In elke Zin: win-pagina’s vol fijne cadeaus. Zomaar, speciaal voor jou. Selecteer in onderstaand formulier je favoriet. Vul je gegevens in (voor 18 augustus) en voilà: je maakt kans. Lekker makkelijk toch? Kan je niet kiezen? Dan vul je gewoon nog een keer het formulier in en selecteer je een andere prijs.
Maak kans op zomerse prijzen!
Wie heeft er nou moeite met de coronaregels?
Monique snapt niets van die mensen die protesteren tegen de huidige coronaregels. Ze vraagt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) om een toelichting.
Coronaregels
Wat zijn het eigenlijk voor types die de coronaregels aan hun laars lappen? Je ziet dat de experts het soms ook niet zeker weten maar dit is toch te serieus om zelf voor expert te gaan spelen?
Monique
Beste Monique,
Het zou te maken kunnen hebben met ‘ontkenning’, een soort van zelfbescherming. De Amerikaanse psychiater Kübler-Ross heeft vijf stadia van rouwverwerking onderscheiden die mensen doormaken als ze slecht nieuws krijgen. Bijvoorbeeld dat ze een dodelijke ziekte hebben. We beginnen met ontkenning (‘kan niet waar zijn, ik wil een tweede mening’), gevolgd door boosheid of protest (‘waar heb ik dit aan verdiend?’). Dan komt het stadium van ‘onderhandelen en vechten’ (‘ik probeer de experimentele operatie’). We sluiten af met depressie en tenslotte aanvaarding. Bij minder heftig maar nog steeds slecht nieuws zoals een lockdown, doorloop je ook deze stadia van rouwverwerking. Niet iedereen doorloopt alle fases en ook niet in hetzelfde tempo. Als je in het stadium van ontkenning blijft steken, denk je: ik ben gezond, ik ziek het wel even uit. Kan een kern van waarheid in zitten maar dan negeer je dat je het op anderen kunt overbrengen.
Het kan ook met persoonlijkheid te maken hebben. Mensen met narcistische trekjes hebben wel vaker een gebrek aan respect voor regels. Voor hen zijn regels vooral bedoeld voor andere mensen, zij staan daar boven. Anderen zijn paranoïde aangelegd en geloven dat de regels er niet zijn voor onze veiligheid maar een poging van de regering om haar macht over burgers uit te breiden.
Overigens is het natuurlijk wel onprettig zoals we nu met elkaar moeten omgaan. Onder andere omstandigheden zou je je als melaatse behandeld voelen, dus wel begrijpelijk als dat gevoel ook opkomt als iemand je boos staat aan te kijken in de supermarkt.
Wat vind jij?
Heb jij dezelfde ervaring als Monique? Hoe zie jij dit? Wij horen het graag.
Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 9. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.
Hè fijn, zomerlezen!
Waar je de zomer ook doorbrengt, in achtertuin, park of toch een vakantieoord, een boek brengt je even helemaal in een andere wereld. En zorgt ook voor meer hersenactiviteit én minder stress, maar dat terzijde. Lekker lezend de zomer in? We tippen 10 topboeken voor een fijne staycation!
Verlossing in Rome
De lucht boven zomers Rome trilt van de hitte en verwachtingen. Bijna dertiger Leo Gazzara is het grijze en burgerlijke Milaan ontvlucht en hoopt in het lichtzinniger Rome een ander, sprankelend en intellectueel leven te leiden. Hij zoekt verlossing in de straten, pleinen en cafés van Rome maar blijft zich een buitenstaander voelen ook al vertoeft hij regelmatig in een illuster gezelschap dat zo uit de film La Grande Bellezza lijkt weg te zijn gelopen: kleurrijke, zwierige lege hulzen die hun verveling met veel drank en toevallige passanten als Leo verbloemen. Zijn lot is bezegeld als hij de even mooie als wispelturige Arianna ontmoet. Tegen beter weten raakt hij in haar ban en dendert onverschrokken zijn noodlot tegemoet. Wat een overweldigend, prachtig geschreven debuut, deze Italiaanse roman uit 1973 die in Italië is uitgegroeid tot een cultroman en nu pas in het Nederlands is verschenen. Met dank aan virtuoze vertaler Els van der Pluijm. Gianfranco Calligarich, De laatste zomer in de stad (Wereldbibliotheek, € 20)
Het verhaal van de Zuiderzee en haar kustbewoners
De Zuiderzee werd in 1932 het IJsselmeer. Maar wat betekende dit voor de bewoners van de omliggende stadjes, tot op de dag van vandaag? In Eens ging de zee hier tekeer staan vier Zuiderzeefamilies centraal, uit Urk, Volendam, Spakenburg en Wieringen. Aan de hand van hun levensgeschiedenissen vertelt Eva Vriend een groots verhaal over het houvast dat traditie biedt, de veerkracht die vereist is om vooruit te komen en vissersbloed dat kruipt waar het niet gaan kan. Eva Vriend, Eens ging de zee hier tekeer (Atlas Contact, € 24,99)
Sprankelende mails
De twee vriendinnen uit deze filosofische roman hebben het razend druk en verlangen naar bezinning. Maar tegelijkertijd voelen ze zich opgejaagd door het besef dat ze juist nu alles uit hun leven moeten halen. Slapen kan altijd nog. De ene vriendin woont in de stad, is schrijver en heeft een druk gezin dat ze met moeite aan kan. De ander woont alleen en afgelegen, is lerares en worstelt met haar verleden. Alleen in hun uitgebreide, sprankelende mailwisseling durven ze eerlijk en open te zijn over hun levens, dromen en twijfels. Kwetsbaar, intens en heel beeldend. Zsuzsa Bánk, Slapen doen we later (Nieuw Amsterdam, € 24,99)
Op zoek naar moeder
Wij maken herinneringen, maar herinneringen maken ons óók. Dat is de centrale gedachte van deze bijzondere roman die gebaseerd is op een waargebeurd familiedrama. Begin jaren 70 verongelukt een moeder en laat twee jonge zoons achter. Veertig jaar later zijn de gevolgen van dat drama nog altijd tastbaar en zijn vader en zoons uit elkaar gedreven. Erover praten willen ze niet, maar het ongeluk heeft hen onmiskenbaar gevormd. Ze hebben elk hun eigen herinneringen aan de moeder en de dag dat ze stierf. De jongste zoon, Didier, besluit dat het tijd wordt om schoon schip te maken en het zwijgen te doorbreken. Olga Majeau, Eenzaam de dapperen (Querido, € 20,99)
Familiegeschiedenis
De slaap die geen uren kent van Sebastiaan Chabot gaat over vier generaties binnen één familie die ieder verlangen iets gedenkwaardigs te doen, uit angst niet te worden herinnerd. Duitsland, 1950. Kurt Kuschfeld, 51 jaar, besluit dat zijn leven erop zit. Als straatlichtbewaarder werkte hij de laatste jaren ’s nachts, ongezien. Drie generaties later groeien Victor en Benjamin Kuschfeld op in Den Haag, aan zee. In huis hangt het portret van overgrootvader Kurt. Vooral Victor is er bang voor en verbrandt het in de tuin. Zonder een idee te hebben wat daarmee in gang wordt gezet. Sebastiaan Chabot, De slaap die geen uren kent (Atlas Contact, € 21,99)
