Skip links

De tijd van je leven

header-right

Zin magazine editie 8/9 – 2024
Zin magazine editie 7 – 2024
Zin magazine editie 6 – 2024
Zin magazine editie 4/5 – 2024
Zin magazine editie 3 – 2024

Main navigation

Het Parijs van Alphonse Mucha

Het Parijs van Alphonse Mucha

door Reageer

De Tsjechische kunstenaar Alphonse Mucha (1860-1939) vertrekt eind negentiende eeuw naar Parijs. Met zijn affiche Gismonda (1894), zeven jaar na zijn vertrek, wordt hij in een klap wereldberoemd. Zijn carriêre in Parijs krijgt een kickstart en Mucha wordt het boegbeeld van de Art Nouveau stroming.

Art Nouveau

Mucha’s werk is te herkennen aan weelderige illustraties van sierlijke vrouwen, omringd door gestileerde bloemen en zwierige lijnen. Zijn doorbraak Gismonda ontwierp hij voor Sarah Bernhardt, een van de theatersterren uit de 19e eeuw. De Art Nouveau stroming zou daarna nog lang het straatbeeld in Parijs domineren.

Alphonse Mucha, Rêverie, 1897, kleurenlithografie. Copyright (c) 2021 Mucha Trust

Parijs in Den Haag

Het Kunstmuseum Den Haag presenteert in samenwerking met de Mucha Foundation een rijke selectie van Alphonse Mucha’s werk. Niet alleen schilderwerken, maar ook kleurrijk glas en spectaculaire kostuums zijn te zien in de tentoonstelling. Het museum geeft een uniek beeld van het Parijs van Mucha.

De voorstelling is van 5 februari t/m 3 juli 2022 te zien. Klik hier voor meer informatie.

Is mindfulness meditatie iets voor jou?

door Reageer

Mindfulness en meditatie zijn heuse trends en de meest succesvolle mensen zweren erbij. Maar terwijl de positieve gevolgen klinisch bewezen zijn, heeft toch niet iedereen er baat bij. Sterker nog, een uur lang stil op een kussentje zitten kan juist extra onrust en stress veroorzaken. Mindfulness-expert Marisa Garau zet de bekende valkuilen van meditatie voor je op een rijtje zodat je een weloverwogen keuze kunt maken.

Wat is mindfulness meditatie precies?

Mindfulness is een psychologisch verantwoorde methode om stress te verlagen door te mediteren. Veel mensen denken dat het doel van mediteren is om het denken te stoppen, waardoor je een soort gelukzalige staat van niet-denken kunt ervaren. Helaas werkt het niet zo. Je brein is namelijk altijd actief, dag en nacht: daar kun je niets aan doen. Met meditatie streef je er niet naar om niet te denken, maar erken en accepteer je dat je gedachten hebt. Vervolgens doe je niets anders dan je gedachten observeren… zonder erin mee te gaan. Normaal, als je niet mediteert en gewoon je dingen van de dag doet, komen er allerlei gedachten in je op en ga je er willoos in mee. “Oh nee, het regent, nu is m’n hele dag verpest!” Het onbewust meegaan in dit soort gedachten wekt allerlei gevoelens en emoties op, zoals teleurstelling, verdriet of woede. En dat is niet zo goed voor je stress-levels.

Tijdens het mediteren kijk je als een soort onpartijdige bioloog naar wat je brein aan gedachten produceert, maar laat je je er niet door overweldigen. Het nuchter observeren van gedachten zorgt ervoor dat je gaat inzien dat je gedachten zichzelf eindeloos herhalen en vaak onnodig negatief en veroordelend zijn. Je leert zo je kletsende gedachten (je ego) niet zo serieus te nemen, waardoor je vanzelf minder snel gestrest raakt. Maar wat gebeurt er als je niet met de juiste instelling mediteert?

