Win de roman Tussen twee werelden

24 januari 2019 door Barbara Ruijgrok Reageer

In Tussen twee werelden –het debuut van Franco Faggiani – maken we kennis met de vijftigjarige Leo. Hij worstelt met het verdriet om de dood van zijn vrouw. Dan ontmoet hij Martino: een eenkennige, autistische jongen. In leeftijd en afkomst verschillen ze, maar hun zwijgzame en mysterieuze karakter is hetzelfde. Leo besluit de zorg voor Martino op zich te nemen.

Om te ontsnappen aan hun problemen verhuizen ze samen van Turijn naar een afgelegen huis in de Piemontse Alpen. Daar leven ze in hun eigen tempo, ver weg van de stad. En juist in de eenzaamheid van de bergen ontwikkelen ze hun eigen, eenvoudige en oprechte leven.

Leesfragment

Hij kwam voor me staan met zijn smetteloos witte jas, spiegelglad gepoetste leren schoenen, een rond brilletje, en een map in zijn hand. Hij deed alsof hij aandachtig een papier las dat daarin zat en gaf me met een zweem van droefheid de diagnose, of nee, het vonnis: ‘Meneer Guerrieri… de brandstof-pomp…’ Hij hoefde er alleen nog maar met een zucht ‘heeft het niet gered’ aan toe te voegen, en dat was dat.
Conclusie: een nieuwe installatie en een fikse aderlating voor mijn portemonnee, waarmee het toch al niet best gesteld was. ‘En minstens een week werk, meneer Guerrieri,’ mompelde hij zachtjes.Minstens een week? Joh, trek die witte doktersjas uit, haal die schoolmeestersblik van je gezicht, stroop je mouwen op en ga aan de slag, hoezo een week?Dat dacht ik.‘Goed,’ zei ik in plaats daarvan.
‘Kan ik dan een vervangen-de auto krijgen?’‘Het spijt me, die zijn momenteel allemaal in gebruik. U kunt er eventueel wel een huren. Voor een schappelijk prijsje, gezien de noodzaak.’‘Maakt niet uit, ik ga wel lopen. Wandelen is goed voor je humeur.’

WIN

~~Wij mogen 5 exemplaren van Tussen twee werelden verloten. Laat hieronder een reactie achter om kans te maken. Dinsdag 29 januari krijgen de winnaars bericht.~~ ~~Het kan even duren voordat je reactie zichtbaar is op de website.~~

Bedankt voor alle leuke reacties. Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen.

Franco Faggiani, Tussen twee werelden uitgeverij Signatuur (€ 19,99)

Zin in een goed boek?

23 januari 2019 door Zin Reageer

Alles kwijt

Ongeluk komt nooit alleen. Maar Winn en haar echtgenoot Moth worden wel bijzonder hevig getroffen. In de week dat ze hun huis én bedrijf kwijtraken, krijgen ze ook nog te horen dat Moth ongeneeslijk ziek is en misschien nog maar twee jaar heeft. Daar zit je dan: volledig aan de grond én uit het lood geslagen. Ze hadden hun boerderij met zoveel liefde en zorg opgeknapt. Hun hele leven zat erin. Hoe komen ze aan nieuwe woonruimte? Zelfs een campingplek is voor hen onbetaalbaar. Ze hebben uitstel nodig en besluiten het Zoutpad te gaan lopen. Een wandelroute van meer dan duizend kilometer. Met rugzak en tent en vaak geeneens geld voor eten. Dit eerlijk en geestig geschreven verslag grijpt je bij de keel, juist omdat het een doodgewoon echtpaar van middelbare leeftijd betreft. Wat begon als een wild idee wordt uiteindelijk een louterend proces. Door voorwaarts te kijken en maar door te blijven stappen, krijgen ze langzaam zicht op hun situatie, en gloort er weer licht. Waargebeurd!
Raynor Winn, Het zoutpad (Balans, € 22,50)

Exotische obsessie

Het begint allemaal met een maf cadeau: een ananasplant van Ikea. Had de vriendin van journalist Lex Boon haar oog op iets anders laten vallen – een vaas of een schapenvel, dan was dit boek er waarschijnlijk niet geweest. Want kort na ontvangst van het cadeau, ruilt Lex’ vriendin hem in voor een ander en verdwijnt uit zijn leven. Het enige tastbare dat ze achterlaat, is tja, die ananasplant. De plant wordt een obsessie voor Lex. Hij stelt een google alert in en raakt overspoeld met berichten over dat exotisch stuk fruit. Om zijn ex uit zijn hoofd te zetten, stort Lex zich argeloos in een fantastisch en verslavend avontuur dat almaar groter wordt. Hij reist de hele wereld af, bezoekt ananasplantages en wordt gaandeweg een ware ananasexpert. Ondertussen wordt hij verliefd én vader. Je gunt het hem van harte zolang hij zijn obsessie maar niet vergeet!
Lex Boon, Ananas (Meulenhoff, € 20)

Gevangen

Homeland op z’n Hollands. Wereldverbeteraar Alva reist af naar een gevaarlijk gebied. Al op dag een rijdt haar team in een hinderlaag en wordt ze in afzondering door gewapende strijders gevangengehouden. Wanhopig probeert ze zich aan de regels te houden die ze tijdens een intensieve training heeft geleerd. Ze beseft dat ze uiterst voorzichtig moet zijn. Elke handeling kan beslissend zijn. Haar angst en radeloosheid kruipen onder je huid en houden die strak gespannen.
Pauline Genee, Roadblock (Querido, € 18,99)