Filmmateriaal
De succesvolle, zelfbenoemde feminist Alix Chamberlain is gewend om te krijgen wat ze wil. Met ‘nee’ neemt ze nooit genoegen en die levenshouding wil ze maar al te graag aan andere vrouwen overdragen. Die behoefte wordt ineens zeer urgent als ze hoort dat haar vaste oppas Emira en plein public is gediscrimineerd en gekleineerd. Alix zal dat wel even rechtzetten en ziet voor zichzelf een glorieuze rol als redder in nood. Haar voortvarendheid botst op de terughoudendheid van Emira. Die heeft genoeg sores aan haar hoofd en wil nu wel eens een echte baan: eentje waarvoor ze is opgeleid. Ze heeft helemaal geen zin om Alix’ nieuwe project te worden en ontwikkelt een gezond wantrouwen in de eigenlijke beweegredenen van Alix. Gelijk heeft ze, het stinkt als de hel in Alix’ perfecte wereldje. In deze scherpe, energieke roman wordt met een flinke dosis humor een ragfijn en realistisch spel gespeeld met onderlinge verhoudingen en onderhuidse vooroordelen in het moderne Amerika. Dit wordt geheid een film! Kiley Reid, Zo’n leuke leeftijd (Prometheus, € 19,99)
Continu bespied
Parijs, een verse scheiding, tweetaligheid en oude wonden. Het zijn terugkerende ingrediënten in de elegante romans van de Brits-Franse De Rosnay. Dit keer mengt ze het met tergend oplopende spanning in een griezelige nieuwe wereld die ingrijpend is veranderd door terrorisme en de opwarming van de aarde. Schrijver Clarissa heeft halsoverkop haar man verlaten nadat ze heeft ontdekt dat hij er een geheim leven op nahield. Ze trekt in een hightech appartement in een chique complex speciaal voor kunstenaars. Al snel voelt ze zich daar onbehaaglijk en continu bespied. Ze slaapt slecht en voelt zich steeds labieler. Haar kat en kleindochter zijn de enigen die haar wantrouwen delen. Verbeeldt ze het zich: komt haar oude depressie weer terug, of is ze inderdaad ongewild onderdeel van een geheim experiment? Hoe dichter ze bij de waarheid komt, hoe lastiger het haar wordt gemaakt om te ontsnappen. Tatiana de Rosnay, Bloemen van de duisternis (Ambo | Anthos € 21,99)
Gered door de naaimachine
Warme, elegant geschreven roman die je terugbrengt naar het straatarme Sardinië, begin vorige eeuw, toen kleding geen weggooiartikel was maar nog zorgvuldig met de hand op maat werd gemaakt. De vrouwelijke verteller ziet de naaimachine als weg naar haar gedroomde vrijheid. Ze verweeft haar eigen verhaal met die van de eigenzinnige vrouwen om haar heen. Bianca Pitzorno, De stof in haar handen (Signatuur, € 21,99)
Het leven van de Catalaanse schrijver Josep Pla
Aurora schrijft van H.M. van den Brink is het verhaal van een obsessie. Met seks, de zee en met de strijd tegen vergeten en verval. Het is januari 1966. Een man gaat aan boord van een olietanker om in Buenos Aires voor het laatst de liefde van zijn leven te ontmoeten. In de jaren 40 heeft ze hem verlaten, sindsdien schrijft ze hem erotische brieven. Omdat hij haar daarvoor betaalt. Aurora schrijft is gebaseerd op feiten uit het leven van Josep Pla, de grootste schrijver van Catalonië. H.M. van den Brink, Aurora schrijft (Atlas Contact, € 21,99)
Weerbarstige eilanders
Al vanaf de eerste bladzijde word je meegezogen in het geïsoleerde leven op een van de kale, ruige eilanden voor de Noorse kust. Weergaloos zijn de beschrijvingen van de genadeloze natuurelementen die het landschap en de bevolking hebben gevormd. De weerbarstige eilanders hebben een haat-liefdeverhouding met het vaste land. Het symboliseert welvaart en voorspoed en is tegelijk een bedreiging. Je ervaart het traditionele, harde eilandleven via Ingrid die opgroeit met eigenzinnige ouders die elk hun eigen dromen hebben. Als zij oud genoeg is, aanvaart ze een baan aan de kust maar keert sneller dan verwacht terug. Eenmaal weer thuis weet ze dat ze ooit moet kiezen: aansluiting zoeken of op eigen kracht vertrouwen. Roy Jacobsen, De onzichtbaren (De Bezige Bij, € 21,99)
Je krijgt drie van deze tien prachtzomerboeken – Eens ging de zee hier tekeer, De slaap die geen uren kent of Aurora schrijft – cadeau bij 5 nummers Zin. Wil je ook lekker lezen? Klik hier voor de aanbieding.
Saksen: ideale balans tussen natuur en cultuur
De ideale balans tussen natuur en cultuur, dat biedt de Freistaat Saksen met hoofdstad Dresden. Genieten van de vele natuurgebieden, een rijke cultuur, de boeiende geschiedenis, gezellige stadjes, attracties en bezienswaardigheden. Ook voor liefhebbers van goed eten en drinken een aanrader. Cultuur of natuur. Een actieve of relaxte vakantie. In Saksen kan het. De beste tips voor het samenstellen van een onvergetelijke ontdekkingsreis.
Natuurschoon en nationaal park
Het nationale park ‘Sächsische Schweiz’ is één van de grootste trekpleisters. Het natuurgebied inspireert al heel lang kunstenaars. In hun voetsporen is de wandelroute Malerweg (112 km) uitgezet. Het wordt al snel duidelijk waarom de dichte bossen, ruige kloven en rotsformaties visueel overweldigen. Maar Saksen heeft veel meer natuurschoon, waaronder het Erzgebirge met 400 objecten over de voormalige (zilver)mijnbouw op de UNESCO werelderfgoedlijst, heide- en merengebieden en fraaie rivierdalen langs de Elbe, Mulde en Spree.
Metropolen Dresden en Leipzig
Dresden wordt om haar schoonheid ook wel het ‘Florence aan de Elbe’ genoemd. In de Barokke Altstadt pronken ijkpunten als de Frauenkirche, Semperopera en het Zwingerpaleis. De skyline behoort tot de mooiste van Europa. Vergeet niet om de Augustusbrug over te steken richting Neustadt. Het is een levendig stadsdeel met boetieks, galeries en hippe restaurantjes. De tweede stad is Leipzig. Deze Bach- en studentenstad kent een rijke koffiecultuur en een heerlijk uitgaansleven. Voor winkelen is het een topbestemming. Ook cultureel is ‘Hipezig’ een hot spot met vele musea en podia. Een tip: de ‘Spinnerei’. Deze voormalige katoenspinnerij huisvest nu ruim 100 galeries en designateliers.
