Het is vanavond Nationale Pizzadag. Dus: bestel maar!

17 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Vandaag is het in de VS National Pizza Party Day. Anders dan Valentijnsdag is deze dag nog niet doorgedrongen tot het Europese vasteland.
Maar deze trend lijkt ons wel wat. Pizza Day betekent dat iedereen een lekkere pizza afhaalt of bestelt. En die vervolgen gezellig met z’n familie of vrienden opeet.

In de agenda

Als je in Nederland echt lekker pizza wilt eten, kun je ook wachten tot 25 mei. Dan is er in Amsterdam een heus pizza festival in het Rembrandtpark. Daar staan pizzeria’s uit heel Amsterdam om hun lekkerste pizza’s aan de man te brengen. Behalve dat zijn er workshops voor het maken van de ultieme pizza en eetwedstrijden.

‘Zijn we alleen, dan is hij soms flink in de war, vooral bij het ontwaken’

17 mei 2019 door Zin Reageer

Schrijver en actrice Annemarie Oster (1942) draagt de zorg voor haar man, die lijdt aan vasculair parkinsonisme. In Zin schrijft ze over de lasten maar ook over de lusten, als die zich voordoen. Deze keer is ze gepromoveerd tot directrice van een mini-hospitaal. Met één lievelingspatiënt.

Halve kracht

Mijn bestaan in het huis waarin ik me ooit bij mijn geliefde heb gevoegd, is drastisch veranderd. Om maar te zwijgen van dat van die geliefde zelf. En van zijn houding. Wat een verschil met de manier waarop hij vroeger in het leven stond. Stond, ja! En liep, tenniste, fietste, beminde, een lekkere vent was.
Nu brengt hij, inmiddels lieve vent, zijn dagen zittend, liggend, onafgebroken kranten lezend door. Fysiek leeft hij op halve, nee, minder dan op halve kracht. Toch ziet hij er in zijn sta-op-stoel niet uit als een ‘schim van zichzelf’ noch als een ‘hologige patiënt’ – hij verorbert alles wat hem wordt voorgezet –, maar eerder als een gedistingeerde oude heer die een middagdutje doet. Ook verbaal blaast hij zijn partijtje mee, zeker met vrienden op bezoek.

In de war

Maar zijn wij alleen, dan is hij soms flink in de war, vooral bij het ontwaken: “Pak je dat blauwe jasje? Ik moet naar college.”
“Maar liefje, je bent met pensioen.”
“O ja.”
En voor het slapen gaan: “Hoe ben ik hier terechtgekomen?” “Je bent thuis.”
“O ja.”

Hoofdbewoner

Ooit was hij hier de hoofdbewoner, degene die het voor het zeggen had, gewoon omdat hij de hoofdbewoner was. Degene die de rekeningen betaalde, heen en weer fietste naar kantoor of de tennisbaan, de auto naar de garage bracht, naar filmdocumentaires ging met vrienden, kortom, de deur uitging wanneer hem dat uitkwam. Nu kan hij geen kant meer op: “Ik moet straks even naar buiten, naar dat winkeltje aan de overkant. Om een kaart te kopen van dit gebied.”
“Welk gebied?”
“Nou, waar we nu zijn.”
“Maar liefje, we zijn in Amsterdam.”
“O ja, dat zeg jij steeds.”

Pesterijtjes

Eenmaal gepensioneerd, bleef hij de baas, bemoeide zich te veel naar mijn smaak met het huishouden, ging steeds minder de deur uit. En – moet me van het hart – bepaalde de sfeer in huis. Meestal was alles pais en vree, maar wat kon hij af en toe vervelend zijn. Ik ook, maar altijd als reactie op zijn studentikoze pesterijtjes.
Achteraf denk ik – eigenlijk wist ik het wel, maar kon ik het niet geloven – dat hij me plaagde om me klein te houden, opdat ik mijn ‘kop niet boven het maaiveld’ uit zou steken. Nu waait er een andere wind, gepromoveerd als ik ben tot directrice van ons mini-hospitaal. Met één lievelingspatiënt.

Op de schoorsteenschouw staat een foto, van hem als 8-jarige. Ik kan er bijna niet naar kijken, zo zachtaardig en introvert is die oogopslag, zo kwetsbaar dat aarzelende lachje. Sinds zijn ziekte is mijn man geleidelijk veranderd in de jongen die hij ooit moet zijn geweest. Is geweest. Is.

De columns van Annemarie Oster lees je in Zin. Nu in de winkel of online te bestellen.

Dit duivelse dilemma zet onderlinge relaties onder hoogspanning

16 mei 2019 door Zin Reageer

Zin in een goed boek? Wij hebben vier toppers voor je gevonden.

Duivels dilemma

Roman | Een zonnige dag in Zeeland. Twee bevriende gezinnen vieren vakantie in hun gezamenlijke huisje aan zee. Hun beide dochters mogen mee op de quad van die stoere jongen op wie ze heimelijk verliefd zijn. Dan gebeurt dat wat een ouder het meeste vreest: ze krijgen een ongeluk. De ene dochter ligt in coma waar ze niet uit zal ontwaken, de ander blijft in leven mits ze snel een nieuw hart krijgt. Die is niet voorhanden – of eigenlijk wel. Is het ene stel bereid hun enig kind te offeren om die van het andere stel te redden? Wil je dat, kun je dat vragen? En hoe dan? Dit duivelse dilemma zet de huwelijken en onderlinge relaties onder hoogspanning.
Lykele Muus, We doen wat we kunnen (Nijgh & Van Ditmar, € 20)

Zijn laatste avond

Debuut | Meesterlijk en met veel gevoel voor sfeer en humor geschreven roman over een 84-jarige weduwnaar die de balans in zijn leven opmaakt. Hij heeft zijn boerderij verkocht, zijn testament opgemaakt en maakt zich nu klaar voor de laatste avond van zijn leven. Nog vijf drankjes zal hij drinken en met elk drankje heft hij het glas op iemand van wie hij werkelijk hield. Met nuchtere zelfkennis en een flinke dosis zelfspot overdenkt hij alles wat hij is geweest en nooit meer zal worden. Hij erkent zijn fouten, weet dat hij het niet meer goed kan maken maar doet toch een poging. Hoewel de ondertoon melancholiek is, spat het leven en het optimisme ervan af. Knap gedaan!
Anne Griffin, Als alles is gezegd (HarperCollins, € 19,99)

