Lezersoproep

28 juli 2022 door Zin redactie Reageer

Je ziet elkaar bij de schutting en vraagt niet om een kopje suiker: je gaat voor een kop koffie of een goed glas wijn! Want je buren zijn echte vrienden voor het leven (geworden). Wat typeert de band met jouw buren? Waarom zijn ze zo speciaal voor jou?

Al meteen toen je naast ze kwam wonen – of zij naast jou kwamen wonen – bleek het tussen jullie beiden meer dan ‘leuk’ te klikken. Misschien had je kinderen in dezelfde leeftijd en stond je samen te juichen langs de lijn. Nam je samen het initiatief tot de jaarlijkse buurtbarbecue. Maar waarschijnlijker is het dat je gewoonweg niet uitgepraat raakte als je elkaar even in de tuin bij de schutting trof. Inmiddels wip je geregeld over naar de andere kant voor een verjaardag, komen je buren bij jou voor een gezellige dis in de tuin, en proosten jullie meer dan eens samen op een bijzondere vriendschap.

Vertel het ons

Hoe lang – of hoe kort –je jouw buren ook kent: wij horen graag wat ze voor jou betekenen. Mail ons jouw burenanekdotes of ludieke burenverhaal! In Zin 11 (september) maken we van uw reacties een mooi artikel. En springt jouw verhaal er voor ons helemaal uit? Dan wint je een boekenpakket t.w.v. ruim € 50!

Meedoen gaat zo

Stuur je verhaal (maximaal 150 woorden) vóór maandag 15 augustus 2022 naar redactie@zin.nl o.v.v. Goede buur. Vermeld ook uw naam, geboortejaar en postadres. En stuur een portretfotootje mee. We zijn benieuwd!

Non conformistisch Mariët Meester

28 juli 2022 door Zin redactie Reageer

Op haar 24ste timmerde schrijver Mariët Meester (1958) van een paar oude planken een piepkleine woonwagen en trok met vriend Jaap en een pony door Frankrijk. Nu, op haar 64ste, leeft ze zo vrij als een vogel van het bescheiden inkomen dat ze al schrijvend vergaart. Hoe doet ze dat toch?

Achter het raam van de woonwagen rennen de hazen door het weiland. Schrijver Mariët Meester pompt in haar keuken wat water omhoog voor haar ochtendkoffie. We zijn in Nieuwersluis, vlakbij de Loosdrechtse plassen, op het boerenerf waar zij alle zomers doorbrengt en haar meeste boeken schrijft. “De wereld voelt hier heel ver weg.” In deze landelijke omgeving werkte ze de afgelopen jaren ook aan Koloniekind, een romantische terugblik op haar jeugd in het Drentse gevangenisdorp Veenhuizen.

Wat komt het eerste in je op als je denkt aan Veenhuizen?
“De geur van bos. Het dorp ligt heel afgelegen. Als je vanuit Assen naar Veenhuizen gaat, kom je langs een lang kanaal: de Kolonievaart. Dan doemt het bord Veenhuizen op en ga je onder de grote toegangspoort door. Daar zie je allemaal huizen met opschriften als Humaniteit, Orde en tucht, Werk en bid en enorme monumentale gevangenissen die zijn gebouwd rond 1900.”

Je schept in ‘Koloniekind’ een idyllisch beeld van jouw jeugd.
“Er zit een diepere laag onder dat dorp die het voor mij interessant maakt. Sommige gebouwen lijken wel kastelen maar je ziet ook altijd gevangenisbusjes rijden. De geschiedenis begon met de armengestichten in 1823. Vanuit Den Haag probeerde men arme mensen daar vrijwillig naartoe te krijgen om ze herop te voeden. Ze kregen een geit en een stukje land. Toen dat ideaal verwaterde werden er in Veenhuizen dwanggestichten neergezet. De arme mensen kwamen op grote zalen terecht en hadden een ellendig bestaan. Die tijd heeft gelukkig relatief kort geduurd.

Daarna werd Veenhuizen meer een soort zorgboerderij voor mensen die we nu dak- en thuislozen noemen. Al die mannen hadden in het dorp een functie. Ze brachten drinkwater rond en haalden wc-tonnen bij de inwoners leeg. Ik heb nog mensen gesproken die toen in die gestichten woonden. Ze wilden niet weg want ze hadden geen familie om naar terug te keren. In de Tweede Wereldoorlog nam de criminaliteit toe en werden er ook criminelen opgesloten in de rijkswerkinrichtingen. Zo groeide Veenhuizen uit tot een gevangenisdorp. Net als in de tijd van de daken thuislozen hielden de gedetineerden onze moestuin bij en lapten onze ramen.”

Hoe zag het dagelijks leven in Veenhuizen eruit?
“Er heerste een soort wetteloosheid want het hele dorp was een eigen terrein van justitie, van wel 3500 hectare. Daaromheen stonden bordjes ‘verboden toegang’. Voor ons gevoel was alles van ons. Iemand die in het Westen opgroeit denkt bij een bos aan richtingaanwijzers en paadjes. Wij renden er dwars doorheen. De wegenverkeerswet gold niet, dus je kon naast elkaar fietsen met zijn zessen. Mijn broers hadden allebei op hun 15de een auto.”

Gedroegen de dorpsbewoners zich ook wetteloos?
“Nee, de volwassenen leefden heel strikt. Omdat iedereen in dienst was bij justitie. Je moest van onbesproken gedrag zijn als je in Veenhuizen werkte. Mensen zagen aan de strepen op de mouw welke rang iemand had en hielden elkaar in de gaten. Het was: hé, hoe komt hij aan die auto? Heeft hij soms geld aangenomen van gedetineerden? Is hij ‘plat’? Heeft hij drugs verhandeld? De dorpelingen waren brave mensen. Daarom waren die gedetineerden belangrijk voor mij, want zij vertegenwoordigden de hang naar avontuur die me aantrok. Op zondag bracht de gevangenisbus gedetineerden naar de kerk waar ook de dorpelingen zaten. Zij kwamen door een andere ingang binnen dan wij. Tijdens de dienst zat ik altijd naar ze te koekeloeren. Hun geur herinner ik me nog. Voor mij is een echte man een ruig figuur die ruikt naar gemaaid gras, zweet en tabak…

INTERVIEW: MINOU OP DEN VELDE
BEELDCONCEPT & FOTOGRAFIE: JACQUELINE DE HAAS | VISAGIE: ANGELIQUE DE GRAAF

Meer lezen?

Benieuwd naar de rest van het interview? Ga naar de winkel en koop Zin 9 of bestel em hier online! Veel leesplezier.

Joyce Roodnat wandelde als kind veel met haar moeder

28 juli 2022 door Daniëlle Bronsgeest 71 Reacties

Pas bij het schrijven van dit boek realiseerde ze zich hoe dat voor haar moeder geweest moet zijn: een gescheiden, alleenstaande vrouw zijn in een net-naoorlogse tijd. Joyce Roodnat (1955) liep de wandelingen die ze als kind met haar moeder maakte opnieuw en wijdde daar een boekje aan. Een eerbetoon aan haar moeder.

Met moeder mee. Een wandeling beschrijft de wandelingen die je als kind met je moeder maakte door Amsterdam-Oost. Is jouw wandelliefde daar begonnen?

“Nee. Want dat zag ik niet als wandelen, dat was lopen – wat iets heel anders is. Ik ben gaan wandelen omdat de fysiotherapeut zei dat ik moest gaan sporten. Wandelen was de enige sport die ik zag zitten. En al snel ontdekte ik dat ik het geweldig vond. Niet alleen als manier van bewegen, ook omdat het me onafgebroken theater aanbood. Er gebeurt altijd wel wat. Vandaar dat ik erover ben gaan schrijven.”

Welke functie hadden die wandelingen voor jou en je moeder? Wat maakte ze zo fijn – of misschien vervelend?

“In principe was de functie: van A naar B geraken. Voor mijn moeder werd het een manier om haar muizenissen onder controle te krijgen: lekker denken, noemde ze dat. Als we samen liepen werd er onophoudelijk gepraat. Over alles. En geruzied, dat konden we goed. Maar dat deden we allemaal ook als we stilzaten.”

Je maakte de wandelingen van vroeger nu opnieuw. Wat is er veranderd, wat viel je op?

“Hoeveel er bij het oude is gebleven, ook al is er nog zo veel veranderd. De kastanjebomen uit de Finsenstraat, waar we woonden, zijn vervangen maar de sfeer is hetzelfde: kalm, vriendelijk, bijna provinciaal, met de tram op de Middenweg als geluidsdecor. Het Chinese restaurant Wong Koen – waar wij tot onze opwinding Rob de Nijs zag eten – in het winkelcentrum is van eigenaar veranderd – leuke vrouw is daar nu de baas! – maar nauwelijks van inrichting. De bibliotheek op de Brink in Betondorp is nu een buurtcentrum maar ik liep naar binnen en het was of ik een tijdmachine betrad.”

En hoe vóelde het toen je daar na zoveel tijd weer wandelde?