Saksische Wijnstraat
In het Elbedal rond Dresden worden al ruim 850 jaar gemaakt. In de Saksische Wijnstraat liggen vele chateaus. Wijnplaatsen zijn de porseleinstad Meissen en het stadje Radebeul. Het grootste wijngoed is Schloss Wackerbarth. Het langst bestaande is Hoflössnitz. Het heeft een bijzondere link met Nederland: het hoofdgebouw heeft plafondschilderingen van tropische dieren in de 17e eeuw gemaakt door schilder Albert Eckhout. Ook Schloss Proschwitz bij Meissen behoort tot de topwijngoederen. Diverse wijnmakers ontvangen graag bezoekers en bieden hotelkamers. Tip: in de Saksische Wijnstraat zijn diverse verleidelijke wandelroutes uitgezet.
Onbeperkt genieten van kastelen en paleizen
Vaak zijn de toegangsprijzen van kastelen hoog, maar niet in Saksen. Schlosserland Sachsen beheert 45 toplocaties, waaronder het Residentieslot in Dresden, Jachtslot Moritzburg, Vesting Königstein, Burcht Kriebstein, Slot Augustusburg en Slot Colditz. Met de voordelige ‘Schlosserlandkaart’ is alles onbeperkt te bezoeken gedurende 10 dagen. De kaart kost maar 42 euro voor twee volwassenen. Niet per persoon, maar totaal! Kinderen tot 16 jaar gaan gratis mee. Maak een onvergetelijke reis door de wereld van ridders en paleislakeien in Schlosserland Sachsen.
Bad-kuuroorden voor welness
Saksen is een wellness-bestemming met alure. De gehele zuidgrens met Tsjechië bestaat uit middelgebergten waaruit thermale bronnen stromen. Hier zijn echte kuurplaatsen te vinden met wellness-faciliteiten in bijvoorbeeld Bad Brambach, Bad Schandau, Bad Elster en Kurort Oberwiesenthal. De minerale bronnen bieden de basis voor ontspanning van lichaam en geest. In de Sächsische Schweiz ligt het luxueuze ecodorp Schmilka voor een duurzaam verblijf met culinaire belevenissen op biologische basis. In het wellness paviljoen in Schmilka ervaart de gast de heilzame werking van het schone bronwater.
Neem alvast een kijkje:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In samenwerking met TMGS Toerisme Saksen.
Hoofdfoto bovenaan. Links: Sachsische Schweiz Foto: Elbsandstein Rechts: Dresden . Foto: TMGS Toerisme Saksen
Arieanne: ‘Kim heeft sterk gehandeld voor haar kinderen, bijzonder moedig’
Arieanne en Kim lopen sinds drie jaar ‘samen op’. Kim is een alleenstaande moeder en kan soms terugvallen op Arieannes ‘vriendschappelijke ondersteuning’. Kim wordt in het zonnetje gezet door Arieanne en geprezen om haar kracht.
Samen Oplopen
Arieanne: “Drie jaar geleden werden Kim en ik aan elkaar voorgesteld door Samen Oplopen, een stichting die vrijwilligers koppelt aan gezinnen met meerdere zorgen tegelijkertijd. Ze kwam net in dit dorp wonen en kon wel wat ondersteuning gebruiken.”
Kim: “Acht jaar geleden ben ik in Nederland gekomen om met mijn man te zijn. Hij is Vietnamees, net als ik, maar woonde al 40 jaar in Nederland. We kregen twee kinderen maar de relatie met hem was niet prettig. Mijn kinderen en ik waren onveilig en ik besloot te scheiden.”
Arieanne: “Ongelooflijk knap van Kim dat ze ondanks de onderdrukking toch in zichzelf de kracht heeft gevonden om deze keuze te maken. Zij wist: dit is niet goed en dit hoef ik niet te accepteren. Ze heeft krachtig gehandeld voor haar kinderen en dat vind ik bijzonder moedig.”
Kim: “Ik wil heel graag een eigen Vietnamese loempiakar, dat is mijn droom. En van daaruit kan ik weer verder bouwen. Arieanne is heel lief voor mij en de kinderen. Ik vind het normaal wat ik doe maar zij zegt steeds dat het bijzonder is.”
Samen Oplopen
Lees meer
Ze kunnen de zon laten schijnen en het leven wat lichter maken: mensen die je helpen of inspireren. Nú in Zin: vier vrouwen die het verschil maken worden liefdevol in de spotlights gezet. Lees het hele interview in Zin 8. Nu in de winkel of bestel het nummer online.
Tekst & beeld: Maike Jeuken
10 x creatief met de zee
Het strand zorgt voor inspiratie in de kunsten: menig lied, schilderwerk, boek of gedicht is aan de kust gewijd. Tik de hashtag #beachartwork maar eens in op Instagram en sla steil achterover van de kunstenaars die creatief met zee omspringen.
Van aquarelletjes, potjes, drieluiken tot ‘zeeglas’. Zandkleurige stranden en azuurblauwe zeeën doen het áltijd goed voor het oog. Wat is jouw favoriete kunstwerk uit het rijtje hieronder?
Strandpracht
https://www.instagram.com/p/B_K2Lc_lpcx/
https://www.instagram.com/p/CA3EGIdHNiP/
https://www.instagram.com/p/CBYArFNFEfr/
https://www.instagram.com/p/CBR8GmjBTff/
https://www.instagram.com/p/B-KZ8-zHt9M/
https://www.instagram.com/p/CCDH6LrpVea/
https://www.instagram.com/p/CCBWylWBFSI/
https://www.instagram.com/p/CB-ryGHDqsd/
https://www.instagram.com/p/CCBRFd8Jpxp/
https://www.instagram.com/p/CB-54fKgQir/
Lees ook: Zon, zee zooi
Brits drama, mysterie en actie op BBC First
Ben jij gék op Britse series? Dan heeft BBC First heel wat fijns in de aanbieding voor de maand juli.
The Trouble With Maggie Cole
Wie behoefte heeft aan een stimulans voor de lachspieren, moet kijken naar The Trouble With Maggie Cole. In een pittoresk kustdorpje wordt er lustig op los geroddeld. Maggie leidt een simpel leven en is al dertig jaar getrouwd met dezelfde man. Na een interview met de lokale radiozender geeft ze misschien iets te veel prijs over de lokale gemeenschap. Hoe loopt dat af? The Trouble with Maggie Cole is elke dinsdag te zien vanaf 28 juli om 21:00 uur.