Sterfdatum bekend

Wie zou nou zijn sterfdatum willen weten? Niemand Maar wat als je jong bent en de gevolgen nog niet goed kunt overzien, bezwijk je dan voor de verleiding? Om die vraag draait het in deze wervelende roman. Als de vier broers en zussen Gold horen dat er een helderziende in de stad is die je sterfdatum kan voorspellen, leggen ze hun zak- en spaargeld bij elkaar en gaan eropaf. Zich niet realiserend hoe ingrijpend die voorspelling voor hen zal zijn. Eenmaal volwassen proberen ze ieder voor zich hun lot te bezweren.
Chloe Benjamen, De onsterfelijken (Meulenhoff, € 19,99)

Meer tips? Zin 2 staat vol goede boeken. Nu in de winkel of hier te bestellen.

Tekst: Margriet de Groot

Naar de creatieve foto’s van Peechaya Burroughs blijf je kijken!

23 januari 2019 door Barbara Ruijgrok Reageer

Dat je met dezelfde saaie grijze achtergrond honderden grappige foto’s kan maken bewijst Peechaya Burroughs. Ze transformeert alledaagse objecten om tot creatieve kunstwerkjes. Wij werden erg vrolijk van deze kleurrijke werkjes, jij vast ook. Bekijk hieronder een selectie of volg haar via Instagram:

https://www.instagram.com/p/1-L9gLn9dL/

https://www.instagram.com/p/BFENALOH9dg/

https://www.instagram.com/p/3v5BKJn9b3/

https://www.instagram.com/p/3v47bpn9bs/

https://www.instagram.com/p/9YYTnuH9QW/

https://www.instagram.com/p/BGwa8Vhn9RC/

https://www.instagram.com/p/_HFDZKn9Xa/

https://www.instagram.com/p/BML-lnXje7A/

https://www.instagram.com/p/BKx8PInB3V_/

Rutger Hauer in 6 indrukwekkende scènes

23 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Vandaag wordt Rutger Hauer 75 jaar en still going strong. Tijd om even terug te kijken naar zijn indrukwekkende oeuvre. We zochten een paar leuke scènes voor je uit.

Men in Thights, Floris uit 1968. Deze scène komt uit Floris en het gestolen kasteel. Indertijd keken hier meer dan twee miljoen mensen naar.

Iedereen kent natuurlijk Rutger en Monique op de fiets door Amsterdam. Deze dinerscène uit Turks Fruit is ook geweldig en grappig.

In de openingscène van Soldaat van Oranje. Zijn eerste, echte rol. In Turks Fruit deed hij een beetje zoals hij zelf was, gaf Rutger later toe.

(beeld: YouTube)

Dit is de slotscène uit Bladerunner van Ridley Scott (1982) van Ridley Scott. Deze film betekende de doorbraak van Rutger in de VS.

Paul Verhoeven regisseerde Rutger ook in Flesh and Blood, een Middeleeuws epos. Zegmaar een Floris 2.0.

Deze is recent, uit Michiel de Ruyter, waarin hij Admiraal Tromp speelt. De voorganger van Michiel de Ruyter.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Deze liedjes uit ‘Het schaep met de vijf pooten’ kun je moeiteloos meezingen

22 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Het Schaep met de vijf poten komt in maart als musical in de theaters. Eva van der Gucht en Jeroen van Koningsbrugge spelen de hoofdrollen. We genoten natuurlijk al van de remake met Loes Luca, Carry Tefsen en Georgina Verbaan, met niet alleen liedjes van Eli Asser en Harry Bannink maar ook andere Nederlandstalige hits uit de jaren 60 en 70 die we zo goed kennen.

Het origineel

Maar het allerleukste om terug te zien zijn natuurlijk de fragmenten uit 1969 toen iedereen voor de buis gekluisterd zat voor het origineel met Leen Jongewaard, Adèle Bloemendaal en Piet Römer. Gelukkig hebben we daarvoor YouTube.

1. Dé hit uit de serie: ‘We benne op de wereld om mekaar te helpen nietwaar?’

2. Adèle Bloemendaal: ‘Het zal je kind maar wezen, yeah, yeah, yeah, yeah’

3. Piet Römer en Leen Jongewaard: ‘Als er een ding is wat ik niet zou willen missen en dat is vissen.’

Moet ik mijn buurman verraden?

22 januari 2019 door Zin 6 Reacties

In elke Zin beantwoordt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) jouw levensvragen. Groot, of klein. Voor iemand anders. Of gewoon fijn voor jezelf.

Marieke

Onze buurman heeft een uitkering, hij zou niet kunnen werken. Elke dag zie ik hem echter vertrekken met zijn auto. Van een kennis hoorde ik dat hij zwart werkt. Het steekt mij dat hij misbruikt maakt van het systeem. Ieder mens moet toch bijdragen, opdat mensen die écht niet kunnen werken, kunnen terugvallen op sociale voorzieningen. Vervelend gevoel… Ik wil hem niet verklikken bij de instanties, maar ik zit er wel mee.