“Het voelde dierbaar. Mijn moeder leeft niet meer, tien jaar geleden stierf ze en ik mis haar nog altijd. Door in ons spoor te lopen, herinnerde ik me allerlei extra details zoals de jongens die uit de ramen van de kazerne aan de Kruislaan hingen en naar mijn moeder floten. Dat was ik totaal vergeten, en nu besefte ik bovendien dat mijn moeder, net 30 toen, dat leuk vond. Want ik zag plotseling haar halve lachje in mijn geheugen.”

Je bent nu zelf moeder, hebt een inmiddels volwassen dochter. Heb je met haar ook gewandeld?

“Niet veel. Wij fietsten. En dat doen we nog. Ik ben giga-trots op mijn dochter. Zij had trouwens een sterke band met haar oma, die twee genoten van elkaar.”

Wat kreeg je van je moeder mee en wat heb je als moeder aan je eigen dochter doorgegeven?

“Ik heb veel van mijn moeder geleerd, bijvoorbeeld dat je voor een ander op moet komen. Ze leerde me ook dat je daarbij niet agressief moet doen maar beslist. Ik hoop dat ik dat aan mijn dochter heb doorgegeven. Mijn moeder is dat trouwens blijven doen. Ze was achter in de 70 en ongezond, en ze ging toch nog als vrijwilliger op bezoek bij uitgeprocedeerde asielzoekers die in de cel waren beland.”

Bijzonder en ook ontroerend, alle ‘ik-weet-nog-jes’ over je moeder in je boek. Is het misschien toch ook – of vooral – een ode aan haar?

“Het boek is inderdaad geschreven als eerbetoon aan haar en aan vrouwen als zij: jongvolwassen terwijl de oorlog nog vers in het geheugen lag, de Wederopbouw werd voltrokken, de mannen profiteerden van de nieuwe normen terwijl voor vrouwen de normen vooroorlogs waren. Als gescheiden vrouw was zij een uitzondering in onze buurt; pas bij het schrijven van dit boek realiseerde ik me hoe dat voor haar geweest moet zijn. Zoals de buurvrouw die langs haar neus weg informeerde of er een man was blijven slapen. Of de vader van een klasgenootje van mij die aanbelde omdat hij dacht dat zo’n vrouw-alleen makkelijk te versieren was.”

Raak je ooit uitgeschreven over wandelen – of ben je dat nu?

“Ik was er al jaren over uitgeschreven. Toen uitgeverij Van Oorschot me om dit boek vroeg – het is een deel in de Terloops-serie, zei ik: graag, maar alleen als ik achter mijn moeder aan mag wandelen. En heden en verleden in elkaar mag laten overlopen.”

Win met Zin

We geven 3 boeken van Joyce weg. Kans maken? Deel in de comments met ons jouw favoriete wandeling.

Over het boek

Als kind liep Joyce Roodnat dag in dag uit met haar moeder door Amsterdam-Oost. Ze gingen samen naar de bibliotheek in Betondorp, keken naar de koeien die graasden naast het gloednieuwe winkelcentrum, wandelden naar school ‘aan de andere kant’ van de Middenweg. Roodnat loopt de routes na die ze zo vaak met haar moeder heeft gewandeld. Ze verweeft haar observaties over toen en nu met bespiegelingen over het moederschap en met aanstekelijke lijstjes. En ze realiseert zich dat haar warme, eigengereide moeder het zwaar gehad moet hebben als gescheiden vrouw in een buurt waar een moeder moeder was en een huwelijk een onwrikbaar gegeven. Met moeder mee is een stervormige wandeling door Amsterdam-Oost die laat zien wat generaties elkaar doorgeven en hoe de stad is veranderd.

Met moeder mee is verschenen in de reeks ‘Van Oorschot Terloops!’: handzame boekjes waarin een schrijver je steeds meeneemt op zijn of haar favoriete wandeling. De boekjes zijn rijk geïllustreerd met kaarten, tekeningen, en foto’s.

(Terloops – Met moeder mee. Een wandeling, Van Oorschot, € 12,50)

De schrijver

Joyce Roodnat (1955) is schrijver en journalist. Naast haar functie als chef van de kunstredactie van NRC schreef ze tien jaar over wandelen en publiceerde ze verschillende wandelboeken. Inmiddels schrijft ze voor NRC wekelijks een column over de kunsten. In 2001 debuteerde ze met de roman ’t Is zo weer nacht, die bekroond werd met zowel de Geertjan Lubberhuizenprijs als de Debutantenprijs. Het succesvolle Een kwestie van lef. Stijlgids voor vrouwen tussen de 40 en 60+ verscheen in 2007. Voor Hé, zie je dat!?, over de films van Ed van der Elsken, ontving ze in 2017 de Louis Hartlooper Prijs.

Waar de rivierkreeften zingen

28 juli 2022 door Petra Schouten 179 Reacties

Pijnlijk mooi volgens de New York Times. Bestseller Where the Crawdads Sing ging inmiddels 4 miljoen keer over de toonbank. Het boek van auteur Delia Owens vertelt het verhaal van Kya, die eind jaren 50 alleen opgroeit in de moerassen van North Carolina. Wanneer haar vroegere vriendje dood wordt teruggevonden, wordt ze door de politie tot de hoofdverdachte gebombardeerd. De gelijknamige film draait vanaf vandaag in de bioscoop. Je houdt het niet droog bij deze film, waarvoor je filmkaartjes en het boek kunt winnen!

Moerasmeisje

Door de geruchten over het ‘moerasmeisje’ die jarenlang rondgaan in Barkley Cove raakt de slimme en veerkrachtige Kya steeds meer geïsoleerd.

Dan komt de tijd dat ze ernaar verlangt om aangeraakt en bemind te worden. Wanneer twee jonge mannen uit de stad geïntrigeerd raken door haar wilde schoonheid, stelt Kya zich open voor een nieuw leven, totdat het ondenkbare gebeurt.

Tijdens het onderzoek naar de dood van haar vroegere vriend wordt steeds minder duidelijk wat er precies gebeurd is en dreigen de vele geheimen die het moerasland verborgen houdt onthuld te worden.

Where the crawdads sing

Waar de rivierkreeften zingen is tegelijk een prachtige ode aan natuur, een hartverscheurend coming-of-age-verhaal over een mogelijke moord. De schrijfster herinnert ons eraan dat we voor altijd worden gevormd door de kinderen die we ooit waren, en dat we allemaal onderworpen zijn aan de mooie en gewelddadige geheimen die de natuur bewaart.

Win met Zin

Wederom een mooie winactie voor onze lezers. We mogen 3×2 vrijkaarten weggeven voor ‘Where the crawdads sing’ plus het Nederlandse boek. Wat moet je daarvoor doen? Vermeld in de comments waarom en met wie en waarom jij gratis naar deze voorstelling wilt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De versmolten werelden van Erkin Demir

28 juli 2022 door Petra Schouten Reageer

Modefotograaf Erkin Demir werkt voornamelijk in fashion, maar hij maakt ook gemengde foto’s door een creatieve verkenning van dubbele belichtingen. De in Turkije woonachtige kunstenaar creëert intrigerende composities door landschappen en architectuur te versmelten met gefragmenteerde lichamen en gezichten, om zo een complexe representatie van vormen te creëren.

Versmolten werelden

Door de verschillende details samen te smelten tot één collectief beeld, creëert de Turkse modefotograaf een interessante diepte in de verder eenvoudige portretten. Hij verweeft de positieve en negatieve ruimtes zo nauw met elkaar, dat de elementen als een geheel samenkomen. Zo lopen subtiele details zoals decoratieve dakpieken of een rij boomtoppen langs de zijkant van het gezicht of een schouder van het model naar beneden. De harmonie in elke foto suggereert dat de mens misschien één kan zijn met andere elementen. Als je het ons vraagt, ware parels.

Kijk en verwonder

Bekijk meer werk van Erkin Demir

Gouden Zoomeravonden in Artis

28 juli 2022 door Noemi Prent Reageer

Het is deze zomer weer vanouds genieten in ARTIS tijdens de Zoomeravonden.

Jazz tussen de jaguars

Iedere zaterdagmiddag mogen talenten van het Amsterdamse Conservatorium een jazzsessie verzorgen in het dierenpark. Vanaf 16.30 kun je genieten van zwoele, akoestische jazzsessies, vaak op verschillende plekken in Artis.

Nachtwandelen

Wil je het park op een andere manier leren kennen? Dan kun je tijdens de schemering deelnemen aan een wandeling door ARTIS. Een rondleider zal je alles vertellen over de nachtrituelen van de dieren en planten in het park.

En meer

Naast de dieren en planten kun je ook de zomersterrenhemel aanschouwen in het ARTIS-planetarium. Eten en drinken doe je ook tijdens de Zoomeravonden. Geniet van een rijk aanbod met producten uit de eigen tuin van Artis en een koud biertje van de buitenbar.

Van 9 juli t/m 3 september is het park elke zaterdag tot zonsondergang geopend. Klik hier voor meer informatie.

Vier oude vrienden en maak nieuwe!