Mindfulness

De 3 valkuilen van mediteren

  1. Je wilt je hoofd leegmaken. Als je gaat mediteren, verwacht je waarschijnlijk dat je heerlijk rustig zult worden want dat is nu eenmaal het cliché-beeld van een persoon op een meditatiekussentje. Maar het nuchter observeren van gedachten zorgt er meestal voor dat alle gedachten zich totaal ongecontroleerd aan je opdringen – als kleine kinderen die blij zijn dat je bewust aandacht aan hen besteedt. In plaats dat je ontspant, word je dus overspoeld door een tsunami aan gedachten. En zo raak je onrustiger dan ooit! De oplossing: verzet je niet en raak niet in paniek. Blijf als een bioloog naar je gedachten kijken: nuchter en met een gezonde afstand. Al snel zal de intensiteit van je gedachten afnemen en wordt ’t stiller in je hoofd.
  2. Je wilt ophouden met piekeren. Als je stress ervaart, thuis of op je werk, draait je brein overuren door eindeloos gepieker. Tijdens mindfulness meditatie verwacht je dat je het gepieker kunt verminderen, maar vaak bereik je alleen maar het tegenovergestelde! Want zodra je rustig gaat zitten, dringt de ene negatieve gedachte na de andere zich aan je op. Voor je het weet ben je verwikkeld in uitzichtloze denksessies, waarna je maar snel opspringt en zweert dat meditatie echt niets voor jou is. De oplossing: ga bewust niet in pieker-gedachten mee. Ze willen namelijk dat je in hun redenaties meegaat en dat je hen onvoorwaardelijk gelooft, zodat ze je helemaal kunnen meetrekken in hun negativiteit. Formuleer een nuchter antwoord op pieker-gedachten, zoals ‘Hee, je bent niets meer dan een gedachte’ of ‘Oh, daar gaan we weer met de ik-ben-ook-zo’n-loser-gedachte’. Onderken dat dit soort gedachten niets nieuws vertellen, zodat je er ook niet echt naar hoeft te luisteren. Kijk er alleen maar naar en laat de gedachten aan je voorbijglijden. Ze lossen vanzelf weer op, waarna je echt rustiger wordt.
  3. Je wilt perfect mediteren. Wanneer je mediteert, merk je dat je telkens meegezogen wordt in je gedachten in plaats van ze nuchter voorbij te laten gaan. Je brein draait overuren en na afloop heb je een slecht gevoel over jezelf, dat je ook dit keer weer niet ‘goed’ gemediteerd hebt en je je gestrester dan ooit voelt! De oplossing: realiseer je dat meditatie geen wedstrijd is die je moet ‘winnen’. De ene dag blijf je nuchter observeren, terwijl je je de andere dag minder kunt concentreren en dan ontevreden eindigt. Meditatie is geen techniek die je onder de knie kunt krijgen waarna het voortaan perfect zal gaan. Accepteer dat elke meditatiesessie anders verloopt en dat dat okay is.

Maar wat als je geen zin hebt in meditatie?

Als mindfulness-expert ontvang ik elke dag mailtjes van klanten die me hun ervaringen vertellen. Het is opvallend hoe veel mensen klagen dat ze de meditatie maar niet kunnen volhouden. Gelukkig hoef je niet te mediteren om toch van al het goede van mindfulness te profiteren.

Een meditatie-vrije oefening in mindfulness

  1. Kies een wandeling, fietstocht of tramrit die je elke dag doet, bijvoorbeeld wanneer je naar je werk gaat, boodschappen gaat doen, of de kinderen van school haalt.
  2. In plaats van te haasten, te piekeren of elke drie seconden je telefoon te checken, besteed je nu eens volledige aandacht aan het reizen zelf.
  3. Kijk goed om je heen. Neem de straten of de weg in je op. Kijk naar de bomen, huizen, auto’s, bussen, vrachtwagens. Kijk ook eens naar de mensen in de straat of in de tram. Wat zou er in hun leven spelen? Zij hebben dezelfde verlangens en dromen als jij hebt, en maken dezelfde tegenslagen mee. Glimlach naar andere mensen en gun hen je oprechte aandacht en vriendelijkheid.
  4. Adem dan een paar keer bewust in en uit.