McDonalds & Dodds
Op zoek naar mysterie? Dan is de detectiveserie McDonald & Dodds wat voor jou. De serie draait om twee inspecteurs die elkaars tegenspolen zijn, maar juist dat trekt hen in elkaar aan. McDonald & Dodds gaat in première op BBC First op 26 juli om 21:00 uur.
The Last Kingdom
Verslingerd aan The Last Kingdom? BBC First lanceert nu het vierde seizoen. Bebbanburg lijkt te vallen. De spanningen lopen weer hoog op en een samenloop aan omstandigheden leidt tot de dreiging van een nieuwe oorlog. Het vierde seizoen van The Last Kingdom is te zien op BBC First vanaf 22 juli om 22:00 uur
Benieuwd naar BBC First? Kijk hier voor meer informatie.
‘Inmiddels weet ik wat liefde is’
Schrijver en actrice Annemarie Oster (1942) draagt de zorg voor haar man, die lijdt aan vasculaire dementie. In Zin schrijft ze over de lasten maar ook over de lusten, als die zich voordoen.
Eerste kus
O, die Amsterdamse Leidsestraat. Hoe vaak ik daar niet doorheen ben gelopen. Op hoge hakken, de zandlopergestalte gevat in een strak truitje en een kokerrok. Toch kwam ik verrassend snel vooruit. Niks geen dromerig geslenter. Te ongeduldig. Te nieuwsgierig. Te belust op het lonkende leven. Dus op een ontmoeting met Ramses Shaffy want die woonde destijds op de Prinsengracht/hoek Leidsestraat. Zo’n acteur moest natuurlijk wel eens de deur uit voor een repetitie in de schouwburg of ‘het land in’ met de toneelbus. Zoals menigeen was ik verliefd op de toenmalige prins van Amsterdam. Op 1 januari 1956 had hij tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Nederlandse Comedie mij op mijn eerste kus getrakteerd. En vanaf dat moment had je de vlinders aan het dansen.
Onduidelijke verklaring
Eén keer zijn wij elkaar tegengekomen. Maar toen was de betovering al enigszins verbroken. Want, zo had zojuist iemand uit de toneelwereld me toevertrouwd: Ramses ‘had iets’ met Joop Admiraal, een aantrekkelijke blondino. Ik kon mijn oren niet geloven. Twee mannen die… Hoe kon dat nou?! Al was ik een toneelspelerstelg, ik wist van niks.
“Hé, Ostertje!” Waarschijnlijk vertederd door mijn ‘sexy’ verschijning troonde mijn idool me mee naar een slordige huurkamer, inderdaad gelegen aan de Prinsengracht. Dit keer kreeg ik geen kus, maar – midden op de dag! – een glas zure wijn. Daarna liet hij me het eerste nummer van een grammofoonplaat horen: ‘You don’t know what love is.’ Nou, hij wist het wel! Na een tweede glas gooide ik alle remmen los: was het waar was wat er over hem werd rondverteld? Blijkbaar trok ik zo’n ongerust gezicht dat hij in geamuseerd lachen uitbarstte: “Maar liefje, mijn vader was een Egyptenaar!” Ik weet niet meer hoe ik op deze onduidelijke verklaring heb gereageerd. Wel dat ik, even later weer op straat, lichtelijk aangeschoten, diep en diep ongelukkig was.
Echte liefde
In die tijd zag de Leidsestraat er nog overzichtelijk uit. In mijn herinnering steevast in zwart-wit en met nauwelijks een voorbijganger. Negers – zo heetten zwarte mensen toen – groetten elkaar, alsof ze familieleden waren. Af en toe reed er een Volkswagen. Of een Chevrolet. En je mocht er nog fietsen. Ook nu weer lopen er nauwelijks mensen en rijden er – nagenoeg lege – trams. Vanwege de corona. Toen mijn man en ik laatst, hij in de rolstoel, ik erachter, een tochtje maakten door de stad, kwamen we in diezelfde Leidsestraat terecht. Je waande je teruggesmakt in de jaren 50, in een zwart-wit, uitgestorven Amsterdam. Alleen liep ik nu op platte schoenen. Niet meer ongeduldig, niet meer nieuwsgierig, niet meer belust op wat dan ook. Ramses is dood. Joop ook. Ik leef nog en inmiddels weet ik wat liefde is. Achter de rolstoel van mijn levensgezel en gek genoeg lang niet zo ongelukkig en eenzaam als 64 jaar geleden.
De columns van Annemarie Oster lees je in Zin. Nu in de winkel of lees je met deze aanbieding wel erg voordelig.
Docutip: Joop! Sporticoon in de spotlight
Joop wie? Joop Zoetemelk natuurlijk. Een van de grotere sporticonen die Nederland rijk is. Documentairemaker Ariane Greep levert met Joop! Eindelijk weer kampioen een intiem portret van een voorheen gesloten topsporter.
Het is in 2020 precies veertig jaar geleden dat Zoetemelk op de Champs-Élysées de Tour van 1980 won. Wie wielerfan was in de jaren zeventig en tachtig, zal ongetwijfeld gekluisterd hebben gezeten aan de radio en televisie om de verdiensten van de topwielrenner te volgen.
Ongelukkig
Ondanks al zijn successen blijkt Zoetemelk ongelukkig. Terwijl het grote publiek hem de ene na de andere overwinning ziet behalen, loopt zijn huwelijk op de klippen. Dat resulteerde onder andere in het feit dat hij zich terugtrok na zijn wielercarrière.
Herboren
Dankzij de documentaire is de wielrenner weer terug van nooit weggeweest. Een nieuwe liefde rijker lijkt hij eindelijk in staat om terug te kijken op al het moois dat hij bereikt heeft.
De documentaire is op maandag 20 juli om 22.10 bij MAX op NPO 2 te zien.
Deze eenhappertjes zijn om van te watertanden…
Eenhappertjes. Maar niemand houd je tegen ze wat groter te maken en ze als voor- of lunchgerechtje te serveren. Dit zijn de recepten van de taartjes met pomodorini, zalm of spinazie.
hapjes (steeds 8-10 stuks). Bereiden ± 15-40 min
Pomodorini-ricottagalettes
Meng 200 g ricotta met 2 fijngesneden tenen knoflook en 75 g Parmezaan. Verdeel de ricotta met 16 gehalveerde pomodorini over 4 gehalveerde bladerdeegplakjes. Bak de taartjes in de oven (200°C) in 15-20 min. goudbruin. Top met basilicum- of tuinkers en peterselieblaadjes en een straaltje olijfolie.
Variatie: Vervang de pomodorini door plakjes gegrilde courgette of geblancheerde wortelrepen. Top met parmaham en basilicum.
Zalmfrittata
Klop 3 eieren met 100 ml slagroom, 1 fijngesneden teen knoflook en 50 g geraspte kaas. Meng met ½ courgette in blokjes, 50 g zalmsnippers,1 el munt, zout en peper. Schenk in een met bakpapier bekleedde ovenvorm (14×9 cm). Bak in de oven (200°C) in 40 min. gaar. Laat goed afkoelen. Snijd in vierkantjes. Bestrooi met muntblaadjes.