28 juli 2022 door Petra Schouten Reageer

Sommige vriendschappen zijn voor altijd en andere verwateren – dat hoort bij het leven. Nieuwe vrienden maken is soms noodzaak. Maar hoe maak je nieuwe vrienden? Wat is eigenlijk een echte vriend en …. hoe herken je een valse vriend?

Nieuwe vrienden maak je op basis van overeenkomsten. Je houdt allebei van wandelen, pottenbakken, bridgen of culturele uitstapjes. Je werkt bij hetzelfde bedrijf. Jullie zijn beiden lid van dezelfde tennisclub. Je hebt hetzelfde ziektebeeld of woont allebei in dezelfde buitenlandse stad.

Zo maak je nieuwe vrienden

Nieuwe vrienden vind je overal. Er zijn altijd mensen die net als jij openstaan voor nieuwe vriendschappen. Je moet ze alleen wel zoeken. En dat vergt geduld.

Nieuwe vrienden maak je door in je omgeving actief op zoek te gaan naar mensen met dezelfde interesses. Door van tevoren goed na te denken over wat je leuk vindt en waar je nieuwe mensen kunt ontmoeten, vergroot je je kansen om nieuwe vrienden te ontmoeten.
Vrienden maken is net als daten, je moet elkaar leren kennen, door samen dingen te ondernemen. Dezelfde interesses of passies helpt hierbij.
Het kan zijn dat je in een omgeving zit waar het lijkt alsof dat niet zo is. Alsof niemand open staat voor nieuwe vrienden. Maar ze zijn er. Het is een kwestie van goed zoeken en vinden. Oh ja en geduld.
Het is simpel: als je een groep vindt waarmee je iets deelt, vergroot je je kansen op nieuwe vrienden. En dat is belangrijk, het vergroten van je kansen. Want de kans dat je iemand vindt die bij jou past is kleiner in een groep van 5 mensen dan in een groep van 20 en die is weer kleiner dan in een groep van 50. Tenzij het 5 mensen zijn met wie je heel veel gemeenschappelijks hebt!
Je moet veel mensen ontmoeten, om 1 vriend over te houden
Nieuwe vrienden maken is net daten. Je moet elkaar een beetje uitproberen. Je bouwt pas echt wat op, en weet pas echt of je een klik hebt, als je tijd hebt doorgebracht samen.
Hoewel er een soort vriendschap-op-het-eerste-gezicht bestaat, vragen de meeste vriendschappen een flinke investering van tijd en energie. En let op: dat duurt even. Vriendschap is niet in 1 week geregeld.
Wees doelgericht. De meeste mensen maken gewoon vrienden door hun leven te leiden. Op school, tijdens hun studie, op hun werk, met de buren. Het gaat eigenlijk vanzelf, vrienden maken.

In tegenstelling tot familiebanden heeft een vriendschappelijke relatie een vrijwillig karakter. “Het is dus belangrijk dat een vriendschap gelijkwaardig en wederzijds is. Maar hoe herken zuivere vriendschap?

Zo herken je echte vrienden

Een ding hebben echte vrienden gemeen: ze geven energie. Na een middag of avond samen kun je er weer tegenaan. Het maakt hierbij niet uit of jullie elkaar drie keer per week zien of eens per half jaar, eenmaal samen is het goed. Je kunt jezelf bij hen zijn. Of je nou samen lacht, huilt, diepe gesprekken voert of zwijgt, jullie begrijpen elkaar. Echte vrienden vertellen de waarheid, niet wat de ander wil horen, staan dag én nacht voor elkaar klaar en zijn oprecht blij wanneer de ander succes heeft of doelen behaalt.

Zo herken je onechte vriendschap

De tekenen dat vriendschap niet oprecht is, zijn niet altijd even duidelijk te herkennen. 11 tekenen waaruit blijkt dat een vriendschap ongezond is geworden.

De vriendschap is voorwaardelijk.
Gedragen zich ander als er anderen bij zijn.
Roddelen achter jouw rug
Stoppen met praten wanneer je het niet met hen eens bent.
Verdwijnen wanneer er iemand opduikt die ‘interessanter’ is.
Lijken altijd iets van je te willen.
Luisteren nooit naar jouw verhalen
Stoppen de vriendschap zodra je voor jezelf opkomt.
Proberen je nooit te helpen om je doelen te bereiken.
Geven je geen energie
Accepteren je niet om wie je bent.

Friends for life

Was jij begin deze eeuw ook fan van Friends Rachel, Monica, Phoebe, Joey, Chandler en Ross?

Uitslag Beter Bed schrijfwedstrijd over dromen

28 juli 2022 door Petra Schouten Reageer

Zin in zoete dromen, begonnen we ons blog van 21 juni? In samenwerking met Beter Bed mogen we namelijk een prachtig bed ui de nieuwe B Bright Collectie weggeven. De opdracht was simpel: schrijf in maximaal 100 woorden een persoonlijk verhaaltje of (niet al bestaand) gedicht over dromen. Nou dat hebben we geweten.

Dromen, dromen, dromen… over een beter bed

Maar liefst 198 lezers kropen in de pen. Van heel persoonlijk tot grappig rijmend de mooiste en origineelste droomverhalen, haiku’s, gedichten en schrijfsels werden de afgelopen maand gedeeld. Helaas kan maar een iemand de winnaar zijn. In deze blog delen wij 10 inzendingen, inclusief het droomverhaal van de door ons bepaalde winnaar. Veel leesplezier!

De mooiste dromen

Elly:
“B ij “Beter Bed”, slaap je de mooiste dromen
E lke nacht schaapjes die voorbij gaan komen
T ot de prachtigste droom-verhalen
E chter zeker weten, toch weinig betalen
R ang of stand, Kapper, Kind, Keizer of Koning
D it “Beter Bed” hoort zeker thuis in iedere woning
E ven kijken, de vorm, de kleur wat het ook heeft
D at is gegarandeerd wat “Beter Bed” je geeft…”

Levensechte dromen

Jet Levi:
“Allemachtig….wat heb ik vannacht lekker gedroomd!
Meestal onthoud ik mijn dromen niet,
maar dit keer was het levensecht
Het leek het alsof ik mijn droom nog leefde toen ik wakker werd…
Mijn droom? Ik deed mee aan een prijsvraag en … won tot mijn grote verrassing (en vreugde!)
Een B Bright boxspring van Beter Bed.
Ik heb nu alweer zin om te gaan slapen vanavond.
Dan droom ik nog even door op deze verhaallijn…”

Blijven hopen

Margret:
“Van een nieuw bed dromen…
Ik hoop dat deze wens uit mag komen!
Want na meer dan 30 jaar
valt het oude bijna uit elkaar 🙁
Dus retteketet
kom maar op met (een) Beter Bed!
Anders maar blijven dromen en hopen
dat we er zelf 1 kunnen kopen…”

Veilig bed

Petra van der Kooij:
“Dromen, ze gaan en ze komen
Kan je zeggen wanneer?
Helaas niet en
Toch komen ze keer op keer
Je kan ernaar verlangen
Soms helpt het je wensen
Overdag tussen al die mensen
De rust te vinden in een veilig bed
Oh droom kom terug in mijn hoofd
Waar was je? Ik heb je altijd geloofd
Ga niet heen
Ga niet weg
Ik wil je niet vergeten
Aan de horizon schijnt het licht
Zowel van de zon als de maan
In mijn dromen wordt jong en oud verlicht
Leef je droom en droom je leven
Het wordt je maar eenmalig gegeven.”

Jaag je dromen na

Maris:
“Dromen
Kijk naar de sterren, lach
Sluit je ogen
Geloof in jezelf
Dromen zijn nooit te groot
Laat je ogen twinkelen
En jaag je dromen na”

Haiku

Kathy Huitema:
“Dromen in slaapstand
mijn bed, ik, stil genieten
slapen in droomland.”

Mijn dromen ben jij

Diana:
“Mijn dromen ben jij, een deel van mij,
Mijn dromen gaf je mij, een toekomst vol geluk liefde en fijn
Mijn dromen gebroken, een hart vol smart..
Nu droom ik nog van je, ook al zie ik je niet..
Ik weet je bent bij me ,in dromen in de nacht..
Ik moet geloven dat je ergens op mij wacht..
Mijn dromen ben jij..
Mijn dromen ben jij, nu voor altijd een deel van mij…”

Tussenstop

Monique:
“In mijn dromen vlieg ik de wereld over
Naar New York, Japan of Dover
De laatste jaren heb ik steeds vaker een tussenstop
Met een nieuw bedje land ik weer een stuk verderop.”

Droom en kraambed

Detlev Lassche: “Na vele zorgen
overtref jij al onze dromen,
want jij bent op de wereld gekomen
stond er op ons geboortekaartje
17-3-2006: St. Patrick Day
Een hartstilstand in dit bed
De liefde delen
Zelfs bedplassen kwam erbij
Na zoveel bed-uren
en doorligplekken zijn we toe…
aan een nieuw hemelbed en dromen…
It’s gonna Be-Allright!”