Door op deze manier aandacht aan je omgeving te besteden zonder digitale afleiding of gepieker, geef je je brein een gezonde break waardoor je je een stuk rustiger en opgeruimder voelt als je aankomt op je bestemming.

Loslaten
Marisa Garau (52)

Over Marisa Garau

Tien jaar lang runde Marisa Garau (52) haar eigen reclamebureau in Amsterdam. Daarna verhuisde ze met haar man en poezen naar Nieuw-Zeeland waar ze internationale bestsellers over mindfulness schrijft. Samen met haar man produceert Marisa haar eigen olijfolie en runt ze haar online Growing Mindfulness platform waar je haar gratis e-boek over haar praktische methode kunt aanvragen. En je vindt meer inspiratie en praktisch advies in Marisa’s uitgebreide artikel over balans vinden zonder mindfulness meditatie.

‘Radio maken is iets heel intiems. Je zit echt in iemands oor’

door 4 Reacties

In het radioprogramma ‘Kunststof’ vraagt presentator Jellie Brouwer (1964) haar kunst- en cultuurgasten het hemd van het lijf. Al heeft ze zelf ook een flink verhaal, over zichzelf vertellen vindt ze lastig. “Ik luister liever naar de verhalen van anderen. Eén grote afleidingsmanoeuvre.” Nú in Zin.

Op bezoek bij Jellie

Het herenhuis waar Jellie samen met haar man Philip Kroonenberg (psychotherapeut en muzikant) en haar jongste dochter Lynn (18) – de oudste twee, Patsy (23) en Dunja (21) zijn inmiddels uitgevlogen – al 25 jaar woont, is warm ingericht. De meubels en kleuren doen een beetje Scandinavisch aan. In de woonkamer staat een piano en diverse gitaren van Philip en overal liggen boeken, mapjes en andere werkpaperassen van Jellie. Al meer dan twintig jaar presenteert zij twee tot drie keer per week Kunststof, het kunst- en cultuurprogramma op Radio 1. “Radio maken is iets heel intiems. Je zit echt in iemands oor. En het leuke van deze tijd is dat door de komst van de podcasts je kunt luisteren wanneer het jou uitkomt. Daardoor bereiken we nu ook jongeren. Laatst zei een vriendin van een van mijn dochters dat ze helemaal niet wist dat Kunststof een radioprogramma was. Ze kende het alleen als podcast.” Ontelbaar veel schrijvers, kunstenaars en muzikanten interviewde Jellie inmiddels voor Kunststof. “Wat dat aangaat heb ik een fantastisch beroep. In mijn werktijd zit ik boeken te lezen, bezoek ik voorstellingen, luister ik muziek of heb ik gesprekken met boeiende mensen. Elke keer verdiep ik me weer in iemand anders. Mijn doel is niet om te toetsen of mijn gasten deugen, het zijn geen harde nieuwsinterviews die ik maak. Nee, ik ben vooral nieuwsgierig naar de drijfveren, wat het verhaal is achter de kunstenaar.”

Wat is jouw verhaal?