Variaties: Vervang de zalm door feta en garneer met rucola-kers of tuinkers. • Vervang de zalm door beetgare doperwten en garneer met rucola en pesto. • Vervang de zalm door reepjes ham en de courgette door beetgare broccoliroosjes.
Turkse spinazietaartjes
Steek 8-10 rondjes (5 cm Ø) uit pizzadeeg (uit pizzakit, 600 g). Bekleed er ingevette mini-muffinvormpjes mee. Besmeer met tomatensaus (uit pizzakit). Roerbak 125 g spinazie met ½ teen geperste knoflook en ½ rode peper. Vul en bak ze in de oven (220°C) in 12-15 min. gaar. Top met fijngesneden korianderblaadjes, wat Turkse yoghurt en komijnpoeder.
Variaties: Vul de taartjes met gebakken rode ui, roquefort en tijm. • Vul de taartjes met tomaat, geraspte oude kaas en rucola.
Meer lekkere hapjes staan in Zin 8. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je online.
Recepten Janneke Philippi, Eke Mariën, Yvette van Boven, Katinka Huiskamp. fotografie: Eri van Lokven. styling: Cyn Ferdinandus. bereiding: Eke Mariën, Goran Todorovic, Samantha Kooyman. productie: Dosia Brewer
Hoe wordt mijn zoon weer actief?
Katja weet niet hoe ze haar zoon kan helpen. Ze vraagt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) om advies.
Van die bank af
Ik zie met lede ogen aan hoe mijn zoon van bijna 30 zijn tijd verdoet en zijn talent vermorst. Hij heeft eerst eindeloos gestudeerd – ruim zeven jaar, je zou niet denken dat het nog kon. Hij is duidelijk niet op zijn plek in zijn baan. Hij kan echt goed schilderen maar raakt geen penseel meer aan. Zijn partner is nogal een angstig type dat hem niet stimuleert. Ik ben bang dat hij onzeker is geworden van het turbulente gezinsleven waarin hij de eerste vijftien jaar is opgegroeid. Hij zegt zelf dat hij een piekeraar is maar ‘niet ontevreden’ en hij vindt het niet nodig om hulp te zoeken. Ik voel me er schuldig over. Hoe krijg ik hem actiever of bij iemand die hem gaat helpen?
Katja
Beste Katja,
Een vraag met meerdere lagen: hoe krijg je hem aan de gang en wat doe je aan je schuldgevoel? Wat dat eerste betreft: hij is bijna 30. Een heel leven nog voor zich maar ook te oud om zich nog veel aan te trekken van adviezen van zijn moeder. Moeilijk te beoordelen zonder hem gesproken te hebben. Wellicht is zowel zijn zelfvertrouwen als jouw schuldgevoel er het meeste bij gebaat als jij meer vertrouwen in hem gaat uitstralen. Bij elk advies dat je hem geeft, hoe goedbedoeld ook, komt ook de boodschap mee dat hij niet goed genoeg is.
Wat vind jij?
Heb jij dezelfde ervaring als Katja? Weet jij een oplossing? Wij horen het graag.
Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 8. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.
Een krachtig, poëtisch portret van een schommelende relatie
Zin in een goed boek? Deze nieuwkomers zijn de moeite waard!
Continu bespied
Parijs, een verse scheiding, tweetaligheid en oude wonden. Het zijn terugkerende ingrediënten in de elegante romans van de Brits-Franse De Rosnay. Dit keer mengt ze het met tergend oplopende spanning in een griezelige nieuwe wereld die ingrijpend is veranderd door terrorisme en de opwarming van de aarde. Schrijver Clarissa heeft halsoverkop haar man verlaten nadat ze heeft ontdekt dat hij er een geheim leven op nahield. Ze trekt in een hightech appartement in een chique complex speciaal voor kunstenaars. Al snel voelt ze zich daar onbehaaglijk en continu bespied. Ze slaapt slecht en voelt zich steeds labieler. Haar kat en kleindochter zijn de enigen die haar wantrouwen delen. Verbeeldt ze het zich: komt haar oude depressie weer terug, of is ze inderdaad ongewild onderdeel van een geheim experiment? Hoe dichter ze bij de waarheid komt, hoe lastiger het haar wordt gemaakt om te ontsnappen.
Tatiana de Rosnay, Bloemen van de duisternis (Ambo | Anthos € 21,99)
Weerbarstige eilanders
Al vanaf de eerste bladzijde word je meegezogen in het geïsoleerde leven op een van de kale, ruige eilanden voor de Noorse kust. Weergaloos zijn de beschrijvingen van de genadeloze natuurelementen die het landschap en de bevolking hebben gevormd. De weerbarstige eilanders hebben een haat-liefdeverhouding met het vaste land. Het symboliseert welvaart en voorspoed en is tegelijk een bedreiging. Je ervaart het traditionele, harde eilandleven via Ingrid die opgroeit met eigenzinnige ouders die elk hun eigen dromen hebben. Als zij oud genoeg is, aanvaart ze een baan aan de kust maar keert sneller dan verwacht terug. Eenmaal weer thuis weet ze dat ze ooit moet kiezen: aansluiting zoeken of op eigen kracht vertrouwen.
Roy Jacobsen, De onzichtbaren (De Bezige Bij, € 21,99)
Liters gin-tonic
Wat kan het toch heerlijk zen zijn om onbekommerd te lachen en te huiveren om het hectische, dagelijks ontploffende leven van de pas gescheiden Ellen en haar twee draken van pubers. Haar in een opwelling gekochte nieuwe huis is weliswaar romantisch maar vooral klein en krakkemikkig. En de ligging dwingt haar tot ontelbare taxidiensten voor haar pubers terwijl ze nog zoveel andere ballen in de lucht moet houden. Heel Engels, dus overgoten met liters gin-tonic, harige honden en onhandige dates. Natuurlijk over de top maar in de basis herkenbaar en vooral erg humoristisch.
Gill Sims, Waarom mama het geen zak kan schelen (Prometheus, € 19,99)
Lezen? Hier maak je kans op dit boek.
Schommelende relatie
‘Schat, we laten de boel de boel. Ik zeg mijn baan op, jij legt je proefschrift in de ijskast, we kopen een zeilboot en varen de wereld rond. Nu kan het nog, nu zijn de kinderen nog jong.’ Ook al heeft Juliet nog nooit gezeild, ze laat zich overhalen en vindt het boven verwachting geweldig. Het avontuur biedt vrijheid en eindelijk weer tijd voor elkaar. Helaas wekt de reis ook irritaties op en legt het oud zeer bloot. Een krachtig, poëtisch portret van een schommelende relatie.