Droomwereld

“Win ik een bed in honderd woorden?
Honderd woorden over dromen?
In dichtvorm of ‘n verhaal.
Why not? Probeer gewoon, want niet geschoten is altijd mis..
Ik droom graag voor me uit, van een mooie wereld.
Een wereld zonder oorlogen en machtsvertoon.
Een wereld waarin iedereen gelijk is.
Een wereld zonder rampen en waar de natuur gerespecteerd wordt in al zijn facetten.
Een wereld waarin het goed toeven is voor alles en iedereen.
Ook voor dieren, planten, kortom alles wat leeft.
Een wereld van vrede, blijdschap, schoonheid, er zijn voor elkaar en waarin men enkel lief heeft.
Helaas…dream on baby…”

Geschiedenis van ons bed

Jolanda: “Gekregen van vader en moeder bij samenwonen
Mooie dromen beleefd
Kinderen in geboren
Schapen geteld
Van plek veranderd
Toekomst in de volgende
Ik slaap er nog een nachtje over!”

De winnaar van een Beter Bed uit de B Bright collectie heeft intussen bericht gehad. Gefeliciteerd Carla Verdel namens Beter Bed en Zin.

Dromen in bed

Carla Verdel:
“Mijn eerste smalle kinderbed was altijd al mijn favoriete veilige plek.
Hier kon ik dromen, fantaseren en plannen maken.
Later- in een wat groter bed met mijn lief- tijd voor elkaar en de geboorten van de kinderen.
Dat wilden we nergens anders.
Het huwelijk versleet, het bed ook.
En eindelijk een eigen keuze en dus een Beter Bed.
Maar ondertussen een volgende fase en aan vervanging toe.
Hopelijk nog 10- 20 jaar heerlijk dromen in het vooruitzicht.”

Meer lezen?

Alles inzenders bedankt…. zoveel mooie gedichten en verhalen over dromen. We schreven het al eerder. Helaas kan maar één de winnaar zijn. Wil je de verhalen en gedichten van alle inzenders teruglezen? Dat kan via deze link! Geloof me, ze zijn de moeite van het lezen moeite waard.

PS.

De leukste beddengoed trends voor de zomer

27 juli 2022 door Zin Reageer

Het is zomer! En dat betekent dat er weer nieuwe trends zijn voor het komende seizoen, ook op het gebied van beddengoed. Is jouw bed toe aan een opfrisbeurt? Dit zijn de vijf leukste beddengoed trends voor de zomer.

Trend 1: Natuur

Deze zomer staat in het teken van de natuur. Kies bijvoorbeeld voor een botanisch dekbedovertrek met bonte bloemen of jungle dessins. Ook beddengoed met dierenprints, zoals vogels, zebra’s en tijgers is helemaal hot dit seizoen. Het mag lekker bont met felle en gewaagde kleuren die contrasteren, zodat je bed er speels en trendy uitziet. Door een effen

hoeslaken te kiezen houd je je slaapkamer toch rustig.

Lees ook: Met alle zintuigen de natuur beleven

Trend 2: Rustige kleuren

Houd je je bed liever wat rustiger? Ga dan voor de beddengoedtrend met rustige kleuren, zoals grijstinten met een zweempje groen of zandtinten als beige en smokey sand. Je kunt ook kiezen voor tonen van bruin om je slaapkamer een rustgevende en natuurlijke uitstraling te geven.

Ook effen beddengoed in zachte pasteltinten zoals oudroze, pastelgroen of licht okergeel is een optie. Zo straalt je slaapkamer rust en sereniteit uit.

Trend 3: Retro

De retro stijl is terug van weggeweest. Bij deze trend past een dekbedovertrek met een warm kleurverloop of grafische elementen. Kies voor materialen als ribfluweel en velvet en combineer je beddengoed met een plaid of sprei met een reliëfstructuur. In deze leuke retro seventies woning kun je alvast inspiratie opdoen.

Trend 4: Strepen

Beddengoed met strepen is mooi én tijdloos. De streep mag zowel in de lengte als in de breedte over het dekbedovertrek lopen. Het dekbedovertrek kan zowel wit zijn als in een mooie pastelkleur of een felle kleur, zoals zomers geel. Zo geef je je beddengoed meteen wat meer karakter en ziet je slaapkamer er vrolijk uit.

Trend 5: Duurzame dekbedden

Niet alleen je dekbedovertrek en kussens zijn belangrijk voor een goede nachtrust, maar ook je dekbed. Zachte dekbedden (bijvoorbeeld die van smulderstextiel.nl) die zijn gemaakt van natuurlijke materialen, zoals biologisch katoen, linnen, zijde, bamboe en wol zijn helemaal ‘on trend’ deze zomer. Het is ook belangrijk dat de dekbedden duurzaam geproduceerd zijn met bijvoorbeeld biologisch katoen. Dat slaapt een stuk lekkerder!

7 x solohits van Mick Jagger

26 juli 2022 door Noemi Prent Reageer

Hoewel geboren in 1943, weet Mick Jagger nog altijd niet van ophouden. 26 juli blaast de onverwoestbare rocker 79 kaarsjes uit. We kennen hem misschien wel het best van al die grote hits MET de Rolling Stones. Maar wist je dat Jagger ook solo behoorlijk succesvol is (geweest)?

Om hem te eren lichten we een paar bijzondere nummers uit. Sommigen zijn afkomstig van soloalbums, anderen behoorden tot losse projecten met grote namen zoals Jeff Beck en Flea.

Lonely at the top (1985)

Hard Woman (1985)

Lucky in Love (1985)

Just Another Night (1985)

Let’s Work (1987)

Wired All Night (1993)

Sweet Thing (1993)

Lees ook: Grootste Stones-collectie ooit naar het Groninger Museum.

Gespot door Misja: Leonie en Emnée

25 juli 2022 door Zin redactie Reageer

Leonie Zantman (1961) en haar dochter Emnée van den Brandeler (1997) gaan lekker lunchen in Arnhem. Een bijzonder moment, omdat Emnée in Basel woont. Leonie is een familiemens, maar haar kinderen wonen in het buitenland. Toch zien ze elkaar best vaak.

Leonie: “Ze komen regelmatig bij ons of we reizen naar hen toe. Ik geniet van alle momenten samen, waar dan ook.” Emnée studeert Dierethiek (waarin de vraag centraal staat wat een goede omgang met dieren is, red.). “Ik ben nu op de helft van mijn studie. Basel is een geweldige stad, inmiddels heb ik er vrienden en ik heb het er erg naar mijn zin.” Leonies zoon is muzikant en woont in Londen. Leonie: “Met beide kinderen in het buitenland is onze familie-app heel belangrijk. We delen veel foto’s en dagelijkse beslommeringen.” Naast de bezoekjes zijn er vaste hoogtepunten: zomers zijn ze altijd een paar weken samen in hun huis in Zeeland en het familiediner op kerstavond is heilig. Emnée: “Onze gezamenlijke passie voor koken komt dan goed van pas. En vergeet niet ons plezier om de tafel dan zo feestelijk mogelijk te dekken.”

Kijk op de wereld

Leonie geniet van het intensieve contact: “Ik leer veel van de kinderen, bijvoorbeeld bij het opzetten van mijn Instagram-account (A woman like me@leoniewzantman). Maar ook van hun kijk op de wereld. Door hen probeer ik duurzamer te leven en vaker tweedehands kleding te kopen.” In Emnée bewondert ze haar doorzettingsvermogen. “Dat geldt voor haar studie, voor de taallessen die ze volgt en voor haar nieuwe hobby cello spelen.” Emnée leert op haar beurt veel van haar moeder: “Zij heeft me geleerd om trots te zijn op wat ik doe, waardoor ik zelfbewuster ben. En mijn moeder is zo gastvrij en zorgzaam. Ze staat altijd voor iedereen klaar. Voor ons, maar ook voor vrienden en buren. Als ik thuiskom staan er tenminste twee zelfgebakken taarten, zodat ik kan kiezen.” Ze zijn nu op weg om te lunchen bij Rozet, waar Emnée daarna ook nog even kan studeren.”

Meer lezen?

Het slotstuk plus fijne tips van Leonie en Emnée? Lees meer in Zin Magazine nr. 9. Nú in de winkel. Of bestel em hier online!

Alles met plezier doen vind ik belangrijk

24 juli 2022 door Zin redactie Reageer

Hoe oud ben je en hoe oud vóel jij je: fysiek, mentaal en qua levenslust? Die vraag stelde
onze redactie aan jou, lezer van Zin Magazine. De conclusie: we voelen ons jaren jonger dan in ons paspoort staat, al kraakt het hier en daar soms wel. Hoe blijven we zo fit? Ellie Brik (1944) is schrijver en grey hair fotomodel. Ze heeft twee dochters en vijf kleinkinderen.