“Als kind verloor ik in relatief korte tijd veel mensen. Ik was thuis de oudste. Onder mij zaten nog mijn broer Harry en zusje Gea. Toen Gea net was geboren kreeg mijn vader problemen met eten. De artsen hielden het op een maagzweer, vooral omdat mijn vader veel stress had op zijn werk. Maar de pijn ging niet over. Integendeel. Mijn vader voelde zich met de dag zieker worden en zijn buik werd dikker en dikker. ‘Het lijkt wel alsof je ook zwanger bent,’ grapte de omgeving. Tussen de bedrijven door overleed de moeder van mijn moeder, ze was begin vijftig. Terwijl mijn moeder om haar moeder rouwde, kreeg mijn vader van de artsen te horen dat ze hem toch wilden opereren. Alleen op die manier konden ze zien wat er aan de hand was. Tijdens de operatie ontdekten ze dat hij maagkanker had die ver was uitgezaaid. De operatie mislukte. Mijn vader raakte in coma en stierf niet lang daarna. Ikzelf herinner me niets meer van mijn vader. Alleen de dag van zijn begrafenis, omdat we daar niet bij mochten zijn. Je zou zeggen: Genoeg leed voor één gezin. Maar een paar jaar later was het opnieuw foute boel. Ik was 6 en weet nog dat mijn zusje Gea voor ons uitliep en mijn moeder me aanstootte en zei: ‘Kijk eens hoe gek Gea loopt, daar moeten we mee naar de dokter.’ Het bleek botkanker. Ongeneeslijk. In twee jaar tijd was ons gezin een compleet slagveld. Er was veel verdriet. Het gekke is dat ik dat als kind niet eens ongewoon vond. Ik dacht: soms worden mensen ziek en die gaan dan dood. Pas later realiseerde ik me dat in de meeste gezinnen niemand doodgaat. Hooguit een hond of een cavia.”

En toen kreeg je zelf vijf jaar geleden borstkanker…

“Inderdaad. Ik voelde een raar dingetje in mijn borst. Geen knobbeltje, meer een strengetje. ‘Het is een melkkliertje,’ zei mijn huisarts in eerste instantie. ‘Niets om je zorgen over te maken.’ Toen ze dat zei, moest ik huilen. Ik vertelde haar dat ik mijn leven lang al zit te wachten op het moment dat zij of een andere arts mij gaat vertellen dat ik kanker heb. Door de medische voorgeschiedenis in het gezin waar ik uit kom, ben ik altijd bang geweest dat het mij zou overkomen. Als kind al vroeg ik aan mijn moeder: ‘Is het erfelijk?’ Mijn moeder heeft het destijds nagevraagd bij de artsen. Het was niet erfelijk maar kwam wel veel voor in bepaalde families. Ik was ook voorzichtig, ging vaak naar de dokter en altijd was het iets onschuldigs. De huisarts schrok van mijn huilbui en gaf me voor de zekerheid en ter geruststelling een verwijzing mee voor een mammografie. Daar bleek het tóch kanker. Ik kreeg een borstsparende operatie en daarmee was de kous af. Dacht ik.”

Jellie Brouwer

Jellie neemt eerst een slokje van haar koffie en kijkt de tuin in. Ergens pikt een Vlaamse Gaai brutaal een nootje weg. Jellie lacht om het tafereel en bekent dat ze het heerlijk vindt om naar het vogelparadijs in haar tuin te kijken. “Blijkbaar moet je 58 worden om vogelhuisjes op te hangen en ervan te genieten. In het jaar dat ik borstkanker kreeg was het gekwetter in de tuin een welkome afleiding. Ik weet nog zo goed dat ik naar de bestralingsarts ging om vervolgafspraken te maken. Ik was vrolijk. De operatie was immers geslaagd en na die bestralingen kon ik verder met mijn leven. Dat liep dus anders. Kort gezegd komt het erop neer dat tijdens een medisch teamoverleg een oplettende verpleegkundige, Lida heet ze, door mijn status bladerde. Ze las over mijn vader, tante en zusje – allemaal overleden aan kanker – en vroeg zich toen hardop af of er niet meer aan de hand was in mijn familie. Helemaal omdat de arts in een eerder stadium ook al iets had gevoeld in mijn andere borst – maar op de MRI bleek dat loos alarm. De radioloog besloot daarop nog eens goed te kijken op de scan. Helaas bleek ook mijn andere borst ziek te zijn.”

Hoe stelde jij jezelf gerust?