Beste Marieke,

Het UWV biedt de mogelijkheid om anoniem uitkeringsfraude te melden, dus wat let je? Ik snap het wel, iemand aangeven heeft een akelige connotatie – misschien nog wel een restant van de Tweede Wereldoorlog. Het maakt ook nogal wat uit of iemand fraudeert om nog net het hoofd boven water te kunnen houden of om er riant van te kunnen leven.

Het ergste geval dat ik zelf heb meegemaakt was een jaar of twintig geleden, toen ik een bouwvakker in behandeling had die last had van angstaanvallen. Hij vertelde zonder blikken of blozen dat hij een volledige uitkering had en fulltime zwart werkte. “Aan jou kan ik dit vertellen, want jij hebt beroepsgeheim.” Ik heb nog geprobeerd om hem het verband duidelijk te maken tussen zijn bedrog en zijn angstaanvallen, maar dat sloeg niet erg aan. Integendeel, hij zei dat zijn familie weleens jaloers was dat hij zoveel te besteden had, maar ze moesten niet zeuren, “want ik neem dat risico en zij niet.” A dirty mind is a joy forever – een antisocial mind is dat ook, zolang niemand je aangeeft. Maar soms is er een prijs in de vorm van angstaanvallen, dat is wellicht een geruststelling.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen lees je in de nieuwe Zin. Nu in de winkel of hier te bestellen.

Heerlijk om naar te kijken (en zelf te doen): de evolutie van de Twist

21 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Misschien ben je zelf niet meer zo heel los meer in de heupen maar in de jaren zestig was de Twist natuurlijk het allerhipste dansje. Kijk naar deze heerlijke beelden uit die tijd en hoe die die in de jaren 70 en 80 steeds wilder werd. In dit filmpje zie je zelfs punkers de Twist doen. Ga nog even oefenen in de huiskamer om te kijken of je inderdaad zelf nog met de knieën op de grond kunt twisten. Het muziekje onder dit filmpje is er uitermate geschikt voor.

‘We vliegen niet meer om het bed heen!’

21 januari 2019 door Zin Reageer

Echte liefde die duurt en duurt. Die manifesteert zich niet in grote gebaren, onstuimige passie of vurige liefdesverklaringen. Echte liefde van 55, 60 of misschien wel 70 jaar openbaart zich in steelse blikken, kleine plagerijen en elkaar nog altijd zien als die jongen of dat meisje van toen.

In die tijd moest je kordaat handelen

Sjaan: “Ik ontmoette Leunis in Vlissingen waar ik logeerde bij een collega. Een tante van Leunis. Zó’n bos krullen had-ie.”
Leunis: “Ik zag haar en dacht: dát is een lief meisje. In die tijd moest je kordaat handelen want je wist niet of en wanneer je iemand weer zou tegenkomen. Dus vroeg ik meteen die eerste avond of ik haar thuis mocht brengen.”
Sjaan: “Op de Harley bracht hij me naar Oostkapelle en vroeg: ‘Mag ik nog eens langskomen?’”

Dan kropen we ook bij elkaar hoor

Leunis: “We zijn altijd samen gebleven.”
Sjaan: “Soms bleef hij slapen en dan kropen we ook bij elkaar hoor.”
Leunis: “Voor ons trouwen zijn we samen op de motor het hele land rondgereden.”
Sjaan: “We trouwden pas laat. Waren allebei zo druk met werken. Leunis in het loodgietersbedrijf van zijn vader, ik in de meubelzaak. De tijd vloog voorbij. Toen Leunis’ ouders gingen verhuizen, konden wij boven de zaak terecht en trouwden we.”

Mijn bedrijf ging vóór mijn vrouw

Leunis: “Ik was met twee getrouwd: met mijn bedrijf en met mijn vrouw. Daarvan kwam mijn bedrijf op de eerste plek. De kinderen heb ik altijd maar aan de vrouw overgelaten.”
Sjaan: “Hij heeft nooit een luier verwisseld, achter de kinderwagen gelopen of de kinderen eten gegeven. Hij was altijd druk met zijn werk.”
Leunis: “Loodgieter ben je niet van negen tot vijf. Bovendien, als ik ’s avonds thuiskwam, moest de boekhouding nog gedaan. Het bedrijf was mijn lust en mijn leven.”
Sjaan: “En ik werkte mee. Als er beneden een klant aanbelde en ik had de kinderen net in bad, dan haalde ik ze eruit en legde ik ze in een handdoek op de grond zodat ze niet konden vallen. Gedoe, maar het was wel een klant hè! Toen de kinderen groter waren, begon ik een naaischool. Had ik het ook heel druk mee.”

Van al die vrienden is er nog maar eentje over

Leunis: “Maar in het weekend waren we op de camping. We hebben vijfenvijftig jaar op dezelfde camping in Oostkapelle gestaan. Mooie tijden, ook met de kinderen!”
Sjaan: “Samen met allemaal vrienden hadden we een prachtige tijd. Het ergste is: van al die vrienden is er nog maar eentje over.”
Leunis: “Als ik het over mocht doen, zou ik meer tijd met de vrouw doorbrengen. Ik heb nooit een rottijd gehad, maar ik moet toegeven dat ik de tijd na m’n 65ste wel heel mooi vind.”