Ellie voelt zich jong

“Ik voel mij jong. Voor mijn boeken 52 zondagen wandelen maak ik wekelijks grote wandelingen en bezoek ik de leukste plekken. Ik loop standaard zeker 10.000 stappen per dag, soms ook wel het dubbele. En dat vind ik heerlijk, je ziet zoveel meer als je loopt. Lekker in de buitenlucht en genieten van het mooie weer. Als het regent, pak ik gewoon mijn paraplu en regenjas. Ik heb me verschillende keren aangemeld bij een sportschool maar daar haakte ik snel af. Zo sáái vond ik dat. Fietsen doe ik ook veel. Ik woon in Den Haag en gebruik in de stad eigenlijk nooit de auto. Mijn hele leven eet ik gezond, in elk geval veel fruit en ladingen groente. Alcohol drink ik nauwelijks, misschien een glaasje wijn per maand. Hoe ik mij mentaal fit houd? Iedere ochtend start ik de dag met online de krant lezen en een sudoku maken. En contact houden met mensen, mijn vriendschappen onderhouden. Binnenkort komt mijn derde boek uit. De wandelingen, uitjes en contacten met hotels voor mijn boek regel ik allemaal zelf. Met pensioen gaan komt niet in mijn woordenboek voor. Alles met plezier doen, dat is echt heel belangrijk.”

INTERVIEWS: MARJOLEIN KOENS | BEELD: ANDBLOOM BY DENISE BOOMKENS

Meer lezen?

Het interview met Ellie Brik is onderdeel van de uitslag van de Gezond & Fit Enquête. Nu te lezen in Zin 9. Koop em in de winkel, of bestel em hier online.

‘Inmiddels vind ik het raar om over Raven met ‘zij’ of ‘hij’ te praten

23 juli 2022 door Zin redactie Reageer

Kent u het tv-programma Boerderij van Dorst? Een van mijn lievelingsprogramma’s. Raven van Dorst ontvangt twee BN’ers die moeten klussen en praten en eten en slapen op diens boerderij. Ik mocht te gast zijn in de laatste aflevering van dit seizoen. En het was geweldig. Maar daar wil Hanneke het niet over hebben.

Gastmens

In het begin van dit stukje zit het probleem verstopt waar ik mee zit. DIENS boerderij. Raven is een voortreffelijk gastmens. Geen gastheer, geen gastvrouw, maar een gastmens. Een paar jaar geleden is Rianne van Dorst namelijk Raven van Dorst geworden. Heeft gevolg gegeven aan de tweeslachtigheid (interseksualiteit), die al vanaf diens geboorte speelde. Intersekse of non-binair betekent dat je zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken hebt. Kort na de geboorte wordt door de dokter en de ouders bepaald hoe het kind verder zou gaan in het leven. Raven werd meisje, de (uiterlijke) mannelijke geslachtskenmerken werden verwijderd, ze noemden haar Rianne. En Rianne werd muzikante. Met een band. Meerdere bands. De meidenband Bad Candy, de pop-punkband The Riplets, in 2005 was er de eerste soloplaat onder de naam Elle Bandita. Dit is in vogelvlucht de muzikale carrière van Rianne van Dorst. Er is nog altijd de rockband Dool. Rianne/Raven ging het seksuele ongemak serieus nemen. Wat was die nou. Lesbisch, hetero, multiseksueel, non-binair? Je moet in een geslachtelijk hokje passen en dat is soms een hele puzzel. Voor heel veel mensen trouwens, maar die kunnen zich zonder pijn in een categorie voegen en leven lang en gelukkig (of minder gelukkig) door. Maar Rianne, die door diens hartveroverende optredens een succesvolle BN’er was geworden, ging zichzelf openlijk als non-binair afficheren.

I love Raven

Geen meisje geen jongen, geen vrouw geen man. Maar Raven. En er kwam een glanzende carrière als tv-persoonlijkheid, naast de echte passie: de muziek. Expeditie Robinson, Ranking the stars, DWDD, De slimste mens, Wie van de drie, Nachtdieren. Boerderij van Dorst. En met die grotere bekendheid kwam ook in grotere kring het ongemak: hoe spreken wij hen aan. Doordat ik optrad in het boerderijprogramma kwam Raven natuurlijk vaak ter sprake in mijn omgeving. “Hoe was ze? Is ze net zo leuk als op de televisie?” was een veel gehoorde vraag. Ik hoorde mezelf dan steeds corrigerend “hen” of “die” zeggen. “Is die net zo leuk als op de televisie?” en “Hoe was die?” Daarmee werd ik me meer dan ooit bewust van het taalkundige ongemak. Want hoe makkelijk rollen zij en hij niet uit je mond, en hoe hard moeten je hersens kraken om de door jou bewonderde non-binaire persoon te respecteren. Die en hen zitten in een ander taalvakje als het om persoonlijke voornaamwoorden gaat. “Hen en ik gaan boodschappen doen,” kost meer moeite. Maar is de moeite wel waard. Want inmiddels vind ik het raar om over Raven met zij of hij te praten. En ik merk dat in mijn naaste omgeving mensen ook even nadenken als het over hen gaat. Raven zelf was er, toen we het erover hadden op de boerderij, heel vrolijk over. “Ik vind het al oké als mensen erover nadenken,” zei ze, neeee, die. “Dan komt het vanzelf goed.” I love Raven.

Nooit meer Hanneke missen?

Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel heel voordelig!

‘Geen idee of ik een reizend solo-bestaan kan handelen’

22 juli 2022 door Zin redactie 1 Reactie

Die durft! Sandra Nieweg, zestiger, verkocht haar huis, gaf haar baan als tv-maker op en kocht een camperbus. Die knapt ze nu op. Straks gaat ze – vergezeld door haar hondje Bobby – roadtrippen. Europa in, op naar een nieuwe toekomst in Portugal. Aflevering 2: ‘Geen idee of ik een reizend solo-bestaan kan handelen’

Wat voor grepen wil je voor de keukenkastjes: greeplóós, van leer, gaten, knoppen? Wil je een 20, 40 of 60 liter watertank? Wélke tint roze had je precies in gedachten voor de wanden…? Van Brian – de man van de ombouw – moet ik dagelijks een ei leggen over tig details. Los van wezenlijke zaken waar de keuken überháupt moet komen. Achter de cabine, aan de kant van de schuifdeur of daartegenover? Of ik een douche in de bus wil (nee, dat vreet ruimte, weet ik inmiddels; dat wordt buiten badderen, bij de achterdeuren – of op een camping). En welke look het héle interieur moet hebben: felkleurig Mexicaans, Ibiza-zen of sixties-retro?

Less is more

Terwijl Brian zich in Middelburg (I kid you not, dik twee uur rijden vanaf Muiderberg) een slag in de rondte werkt, nadert de datum van de verhuizing met rasse schreden. Tweeëntwintig jaar heb ik in dit fijne huis gewoond. Als ik samen met mijn dochter Claudia de zolder inspecteer, valt het eigenlijk best mee met de troep. Nu ben ik nooit een hamsteraar geweest. Sterker nog: ik dirigeer alles naar de vuilnisbak of kringloper wat ik langer dan een jaar niet heb aangeraakt óf waarvan het nut me totaal ontgaat. Een chocoladefonduesetje bijvoorbeeld.

Nomade

Door de nomadische aard van mijn jeugd – mijn ouders sleepten mij de hele wereld over – is mijn filosofie: less is more. Ik was al een opruimgoeroe lang voordat Marie Kondo hip werd. Het dreef mijn ex en nog steeds beste vriend J. steevast tot waanzin. Neeeee, klonk het vaak getergd, je hebt toch niet dat superhandige kartonnetje-voor-boeketten-met-hengsels-en-waterreservoir weggegooid?! Ehm, jawel.

Ik ga schiften: welke spullen wil ik houden, welke sla ik op? Wat pak ik in voor de bus? En wat gaat richting kringloop of Marktplaats? Ik ga rigoureus te werk en in twee weken tijd heb ik mijn hele leven ingepakt.

Alles zit in zegge en schrijve dertien verhuisdozen, twee koffers, een weekendtas en drie vuilniszakken. Die gaan, met een aantal schilderijen en kleinmeubels, naar de opslag. Een moderne, verwarmde, droge en vooral beveiligde berging van vriendin en oud-collega M. die een appartement op Amsterdam IJburg heeft. Superlief dat ik daar gebruik van mag maken. In ruil voor een doosje (Portugese, uiteraard) wijn.

De jongen van de kringloopwinkel in Naarden protesteert ondertussen als ik voor de vierde keer met een tot de nok toe volgeladen auto kom aanrijden. Het magazijn zit rammetje vol, dankzij de opruimwoede die zich van Nederland meester heeft gemaakt tijdens de coronacrisis. Ik lach mijn tanden bloot en mag, vooruit, nog één keer uitladen.

Het voelt heerlijk, dat ontspullen. Het geeft een opgeruimd gevoel in mijn hoofd, daar is nu weer ruimte voor andere zaken. Minder spullen, minder ballast. Letterlijk en figuurlijk.

Downsizen

Uiteindelijk resteren er zes verhuisdozen voor in de bus. Ik moet nog maar zien of het überhaupt allemaal past, op die negen vierkante meter. Anders zal ik nog meer moeten downsizen. Dan maar geen kleine én grote borden, witte én rode wijnglazen, dekbedovertrekken in drie verschillende dessins, twéé winterjassen (eentje waarmee je kan overwinteren in Noorwegen… ja, in Portugal kan het óók best fris zijn, hoor) en vier paar gympen.

