Boekenclubrecensie De Stalker van Mirjam Rotenstreich

Vanaf het begin word je meegenomen in het verhaal. Het is makkelijk leesbaar geschreven, je hebt weinig verbeelding nodig om je het leven van de jonge Elsemijn voor te stellen. En ook dat in haar jeugd de kiem is gelegd voor haar latere obsessie.

Wat opvallend is, is dat er weinig beschrijvingen in het boek staan. Weinig sfeerbeschrijvingen, het verhaal gaat vooral over de gebeurtenissen. En omdat er veel gewerkt is met cliffhangers, wil je ook weten hoe het afloopt.
De titel geeft aan dat de hoofdpersoon een stalkster is, maar ik zie in Elsemijn meer iemand die haar geliefde voor altijd in andere mensen wil laten voortleven. Pas aan het einde van het boek wordt duidelijk wat zij voor relatie heeft met al die mensen, die zij heeft opgespoord. Maar of er sprake is van stalken valt te betwijfelen. Tegelijkertijd wordt in het verhaal de moord op haar geliefde Binck geprobeerd op te lossen. Hij blijkt als politieagent de grens overschreden te hebben tussen de onderwereld en de bovenwereld. En dat is ook het onderwerp van het onderzoek dat Elsemijn doet voor haar studie en waardoor zij ook Binck heeft ontmoet.
Dat zij door zijn verkeerde levenswijze uiteindelijk ook haar ongeboren kind moet verliezen, maakt duidelijk dat hij in een gevaarlijke situatie is beland. Als hij vermoord wordt, gaan zijn collega’s van de politie op onderzoek uit. Elsemijn vindt dit allemaal te lang duren en neemt zelf een detective in de arm. Het blijkt dat Binck op weg naar Friesland, waar zijn familie woont, is verongelukt. Zijn familie wil dat hij ook in Friesland wordt begraven en Elsemijn is hierbij niet welkom. Dit sterkt haar in haar missie om Binck weer bij haar te krijgen door de mensen op te sporen die een donororgaan van hem hebben gekregen. Maar dat wordt pas helemaal aan het eind duidelijk.

Als je eenmaal aan het lezen bent, wil je ook weten hoe het afloopt. Want het verhaal kun je wel als een thriller lezen. Alleen het feit dat de schrijfster zelf haar geliefde kind heeft verloren, blijft steeds door mijn hoofd spelen. Misschien dat daardoor dit verhaal uit haar fantasie ontsproten is. Maar dat maakt haar nog geen Agatha Christie. Een boek dat tot het eind boeiend blijft, maar je ook met een paar vragen laat zitten.
Ik geef dit boek drie sterren.

Afra van Daatselaar