Ik heb nog steeds geen lelijke vrouw hoor!

Sjaan: “We hebben zoveel lol! We vliegen niet meer om het bed heen maar hebben het zó leuk. Samen wandelen, fietsen, de krant lezen…”
Leunis: “Ik zeg weleens tegen haar: ‘Wat was jij vroeger toch een mooi meisje’. Maar hé, ik heb nog steeds geen lelijke vrouw, hoor!”
Sjaan: “Zo af en toe pakken we elkaar in de keuken nog even stevig vast. We hebben het goed samen, nog altijd!”

Paspoortje

Wie Leunis (1927) & Sjaan (1931)
Verkering Sinds 1949
Getrouwd Op 9 oktober 1953
Kinderen 3 (dochters)
Kleinkinderen 7
Achterkleinkinderen 10
Toen & nu Leunis runde z’n eigen loodgietersbedrijf in Vlissingen, Sjaan werkte in een meubelzaak en later onder meer in haar eigen naaischool. Tegenwoordig genieten ze van de rust
Samen genieten ‘De ochtenden. Samen wakker worden, ontbijten en de krant lezen. De morgen is heilig voor ons’
Mooiste tijd ‘Nu. De vrijheid van niets hoeven. Heerlijk!’
Zo houden ze het vuur brandend ‘We gunnen elkaar de vrijheid en maken nooit ruzie’

Tekst: Margreet Botter. Beeld: Hester Doove

Wat gebeurt er als je doodgaat?

21 januari 2019 door Zin redactie 5 Reacties

Wie ooit bij een sterfbed is geweest, heeft zich vast afgevraagd wat er door degene heengaat die komt te overlijden. Omdat niemand het kan navertellen, blijft het is een groot raadsel hoe doodgaan. We weten dus bar weinig over doodgaan, maar dit in ieder geval wel.

1. Minder eten en drinken
In de laatste fase van het leven wordt de eetlust minder. Het lichaam heeft ook minder nodig. Daar komt bij dat de smaakbeleving verandert. Dingen die eerst lekker werden gevonden, smaken nergens meer naar en dat komt de eetlust natuurlijk niet ten goede. Omdat de stervende minder eet, zal hij of zij snel afvallen. Ook de zin in drinken vermindert in de laatste fase. Dat komt vaak doordat het slikken moeilijker gaat, met als gevolg verslikken, wat extra kracht en energie kost.

2. Terugtrekken
Iemand die stervende is, slaapt veel. De wakkere perioden worden steeds schaarser. Hij of zij lijkt zich meer en meer terug te trekken en is steeds moeilijker aanspreekbaar. Voor de naasten lijkt degene niet meer te luisteren, maar dat is slechts schijn. Het gehoor blijft namelijk lang functioneren. De kracht die nodig is om te reageren zal wel afnemen. Uit een handbe- weging, knikje of glimlach is op te maken dat de stervende nog hoort wat er gezegd wordt.

3. Onrust
Een laag bewustzijn kan ervoor zorgen dat iemand gaat hallucineren en op het sterfbed van alles ziet en beleeft. Dat kan voor de omgeving een onrustige en verwarde indruk maken. Ook kan de stervende hoge koorts (‘terminale koorts’) krijgen en veel onwillekeurige, schokkende bewegingen maken met armen en benen. Dit lijkt soms op een doods- strijd en is niet prettig om te zien. De hallucinaties hoeven voor de stervende echter niet eng te zijn. De schokkende bewegingen zijn meestal het gevolg van een opeenhoping van afvalstoffen in het lichaam die het zenuwstelsel ontregelen. Als de onrust te erg wordt, kan een arts rustgevende middelen toedienen.

4. Het hart wordt zwakker
Net als alle andere orga- nen gaat het hart achteruit. Daardoor daalt de bloeddruk en vermindert de bloedcirculatie. Het lichaam is zo geprogrammeerd dat het zolang mogelijk de doorbloeding van het hart en de longen in stand houdt. Dit zorgt ervoor dat het bloed zich steeds meer terugtrekt in de borst- en buikholte. Daardoor kunnen de handen, voeten en benen koud gaan aanvoelen. Er kunnen op het lichaam paarsblauwe vlekken ontstaan en de gelaatskleur wordt ook bleker. De polsslag wordt steeds zwakker. Enkele uren voor het sterven is de pols bij sommige mensen zelfs niet meer te voelen.

5. Ademhalen wordt steeds moeilijker
In de laatste uren wordt de ademhaling onregelmatiger en valt hij soms helemaal stil, om met een diepe zucht weer op gang te komen. De pauze kan wel een halve minuut duren. Dit is vaak wel een teken dat het einde snel nadert. Omdat de kracht om goed door te ademen en te hoesten afneemt, kan slijm zich ophopen in de mond, de keel en de longen. De lucht stroomt langs dat slijm en kan een vervelend, rochelend geluid geven. De stervende zelf heeft daar waar- schijnlijk niet zoveel last van.