Amithy Gaige, Overstag (Meulenhoff, € 21,99)
Onverwacht domino-effect
Feelgood van de bovenste plank. Singel Monica heeft net haar droom waargemaakt en een sfeervol café geopend. Daar vindt ze een notitieboekje waarin ze wordt uitgedaagd de waarheid over haar leven op te schrijven. Haar voorganger is een hoogbejaarde kunstschilder. Zijn pijnlijk eerlijke bekentenis over zijn eenzaamheid heeft een domino-effect met onverwachte gevolgen.
Clare Pooley, Het eerlijkheidsexperiment (Cargo, € 19,99)
Meer goede leestips staan in Zin 8. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier.
Tekst: Margriet de Groot
11 x puppyplezier op Instagram
De vraag naar puppy’s nam door corona enorm toe de afgelopen maanden, zo stelde het Landelijk Informatiecentrum Gezelschapsdieren. Op het Instagramaccount @puppies_of_instagram worden de snoezigste foto’s en video’s van puppy’s gedeeld.
Misschien was jij wel een van die quarantainegangers die aan de puppy ging. Misschien ben je van plan binnenkort een puppy in huis te halen. Of misschien is dat om wat voor reden dan ook niet aan de orde in jouw situatie, maar ben je wel dol op puppy’s. Hoe dan ook, dit Instagram-account gaat je dag maken!
Smelten maar
https://www.instagram.com/p/CCBqPvLJ826/
https://www.instagram.com/p/CCDjahDIcjx/
https://www.instagram.com/p/CCB3yvapnw8/
https://www.instagram.com/p/CB-1S7so3om/
https://www.instagram.com/p/CB0GpPkooG1/
https://www.instagram.com/p/CByELkRI74a/
https://www.instagram.com/p/CBszxYuIycK/
https://www.instagram.com/p/CBnqLPDoCNH/
https://www.instagram.com/p/CBT4YKFpDSG/
https://www.instagram.com/p/CBTKo8no8CE/
https://www.instagram.com/p/CBQl3UyI2fb/
Loslaten doe je zo
Loslaten en accepteren. Dat klinkt zoveel makkelijker dan het is. Maar hoera: je kan het leren, lichter leven. Rachel Brathen vertelt in haar boek Over liefhebben en loslaten haar persoonlijke verhaal over hoe je meer grip krijgt op jezelf.
Ben je er klaar voor?
Ga voor jezelf na of je er klaar voor bent om iets of iemand los te laten en waarom dat je goed zal doen. Deze keuze kan uiteraard enorm pijnlijk zijn maar accepteer die pijn. Kijk naar situaties in het verleden waarin je iets hebt losgelaten. Je zal zien dat je in staat bent de pijn te dragen.
Zie mogelijkheden
Nadat je hebt besloten iets los te laten, is er weer ruimte voor nieuwe dingen. En nieuwe dingen kunnen heel leuk zijn. Leid jezelf af met bijvoorbeeld een nieuwe activiteit waarvan je energie krijgt. Hierdoor ga je inzien dat iets loslaten juist hele positieve gevolgen heeft.
Laat verwachtingen los
Verwachtingen hebben we allemaal. Van familie, vrienden, collega’s. Sommige verwachtingen zijn redelijk. Maar wanneer je hoge verwachtingen hebt van mensen, is de kans groot dat je wordt teleurgesteld. Laat hoge verwachtingen los en je zal merken dat dit rust en vrijheid geeft.
Stop met zelfmedelijden
Hè, dat heb ik weer. Iets wat bij ons allemaal weleens door het hoofd schiet. Er is niks mis mee je rot voelen over bepaalde situaties, maar onthoud ook dat dit soort dingen zich nu eenmaal voordoen in het leven. Het enige wat je zelf in de hand hebt, is daar op de juiste manier mee omgaan.
Accepteer
Een frustrerende situatie is natuurlijk heel vervelend maar soms is er gewoon niks aan te doen. Klagen is makkelijk. Maar: kun je iets aan de situatie veranderen? Als dat niet het geval is, is de enige oplossing het toch echt te accepteren.
Maak een probleem niet groter
Door jezelf te focussen op iets negatiefs wordt het probleem in jouw hoofd alleen maar groter en groter. Als het zo erg in je hoofd gaat zitten, lijkt het probleem erger dan het daadwerkelijk is. Onderbreek jouw gedachtegang op zo’n moment. Wat is dan het werkelijke probleem waarover je gefrustreerd bent?
Spreek het uit
Verdriet, boosheid en frustraties kunnen hoog oplopen. Als je deze gevoelens opkropt, hoeft er maar iets kleins te gebeuren of alle emotie komt er in één keer uit. Praat met bijvoorbeeld een vriend of vriendin die niets met de situatie te maken heeft. Objectief advies is altijd prettig en geeft nieuwe inzichten.
Ga positief om met negativiteit
Een negatieve houding trekt negatieve zaken aan. Door positiever in het leven te staan zul je zien dat je meer positieve dingen op jouw pad vindt. Wanneer je boosheid, ergernis of verdriet voelt, focus je dan op de dingen die goed gaan. Laat de negatieve gedachten los.
Laat letterlijk los
Maak een lijst met zaken waarover je het liefst niet meer zou willen piekeren, bijvoorbeeld over onzekerheden of een incident waarvan je nog last hebt. Verkreukel vervolgens het papier, verbrand het, net waar jij je het prettigst bij voelt. Leuk om dan een lijst te maken met de dingen waar je wél blij van wordt.
Meer lezen?
Pijnlijk, rauw, eerlijk en inspirerend. Het boek Over liefhebben en loslaten is het persoonlijke verhaal van Rachel Brathen over hoe ze opgroeide met een depressieve moeder, haar rebelse puberteit, haar vlucht naar Costa Rica en hoe ze in een korte periode dierbaren verliest. Door het hele boek heen neemt ze je mee in alle pijn, verdriet en twijfels. Hier maak je kans op een gratis exemplaar. (Lev., € 20,99)
‘Ik ontvang al haar onzichtbare bezoekers met alle egards’
Corrie Verkerk (1957) is zzp’er, woont in Amsterdam en schrijft geregeld voor Zin. Haar moeder woont in Vorden, ze is dementerend. Omdat verzorgenden niet langer kunnen komen, is Corrie, met hulp van de thuiszorg, bij haar moeder in quarantaine gegaan. Zwaar, maar óók onvergetelijk. Corrie deelt hun dagelijks lief en leed met ons.
Paniek
“Ik ben mijn kind kwijt!” roept mijn moeder plotseling in paniek tegen oppas Ninke als ik weer voor heel eventjes naar de grote stad ben afgereisd.
“Corrie komt zo weer terug hoor.”
“Hè, fijn!”