Moord in de familie

Historische roman | Je zult maar ontdekken dat er een crime passionel in je familie heeft plaatsgevonden. Een dubbele moord zelfs. Schrijver Carla de Jong ontdekte dat haar overgrootmoeder is overleden aan een arsenicumvergiftiging. Kort daarop slaat de buurman overboord tijdens een zeiltocht met Carla’s overgrootvader. Vrijwel meteen trekt de weduwe bij hem in. Dit duistere drama inspireerde Carla tot het schrijven van een wervelende roman vol geheime verlangens en leed dat van dochter op dochter wordt doorgegeven. Na drie generaties is het tijd het zwijgen te doorbreken.
Carla de Jong, Geheim leven (Ambo Anthos, € 21,99)

Heel Hollands

Illustratie | Poedelen in de IJssel, met de handen op de rug schaatsen door het weidse Friese landschap, op de scootmobiel door de bloeiende koolvelden: hoe Nederlands wilt u het hebben? Illustrator Merel Corduwener reisde van stiltegebied tot nieuwbouwwijk dwars door heel Nederland. Ze maakte kleurrijke en bijzonder rake illustraties, en vroeg mensen wat zij typisch Nederlands vinden. Een boek om van te houden én cadeau te geven.
Merel Corduwener, Polderpolonaise (Atlas Contact, € 19,99)
Hebben? Via deze link geven we dit prachtige boek we.

Tekst: Margriet de Groot

Meer goede leestips vind je in Zin 6. Nu in de winkel of hier te bestellen.

Heerlijke nostalgie: zo zag Ajax eruit in 1995

16 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Hoewel ze de Champions League niet hebben gehaald, is er -hopelijk- vandaag een mooi feest op het Rembrandtplein voor het jonge team van Ajax.
Je hoeft geen fan te zijn van Ajax om dit toch fantastische beelden te vinden. We zien een geweldig blije Patrick Kluijvert, Danny Blind en Edgar Davids. En om ook niet meer te vergeten: het vliegtuig dat nog even een rondje maakt boven het Museumplein om het publiek te bedanken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Win een Twinwallet van Secrid t.w.v. €74,95

15 mei 2019 door Zin Reageer

Een dagje weg? Of snel even de deur uit voor boodschappen? Dat hoeft nu niet meer met een volle portemonnee. Met deze compacte Twinwallet van Secrid kun je (betaal)pasjes makkelijk meenemen, zonder dat je broekzakken gelijk vol zitten. Nieuwsgierig geworden? Van Os tassen en koffers stelt er 4 beschikbaar!

Je belangrijkste pasjes altijd bij de hand

Je bankpas, zorgpas, identiteitskaart en kortingspassen praktisch en compact bij elkaar. Met deze pasjeshouder is het niet meer nodig om met een dikke portemonnee op pad te gaan. De Secrid is zeer gebruiksvriendelijk en neemt maar een fractie in van een portemonnee. Met één simpele beweging schuif je je belangrijkste passen tevoorschijn uit de houder. Bovendien kan je ook cash briefgeld erin bewaren. En het aluminium hart van de portemonnee beschermt je kaarten tegen deze ongewenste draadloze communicatie.

Win

Wij mogen namens Van Os tassen & koffers vier van onze lezers verrassen met deze bruine Secrid pasjeshouder t.w.v. € 74,95 . ~~Vertel ons hieronder waarom jij graag deze pasjeshouder wilt en wie weet ben jij één van de winnaars!~~ De winnaars hebben inmiddels bericht gekregen. Bedankt voor het meedoen.

Van Os tassen en koffers

Al sinds 1929 verkoopt Van Os de meest stijlvolle tassen en koffers van verschillende, wereldwijde merken. Het van oorsprong Rotterdamse bedrijf heeft inmiddels 31 winkels in Nederland en hun onlinewinkel is altijd open.

9x weer grip op je loopbaan

15 mei 2019 door Zin Reageer

Met aardig doen, behulpzaam zijn en overal sorry voor zeggen schop je het niet ver in het bedrijfsleven. Waarom blijven vrouwen dat dan toch doen? In Nice girls don’t get the corner office beschrijft bedrijfstrainer Lois P. Frankel hoe je als vrouw wél verder komt in je carrière. De beste tips lees je hier:

1. Neem de leiding

Wees niet bang voor wat anderen van je denken, maar neem zelf de leiding en teken op hoe je wílt dat anderen je omschrijven. Noteer zo’n omschrijving in ongeveer vijfentwintig woorden en schrijf vervolgens uit met welk gedrag – een lijst van specifieke acties – je daarvoor zou kunnen zorgen.

2. Geef je mening

Vind je het spannend om je uit te spreken? Oefen het door minstens één keer per overleg of vergadering je mening te geven of een idee te opperen. Elke keer wordt dat iets makkelijker. Als je het gevoel hebt dat je te agressief bent, kun je na het uiten van je mening een vraag stellen, bijvoorbeeld: ‘Zo zie ik het. Hoe denken jullie erover?’

3. Durf te vragen

Wees niet bang om iets te vragen, dat is veel beter dan met de verkeerde informatie aan het werk gaan. Gebruik formuleringen als ‘Begrijp ik goed dat…?’ Observeer mensen tijdens vergaderingen en gebruik dat als aanknooppunt: ‘Ik zie aan de gezichten hier dat het nog niet helemaal duidelijk is. Kun je ons nog wat voorbeelden geven?’