6. Flinke hersenactiviteit
Er zijn aanwijzingen dat de elektrische lading in de hersenen vlak voor het overlijden een piek bereikt. De anesthesioloog Lakhmir Chawla van het Washington University Medical Center, die dit fenomeen in 2010 waarnam, denkt dat een verklaring zou kunnen zijn dat de hersencellen hun informatie alle kanten op vuren. Dit als een soort overlevingsreflex door het oplopende zuurstoftekort in het brein. Als dit in gebieden gebeurt waar de herinneringen zijn opgeslagen, zou dat volgens Chawka kunnen verklaren waarom mensen met een bijna-dood- ervaring hun leven aan zich voorbij zagen schieten.

7. De laatste minuten
Naarmate het einde nadert, daalt het bewustzijn steeds verder. Meestal glijdt iemand weg in een diepe slaaptoestand. Uiteindelijk houden alle lichaamsfuncties ermee op: de ademhaling komt tot stilstand, het hart stopt met kloppen, het bloed stroomt niet langer en geleidelijk aan dooft de hersenactiviteit. Na de laatste ademhaling trekt de kleur helemaal weg uit het gezicht, de gestorvene wordt ‘doodsbleek’. Soms maakt iemand nog net een grimas, alsof hij iets proeft met een vieze smaak. Soms opent iemand op het laatste moment zijn ogen. En soms, als de stervende nog bij bewustzijn is, zie je iets wat lijkt op een flauwe glimlach.

Hoezo hebben vrouwen geen humor?

20 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Het vooroordeel is hardnekkig. Vrouwen hebben geen humor. Of hebben vrouwen een ander soort humor? Deze grappenmaaksters bewijzen duidelijk het tegendeel. Om hen moet iedereen toch lachen?

Zelfspot

“Humor wordt bepaald door gender, leeftijd, opleiding en persoonlijke voorkeur,” verklaart humordeskundige Sibe Doosje. Zo lachen mannen om andere dingen dan vrouwen. In hun moppen komen seks en agressie vaak voor, zeker als ze zich niet hoeven in te houden omdat er vrouwen bij zitten.
Sibe is er nog niet helemaal uit, maar hij denkt dat vrouwen vaker gebruik maken van zelfspot en zelfrelativering. In La Bloemens kerstshow geven Karin Bloemen en Angela Groothuizen daar een aardig staaltje van weg: ‘Denk je niet dat ik van alles zou kunnen liften?’ vraagt Karin aan Angela terwijl ze haar buik oplicht. ‘Ik dacht gewoon: totale verdoving en knutselen maar.’ Angela kan erover meepraten: ‘Ik heb nu gewoon twee van die steunpanty’s over elkaar heen en als ik die niet aan zou hebben zou je mijn knieën niet meer zien! Daar zakken dan mijn dijen overheen!’

Onzin

Hoewel deze vrouwelijke cabaretiers het levende bewijs van het tegendeel zijn, overheerst nog altijd het vooroordeel dat vrouwen minder humoristisch zouden zijn dan mannen. Onzin, volgens Sibe. Dat ze zich vroeger niet zo lieten gelden op dit vlak zou best eens een evolutionaire oor- sprong kunnen hebben: mannen zijn dominant, vrouwen behagen. Dat humorverbod hebben vrouwen inmiddels wel doorbroken: er zijn steeds meer vrouwelijke cabaretiers.

Lees meer over dit onderwerp in Zin 2. Nu in de winkel of hier te koop.

1. Overdrijven is een kunst: Patsy en Edina van Absolutely Fabulous zijn er meesters in.

2. Zelfspot: Karin Bloemen en Angela Groothuizen maken grappen over het verval.

3. De absurdistische humor van de besnorde portiers van Toren C, over de kaassoufflé

4. Het leedvermaak in de klassieker van Brigitte Kaandorp. Een zwaar leven.

Robert Jan Stips maakte hits voor Golden Earring en The Nits en speelt deze op de piano

20 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Hij maakte hits voor The Golden Earring en voor The Nits en speelt deze nummers en die van zijn bands Sweet d’Buster en Supersister in het theaterprogramma RJ Solo. Robert Jan Stips speelt de bekende nummers alleen, op de piano in het theater en doet ook verzoekjes. Wie herkent bijvoorbeeld het intro van dit nummer?

En deze?

Voor een speellijst, kijk hier

Het roer om? Volg deze vijf stappen en je hebt succes

19 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Je bent nooit te oud om het roer om te gooien. Ook als je vijftig-plus bent, kun je nog boordevol plannen zitten. Maar hoe krijg je gerealiseerd? Bill Burnett en Dave Evans van de Stanford-universiteit bedachten voor hun boek ‘Ontwerp je eigen leven’ een stappenplan voor hoe een creatief idee om te zetten in een concreet plan. Hier staat het. Doe er je voordeel mee.