“Er is me meer dan eens een Oxazepammetje aangeboden. Maar dat weigerde ik. Niet om stoer te doen maar ik wilde het ook doorvóelen. In plaats van een medicijn te nemen ging ik lezen of wandelen om rustig te worden. Wonen op een plek als deze is dan ideaal. Als je kijkt naar de zee en die immense horizon, voel je jezelf alleen maar nietig. Je kunt iets heel groot maken, of bewust klein houden. Ik dacht: dat ik misschien doodga, is erg. Maar kijk naar het leven dat ik heb gehad. En… er gebeuren dingen op de wereld die mijn verdriet overstijgen. Je relativeert. Ook een manier om jezelf gerust te stellen en te troosten.
En ik had geluk. Na een jaar van ingrijpende operaties en behandelingen werd ik kankervrij verklaard. Wel bleek ik het gen te hebben, wat inhield dat ook mijn dochters zich moesten laten onderzoeken. Ik vond het verschrikkelijk dat ik ze hiermee moest belasten. Pas sinds een paar weken weten we dat geen van hen het gen draagt. Daar ben ik zó dankbaar voor. Want ik besef heel erg dat het erop of eronder was.”

Zin in meer? Lees het hele interview met Jellie in Zin 3. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Interview: Jolanda Hofland. Beeld: Jacqueline de Haas.

‘Alles kwam terug, als vanzelf’

door 11 Reacties

Het voelde alsof ze opnieuw het avontuur met hem aanging. Opnieuw verliefd werd. Femke van der Laan (1978) schreef een boek over de liefde tussen haar en hem. Over hun gezin. En over het onherroepelijke afscheid als haar man Eberhard komt te overlijden.

Hoe is het mogelijk over zoiets zwaars een boek te schrijven?

“Het klinkt misschien gek maar als ik nu terugdenk aan het schrijfproces, voelt het voor mij als een fijne tijd. Je bent heel intens met iemand verbonden op zo’n moment, ook al is hij er fysiek niet meer. Het is alsof ik het allemaal nog een keer opnieuw beleefde, alsof ik opnieuw verliefd werd, weer het avontuur met hem aanging. En ook natuurlijk alsof ik opnieuw moest aanschouwen hoe ziek hij werd. Dat laatste was soms best heftig en ingewikkeld maar tegelijkertijd ben je aan het schrijven, wat betekent dat je jezelf niet te veel onderdompelt in de emoties maar juist probeert woorden te geven aan wat je ziet en voelt.”

Hoe zou je de liefde tussen jou en Eberhard omschrijven?

“Er zijn twee woorden die bij me opkomen: diep en licht. Het was een diepe liefde met veel vreugde en plezier. En er is nog een derde woord: gewoon. We konden zo heerlijk gewoon zijn met elkaar, gewoon: zijn.”

Fotograaf: Frank Ruiter

Hoe hield je jezelf staande tijdens zijn ziekzijn en je realiseren dat er geen ‘later’ meer voor jullie zou zijn?

“Het gaat vanzelf, grotendeels. Iemand van wie je houdt is ziek, daar zorg je voor: zo simpel is het eigenlijk. Je denkt er niet eens bij na. Natuurlijk keek ik in die periode weleens vooruit, maar achteraf voel je pas dat de voorstelling die je maakt in je hoofd nergens op slaat. Je weet niet hoe het is. Gelukkig maar.”

Is het een eerbetoon aan hem en jullie liefde?

“Ik wilde een boek maken dat echt is, dat ons beschrijft zoals we zijn. Ik zou hier ‘waren’ moeten gebruiken, ‘zoals we waren’, maar ik kies voor ‘zijn’. Dat is dan misschien ook een antwoord op deze vraag: ik wilde iets maken dat blijft.”

Op welke manier is Eberhard nog in jouw leven?