4. Stevige handdruk

Maak een goede eerste indruk met een handdruk die de juiste boodschap overbrengt. Oefen eens met mannelijke en vrouwelijke collega’s en vrienden en vraag feedback over of de handdruk te slap of te stevig is. Wanneer iemand bij een kennismaking geen hand uitsteekt, doe dit dan zelf, dat ziet er zelfverzekerd uit.

5. Zoek de balans

Werk is belangrijk, maar niet alles. Zeg niet zomaar een privéafspraak af vanwege werk, maar bedenk wat de kosten en baten daarvan zijn. Een keer is natuurlijk geen ramp, maar zorg dat het geen regel wordt in plaats van uitzondering. Kies daarnaast een hobby of een andere reden om niet altijd met werk bezig te zijn.

6. Wees trots

Bescheiden zijn is nergens voor nodig. Zeg nóóit meer: ‘Het stelde niets voor.’ Kijk bij het ontvangen van een compliment de ander aan en bedank diegene. Haal jezelf niet naar beneden. Maak ook een ‘goed gedaan’-mapje met dingen om trots op te zijn, zoals bedankbriefjes en goede beoordelingen – iets om naar te kijken op momenten van onzekerheid.

7. Zeg het

Bewaar vragen voor momenten dat je echt informatie wil. Breng ideeën en verzoeken niet in de vorm van vragen, maar stelliger of als mededeling. Bijvoorbeeld: “Ik stel voor dat we meer investeren in…” in plaats van “Kunnen we meer investeren in…?” of “Ik wilde even melden dat ik morgen thuiswerk” en niet “Mag ik morgen thuiswerken?”

8. Neem de ruimte

Neem letterlijk de ruimte om zelfverzekerd over te komen. Gebruik bij een presentatie alle ruimte die je hebt door langzaam heen en weer te lopen. Staat je voor een groep, plaats dan de voeten net zo ver uit elkaar als de schouders breed zijn. Kies bij een vergadering voor een plek met ruimte om te gebaren. Met ellebogen op tafel oog je alerter.

9. Kies voor jezelf

Zeg het net zolang totdat je het gelooft: “Het is niet egoïstisch om voor mezelf te zorgen, ook al is dat onhandig voor anderen.” Zorg dat je weet wat je wil door dit regelmatig aan jezelf te vragen. En doe tussen werk en thuiskomen twintig minuten lang iets voor jezelf, zoals de krant lezen, muziek luisteren of bellen met een vriendin.

‘Soms denk ik: o, heb ik het wel goed gedaan?’

14 mei 2019 door Daniëlle Bronsgeest Reageer

Om de keuzes die ze maakt. Of hoe liefdevol ze haar kinderen opvoedt. Je bent trots op je dochter! En dat mag ze weten ook: je schreef het haar. Nú in Zin: de mooiste brieven van Zin-lezers aan hun dochter. Lees hieronder zes extra prachtig brieven.

Sterk

Lieve Rebecca en Deborah, ik ben supertrots op jullie! Omdat jullie, ondanks de geestelijke mishandeling die jarenlang bij jullie vader heeft plaatsgevonden, je staande hebt weten te houden. Jullie zijn beiden mooie mensen geworden met een heel eigen karakter. Jullie zijn goed voor je medemens als deze het verdient. In jullie werk, de een als taxichauffeur, de ander als leerling-automonteur, kunnen jullie veel kwijt. Jammer dat jullie destijds het aanbod afsloegen om mee te verhuizen naar mijn nieuwe partner. Dan was alles waarschijnlijk heel anders gelopen. Maar alles was daar waar jullie woonden: familie, vrienden, school. Dus ik begreep het, al heb ik jullie vaak huilend en smekend aan de telefoon gehad. Nu wonen jullie beiden op jezelf en zijn jullie dochters om heel trots op te zijn. Ik hou ontzettend veel van jullie. José

Loslaten

Soms denk ik: o, heb ik het wel goed gedaan, heb ik niets laten liggen? Ik vrees van wel maar weet ook dat ik het beste voor jou probeerde te doen met de wijsheid van toen. Lieve Muis, ik ben trots op je. Hoe je je zaakjes aanpakt, regelt, hoe je zelfstandig te werk gaat en je aanpast bij tegenslag. Ik blijf je bestoken met goede raad die je niet wilt horen maar bedenk dat ik veel in jou herken (zelfs soms de fout maak te denken dat jij precies bent zoals ik). De ‘wijsheid’ waarmee ik je wil overvoeren laat je langs je heengaan. Ik mag leren loslaten en mij realiseren dat jij je eigen pad loopt – ook al denk ik soms een korter, mooier paadje voor jou te weten. Je loopt je eigen pad, het is jouw leven. Lieve Elma, ik ben blij dat jij mijn dochter bent. Ik hou van je. Mam W.

Spontaan

Wat ben je toch een leuke, avontuurlijke en spontane meid Kimberley! Nooit bang voor iets. Ik vond het fijn dat je jouw stageplekken in Duitsland zocht. Goed voor je taalontwikkeling. Toen je met het idee kwam om naar Australië te gaan, schrok ik: zo ver weg van huis! En ik dacht: ach, morgen wil je weer iets anders. Maar je hebt hard gewerkt, zelf je ticket betaald, visum aangevraagd en alle belangrijke dingen geregeld. Je was er klaar voor. Ik ben heel trots op jou. En ik weet dat je Down Under de tijd van je leven hebt. Je bent de halve wereld overgevlogen. Je bent er alleen, zonder ons. Beslissingen moet je zelf nemen. Je bent verstandiger geworden. Een halfjaar op jezelf passen. Bijna elke week weer nieuwe dingen te verwerken. En je krijgt nooit genoeg van alles! Blijf zo spontaan en geniet vooral van je leven. Ik bewonder je enorm. En wat je ook doet na je terugkomst, ik zal je steunen waar ik kan. Tot gauw, ik mis je. En ik hou van jou. Mama Heike