De stappen

1. Inventariseer je huidige situatie op het gebied van liefde, spel, werk en gezondheid. Als je dat op een rijtje hebt, weet je waar je staat en kun je verder.
2. Bouw een kompas om je werk- en levensvisie te bepalen. Stel jezelf vragen als: ‘Wat is bepalend voor goed of waardevol werk?’ En: ‘Wat is goed en wat is kwaad?’ Schrijf beide visies op en leg ze naast elkaar. Waar vullen ze elkaar aan en waar botsen ze? Is de ene de motor voor de andere? Lig je op koers?
3. Oriënteer. Waar voel je je bij betrokken? Wat geeft je energie? Om dat te ontdekken kun je minstens drie weken een ‘Fijn Voel Dagboek’ bijhouden waarin je
noteert wat je doet en hoe betrokken en energiek je je daarbij voelt. Probeer zo precies mogelijk te zijn. Zo kom je erachter wat jou motiveert. Beschrijf ook wekelijks
je overdenkingen na het lezen van dat dagboek.
4. Bedenk drie vijfjarenplannen. Bedenk een hele stapel ideeën voor jouw toekomst. Dat kan door mindmapping en je innerlijke censor tot de orde te roepen. Kies de
beste drie uit en maak bij elk een vijfjarenplan.
Presenteer die plannen aan een ander en kijk hoeveel
energie je van elk alternatief krijgt.
5. Ga aan de slag met een prototype van je nieuwe leven. Doe praktische ervaring op in datgene wat je straks wilt gaan doen. Volg een cursus, leg contacten en loop8 eens een dagje of weekendje mee. Als dat goed voelt, kun je een stap verder gaan, anders laat je het vallen. Zo ervaar je zonder enig risico of dit inderdaad jouw pad is.

Genieten van ‘grumpy old man’ Michael Douglas

19 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Geen idee wat te kijken op Netflix? The Kominsky Method staat er al een tijdje op, maar heeft minder bekendheid gekregen dan hij verdient. Je ziet er twee vrienden op leeftijd in die worstelen met hun pijntjes en het nakende einde. Maar er aan de andere kant een levenslust op nahouden van twee jonge goden.

Geweldige openingszin

Eén van de twee is Michael Douglas, die als acteercoach Sandy lessen geeft aan jonge mensen en die als schuinsmarcheerder al behoorlijk wat op zijn kerfstok heeft. De andere is agent Norman (Alan Arkin) wiens vrouw net is overleden. Zo zijn beiden aan elkaar overgeleverd.
Kijk even naar de openingszin van de trailer, waarin Norman zegt: ‘Iedere ochtend als ik wakker word ben ik benieuwd naar welk lichaamsdeel vandaag weigert.’ Herkenbaar dus waarschijnlijk voor iedereen die de vijftig is gepasseerd.

‘Ik vertrek’ in 1947: je dacht dat je elkaar nooit meer terugzag

18 januari 2019 door Zin redactie Reageer

Vergeleken met vroeger is emigreren nu een eitje. Zelfs naar ‘De Nieuwe Wereld’, zoals dat vlak na de Tweede Wereldoorlog zo mooi heette. Nederlanders gingen massaal opnieuw beginnen in Canada, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland. Bijna iedereen had wel familielid of vriend die avontuurlijk genoeg was om zijn geluk te beproeven overzees.

Geen contact

Tegenwoordig zit je binnen 24 uur in Sidney, naar Canada vlieg je heel makkelijk binnen de twaalf uur. Bovendien kan contact houden met de achterblijvers wel heel makkelijk via Skype of Facetime. En anders is er altijd nog facebook en Instagram om te laten zien hoe het gaat.
Eind jaren 40 en begin jaren 50 emigreerden talloze Nederlanders naar Canada, Nieuw-Zeeland en Australië. Ze gingen met de boot, wat wéken duurde. Elkaar op de hoogte houden gebeurde per brief, met heel sporadisch een zwart-wit familiekiekje. En of je je geliefden ooit nog terugzag, was natuurlijk op dat moment niet zeker. Geld voor ook zo’n overtocht met de boot, was er eigenlijk bijna nooit.
Kijk hier naar deze mooie nostalgische en ook beetje verdrietige filmpjes van Nederlanders die ver weg gingen en misschien nooit meer terug kwamen.

Naar Canada

Naar Australië en Nieuw-Zeeland

De biografie van Led Zeppelin: vol rampspoed, drugs en de dood

18 januari 2019 door Barbara Ruijgrok Reageer

We gaan terug naar oktober 1968. De gloednieuwe band Led Zeppelin met Jimmy Page (gitaar), Robert Plant (zang), John Paul Jones (bas en toetsen) en John Bonham (drums) neemt hun eerste cd op. Keith Moon, de drummer van The Who, had weinig vertrouwen in deze nieuwe band. Hij voorspelde dat de band “would go down like a lead balloon” (zou neerstorten als een loden ballon). Met ruim 200 miljoen verkochte albums kunnen we concluderen dat Keith Moon geen voorspellende gave heeft. Want Led Zeppelin behoort tot de meest succesvolle rockbands ooit.

Biografie

Voor wie meer over deze band wil lezen is de gloednieuwe biografie When Giants Walked the Earth een aanrader. Na jaren onderzoek vertelt Mick Wall het volledige, schokkende verhaal van Led Zeppelin. Hij kent Jimmy Page al meer dan twintig jaar kent dus kon deze biografie van binnenuit schrijven. Wall vertelt het verhaal van de band die het handboek schreef voor on the road losbandigheid, en die daar uiteindelijk de prijs voor betaalde – met rampspoed, drugsverslaving en de dood.

Mick Wall, When Giants Walked the Earth ( Overamstel uitgevers 29,99 euro)

Reünie?

Helaas moeten liefhebbers het voorlopig met de biografie When Giants Walked the Earth doen. De mogelijkheid van een Led Zeppelin-reünie is volgens gitarist Jimmy Page klein. “Je moet de feiten onder ogen zien. Het is inmiddels ruim tien jaar geleden dat we in de O2 in Londen optraden. Dat was één echt concert en sindsdien hebben we niets meer gedaan, dus ik betwijfel of we nog meer gaan doen. Ik denk echt dat die tijd voorbij is.”