Steeds vaker noemt ze me ‘mevrouw’ of ‘zuster’. Maar echt vergeten doet ze me, gelukkig, (nog) niet. Soms schrikt ze wakker uit een diepe slaap en roept mijn naam. Als ik haar even knuffel en zeg dat ze de allerliefste moeder van de hele wereld is, krullen haar mondhoeken:
“Nou, dat weet ik niet hoor… Van wie?”
“Van mij mam.”
Ze knijpt in mijn hand. Ik zie haar ogen vochtig worden.
De grot van Ali Baba
’s Ochtends help ik de thuiszorg met haar op bed te keren. “Even gymnastieken, mam. Ik ben bij je. Ik hou je vast.” Ze glimlacht. De zuster hijst haar in de nieuwe lift, waarin ze niet meer hoeft te staan. Bungelend in haar hangmatje slaapt ze opnieuw verder, terwijl ik koffie zet en een broodje smeer. Dat broodje is een ‘dingetje’ geworden. Het begrip ‘de tanden op elkaar’ – eventjes doorzetten – heeft in ons huishouden een compleet andere betekenis gekregen. Tot voor kort weigerde ze een enkel keertje die tanden van elkaar te halen als het eten op tafel stond. Nu is het ‘gewoon’ geworden. Bij bijna elk hapje is het wringen om iets door die haast onneembare barrière te krijgen. Zelfs haar geliefde bitterballetje wil er niet meer in als koek. Ze is koppig, luistert niet. Tenminste, niet naar mij. Wel naar de dames van de thuiszorg. Dan opent haar mondje, na enig aandringen, als de grot van Ali Baba. “Dat komt omdat jij ‘eigen’ bent,” zeggen de zusters. Ik ben haar kind, niet het gezag.
Toch, met veel geduld, lukt het mij ook. Beetje bij beetje.
“Mondje open mam. “OPEN!”
“Nou, je hoeft niet zo tegen me te schreeuwen hoor!” Haar ogen spuwen vuur. Zo praat je niet tegen je moeder, zie ik haar denken. Haar handen flapperen, als een vogeltje, boven het kleine aanschuiftafeltje. Op zoek naar het kopje koffie dat ik er heb neergezet en dat ze uiteindelijk niet zal opdrinken.
Is het wel een spel?
’s Middags koop ik een waterijsje. Heeft ze zin in. Ze goochelt met het stokje (ja, nu gaat dat mondje wel open) en knabbelt overdwars aan het kleurige Raketje alsof het een kippenboutje is. Stukjes ijs dwarrelen en smelten in haar schoot. Maar ze geniet. “Hmmm, heerlijk.”
Dan valt ze opnieuw in slaap, haar mond wijd open. Ze slaapt veel nu, snurkt uitbundig om – ineens – een brede lach op haar slapende gezicht te toveren. Waar denkt ze aan? Wat droomt ze? “Er speelt zich een hele film in dat hoofd af,” zegt mijn dierbare vriend en trouw bezoeker Ernst Daniël Smid, die zelf ooit in de zorg werkte. Hij kent het klappen van de zweep. “Hallo, Willy, ben je in Suriname? Hoe is het daar?” Ze opent haar ogen, staart naar het plafond en droomt verder.
Soms ‘ziet’ ze mensen die er niet meer zijn. Dat voelt als een scène uit The 6th sense: ‘I see dead people.’ “Dag Ria, dag Nolly, dag zusjes” zwaait ze naar een lege plek in de kamer. “Dag broertje!” En als de kamerdeur – tegen het windje in dat door de openstaande ramen waait – plotseling open zwiept: “Komt u maar binnen hoor.”
“Hartelijk welkom. Fijn dat u er bent!” speel ik het spel mee. Of… is het wel een spel? Voor haar zijn al die bezoekers levensecht.
Onzichtbare bezoekers
“Moeder is net nog langs geweest”, zegt ze.
“En, was het gezellig?”
“Ja hoor. Maar ik maak me wel zorgen. Ze voelt zich niet zo goed… Ik moet maar snel naar haar toe.”
O jee, ze gaat er toch niet tussenuit knijpen? Tsja, ondanks dat ik met beide benen op de grond sta willen die ook wel eens wat wiebelen. Zoals een paar jaar terug toen ik, voor een boek over Amsterdamse spookhuizen, een aantal broodjenuchtere mensen interviewde die geplaagd werden door onverklaarbare verschijnselen. Nee, de meesten aasden allerminst op hun 15 minutes of fame. Ze hoefden niet met naam en toenaam genoemd, vaak uit vrees door hun omgeving voor kierewiet te worden uitgemaakt. Zo zou mijn moeder, die nooit van spokerijen wilde weten, dat ongetwijfeld ook genoemd hebben…
Alweer een tijd terug kwam onze buurvrouw met zo’n spookverhaal. ’s Nachts, vertelde ze, werd ze opgeschrikt door vreemde geluiden uit de oude slaapkamer van mijn moeder, wiens bedje inmiddels al lang beneden stond. “Alsof er iemand opstond en door de kamer stommelde. Ik lag zelf al in bed en hoorde, net zoals vroeger, de vloerplanken kraken. Ik dacht eerst nog dat jullie logés hadden.” Haar hondje staarde, vertelde ze, naar de muur en rende vervolgens, staart tussen de benen, naar beneden om die hele nacht niet meer terug te keren.
“Dat geloof je toch zelf niet?” lachte mijn moeder. “Ze zal wel gedroomd hebben.” Toch keek ik, lange tijd, schichtig over mijn schouder als ik eventjes in die krakende kamer moest zijn.
“Wat je moeder ziet hoort bij haar ziektebeeld,” zegt de zorg. En ja, dat zal ongetwijfeld zo zijn. Toch blijf ik elke onzichtbare bezoeker met alle egards ontvangen. Je weet tenslotte maar nooit…
Meer lezen?
Lees hier aflevering 1: “Waarom gaan we niet weg?!”
Lees hier aflevering 2: ‘Gewoontes haal je niet zo snel uit de mens’
Lees hier aflevering 3: ‘Het dorp slaapt. Behalve mijn moeder’
Lees hier aflevering 4: ‘Tel je zegeningen. En zeker, die tel ik’
Lees hier aflevering 5: ‘‘De realiteit van haar grote vergeten komt extra hard aan’
Lees hier aflevering 6: ‘Anderhalve meter afstand? Niet mogelijk’
Lees hier aflevering 7: ‘Ze is bang. Waarvoor? ‘Voor al die blote mannen’
Lees hier aflevering 8: ‘Auw!’ roept ze. ‘Jongens, ik trek dit niet. Ik ga dood’
Lees hier aflevering 9: ‘Hmmm.’ Ze sluit haar ogen en doet een tukje’
Lees hier aflevering 10: ‘O, daar weet de dominee wel een oplossing voor’
Lees hier aflevering 11: ‘Ze heeft liefgehad en heeft nog altijd lief’
Lees hier aflevering 12: ‘Zo’n po-bezoekje met of zonder sta-lift is geen kattenpis’
Lees hier aflevering 13: ”Haar hele bovenlijf ziet er uit als een overrijpe kers’
Lees hier aflevering 14: ‘‘’s Nachts schrik ik wakker. Ik hoor haar ademhaling niet’
Opwaaiende zomerjurken, luchtige bloesjes en fladderende broeken
Daar zijn ze weer, de ruitjesbroek, witte blouse, sleehak of puntkraag. Terug van nooit echt weggeweest. Journalist Liddie Austin (1959) beziet de retro-trend van dit moment. Deze keer: licht en luchtig.