Zorgzaam

Je bent inmiddels volwassen maar terugkijkend op je jeugd blijft het bijzondere contact met je grootouders me raken. Vanaf je geboorte kon je altijd bij ze terecht. Wat genoten ze van hun enige kleinkind. Ze verwenden je, gaven je al hun aandacht en overgoten je met liefde. Wat waren ze trots op je. Jaren later werden ze afhankelijk en verhuisden naar een verpleeghuis. Jij als tiener was een van hun trouwste bezoekers. Je overgoot ze met aandacht, zorg en liefde. Niets was je teveel. Ondanks hun vooral geestelijke aftakeling bleef het oude vertrouwde gevoel. Zodanig zelfs, dat je rol op enig moment veranderde. Je was niet langer hun kleindochter: steevast beweerde je oma dat jij hun dochter was. Een ‘dochter’ die moederde en zorgde voor onvergetelijke momenten. Een sprankelende, jonge verschijning in het veelal sombere verpleeghuisleven van alledag. Ze zijn al jaren geleden overleden maar nogmaals dank, ook namens hen. Leny

Lieve Sacha,

Als baby zo’n mooi meisje met je lange vingers. Als peuter wuivend vanuit je bokkenwagen naar opa en oma. Als kleuter zittend in je fietsstoeltje bij paleis Soestdijk, wachtend op de koningin bij wie we een kopje thee zouden gaan drinken. Als kind aangemoedigd door juf Jeanette om je spreekbeurt als eerste te houden. Als puber teleurgesteld dat je geen havo mocht doen. Als jongere naar Barneveld voor de opleiding met dieren waarvan opa vroeger nog directeur is geweest. Als jong volwassene die vorig jaar haar 21ste verjaardag in Nieuw-Zeeland vierde – omdat je na je opleiding graag ‘iets anders’ ging doen. Als groom werkend in de paardenpolo heb je je reis bij elkaar verdiend om vervolgens datzelfde werk in Nieuw-Zeeland te gaan doen. Wow, wat ben ik trots op dat kleine meisje dat al heimwee had als ze naar school moest. Dat nu de zonsondergang appt vanaf de andere kant van de wereld terwijl ik haar de zonsopkomst app. Dikke knuffel, Mama Caroline

Compliment

Na de stevige woordenwisseling van gistermiddag wil ik je toch laten weten dat ik geweldig trots op je ben! Hoe jij, door al die jaren jezelf opzij te zetten, een zoon van 20 zich zó hebt laten ontplooien tot de meest gelukkige jongen. Geboren met een dichte schedelnaad en vele problemen. Maar in wie jij alle energie stopte en terecht het mooiste compliment dat er is van hem krijgt: “Ik heb wel La Tourette, maar ik bén het niet!” Hoe mooi is dát! Ondanks onze woordenwisseling wilde ik je laten weten dat ik heel veel van je hou en jou ook gelukkig wil zien en een fijn leven wil toewensen. Wij, papa en ik, zijn enorm trots op wat Bart heeft bereikt. ‘Zeilen met Bart’, daarmee kan hij kinderen die ook een probleem hebben een paar fijne dagen bezorgen. Geweldig. Dus Wanda, vergeet die woordenwisseling want de basis is Liefde. Een dikke knuffel en tot gauw, mama Loes

Lees de de 13 mooiste brieven in Zin 6. Nu in de winkel of hier online te koop.
Gelijk meer brieven lezen? Dat kan hier.

Al zin in het Songfestival? Bekijk en beluister hier de absolute tophits.

14 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Het circus rond het Songfestival was vroeger minder groot en het ging wellicht ook meer puur om de liedjes dan nu. Maar oh, door de ogen van deze tijd: wat een hilarische kostuums en grappige dansjes! De liedjes werden meteen een tophit en wij zingen de meeste nog zo mee. Jij ook?

De piepjonge Nicole die zong over ‘Ein bisschen Frieden‘ in 1982

Het geweldige dansje van Bucks Fizz, Making your mind up in 1981

Dit was destijds de inzending van Israël, Milk and Honey won in 1979 met Hallelujah

Waterloo, het nummer dat ABBA groot maakte in 1974

Het vrolijke liedje Dinge-a-dong van Teach Inn uit 1975. De laatste Nederlandse winnaar

En natuurlijk kan Lenny Kuhr niet ontbreken. Zij won met De Troubadour in 1969

Wij gingen eens per week in bad

14 mei 2019 door Zin redactie Reageer

De gemiddelde Nederlander verbruikt 75 liter water per douchebuurt, en dat minstens 5 keer per week. Vroeger was heus niet alles beter. Maar met die een keer per week in de tobbe, waren we in elk geval een stuk zuiniger met water.

Om het klimaat te sparen, zouden we minder lang onder de douche moeten staan. Door de klimaatverandering en de toenemende welvaart zouden er problemen kunnen ontstaan met het drinkwater. We willen niet betogen dat alles vroeger beter was. Maar met die een keer per week in de tobbe, waren we in ieder geval wel een stuk zuiniger met water dan dat we nu zijn met die vijf douchebeurten per week.

Tegelijk met je broertje of zusje in de tobbe.

Of in je eentje natuurlijk

En als je nog niet zo heel groot was, zette je moeder je in de gootsteen.

In het lavet, dat was toen een heel modern ding.

De Maasfietsroute is prachtig!

13 mei 2019 door Zin Reageer

Slaperige dorpjes en de kalme Maas. Al fietsend over de Maasfietsroute in de Champagnestreek en Franse Ardennen doet bijna niets meer herinneren aan de heftige strijd van WOI. Maar je ontkomt hier niet aan alle oorlogsverhalen, of je nou een kasteel of een bierbrouwerij instapt.

Machtige Maas

Boerenzwaluwen spurten sierlijk uit hun nestjes onder het dak richting de Maas. Ze zijn op zoek naar insecten. Hun blauwe veertjes glinsteren in de zon. Net diamantjes. Snelle vleugelslagen gaan over in duik- en glijvluchten, alsof de vogels meedoen aan een wedstrijd kunstvliegen. “Het is hier zo heerlijk stil,” zegt Julian Degente (42), eigenaar van B&B Le Clos Belle Rose in het slapende dorp Haybes.
De fietsen mogen in de kelder, waar niemand minder dan Charles de Gaulle – toen nog een jonge officier – tijdens de Eerste Wereldoorlog werd verzorgd. Tussen de dikke muren beraamde Philippe Pétain zijn plan om de Duitsers weg te jagen. Zonder succes, want al snel ging Haybes door bommen geheel tegen de vlakte. Alleen deze villa bleef staan, als nieuw hoofdkwartier van de vijand.