Als ik een paar weken later de sleutel van mijn huis overhandig aan de nieuwe eigenaresse en de deur na tweeëntwintig jaar achter mij dichttrek, ben ik tot mijn eigen verbazing niet emotioneel. Sterker nog, het lijkt alsof er een last van mijn schouders valt. Ik zit nergens meer aan vast. Ik kan gaan en staan waar ik wil. Ja, de toekomst is onzeker. Ik heb geen idee of ik een reizend solo-bestaan, het ontbreken van luxe, het sporadische contact met familie en vrienden in Nederland en de ongetwijfeld ook eenzame dagen kan handelen. Maar, om met Johan Cruijff te spreken: Je gaat het pas zien als je het doorhebt.

Mis niets van Sandra reizend solobestaan

Dit is deel 2 van Sandra’s avontuurlijke column Roadtrippen. Volg haar met ons? Haar introductieverhaal columns verzamelen we op de pagina Zin.nl/tag/roadtrippen/

Dit is Sandra

Sandra Nieweg (1960) maakt al ruim 30 jaar tv-programma’s. Ze is moeder van Claudia (35) en na twee huwelijken en een lange relatie is ze weer happy single. Ze verkocht haar huis in Muiderberg en gaat samen met hond Bobby wonen en reizen in een camperbus. Die bus zoekt ze nu, haar ‘huisje op wielen’. En daarna? Europa door, op weg naar een nieuwe toekomst in Portugal.

Volg Sandra op Instagram via @bobby.goesplaces

Sandra van Beek:

21 juli 2022 door Daniëlle Bronsgeest 45 Reacties

Behalve bij geschiedenis ligt haar hart zowel bij het filmmaken als het schrijven. Sandra van Beek (1952) werkte als researcher mee aan de documentaire over Otto Frank, die lééfde voor het dagboek van zijn dochter Anne. Vervolgens schreef ze zelf een boeiend boek over de geschiedenis van het dagboek zelf. ‘Otto wilde Anne ook universeel zien. Als een gewoon pubermeisje’

Je werkte in 2010 al aan de documentaire Otto Frank, de vader van Anne. Hoe verhouden boek en documentaire zich tot elkaar?

“Het was destijds de bedoeling een boek en een film te maken over Otto Frank, de vader van Anne. Niet een boek bij de film maar een autonome productie. David de Jongh, de regisseur van de film, en ik werkten beiden aan de research. – Er was al wat voorwerk gedaan door een researcher van de filmproductie en er was een stagiaire bij; het was een redelijk grote productie. – We wisselden materiaal met elkaar uit. De Jongh maakte vele interviews met Otto Franks vrienden en kennissen. Ik noem ze de ‘laatste getuigen’; de meesten zijn inmiddels overleden. Het bronnenmateriaal van film en boek komt overeen. De film bedient zich van beeld in interviews, met foto’s en archiefopnamen, terwijl het boek beschrijft en citeert. Beide volgen Otto Frank.”

Waar komt je fascinatie voor Anne (en Otto) Frank, en het dagboek vandaan? Hoe is het allemaal begonnen?

“Het was een opdracht, ik voelde me ermee vereerd. Ik ben geboren in de Rivierenbuurt, heb korte tijd op de Anne Frankschool gezeten en kende het dagboek. Toen ik het dagboek rond m’n 14de voor het eerst las, raakte ik erdoor getroffen. Het isolement, de angst, het verlangen, de verliefdheid, aspiraties, conflicten met volwassenen, het trok me aan. Anne Frank was en is dichtbij. Jij bent als lezer Kitty, aan wie ze zoveel toevertrouwt, en je beleeft met haar het moment zelf. Dat is ook de aantrekkingskracht. Toentertijd las ik het dagboek nog niet met het besef van nu, wat er met Anne en haar familie is gebeurd na de onderduik; er was nog minder bekend over de Holocaust.”

Er is al veel over geschreven en gepubliceerd. Wat wilde jij met Geschiedenis van het dagboek toevoegen op de 75ste verjaardag van het dagboek?

“Waar het me vooral om ging was: Hoe heeft Otto Frank het dagboek gepubliceerd? Ik wilde terug naar de oorsprong – dat heeft altijd mijn interesse. En ik wilde voor me zien wat er zich had afgespeeld, Otto Frank volgen met de mensen, vrienden rondom hem als een koor van stemmen. En ik wilde het vooral over het dagboek hebben. Ik hoor nu dat lezers van De geschiedenis van het dagboek ook Het Achterhuis (opnieuw) gaan lezen. Ik hoorde nu trouwens ook van een ouder iemand – die een klasgenootje van Anne had gekend – dat Anne een ‘kattig kind’ was. Dat klinkt niet zo aardig maar kan best waar zijn. Ik was destijds gewaarschuwd voor aannames en voor zover het belangrijk is, kun je zoiets toch niet meer checken. Dus denk ik: maar dat ‘kattige kind’ heeft met haar dagboek wel miljoenen harten gestolen!”

Het eerste manuscript voor je boek maakte je al in 2009-2010. Hoe anders is het uiteindelijke boek geworden?

“Tja, een film maak je niet alleen, en een boek ook niet. Het verhaal was goed, maar de redacteuren van Uitgeverij Pluim – en degene die het klaar voor drukken maakte – hebben suggesties gedaan om het nóg beter te maken. Ik stond daar voor open. Bovendien moest het manuscript worden geactualiseerd. Het zijn vaak technische dingen die de lezer denk ik niet echt interesseren.”

Wat is het meest opmerkelijke over (de geschiedenis van) het dagboek dat je ontdekte?

“Alles eigenlijk. Ik dacht aanvankelijk dat ik veel wist, maar zo was het toch niet. Alleen al het begin, hoe Otto Frank eind januari 1945 de bevrijding meemaakte van het concentratiekamp Auschwitz door het Russische Rode Leger en een lange weg door Polen en Oekraïne aflegde. En hoe hij eenmaal terug in Amsterdam hoorde dat Margot en Anne in concentratiekamp Bergen-Belsen waren omgekomen. Hoe het dagboek tenslotte zijn redding werd. Hoe belangrijk hij werd als vaderfiguur voor talloze jongeren ter wereld die hem brieven schreven enzovoorts. Ik had niet beseft hoe intensief Otto Frank leefde met het dagboek.

En dan de discussie tussen Otto Frank en Meyer Levin, de Amerikaanse schrijver van de eerste versie van het toneelstuk – die overigens werd afgekeurd. Beiden hadden een missie met het dagboek maar verschillende opvattingen over hoe dit uit te dragen. Anne Frank is een schrijfster, geen joods schrijfster. Haar isolement in het Achterhuis, haar lijden, sterven, heeft alles te maken met haar joodse afkomst. Otto Frank beschouwde haar als een symbool van het lijden. En tegelijkertijd wilde hij haar universeel zien, als een gewoon pubermeisje, zoals velen. Dit zijn dingen die ik gaandeweg pas ontdekte.”

Waarom zou iedereen Het Achterhuis, het dagboek van Anne Frank, moeten lezen?

“Omdat het een goed boek is. Ik vind dagboeken vaak moeilijk om te lezen. Maar dit dus niet. Je hebt luisterboeken en nu ook een videoblog van het dagboek. Dat is allemaal best goed gedaan maar: waarom niet gewoon lezen? Anne Frank staat in de canon van de Nederland. Haar verhaal is Nederlandse geschiedenis. Een beladen geschiedenis, daar kun je niet omheen.”

Waar ligt je hart, bij het schrijven of het filmmaken?

“Bij beide. Bij filmmaken ben je op zoek naar beelden, scènes, personen om je verhaal mee te vertellen. Je stelt je situaties voor in scènes. Zo schrijf ik ook. Ik moet iets beeldend kunnen voorstellen wil ik het kunnen opschrijven. Dat verloopt deels associatief.”

Alweer een nieuw project op stapel?

“Het zal vast met geschiedenis te maken hebben. Je hoort het.”

Win met Zin

We geven 3 boeken van Sandra weg. Kansje wagen? Deel in de comments waarom je dit boek graag wilt lezen.

Over het boek

‘Dit is het testament van je dochter,’ zei Miep Gies toen ze Otto Frank de door haar bewaarde papieren uit het achterhuis gaf. Gesterkt door de positieve reacties uit zijn omgeving koos Frank ervoor om deze belangrijke erfenis te delen. 75 jaar geleden, 25 juni 1947, verscheen Het Achterhuis. Frank vond in het dagboek een nieuwe reden van bestaan en het lukte hem om miljoenen mensen kennis te laten maken met de nalatenschap van Anne Frank. ‘Het was zijn redding’, zei een van zijn vrienden. In Geschiedenis van het dagboek wordt voor het eerst de volledige geschiedenis van Het Achterhuis verteld, die hand in hand gaat met het leven van Otto Frank. Omlijst met brieven, getuigenissen en bijzondere details volgt het boek de weg vanaf het rood-witgeruite album tot nu; van de eerste Nederlandse publicatie naar buitenlandse edities en via Broadway naar bioscopen over de hele wereld.

