude dag. Zelfs de sentimentele liedjes van Frank Sinatra helpen hem zijn oude dag goed te besteden met zoete herinneringen. Verder biedt die oude dag ruimte te over om na te denken over de zin van het leven. Bijvoorbeeld of religie je verder kan helpen. Klein krijgt en geeft niet overal antwoorden op. Zo blijft hij wat steken in het metafysische verhaal en weet hij niet goed om te gaan met religie als bron van inzicht in het goede leven. Hij komt erop uit dat je maar het beste je oude-van-dagen-lot kunt accepteren en moet genieten van elke dag in goed gezelschap van oude vrienden. Dat is een wat trieste conclusie voor de eenzame en zieke bejaarden die zoeken naar de zin van hun laatste moeizame levensfase.
Rolf Robbe