Heropbouw

Julian brouwt er nu zijn eigen bier. De Ale Stockport is vernoemd naar het Engelse stadje dat bij de heropbouw van Haybes hielp. “Ik wil graag dat het bier op de bar staat, zodat mensen vragen waar de naam vandaan komt”, vertelt hij. “De historie delen, is belangrijk.” Hij beschikt over perfect water, dat verderop in de leigroeve wordt gefilterd. Ook de hop komt hier uit de regio.

Prachtige vergezichten in een gebied vol historie en verhalen

De oorlog is ver weg

We leggen een stukje van de Maasfietsroute af, van Saint Mihiel naar Haybes, zo’n tweehonderd kilometer. Rondom de Maas zit het vol verhalen, alsof de rivier ze door dit gebied heeft verspreid. De donkere geschiedenis is ver weg als je langs het water fietst en zangvogels van tak naar tak ziet vliegen. Maar eenmaal binnen in een kasteel, kerk of bierbrouwerij besef je meteen weer dat het hier niet altijd rozengeur en maneschijn was.
Na veertig kilometer trappen vanaf Saint Mihiel kom je bij het kasteel van Verdun, waar tijdens WOI de grootste en langste strijd aan het westfront plaatsvond. In een treintje kun je hier door donkere gangen rijden, terwijl videobeelden en geluidseffecten de leefomstandigheden van de soldaten in die tijd nabootsen. Weinig kleding, helse kou, altijd honger, overal ongedierte, de angst voor de tegenstander en ziektes als schurft, vlektyfus en longontsteking. Weer buiten is het even knipperen met de ogen. Boten varen rustig voorbij op de Maas. Gelukkig, die oorlog is ver weg.

De stilte went snel

De volgende dag schiet onze fietsroute weer het groene gebied in, waar planten- en boomwortels gulzig het rivierwater onttrekken. Het ene moment ligt er een verwilderd bos, dan weer een weiland met blatende schapen of een veld vol gerst, een belangrijke grondstof voor bier. Zoals Julian al vertelde, is het water hier perfect. Dus hij is lang niet de enige brouwer in deze regio. Over het proces leer je alles in het Europese Biermuseum in Stenay, waar oude ketels en laboratoria staan uitgestald.

Slapende stadjes

Rozig van het bierproeven en van de buitenlucht, fietsen we verder door slapende stadjes. Rode rozen groeien over de muren, achter opengeslagen houten luiken staan geraniums en hangen gedecoreerde gordijntjes. Een kat ligt te slapen. Een boer staat op een ladder de vruchten zijn de boom te plukken. De kerkklok slaat driemaal. De stilte went opvallend snel, ook als je later weer langs de Maas fietst en de koekoek de enige metgezel lijkt.

De Maas is nooit ver weg

Gezellige drukte

Even omschakelen dus, als je in Sedan ineens volle terrasjes ziet en er bij het kasteel – het grootste van Europa! – Engels klinkt. De volgende dag ben je niet langer de enige fietser, maar is het fietspad langs de Maas bijna net zo druk als de rode loper van een modeshow. Gezellig is het wel, met jongeren op skates, families op de fiets en echtparen, die allemaal even vriendelijk groeten met ‘bonjour’.
De drukte verdwijnt even snel als hij gekomen is. We eindigen uiteindelijk in Haybes, het dorpje waarvan je zonder Julians verhaal nooit zou vermoeden dat de sfeer er ooit anders was. Bommen, geweerschoten, angstschreeuwen, het is allemaal verleden tijd. Onder het genot van een biertje kijken we uit over het water en nemen we uitgebreid de tijd om de zwaluwendans te bewonderen.

Over de Maasfietsroute

De Maasfietsroute start bij de bron in Pouilly-en-Bassigny naar Hoek van Holland en is maar liefst 1152 kilometer lang. Iets meer dan een derde, 444 kilometer, daarvan loopt, vanaf die bron in Pouilly-en-Bassigny, door Frankrijk. En weer iets meer dan een derde dáárvan, 153 kilometer, loopt over geheel vlakke, kuitvriendelijke paden. Wij legden het stuk af dat door de Franse regio’s Champagne en de Ardennen loopt, van Saint Mihiel naar Haybes. Hier en daar is het wel even klimmen. Op de officiële website van de Maasfietsroute: www.meusecycleroute.eu lees je alles over deze prachtige route bijvoorbeeld hoe zwaar iedere etappe is.

Prachtig uitzicht

Huurfiets

Fietsverhuurbedrijf Ardennes Roues Libres verhuurt fietsen, brengt ze bij het juiste hotel en haalt ze aan het eind weer op. Voor meer informatie over fietsverhuur kun je een brochure downloaden op de website van de Ardennes Tourist Board.

Eten

● Les Colimencarts: Laat je niet afschrikken door het eenvoudige interieur: het eten is heerlijk! 15 Rue Sainte Marguerite, Dun sur Meuse
● Le Saint Michel: Superservice, veel kwaliteit voor een fijn prijsje. Rue Saint Michel 3, Sedan
● Garden Ice Cafe: Fijn terras, neem ook zeker binnen een kijkje. Place Ducale 7, Charleville-Mézières
● Le Saint Hubert: Bijzondere gerechten. Grande Rue André Conijn 47, Haybes

Bezoeken onderweg

● Elise Saint-Etienne: Beelden van wit kalksteen uit de Maas; het laatste werk dat Ligier Richier hier maakte voordat hij als bekeerde protestant naar Genève vluchtte. Rue du Général Audéoud, Saint Mihiel
● Underground Citadel: Avenue du Soldat Inconnu, Verdun
● Beer Museum: Rue du moulin 17, Stenay
● Camp Romain: Opgravingen op een schitterende plek, met uitzicht over Haybes en de Maas. (Wel klimmen om er te komen!) Locatie: Mont Vireux, Vireux Molhain
● Chateau-fort de Sedan: Grootse versterkte burcht van Europa met een oppervlakte van 35.000 m2. Prachtig uitzicht.
● Charleville-Mézières: Van deze prachtige dubbelstad is Mézières de oudste (Romeinse tijd). Charleville is in de 17de eeuw gesticht. Loop je erdoorheen dan zou je echter het omgekeerde denken. Charleville heeft een ouder centrum dan Mézières, dat tijdens WOI flink is getroffen door bominslagen.