Deze witlofschotel heeft dé ideale smaakcombinatie

17 januari 2019 door Zin Reageer

Maureen (Mo) Belderink is hoofdredacteur van delicious., hét foodmagazine van Nederland. Ze stelt elke Zin met liefde en smaak een driegangenmenu samen. Speciaal, spannend, makkelijk en vooral heel erg lekker.

Er zijn mensen die eten omdat een mens nu eenmaal moet eten. En er zijn mensen die eten voor hun plezier. Die zelfs eten als ze helemaal niet meer hoeven te eten. Het menu van deze maand is kleurrijk, bijzonder en barst van het kook- en eetplezier. Een supergezond en licht ‘voortje’ (dat net als vele voorgerechten ook een prima lunchgerecht is), oog-, tong- en zielstrelend comfort food in het midden en een feestelijke knaller aan het eind. Beginnen met het voorgerecht? Bekijk dan deze heerlijke regenboogsushi!

Gekarameliseerde witlof

met peer, aardappel en spekjes
De combinatie van bitter, zoet, zuur en hartig is ultiem.
hoofdgerecht (4 personen)
bereiden ± 40 min

Ingrediënten

■ 1 kg kruimige aardappels, geschild en in gelijke stukken
■ 50 g boter
■ 250 g (scharrel)spekreepjes
■ 1 flinke sappige handpeer
■ 1 kg witlof
■ 150 ml perensap
■ 2-3 takjes rozemarijn
■ 125 ml melk

Bereiding

Stap 1
Kook de aardappels in water met zout in 20 min. gaar.
Stap 2
Smelt in een ruime koekenpan 25 g boter. Bak de spekreepjes ± 5 min. tot ze knapperig beginnen te worden. Halveer intussen de peer, verwijder het klokhuis en snijd in schijfjes.
Stap 3
Halveer de witlof en snijd grote helften tot kwarten. Bak de peer 2 min. met de spekjes mee. Schep de witlof erdoor en bak in 6 min. bruin aan. Schenk het perensap in de pan. Voeg de rozemarijn toe en draai het vuur hoog. Laat het perensap op hoog vuur inkoken en met de witlofsappen karamelliseren.
Stap 4
Verwarm de melk met de resterende 25 g boter. Giet de aardappels af. Stamp of knijp de aardappels fijn. Schep de warme melk er luchtig door en breng op smaak met zout en peper. Verdeel de aardappelpuree over 4 borden en schep de witlof erop.

Nicolaas tipt

Cuvée Nature
Wit bij vis en rood bij vlees leerde je vroeger: de balans van licht gerecht en lichte wijn, en stevig rood bij de gehaktbal met jus. Maar wat schenk je als groente de hoofdrol speelt? Gelukkig is wijn dol op groente. Zeker die hippe puurnatuurwijnen met hun subtiele smaken. Licht van alcohol, opgeruimd van karakter, speels. Deze van de eigenwijze Pippi-Langkousdruif cinsault geurt naar rozen en kattenkwaad.
Marquise des Mûres, Cuvée Nature, France, cinsault, € 10 (Vinatura.nl)

Recept, styling & bereiding: Janneke Philippi. beeld: Serge Philippi. bewerking: Trudelies Schouten

‘Zolang de ziel bevlogen blijft, betekent leeftijd niets’

17 januari 2019 door Zin Reageer

Een nieuwe column van Diederik van Vleuten!.

Niks pensioen

Op de drempel van het nieuwe jaar werd hij 70. Praat hem niet van een pensioen. Dat bestaat in zijn beroep ook niet. In principe kun je doorgaan tot het niet meer gaat. Als je gehoor het laat afweten, je ogen het niet meer kunnen zien, je armen niet meer doen wat je wilt, het reizen te vermoeiend wordt. Of omdat er een nieuwe generatie met meer talent aan je deur staat te kloppen. Maar daarvan is er bij hem nog lang geen sprake. Niet dat er een jonge god het podium betrad toen in Arnhem het zaallicht doofde.

Goed zichtbaar

Zijn grijze haren waren vanaf de achterste rij zichtbaar en ik dacht even dat hij wat behoedzamer liep, maar waarom ook niet? Wie wil er struikelen voor een uitverkochte zaal? En hoe goed ken ik hem? Ik teer op een handvol ontmoetingen. Een paar zomers geleden mocht ik met hem werken.

Ik als presentator en hij voor het grote werk: laten klinken waarvan ik in mijn inleidingen sprak. Er volgden wat e-mails, waarin we de wens uitspraken nog eens samen te werken. Wie weet? En toen stond hij opeens na afloop van een voorstelling van mij in de kleedkamer. Het raakte me. We spraken af eens te gaan eten en het kwam ervan. We praatten die avond vooral over zijn vak. Als jongetje droomde ik ervan te doen wat hij zijn leven lang al doet. Ik betrapte mijzelf erop dat die droom nog altijd sluimert. Hij vertelde van zijn flamencolessen, de dans van vuur, elegantie en lichaamsbeheersing. Hoezo ‘het klimmen der jaren’?