Door de tijd die voorbijgaat en door het schrijven van dit boek lukt het me steeds beter om met een bepaalde ‘afstand’ naar ons te kijken. Afstand tussen aanhalingstekens dan, want met afstandelijk heeft het niets te maken. Juist het tegenovergestelde: het komt dichterbij, nog dichterbij dan het al was. Wat ik ermee bedoel is dat ik steeds beter kan zien hoe we waren en wie we waren: wie hij was, wie ik ben. Met zijn tweeën, wat je samen bent, dat is iets unieks. Het is iets om te koesteren, die liefde, en dat doe ik dan ook.”

Dit is het eerste echte boek dat je schreef. Smaakt het naar meer?

“Ja! Ik vond het proces heerlijk. Ik vind boeken prachtig, zou dolgraag aan de volgende beginnen. Af en toe kijk ik er al stiekem naar, probeer ik te voelen wat het gaat worden, mijn volgende boek. Maar eerst nog even Aan de randen van de dag een plaats in de wereld geven.”

Femke

Over het boek

Femke en Eberhard ontmoeten elkaar tijdens het werk: zij is uitzendkracht, hij advocaat. Ze worden verliefd, trekken van huis naar huis door de stad tot ze een vaste plek vinden. Ze trouwen en krijgen kinderen. Zij werkt als tekstschrijver, hij wordt minister, daarna burgemeester. Ze zien elkaar ‘aan de randen van de dag’.
In Aan de randen van de dag schrijft Femke van der Laan openhartig en ontroerend over hun grote liefde en hun worsteling met de tijd. Het is een verhaal over geluk, ziekte, eenzaamheid en een stad vol herinneringen.
(Aan de randen van de dag, Nieuw Amsterdam, € 22,99)

Dip, ik heb je!

door Reageer

Ja, soms gaat het allemaal even wat minder. Dat hebben we allemaal. Het is de kunst daar relaxed mee om te gaan. Met aandacht voor het moment, een andere houding en een open blik. Ofwel: mindful!

1: Doe alles met aandacht

Meer leven in het nu? Leer aandacht te hebben voor het moment. Dat is misschien wel de essentie van mindfulness. Meditatie kan helpen maar zorgt soms juist voor extra stress omdat het tijd kost. Ga eerst aan de slag met simpele oefeningen die bij je dagelijks leven aansluiten. Eet een broodje of wandel naar de supermarkt met aandacht. Al je aandacht, tot je ermee klaar bent. Proef elke hap heel bewust, voel hoe je voetzolen de grond raken en je lichaamsgewicht zich verplaatst. Dwalen je gedachten tussendoor af? Maakt niet uit. Merk het op en focus je weer op wat je aan het doen was. Doe dit steeds vaker en bouw het uit. Bijvoorbeeld als met iemand koffiedrinkt (geen telefoon op tafel!) of de badkamer schoonmaakt. Naast aandacht kan tijd je ook bewuster in het moment laten zijn. Bedenk een taakje dat je normaal afraffelt – tandenpoetsen – en doe dat deze keer met meer geduld. Beweeg wat langzamer en blijf er met je aandacht bij. Dagelijkse dingen met volle aandacht doen levert veel rust op. Probeer maar!

2: Omarm een dip

Bij iedereen gaat het wel eens even wat minder. Of het nu teveel stress is of juist teveel sleur: omarm de dip. Het kan het begin zijn van een nieuw leven. ‘Ik ben snel weer de oude’! Nee hoor, liever niet. De belangrijkste verandering die je doormaakt als je mindfulness intensief oefent is dat je juist steeds meer jezelf wordt. Je niet langer beter voordoet dan je bent. Als je niet langer tien ballen in de lucht hoeft te houden, ga je jezelf vanzelf meer waarderen. Opgebrand? Trap echt op de rem. Plan een beperkt aantal activiteiten in op een dag en hou daaraan vast. Gebruik de dip als een omslagpunt: vanuit de bodem van de put kun je alleen nog maar omhoog!