Foto’s: D. Truillard Tekst: Jessica de Korte

Hanneke lijdt aan het Syndroom van Je-weet-maar-nooit

13 mei 2019 door Zin Reageer

Een nieuwe column van Hanneke Groenteman!

Weggooien

Ik ben gevoelig voor trends. Dus was ik aangestoken door Marie Kondo (de Japanse opruimgoeroe). Heel kort samengevat: gooi alle spullen weg waar je niet blij van wordt. Oké. Ga ik doen. De volte in mijn huis vliegt me namelijk aan. Alleen: als het puntje bij het paaltje komt weet ik helemaal niet waar ik ‘blij’ van word. Van alles en van niks. Ik kan gewoon niet weggooien. Maar helaas wel kopen. Gevolg: ik voer een eenpersoonshuishouden waarmee ik een heel gezin in jarenlange schaarste het hoofd zou kunnen bieden. Volle kasten met eten, kleren, tassen, schoenen, boeken, dvd’s en cd’s die ik nooit meer aan zal raken maar die niet weg mogen. Ik ben eraan gehecht. En stel je voor dat ik het oeuvre van Kafka ooit nog eens wil lezen. Of alle symfonieën van Mahler wil beluisteren. Of… stel je voor dat ik me ooit, ooit verveel. Wat dan?

Hamsteren

Ik weet dat ik hierin niet uniek ben, maar waar komt die bewaardrift vandaan? Makkelijkste en onwaarachtigste antwoord: de oorlog. Mijn moeder, die schaarste en honger wel heeft meegemaakt, hamsterde ook flink. Alleen: wij woonden met z’n vieren in een bescheiden woning, en het waren de sombere jaren in en de sobere jaren na de oorlog. De idiote overdaad van deze tijd heeft ze niet meegemaakt. Wij hadden altijd een vliegenkast (zo’n kast met gaas ervoor) op de veranda, van voor de ijskast, met een enorme hoeveelheid blikken met eten voor-je-weet-maar-nooit. Ze had in mijn ogen veel te veel tassen en schoenen en beddenlakens. Nu lach ik erom als ik mijn eigen kasten zie, maar goed.

Erfelijk belast

Ik heb mezelf eens goed tegen het licht gehouden en de diagnose na het onderzoek was: ik lijd aan angst om zonder te zitten. Het Syndroom van Je-weet-maar-nooit. Erfelijk belast. Zonder wat? Zonder stroom, zonder eten, licht, benzine, kleren, kattenvoer, boeken, muziek, afleiding, werk of geld. En dat betekent: als mijn batterij half leeg is, laad ik hem op. Mijn halfvolle tank moet vol. Ik pin teveel contant geld terwijl ik overal met mijn pinpas betaal. De voorraad in mijn vriezer eet ik zelden op. Ik koop nieuwe schoenen maar kan geen oude weggooien. Kopen: yes, weggooien: ho maar.

Ontmoeting

Onlangs ben ik bevriend geraakt met vluchtelingen in een AZC. Ik heb na een lange logeerpartij bij een Syrische familie aan den lijve ondervonden hoe het is om met z’n vieren in een kleine AZC-kamer te leven, met een minimaal beetje geld rond te moeten komen en hoe overbodige spullen je leven als vluchteling nog zwaarder maken. En dat heeft bij mij beter gewerkt dan Marie Kondo. Weg met alles waar ik niet blij van word!

Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Deze interieur-items uit de 70s herken je echt nog wel

11 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Plantenhangers van macramé, rotan stoeltjes en kleden die pijn deden aan de voeten. En in menige woning stonden wel twee of meer asbakken. Deze interieur-items uit de jaren zeventig zijn voor velen daarom vast herkenbaar. Maar wat is er toch gebeurd met al die letterbakken?

Een rotan stoeltje

Dit bericht bekijken op Instagram

€65,- #vintage #rotan #rohe #noordwolde #stoel #fauteuil #vintagelove #vintagegarden #garden #vintageinterior https://www.facebook.com/378242842339046/posts/1223016044528384?sfns=mo

Een bericht gedeeld door Vintage & Brocante Schagen (@vintage_brocante_schagen) op 7 Mei 2019 om 10:50 (PDT)

Of zo’n fijn kleed dat pijn deed aan je voeten

Dit bericht bekijken op Instagram

Follow : @reestea INFO & ORDER Whatsapp : 085101814941 Line : keranjanganyam . #karpet #karpetanyam #keranjanganyam #keranjanganyaman #skandinavian #basket #naturalrug #naturalbasket #karpetanyaman #basket #karpetseratalam #seagrass #mendong #rotan #karpetrotan #karpetseagras #karpetmendong #homeliving #homedecor #naturalhomedecor #rug #natur #tegel #classic #classichome #keranjangpot #keranjangkekinian #monstera #keranjangikea #ikeaindonesia #karpetseagrassmurah

Een bericht dat is gedeeld door @ sekilasiklan op 7 Mei 2019 om 9:25 (PDT)

Macrame hangers, ontzettend leuk voor je hangplantjes

Dit bericht bekijken op Instagram

Hang plants de todos os tipos para todos os gostos! Vocês gostam? – #hangplant #hangplanting #portavaso #jardinagem #plantas #plants #jardim #casaejardim #decor #decoraçãovaranda #macrame #macramaker #macramebrasil #comunidademacrame #paisagismo

