Boekenclubrecensie De levenden en de doden in Winsford
Hakan Nesser heeft al vele boeken op zijn naam staan. Zo schreef hij diverse boeken met inspecteur Barbarotti in de hoofdrol en ook een serie met commisaris van Veeteren in de hoofdrol. Daarnaast schreef Nesser ook een aantal stand-alone verhalen. ‘De levenden en de doden in Winsford’ is een stand alone verhaal en dit was mijn eerste kennismaking met Nesser.
Het verhaal begint met de aankomst van Maria in het dorpje Winsford in Engeland. Zij betrekt daar een oud verlaten huisje midden op de heide. Het lijkt erop dat zij in Engeland een nieuw leven gaat beginnen samen met haar hond Castor. Haar leven bestaat uit uitslapen, wandelen en uitstapjes naar de lokale computerwinkel en pub. Ze ontmoet Mark en krijgt een relatie met hem. Al gauw kom je erachter dat Maria is gevlucht uit Zweden en dus eigenlijk is ondergedoken in Engeland. Waarom is Maria ondergedoken in Engeland? Doordat het boek in dagboekvorm geschreven is, kom je steeds meer te weten over de geheimen van Maria en haar besluit om naar Engeland te vertrekken. Ook blijkt haar man Martin de nodige geheimen te hebben. Door zijn meegenomen aantekeningen door te nemen probeert zij erachter te komen wat deze geheimen zijn. Belangrijkste vragen die door je hoofd blijven spoken: waar is Martin nu? Waarom is Maria gevlucht uit Zweden? Wat zijn de geheimen van Martin? Uiteindelijk keert Maria terug naar Zweden om haar lot onder ogen te zien. Lukt het haar om haar geheimen voor altijd in de doofpot te stoppen of komen ze toch uit?
Het verhaal wordt geschreven vanuit het ik-perspectief. Het verhaal wordt verteld in dagboekvorm, waarbij de dagen in Engeland worden afgewisseld met terugblikken naar wat er gebeurd is voordat Maria in Engeland neerstreek. Ook vormen de aantekeningen van Martin, die hopelijk zijn geheimen prijsgeven, een groot deel van het verhaal.
Nesser is een meester in het beschrijven van de omgeving, met pakkende woorden weet hij precies de juiste sfeer te creëren. De beschrijvingen van Nesser zijn uitgebreid en kunnen daardoor soms wat langdradig worden zoals de eindeloze wandelingen over de heide iedere dag weer. Het boek blijft echter boeien omdat je wilt weten welke geheimen Maria heeft en of ze met haar geheimen kan wegkomen. Het einde vond ik nogal abrupt waardoor er nogal een aantal vraagtekens over bepaalde gebeurtenissen blijven bestaan. Een aantal Dit vond ik erg jammer! Ik geef het boek 3*. Een boek dat je, ondanks de uitgebreide beschrijvingen, blijft boeien, maar tegelijkertijd wel met een aantal vraagtekens achterlaat.
Laura Ladage