Experimenteren

Ook kwam de oorlog voorbij, die in zijn familie zeer diepe sporen heeft nagelaten. Zijn moeder had in Auschwitz onzegbare dingen meegemaakt in het experimentenblok van Mengele. Met fluitspel had zij de moed erin gehouden. Voor haarzelf, voor al die anderen. Hij zou alles uit het leven halen wat erin zit. Ik dacht het in zijn ogen te lezen. Zijn staat van dienst spreekt voor zich.

Ik dacht aan al die dingen toen hij, na een korte buiging, met een enkele blik, minzaam maar vol autoriteit, het orkest nog vóór de eerste inzet in zijn greep had. Virtuoos, superieur maar vooral met zoveel liefde voor de muziek die zijn leven is. Hij had het beste voor het laatste bewaard. Ravels Daphnis et Chloé, het lievelingsstuk van zijn vader. De tranen stonden in mijn ogen toen ik, kort voor zijn 70ste verjaardag, keek en luisterde naar Ed Spanjaard.

Het betekent niets

Dirigent van wereldklasse. Begenadigd pianist. Bevlogen docent. Een groot mens die nog jaren verwijderd is van welk pensioen dan ook. Gezondheid en geluk Ed. Leeftijd betekent niets, zolang de ziel bevlogen blijft.

Diederik van Vleuten (1961) is tekstschrijver, musicus en vooral theatermaker – met een talent voor historische vertellingen. Lees zin columns elke maand in Zin. Nu in de winkel of hier te bestellen.

‘Dankzij die nare ziekte is hij veranderd ‘

16 januari 2019 door Zin Reageer

Schrijver en actrice Annemarie Oster (1942) draagt de zorg voor haar man, die lijdt aan vasculair parkinsonisme. In Zin schrijft ze over de lasten maar ook over de lusten, als die zich voordoen.

Weinig woorden

Al jaren is mijn man aan het sukkelen. Overigens zonder zich ooit als een sukkel te gedragen. Zelden heb ik iemand ontmoet die zo weinig gewag maakt van zichzelf, zijn lichamelijke gesteldheid en/of gemoedstoestand. Laat staan van zijn zielenroerselen. Vroeger vreesde ik weleens dat hij ze helemaal niet hád: ‘gevoelentjes’ zoals hij míjn emotionele belevingswereld tot mijn ongenoegen placht te bagatelliseren. Zo maakte hij korte metten met mijn jeugd: “Maar dat is toch heel lang geleden, dat pleeggezin!” En over zijn eigen kinderjaren onder het schrale bewind van niet al te gevoelsrijke ouders lichtte hij alleen desgevraagd een tipje van de grauwsluier op.

Stilte

Tegenstellingen trekken elkaar aan, zeggen ze weleens, maar vaak juist helemaal niet. Praatte ik – op een welgekozen moment als er even een stilte viel – ‘door de televisie heen’, dan wuifde hij me weg als een lastige vlieg en reduceerde mijn (geestige) kanttekening tot een monologue intérieur. En legde ik in de bioscoop bij een ontroerende scène mijn hand op zijn knie, dan keek hij verschrikt opzij als was ik een spookverschijning. Van teleurstelling wist ik niet waar ik moest kijken. Nou ja, naar het witte doek maar weer. Naast hem was het vaak alsof ik alleen was.

Nieuwe rol

Nu niet meer. Nu is hij onder een hoedje te vangen, niet uit opportunisme (omdat hij me ‘nodig heeft’) maar doordat onze rollen zijn omgedraaid. Niet langer stel ik me op als een kind dat naar zijn gunsten dingt, maar als iemand die de touwtjes in handen heeft. En dat blijkt een perfecte rolverdeling. Nu hij hulpbehoevend is, laat hij zijn ware aard de vrije loop. In plaats van studentikoze grapjes ten koste van mij maakt hij me complimenten. Dankzij – helaas – die nare ziekte is hij veranderd in de zachtaardige jongen die hij ooit moet zijn geweest. Ook móet hij nu wel melden wat hem zoal dwarszit, opdat er stante pede soelaas wordt geboden: een paracetamol, de sta-op-stoel in een comfortabeler stand, een warme ‘kersenpit’. Maar nooit verliest hij zich in zelfmedelijden. Nooit hoor je hem klagen: “Dat dit mij moet overkomen” of “Waaraan heb ik dit verdiend?”

Gelaten

Hij ondergaat zijn lot op gelaten, haast ontstegen wijze. Stiekem verdenk ik deze domineeszoon ervan – of nee, hij is de stiekemerd – dat hij nog steeds gelooft. Maar als ik hem ernaar vraag glimlacht hij afwezig en geeft nooit rechtstreeks antwoord. En zeker niet als een vreemde hier komt pottenkijken. Zoals onlangs die zoveelste overkoepelende verpleegkundige, ditmaal ‘voor de indicatie van de evaluatie’, wat dat ook moge zijn. Toen ze informeerde, haar mobieltje met app in de aanslag, of hij, mocht ‘er iets gebeuren’ gereanimeerd wilde worden, luidde het koele antwoord: “Daar heb ik nog niet over nagedacht.”

De columns van Annemarie Oster lees je in Zin. Nu in de winkel of online te bestellen.

Skip links

Main navigation