Klik speelt zich af rond het millenium. De vrouwelijke hoofdpersonen zijn Jennifer en Beth, collega’s bij de krant. Ze mailen veel met elkaar tijdens werktijd. Ze hebben het in hun mails over hun mannen, zwanger worden, trouwen,  kinderen krijgen en meer privézaken. Een van de dames is filmrecensent, hierdoor komen er nogal wat titels en quotes uit films voorbij die niet altijd even duidelijk zijn.

De mannelijke hoofdpersoon is Lincoln. Een nog bij zijn moeder thuiswonende nerd die graag computerspellen speelt en zijn moeders eten meekrijgt naar zijn werk. Hij is IT-er en werkt als internetbeveilingsbeambte bij dezelfde krant als de dames. Hij werkt ’s avonds en moet de veiligheid van de computers en de mail in de gaten houden. Lincoln moet erop toe zien dat er geen privémails worden verstuurd. Hij moet dan waarschuwingen gaan sturen. Bij de mails van Beth en Jennifer doet hij dat de 1^e keer niet. Daarna wordt hij nieuwsgierig en blijft de dames volgen en kan zodoende geen waarschuwingen meer sturen. Hij wordt verliefd op een van de dames en zit hierdoor in een lastig parket. Hoe het verder loopt is geen grote verrassing maar toch net anders als je van te voren verwacht.

Na 40 bladzijden zag ik dat ik er nog 400 had te gaan. Pfff daar kom ik nooit doorheen dacht ik. Tot ik  de hoofdpersonen een beetje leerde kennen en was het boek zo uit. Gelezen tijdens vakantie en daar is het een uitermate geschikt boek voor.

Lekker vlot te lezen grappig boek, ideaal voor een luie zondag of mee te nemen op vakantie. Ik geef het boek 3 sterren.

Rolien Kamerman

Een bomexplosie treft de metro op Amsterdam CS. Diezelfde middag nog heeft Karim Hamid op een jihadist gewacht. Karim kijkt terug naar het jaar voorafgaand aan de explosie. Zijn vriendin Dascha vertrok, zijn vriend Amir verdween, mogelijk naar Syrië, hij is in Berlijn bevriend geraakt met Hugo en zelf volwassener geworden.

Eigenlijk is Karim een doodnormale rechtenstudent, weliswaar van Marokkaanse komaf, wat prestatiedruk op hem legt als eniggeboren zoon van immigranten die in Nederland opnieuw moesten beginnen. Karim heeft vooral moeite met kleur bekennen. Wie is hij? En wat wil hij bereiken in zijn leven? Vragen die elke student in meer of mindere mate aan zichzelf stelt. Karim blijft aan de oppervlakte, hij laat in de filosofische gesprekken met Hugo zien dat hij wel wil reflecteren op de wereld en zichzelf, maar ook daarbij niet goed weet hoe hij dat moet doen. Karim is een verstekeling in het leven.

De opbouw van het verhaal is traag. Met veel kleine details over het studentenleven van Karim, inclusief beschrijvingen van de indeling van zijn dagen, laat Lambert de lezer kennis met hem maken. Lambert gebruikt graag metaforen, die stuk voor stuk origineel zijn, maar wel in groten getale voorkomen. Net als de bijvoeglijke naamwoorden. Het maakt dat het verhaal hier en daar wat stroef leest. De cover met de mier is intrigerend en goed gekozen. De lezer komt er vanzelf achter waarom dat zo is.

Vanaf het begin is wel duidelijk dat Karim betrokken is bij de bomaanslag in Amsterdam, alleen niet op welke manier. Er is ook geen duidelijke aanwijzing waarom juist hij degene is die erbij betrokken raakte, wat maakt dat je dat als lezer wel wilt weten. Karim heeft de brief gepost waarin de aanslag opgeëist werd, maar waarom? Lambert weet de lezer een spiegel voor te houden, want de meest rechtlijnige conclusie over het verband tussen de aanslag en Karim klopt niet, en is daarmee juist wel in lijn met hoe dingen in het leven gebeuren. En dus kijkt de lezer mee met Karim, terug naar alle gebeurtenissen die geleid hebben naar het explosieve einde.

Lambert heeft met de verstekeling een interessant debuut geschreven dat het lezen zeker waard is.

Ik geef het boek drie sterren.

Liane Baltus

Persoonlijk zou ik dit boek in eerste instantie niet uitkiezen in een bibliotheek of boekhandel. In het begin had ik het gevoel dat de schrijfstijl niet écht mijn stijl is, maar achteraf gezien is dit wel de sterkte van het boek: het is kleurrijk en gedetailleerd geschreven, waardoor het erg vlot leest en je ook onmiddellijk in het verhaal zelf zit. Het boek gaat over een korte periode in het leven van Gitte en Randi en over hun ontwikkelingen en groei in hun leven op dat ogenblik.
Ik heb het verhaal volledig en in 1 ruk uitgelezen en het verhaal mocht voor mij zelfs iets langer geduurd hebben want het stopt zomaar met een open einde en zonder echt plot. Enige storende voor mij was de vertaling achteraan, dit had misschien beter in de tekst zelf gestaan of onderaan het blad. De Deense zinnen vond ik persoonlijk zelfs overbodig daar de rest gewoon in het Nederlands stond.

Aantal sterren: 3,5 op 5 (eerder 3 dan 4)
Mening in 1 zin:  Kort verhaal, kleurrijk en gedetailleerd geschreven met open einde

Christel Beerens

De titel Vintage verwijst naar de winkel in vintage meubilair waarvan Cecile eigenaresse is. Haar zoon Jord werkt ook bij haar in de winkel en heeft zijn eigen visie over de toekomst van de winkel. Naast Jord heeft Cecile ook nog een dochter Juul die in het oosten van het land is gaan wonen en een belangrijke beslissing moet gaan nemen in haar leven. Als haar vader Anton, die in Spanje woont , gevallen is begint dit verhaal. Hij kan niet meer voor zichzelf zorgen en Cecile wil hem daarom graag naar Nederland hebben.

Het boek is ingedeeld in korte fragmenten, korte hoofdstukjes , waarin één van de hoofdpersonen aan het woord is. Tijdens het lezen wordt heel langzaam het verhaal ontrafeld. Elke keer wordt er een heel klein stukje blootgegeven en kom je stukje bij beetje meer te weten over de levens van de hoofdpersonen en hun gevoelens, hun plannen en hun kijk op het leven. De dilemma’s in hun leven zijn heel herkenbaar en daardoor zijn de karakters in dit boek levensecht. Het is tijdens het lezen alsof je een ui aan het afpellen bent en steeds dichter bij de kern komt. De schrijfstijl is grappig met een ironische ondertoon. Het verhaal wordt heel beeldend verteld in krachtige dialogen.
In de loop van het verhaal wordt steeds duidelijker hoe verward Anton is. Zijn verwarde gedachten worden zeer goed beschreven . Het lijkt soms wel of je zelf in deze draaimolen van gedachtes zit en niet meer weet wat echt is en wat niet. Dit is zo mooi gedaan dat je echt medelijden krijgt met Anton en zijn familie die met dit probleem moeten leren om gaan.

Daarnaast komt er nog een familiegeheim aan het licht voor Cecile waardoor ze haar eigen jeugd en het leven van haar vader beter leert begrijpen. Dit deel had voor mij niet heel veel meerwaarde voor het verhaal.
Voor mij was het een prettige kennismaking met deze auteur. Ik geef het boek dan ook 4 sterren.

Marja Legius