(Geschiedenis van het dagboek, Pluim, € 24,99)

De schrijver

Sandra van Beek (1952) is journalist en film researcher. Ze werkte onder meer aan de documentaire Otto Frank, de vader van Anne (2010). Haar filmwerk leidde tot de publicaties van De grote illusie (2000), Ik een nieuwe Mondriaan? Ik ben een ouwe Schoonhoven! (2014) en De 250 blikken film van Kees Hin (2016), de filmmaker met wie ze vele documentaires maakte zoals Theresienstadt: film of waarheid.

De laatsten der Mambabatok-tatoeëerders

21 juli 2022 door Petra Schouten Reageer

Mevrouw Whang Od Oggay – die dit jaar 103 wordt – is de oudste traditionele tatoeëerder van de Filippijnen en de laatste ‘mambabatok’-tatoeëerder. De hoogbejaarde tatoeage artiest is ver buiten de grenzen van haar moederland Filippijnen bekend. Dagelijks ontvangt de legende van honderden mensen van over de hele wereld bezoek in haar bergdorp Buscalan, 15 uur rijden ten noorden van Manilla.

Mambabatok techniek

Mevrouw Whang-od is een van de laatste generaties met traditionele tatoeages en is een van de weinige mensen die zich herinnert hoe de Mambabatok techniek werkt. Elke ochtend staat de eeuweling om half zes op en begint ze haar dag met het voorbereiden van gereedschap voor het tatoeëren van gasten. Met dezelfde passie als jaren geleden probeert ze elke dag tegen het middaguur 14 tatoeages te voltooien.

Voorheen besteedde niemand in de Filippijnen aandacht aan het traditionele tattoo-beroep, maar mevrouw Whang-od blijft vechten voor het behoud van oude culturele waarden. Ze werd beroemd, nadat ze in 2009 te zien was in een documentair reeks van de Amerikaanse antropoloog Lars Krutak. Sindsdien krijgt wordt ze bezocht door toeristen van over de hele wereld.

Ze is enorm opgelucht, omdat meer mensen zich bewust zijn van de traditie van het tatoeëren, die ook onder jongeren populair is. Bezorgd is ze over het behoud van haar cultuur.

Een tatoeage van Miss Whang-Od is echt anders dan moderne tatoeages; het lijkt een ontwerp uit de oudheid. Haar eigen tattoeages bevatten afbeeldingen van slangen, pythons en rupsen – Kalinga-emblemen van bescherming en kracht – lopen langs haar sleutelbeen en van haar schouderbladen tot aan de achterkant van haar polsen. Ze heeft ook kleine tatoeages op haar kin en voorhoofd, die opgaan in haar rimpels.

Verboden tattoeages

In de jaren dertig begon de nationale regering tatoeages te verbieden en moesten vrouwen hun bovenlichaam te bedekken met kleding. Het koppensnellen evolueerde van een gedurfde daad naar een misdaad.

Tatoeages waren volgens missionarissen en professoren een teken van wreedheid die mensen ervan zou weerhouden een baan te vinden en te integreren, dus ook studenten moesten op school hun tatoeages verbergen.

Nieuwe generatie

Mevrouw Whang-od is altijd geïnteresseerd geweest in het behoud van deze culturele erfenis, maar de grootste barrière is dat deze unieke tatoeagetechniek alleen via bloedlijnen kan worden doorgegeven. De dorpsoudsten geloofden dat als de tatoeages niet beschermd waren, ze ‘vervuild’ zouden raken. Daar is mevrouw Whang Od, die zelf geen kinderen heeft, het niet mee eens. Dus geeft ze de traditie van het tatoeëren door aan kleinkinderen van overleden vrienden.

“Mijn vrienden die tatoeages hebben zoals ik, zijn allemaal overleden. Ik ben de enige van mijn generatie die nog leeft. Maar ik ben niet bang dat de traditie zal uitsterven, omdat ik de volgende generatie tattoo-meesters aan het opleiden ben.”

Bron: kenhthoisu.net

De wildernis gesneden uit hout

21 juli 2022 door Petra Schouten 5 Reacties

De Keniaanse kunstenaar Gordon Pembridge gebruikt zijn vaardigheden met houtsnijwerk om al zijn passie voor Afrikaanse en Nieuw-Zeelandse natuurlandschappen tot uitdrukking te brengen. De wens om anderen te inspireren om de schoonheid van dieren in het wild te zien zit diep. ‘Tot op de dag van vandaag brandt wildlife en wildlife art in mijn bloed.’

Keniaanse kunstenaar

Gordon Pembridge werd geboren in Kenia, waar hij de eerste tien jaar van zijn leven woonde tot hij naar Nieuw Zeeland emigreerde. Als jonge jongen had hij het geluk had om de wildernis van Afrika te ervaren. Door zijn vele avonturen in de bush, ontwikkelde Gordon een passie voor natuurlijke historie. Maar later is hij vanwege de unieke flora en fauna ook van de Nieuw Zeelandse bush gaan houden,

Creatieve duizendpoot

Gordon voltooide zijn opleiding op kostschool in Wanganui, Nieuw-Zeeland. Daarna volgde de kunstacademie en verschillende cursussen in design. Hij startte zijn carrière als fotograaf. Tegenwoordig Gordon werkt voor zichzelf en houdt zich bezig met grafisch ontwerp, 3D-ontwerp, beeldende kunst, illustratie, fotografie, digitale beeldbewerking en houtdraaien.

Bron: Gordon Pembridge

Voel je jong

21 juli 2022 door Daniëlle Bronsgeest Reageer

Hoe oud ben je en hoe oud vóel je je: fysiek, mentaal en qua levenslust? Die vraag stelde onze redactie aan lezers van Zin Magazine. De conclusie: ze voelen zich jaren jonger dan ze volgens hun paspoort zijn, al kraakt het hier en daar soms wel. Hoe blijven we allemaal zo fit? Wat moet je daarvoor doen – of laten? Nú in Zin magazine.

Fit & Gezond Enquête

In totaal deden 723 mensen mee aan onze mini-enquête. Hun gemiddelde leeftijd is 66 jaar. Maar ze voelen zich aanzienlijk jonger: ze hebben het lijf van een 54-jarige (fysieke leeftijd), het brein van een 49-jarige (mentale leeftijd) en de levensvreugde van een 48-jarige (vitale leeftijd). “Ik ben gezond, heb vrienden van 39 tot 100 jaar… Leef heel graag en ben dankbaar voor mijn leven tot nu toe,” aldus een deelnemer van 60. Een blije 66-jarige ziet in de spiegel wel een zestiger ‘maar dat loopt niet gelijk op met mijn levenslust en nieuwsgierigheid. Ik voel me zelfs veel fitter, losser en vrijer dan tijdens de ruim twintig jaar zorg voor mijn zieke lief die vorig jaar overleden is. Het nieuwe ontdekken is begonnen’. Sommigen kunnen het zich haast niet voorstellen dat ze al zo oud zijn. “Ongelooflijk dat ik al oma ben! Mijn rolmodellen waren zóveel ouder dan ik me nu voel!”

‘Ik kan nog steeds genieten als een dolblij kind van 12’
Gabriela Riedi (1971) is eigenaar van Sleepingbeautycoaching.com. Ze is gelukkig hertrouwd, heeft een dochter en drie kleinzonen.

Een ander denkt nog steeds: ‘de ouderen, dat zijn die andere mensen’. “Ik voel mij jong in doen en laten. Ben nog steeds niet grijs – mijn rode haar wordt blonder en hierdoor word ik ook jonger geschat – en vind nog erg veel leuk.” Nieuwsgierig dus. Dan is het wel eens schrikken als jongeren ze wél als een echte mevrouw of meneer zien: “Moet er nog steeds aan wennen als jongeren mij ‘u’ noemen,” aldus een 63-jarige vrouw die zich fysiek niet ouder voelt dan 40 en nog net zoveel zin in het leven heeft als toen ze 30 was. En dan zijn er nog mensen die op heel specifieke gebieden een jonger alter ego hebben: “Filosoferend 42, werkend 30-er, flapuit 20-er,” aldus een 52-jarige man. Als mensen zich ouder voelen dan ze zijn, komt dat voornamelijk door fysieke klachten: “Als ik geen artrose in mijn knie had kon ik de wereld aan!” Een ander merkt aan kleine dingen aan haar lijf dat ze ouder wordt: “Ik besef dat meer dan ooit tevoren.” Dat is wennen: “Heb altijd veel gesport en merk dat ik mijn teamsport moeilijker kan uitoefenen. Niet zo gek natuurlijk als je 55 bent, maar soms even slikken.”

Steeds ouder

Dat we dat 9de decennium gaan halen is niet ondenkbaar: de levensverwachting stijgt de laatste jaren flink. En dat blijft-ie nog wel even doen volgens Dorly Deeg, emeritus-hoogleraar epidemiologie van de veroudering. Zij deed onderzoek naar de oorzaken. De verbeterde gezondheidszorg speelt een belangrijke rol: levensbedreigende ziekten zijn veel beter op te sporen en te behandelen. “Daardoor blijft een 65-jarige van nu langer leven, al hoeft hij niet per se gezonder te zijn dan zijn leeftijdsgenoot van twintig jaar geleden,” aldus Deeg. En zelfs als het fysiek misschien iets minder gaat blijven we doorgaans nog wel jong en scherp van geest. Volgens Deeg heeft dat voor een belangrijk deel te maken met het feit dat wijzelf en onze ouders hoger opgeleid zijn dan onze voorouders. “Als je de middelbare school doorloopt, worden je hersenen gestimuleerd. Dat geeft de opbouw van het brein een boost. Bovendien vind je met die opleiding vaak een uitdagende baan waarbij je ook je hersenen moet gebruiken.” Als je dan ook nog eens met allerlei verschillende soorten mensen omgaat, bloeit en groeit je brein optimaal.