Een bericht gedeeld door Artez (@artez.z) op 8 Mei 2019 om 4:40 (PDT)

De letterbak, waarvoor je piepkleine items verzamelde

Dit bericht bekijken op Instagram

Antiguo cajón de tipografía siempre presente en Sentir +Deco #lascosasquemegustan #cajonestipograficos #cajones #vintage #vintagestyling

Een bericht gedeeld door cuchudanielaizenstat (@cuchudaniela) op 29 Jul 2016 om 7:20 (PDT)

En asbakken, die stonden door het hele huis

Dit bericht bekijken op Instagram

. Raucherzone . #smokersarea #smoker #ashtray #retrostyle #retrolook #art #vernissage #impressions #area #break #raucherzone #aschenbecher #aschenbecherstyle #smokersart

Een bericht gedeeld door Diane Bliessen (@die_welt_ist_voller_bilder) op 6 Mei 2019 om 2:44 (PDT)

Help, ik lijk op mijn moeder!

10 mei 2019 door Zin Reageer

Of het ‘m nou zit in humor, taalgebruik of gewoontes waarvan je dacht dat je ze nóóit over zou nemen: je ouders draag je altijd met je mee. En dat is helemaal oké – ja, óók dat vervelende trekje.

Precies zoals zij deed!

Het is een klassieke angst: Help, ik lijk mijn moeder wel! We geven onze moeder bijna op haar kop als we denken: verdorie, ik doe precies zoals zij altijd deed! In plaats van boos worden is het volgens Marjan de Haan (1970), personal coach, veel interessanter je eens af te vragen waaróm je zo reageert. Wil je echt iets afleren – zoals die scherpe toon waarmee je vraagt of het geluid zachter mag: prima. Verander dat. Of is er misschien iets anders aan de hand: gooi je je kont tegen de krib terwijl je eigenlijk vooral loyaal bent aan je moeder en wilt laten zien dat je het net zo doet als zij? De vraag of je partner wel warm genoeg gekleed is voor dit weer kun je zien als vervelend gezeur maar óók als een teken van zorgzaamheid.

Vind de balans

Als kind kregen we verschillende dingen mee van onze ouders: doorgaans van onze moeder hoe we verbinding kunnen maken, en van onze vader hoe we begrenzen. Wanneer dat niet in harmonie is, bijvoorbeeld bij een moeder die heel erg gaat begrenzen of een vader die verdwijnt, werkt dat door in het volwassen leven van kinderen. Denk aan een man die keihard werkt om erkenning te krijgen maar niet in staat is om te verbinden. Of een vrouw die doorslaat in het zorgen voor anderen. Maar ook als je uit een harmonieus gezin komt is het uitdagend hoe om te gaan met de invloed van je ouders.

Patronen

Als kind ben je onbewust heel loyaal aan je ouders en kopieer je hun patronen. Daar horen ook patronen bij die er voor onszelf niet toedoen maar waarmee je je wel hebt vereenzelvigd. Het is de kunst om die patronen te weerleggen op een gezonde manier. Daarbij gaat het om een balans tussen enerzijds je eigen waarden en patronen ontwikkelen en anderzijds het kunnen herkennen en willen terugvallen op het ondersteunende van je ouders, ook op latere leeftijd.

Een bedrijf

Zo is op werkgebied het ondersteunende, voedende en verbindende aspect, gezien vanuit een moederrol, een interessant gegeven, legt De Haan uit. Ondersteuning volgt op respect, en mensen die gerespecteerd worden geven het beste van zichzelf. Een bedrijf, of dat nou een eigen bedrijf is of een organisatie waarvoor je werkt, heeft een moederlijk aspect. Want het zorgt voor een basis (inkomen, woning, voeding, veiligheid). Stel jezelf eens de vraag: welk aspect van mijn moeders karakter herken ik in dit bedrijf en triggert me zo? Is het de oprechte betrokkenheid van collega’s die de sfeer zo prettig maakt? Wekt de net iets te bemoeizuchtige leidinggevende soms irritatie? Zo kunnen zowel conflicten als goede punten in de relatie met ouders inzicht geven in behoeftes op het werk.

Kijk met een milde blik

Sommige momenten maken ons vanzelf bewuster van hoe we onze ouders met ons meedragen. Bijvoorbeeld toen we zelf vader of moeder werden. Kijken naar je eigen kinderen kon zijn alsof je je eigen jaren uit diezelfde levensfase herbeleeft: verrek, zó gingen mijn ouders toen met mij om. Of het moment dat onze ouders overlijden; dan sta je als het ware weer ‘vooraan’ in de familie, al dan niet met kinderen voor je. En dan nóg blijven we van onze (voor)ouders leren. Wie of wat ze zijn, dat verandert immers niet.

Milder

Met de jaren die verstrijken wordt je blik vaak milder. Als tiener zette je je in de zoektocht naar autonomie af tegen familietrekjes en de gebaande paden. Als zestiger kun je terugkijken naar wat je ouders je hebben kunnen bieden. Dat kan ook als ouders er niet meer zijn nog iets opleveren, ziet Marjan de Haan in haar praktijk. Neem ouders die heel creatief en autonoom in het leven staan. In de ogen van een kind zijn die er niet altijd voor hen geweest maar als volwassene herkent iemand zijn ouders terug in zichzelf: ik ben óók creatief en vindingrijk, en durf mijn eigen koers te varen.

Generaties

En juist dát levert zoveel op: een focus op wat onze (groot)ouders wél hebben gegeven en ze daarvoor bedanken. Beeld je eens in: achter je staat je moeder, met daarachter haar moeder, daarachter weer háár moeder, en ga zo maar door tot er een hele rij vrouwen staat. Wat hebben al die generaties vrouwen doorgegeven in de familie? Het werk dat zij hebben verzet, hoef jij niet meer te doen. Best een krachtig beeld, toch? Dan valt dat vervelende trekje van moeders eigenlijk best mee.