Fantaseren
Nadat ik vorig jaar niet op zomervakantie was geweest, wilde ik het er in 2020 weer eens van nemen. De Man en ik hadden nog geen concrete plannen: de wereld lag aan onze voeten, dat was juist zo fijn (schreef de Koningin van de Voorpret). Zouden we weer eens naar Italië gaan? Of naar Griekenland? Of misschien een geheel nieuw gebied ontdekken? Nou ja, je weet wat er toen gebeurde. Het dagelijks leven werd zo vreemd, dat zelfs fantaseren over een buitenlandse vakantie niet aan de orde was.
Thuiskleding
En zo was er meer. Ik ‘mocht’ van mezelf best een paar nieuwe kledingstukken kopen voor de zomer (mits ik ook wat weg deed), maar bij alles wat ik online zag, dacht ik: waarom eigenlijk? Als ik toch nergens naartoe ga? Nieuwe kleren koop je ook deels voor een leven in de buitenwereld. Voor mijn huisgenoten hoef ik me niet in een nieuwe jurk te hullen, die vinden me ook leuk als ik een oudje draag (hoop ik). Ik las overal dat het om de moed erin te houden hielp om je ook tijdens je quarantaine thuis leuk aan te kleden en dat deed ik ook heus (vooral als ik moest Zoomen), maar leuk is iets anders dan nieuw. Ik besefte dat ik zo de in crisis verkerende mode-industrie geen dienst bewees, maar het was even niet anders.
Los en luchtig
Na een tijdje echter greep ik mezelf in de kraag. Corona of geen Corona, je moet blijven dromen. Over vakanties bijvoorbeeld, in binnen- of buitenland. Maar óók over opwaaiende zomerjurken en dito rokken, over luchtige bloesjes en fladderende broeken – dingen die het leven leuk maken. Op reis gaan mag er voorlopig niet echt inzitten, maar dat wil toch nog niet zeggen dat we de zomer gaan overslaan? Integendeel, zou ik zeggen.
Bij Studio Anneloes, het modelabel van Anneloes van der Heijden (1970), zijn de lijnen kort en daarom is haar collectie nu al corona-proof. ‘We wilden aanvankelijk deze zomer een festivalthema doen maar dat voelde in april al niet meer actueel,” vertelt ze. ‘Veel mensen gaan nu de zomer grotendeels in de tuin doorbrengen in plaats van op festivals. Daar hoort een ander soort mode bij: sportiever, rustiger, wat minder uitbundig en uitgesproken. Vrouwen willen comfort: een losvallende doorknoopjurk bijvoorbeeld, waarin je je lekker kunt bewegen en die de eventuele coronakilo’s, waarover iedereen het nu heeft, verbergt. Of een luchtige broek of culotte waarmee je op de fiets kunt.” Tip: let bij die broek wel op de maat. “Een te strakke broek lijkt algauw op een legging, een maatje groter valt vaak mooier.”
Ademen en kreukvrij
Als het warm is, luisteren de stoffen waarvan je kleren zijn gemaakt extra nauw. Om het niet al te warm te krijgen (je weet wat ik bedoel) moet het materiaal ademen. Katoen is goed, linnen ook maar dat kreukt en daar moet je tegen kunnen. Tegenwoordig zijn er ook andersoortige stoffen die aan alle eisen voldoen. Studio Anneloes heeft succes met haar travel quality: stof die voor 72 procent uit polyamide en 28 procent elastaan bestaat, snel droogt en duurzaam is. “Er zit veel rek in en daardoor draagt het zo prettig,” aldus Anneloes van der Heijden. De stof zorgt er bovendien voor dat je de kleren zorgeloos in je koffer kunt gooien en bij aankomst geheel kreukvrij weer tevoorschijn kunt toveren. En ja, dat is ook handig als je thuisblijft en geen koffers hoeft te pakken. Want wie heeft er zin om te strijken als de zon schijnt? Aan de Rivièra of in de achtertuin, het blijft vakantie.
Nooit meer een aflevering van Liddie missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.
Fraaie Franse docu op Netflix: On est ensemble
In On est ensemble (We are one) volgt documentairemaker Stéphane de Freitas activisten van over de hele wereld. Het resultaat is een hartverwarmende en inspirerende film.
De activisten die geportretteerd worden in de documentaire hebben een gemene deler: ze leden allemaal onder geweld. Nu strijden ze tegen onrecht en sturen ze aan op sociale verandering. Centraal in de documentaire is hun deelname aan de muziekvideo Solidarité.
Bekijk hier de trailer
Benieuwd wat voor beelden dit oplevert? Bekijk hier de trailer vanaf 14 juli op Netflix.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ontdek de mooiste plekken van Nederland
We hebben een prachtige kustlijn, cultuurrijke steden en wonderschone natuurgebieden. Dat er zoveel moois is te ontdekken in ons eigen land komt goed uit, nu we het qua vakantie voorlopig dichterbij huis moeten zoeken. Om inspiratie op te doen of om gewoon te genieten van de meest bijzondere plekken van ons land is het nieuwe programma Nederland bij u thuis.
Aflevering 1: Utrecht
Omroep MAX is erop uit getrokken en laat je de meest bijzondere plekken van ons land zien. Vanaf maandag 13 juli staat er elke keer een andere provincie in het zonnetje en dat begint met Utrecht. We bezoeken de kleinste provincie van Nederland: Utrecht! In de gelijknamige hoofdstad zijn onder meer de knusse binnenstad met grachten, smalle straatjes, gezellige pleintjes en natuurlijk de Dom te zien. Nederland bij u thuis laat je ook kennismaken met de diversiteit van deze provincie. Zo stroomt ook de 42 kilometer lange rivier de Vecht door Utrecht, een waar paradijs voor watersportliefhebbers. Cultuurliefhebbers genieten van Kasteel de Haar, Paleis Soestdijk en Fort Everdingen, en natuurliefhebbers halen hun hart op op de Utrechtse Heuvelrug. Ook brengt MAX een bezoek aan Amersfoort, de op één na grootste stad van Utrecht. Amersfoort wordt ook wel het geografisch middelpunt van Nederland genoemd. En natuurlijk mag een bezoek aan het voormalig vissersdorp Spakenburg niet ontbreken.
Nederland bij u thuis vanaf maandag 13 juli om 16.30 uur op NPO 1