‘Alles met plezier doen, dat is heel belangrijk’
Ellie Brik (1944) is schrijver en grey hair fotomodel. Ze heeft twee dochters en vijf kleinkinderen.

Soepeler, steviger, sterker & slimmer

“Lekker bewegen voorkomt fysieke aftakeling.” Constance Schuller, bewegingsdeskundige seniorensport, ziet het dagelijks bij de deelnemers van haar sportorganisatie GezondOud. Spieropbouw en spiermassa zijn daarbij de toverwoorden. “Elke 50 tot 100 dagen worden je spieren afgebroken en weer opgebouwd. Behoud van spiermassa zorgt ervoor dat je de dagelijkse dingen langer kunt blijven doen: je boodschappen dragen, je kleinkind optillen, iets van de hoogste plank in het keukenkastje pakken, fietsen en lopen.” Spieren zitten als een beschermende laag over botten en gewrichten heen. Zeker voor ouderen en vrouwen is dat belangrijk. Een derde van de 65-plussers valt volgens onderzoek van de Vrije Universiteit en Amsterdam UMC een of meer keer per jaar. Ook vrouwen tussen de 40 en de 64 jaar moeten opletten: zij vallen vaker dan mannen en dat risico wordt groter naarmate ze ouder worden (van 9% bij veertigers tot 30% bij zestigers). Hoe sterker de spieren en hoe soepeler het lijf, hoe beter je zo’n struikeling op kunt vangen. Maar daarmee houden de fysieke voordelen van bewegen niet op. Eigenlijk weten we het allemaal wel: het is goed voor het hart, de bloedcirculatie en het immuunsysteem. Je blijft langer mobiel, hebt meer uithoudingsvermogen, soepeler gewrichten, een flexibeler lijf en een grotere actieradius. En het verbetert ook nog eens je cognitief functioneren: een gezonde geest in een gezond lichaam. Doe je het buiten, dan komen er volgens Schuller nog een paar plusjes bij: “Het groen om je heen ontspant je brein. Je bent in de natuur met de lucht boven je, ademt de zuurstof in en ziet de seizoenen aan je voorbijtrekken. Voordeel boven een sportschool is dat je op natuurlijke grond sport, met bladeren en boomstronken. Zoals het in het echt ook is. Dat houdt je alert.” Voor Schuller is het zonneklaar: “Ik ben ervan overtuigd dat lekker bewegen mensen gezonder en gelukkiger maakt.”

Eet je gezond oud

“Ja,” zegt voedingsonderzoeker Pol Grootswagers (Wageningen University & Research), “je kunt je gezond ouder eten.” Als je tenminste ook op andere terreinen geen gekke dingen doet. Het Voedingscentrum biedt goede handvatten: eet gevarieerd, niet te veel, gebruik minder verzadigd vet, eet volop groente, fruit en brood en ga veilig om met voedsel. Grootswagers wil daar graag nog iets aan toevoegen: let op je eiwitten. “Bijna alle oudere mensen eten daar te weinig van. Dat zit ‘m vooral in het typisch Nederlandse ontbijt van twee beschuitjes met zoet beleg, een glaasje sap en een kop koffie; dat levert minder dan vijf gram eiwit op. Terwijl je drie keer per dag twintig tot dertig gram eiwitten per maaltijd binnen zou moeten krijgen. Eiwitten zijn de bouwstenen van het menselijk lichaam: je krijgt er sterkere botten van en ze geven het lijf een prikkel om spierweefsel op te bouwen. Dat gebeurt bij de lunch en het diner meestal wel, maar ’s ochtends niet.” Veganisten en vegetariërs moeten hier extra op letten. “Als je plantaardig eet, komt de eiwitkwaliteit in het gedrang en mis je essentiële aminozuren en micronutriënten die alleen in dierlijke producten voorkomen. Dan moet je echt puzzelen om aan de juiste hoeveelheden te komen.” Uit duurzaamheidsoverwegingen is het prima om plantaardig te eten: “Maar begin er niet als een kip zonder kop aan. Lees je goed in of overleg met een diëtist,” adviseert Grootswagers.

Goed nieuws

Je jonger voelen dan je bent lijkt goed te zijn voor je gezondheid. Volgens diverse onderzoeken overlijden die mensen minder snel dan degenen die zich juist ouder voelen. Natuurlijk is hier de vraag wat de kip en wat het ei is (was die laatste groep al minder gezond?), maar diverse onderzoeken laten zien dat het je leven een stuk kan veraangenamen als je positief tegenover ouder worden staat. Laat je je beïnvloeden door negatieve stereotypen over ouderen en ouderdom, dan kan het zijn dat je erin gaat geloven en ernaar gaat leven.

‘Ik kijk naar wat wél kan’
Hülya Özgüner (1972) werkt in de ICT-sector en is personal coach. Ze motiveert mensen tot een fitte levensstijl (@posifitmom op Instagram). Ze heeft twee kinderen.

Onderzoekers Richard Ridderinkhof en Lotte Brinkhof (onderzoek Senioren Doen Mee, Universiteit van Amsterdam) kennen allerlei voorbeelden. Zo bleken ouderen die verwachtten dat ze in de toekomst eenzaam zullen worden acht jaar later ook daadwerkelijk eenzamer te zijn dan leeftijdsgenoten met een positievere kijk op de toekomst. Als je denkt dat dat je nou eenmaal overkomt als je ouder wordt, verlies je de regie over je eigen leven. Zo’n houding kan nare gevolgen hebben voor je mentale, cognitieve en zelfs fysieke gezondheid op latere leeftijd. Maar je kunt er wel wat aan doen: “Het begint bij bewustwording,” aldus de UvA-onderzoekers. Vraag je af of je je die negatieve stereotypen onbewust hebt eigen gemaakt en ernaar bent gaan leven. En realiseer je dat de consequentie kan zijn dat het een selffulfilling prophecy wordt: dat precies gebeurt waar je zo bang voor was. En dat je daar zelf de hand in hebt gehad…

Zin in meer?

Lees het hele artikel in Zin Magazine. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Volg de (gratis) minicursus

Vitaal & gezond ouder worden

‘Wat is veroudering eigenlijk?’ En: ‘Hoe houd ik mijn spieren sterk?’ Antwoord op zulke vragen krijgt u in een gratis minicursus die op 23 september van start gaat.

De cursus bestaat uit acht wekelijkse e-mailnieuwsbrieven met een mix van filmpjes, feiten en cijfers, wetenschappelijke inzichten, verhalen van vitale ouderen en concrete oefeningen. Inschrijven kan via Leydenacedemy.nl/vitaalouder

Onderzoekverwerking & tekst: Anne Elzinga. Survey: Demi den Bieman. Interviews: Marjolein Koens. Beeld: AndBloom by Denise Boomkens

Skip links

Main navigation

Lezersoproep

Vertel het ons

Meedoen gaat zo

Meer lezen?

Win met Zin

Over het boek

De schrijver

Moerasmeisje

Where the crawdads sing

Win met Zin

Versmolten werelden

Kijk en verwonder

Bekijk meer werk van Erkin Demir

Jazz tussen de jaguars

Nachtwandelen

En meer

Zo maak je nieuwe vrienden

Zo herken je echte vrienden

Zo herken je onechte vriendschap

Friends for life

Dromen, dromen, dromen… over een beter bed

De mooiste dromen

Levensechte dromen

Blijven hopen

Veilig bed

Jaag je dromen na

Haiku

Mijn dromen ben jij

Tussenstop

Droom en kraambed

Droomwereld

Geschiedenis van ons bed

Dromen in bed

Meer lezen?

Lonely at the top (1985)

Hard Woman (1985)

Lucky in Love (1985)

Just Another Night (1985)

Let’s Work (1987)

Wired All Night (1993)

Sweet Thing (1993)

Kijk op de wereld

Meer lezen?

Ellie voelt zich jong

Meer lezen?

Gastmens

I love Raven

Nooit meer Hanneke missen?

Less is more

Nomade

Downsizen

Mis niets van Sandra reizend solobestaan

Dit is Sandra

Win met Zin

Over het boek

De schrijver

Mambabatok techniek

Verboden tattoeages

Nieuwe generatie

Keniaanse kunstenaar

Creatieve duizendpoot

Fit & Gezond Enquête

Steeds ouder

Soepeler, steviger, sterker & slimmer

Eet je gezond oud

Goed nieuws

Zin in meer?

Vitaal & gezond ouder worden

In de nieuwste Zin:

Over ons

Abonnementen

Contact