Tekst: Anna Deems

Cor van der Laak maakt Moederdagontbijt, dat gaat niet goed

10 mei 2019 door Zin redactie Reageer

De Koot & Bie types Cor en Ab van der Laak stortten zich ooit ook op het fenomeen Moederdag. In dit nog steeds heel grappige filmpje uit de jaren tachtig gaat het natuurlijk helemaal niet goed. Let vooral op Van der Laaks zoon Ab, die een potje maakt van het ontbijtje-op-bed voor Cock.

Ken je deze nog? Het was feest als dit op tafel kwam

10 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Niks fijners om na het eten naar uit te kijken: het toetje. Op zon- en feestdagen kreeg je vroeger thuis vaak een schaaltje vla of een puddinkje. Deze gerechten ken je daarom vast nog wel.

De klassieker: griesmeelpudding met bessensap

Het was een feest als dit op tafel kwam!

Wie maakt hem nu nog weleens? Vlaflip!

Cake van koekjes en boter, waarvoor je geen oven gebruikte: arretjescake

Ook zo’n makkelijke: monchoutaart met een bodem van bastognekoeken

Bitterkoekjespudding

Watergruwel oftwel Krentjebrei: gort met krenten en rozijnen.

En je had anders altijd nog Saroma

De charme van Alentejo & Costa Lisboa

9 mei 2019 door Zin Reageer

Eerst even de praktische zaken. Te beginnen met de naam. Alentejo spreek je uit als Ah-len-tèzsj-oe. Spreek het vooral niet uit als Ah- len-teggo. Dat is Spaans. En Spanje en de Spanjaarden, dat is voor Portugezen een beetje zoals de Belgen ons zien en wij de Duitsers, tot diep in de vorige eeuw. Mensen van onder de 40 spreken er vaak behoorlijk goed Engels en werkelijk iedereen vindt het fijn als je ook maar probeert om een woord Portugees te spreken.

Lezersaanbieding

Maak kennis met de ongerepte regio Alentejo. Velden vol kurkeiken, heuvels en wijnvelden wisselen elkaar af in het landschap. Slenter door historische stadjes langs witte huisjes en strijk neer op een terrasje. Bezoek kastelen, kleurrijke paleizen en imposante kathedralen. Naast al dit moois is er ook volop gelegenheid om te genieten aan het strand in Ericeira.

8-daagse Fly-drive vanaf € 469 p.p.

Zin- arrangement inclusief
■ retourvlucht Amsterdam-Lissabon met TAP Portugal
■ handbagage en ruimbagage
■ luchthavenbelastingen en brandstoftoeslagen
■ verblijf in viersterrenhotels inclusief ontbijt
■ all inclusive autohuur tijdens het hele verblijf
(€ 0 eigen risico)

De vijand zagen ze hier al op tientallen kilometers afstand
aankomen

Extra voor Zin-lezers
■ diner in Hotel Vila Gale Ericeira

Prijs en data

Vanaf € 469 p.p. o.b.v. 2 personen per kamer
Vertrekperiode: 1 mei t/m 31 oktober 2019
Boekingsperiode: t/m 30 juni 2019

Exclusief
■ per boeking: reserveringskosten € 19,50 en calamiteitenfonds € 2,50
■ excursies en entreegelden
■ parkeerkosten

Reserveren gaat zo

Voor meer informatie, het complete programma en boeken: kijk op Kras.nl/LR83462 of bel: 088-0885 886 (lokaal tarief). De ANVR- en SGR-voorwaarden zijn van toepassing.

Dit hebben wij allemaal te danken aan Aletta Jacobs

9 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Vrouwen konden tot honderd jaar geleden niet stemmen. Dat veranderde op 9 mei 1919, toen het wetsvoorstel Vrouwenkiesrecht werd aangenomen in de Tweede Kamer. Het was de kroon op het werk van arts en feministe Aletta Jacobs (1854-1929).

Historische reisserie

De NTR komt vanaf 12 mei iedere zondag met een vijfdelige historische reisserie: Aletta’s reis. Hierin gaat journalist Step Vaessen op zoek naar vrouwen die in de geest van Aletta strijden voor vrouwenrechten. Uitgangspunt is de wereldreis die Aletta in 1911 en 1912 maakte. In de eerste aflevering gaat Step in Indonesië op zoek naar de seksuele moraal en ontdekt vrouwen die heel openlijk over seksualiteit praten. In haar tijd vecht Aletta Jacobs ook voor seksuele zelfbeschikking. De houding ten opzichte van prostitutie is volgens haar het toppunt van hypocriete dubbele moraal – op vrouwen wordt neergekeken, mannen kunnen hun gang gaan.

Aletta’s reis vanaf 12 mei 2019 elke zondag rond 21.15 uur op NPO 2

Foto boven: Vrouwenkiesrechtdemonstratie voor grondwettelijke gelijkstelling ter lancering van de actie voor het petitionnement, gehouden op 15 februari 1914 te Amsterdam

Brrr eindexamen. Deze schoolspullen ken je vast nog wel

8 mei 2019 door Zin redactie Reageer

Sommige dingen van de middelbare school zijn niet veranderd. Nu zitten bijvoorbeeld veel middelbare scholieren te zwoegen op hun eindexamen. Maar er ook veel wel anders. Van deze dingen zullen de pubers van nu raar opkijken als ze die zouden zien.

Uit het tijdperk van vóór de calculator, de rekenlineaal

Voor deze rekenmachine (uit 1979) moesten je ouders heel veel geld betalen

Inktpatronen voor in de vulpen. De balletjes kon je sparen.

Een koffertje mee naar school, dat was wel heel blits

Of je had zo’n legerpukkel

Zo’n varkenslederen schooltas daarentegen was een beetje suf

Je kon uren bezig zijn met je agenda, vol met knipsels en plaatjes van televisie- en popsterren.

En de leraar schreef alle sommen op zo’n schoolbord.

Skip links

Main navigation