3: Waardeer stress

Een stressvrij leven bestaat niet, en dat geeft ook niet. Niet de hoeveelheid stress maar om hoe je ertegenaan kijkt is vooral van invloed op onze gezondheid. Doorgaans gaan we stress het liefst uit de weg. Chronische stress leidt tot gezondheidsrisico’s maar stress op de korte termijn helpt je juist om actie te ondernemen! Probeer stressgevoelens te zien als een duwtje in je rug. En wist je dat je van stress sociaal wordt? Door stress komt oxytocine vrij waardoor je eerder steun zoekt. Steun anderen, vraag daar zelf om in stressvolle situaties en er komt nog meer oxytocine vrij. Resultaat: je herstelt sneller van stress. Streef dus niet naar een stressloos leven maar wordt béter in stress. Maakt je moedig en veerkrachtig.

Dip

4: Glimlach wat vaker

Kleine veranderingen in het contact met anderen maken een wereld van verschil. Ervaar controle over jezelf: je kunt ’s ochtends zelf actief bepalen wat voor dag het wordt. Stap vrolijk de deur uit en je start je dag met een heel ander gevoel dan wanneer je denkt: nou, ik zie het wel. Ook je houding is van invloed op je omgeving. Heb de rust om een leuker mens te zijn en je omgeving wordt er ook leuker op.

5: Speel!

Hoe goedgemutst je de dag ook begint, zaken als een collega die zijn rotbui afreageert of iemand die je op de stoep omverloopt voorkom je niet. Wél bepaal je zelf hoe je daarop reageert. Wat als je nou niet uit je dak gaat en bedenkt dat die persoon misschien gewoon een rotdag heeft? Dan is er ruimte voor medeleven en glijdt dat vervelende moment nét iets makkelijker van je af. Het vraagt wat uithoudingsvermogen en geduld om een andere houding aan te nemen. Probeer het als een spel te zien: wat gebeurt er als ik zus reageer en niet zo? Wat als ik ‘ja’ zeg in plaats van ‘dat durf ik niet’? Sta wat speelser in het leven en je leeft lichter.

6: Verander

Voor een meer mindful leven moet je onderscheid kunnen maken tussen je innerlijke belevingswereld en omstandigheden in de buitenwereld. Leer het leven anders bekijken en de externe omstandigheden volgen vanzelf. Andersom geldt dat niet. Maar soms is het nodig iets aan een situatie te doen voor je verder kunt – bijvoorbeeld in je werk. Of je relatie. Vraag jezelf af: hoe behandel ik mijn lief? Hoe behandelt hij of zij mij? Is dat goed genoeg? Die vragen maken inzichtelijk of het goed zit en waar je samen aan kunt werken. Of misschien dat je toch zonder elkaar gelukkiger bent.

7: Hou vol (of begin opnieuw!)

Aandacht voor het moment, een andere houding, een open blik en je staat bewuster en fris in het leven. Lukt het even niet en val je terug in oude, stressvolle patronen of gedachten? Geeft niks: het is altijd mogelijk om opnieuw te beginnen. Neem een paar momentjes om iets met aandacht te doen en je zit er weer in. Het is niet ‘alles of niets’. Het gaat niet om de top van de berg maar om de wandeling daarna toe. De top hoef je niet te bereiken en aan het pad ernaartoe kun je altijd opnieuw beginnen!

Lekker praktisch

Marisa Garau schreef de bestsellers Haal meer uit je dip en Haal meer uit je leven met mindfulness en is founder van Growing mindfulness: mindfulness zonder zweverigheid. Daarvoor ontwikkelt praktische digitale cursussen. Meer info? Growingmindfulness.nl

Ted-talk van gezondheidspsycholoog Kelly McGonigal over hoe stress je vriend wordt:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Tekst: Anna Deems.

11 tentoonstellingen die je niet mag missen

door 1 Reactie

Kijk jij ook uit naar een museumbezoek? Lees dan vooral verder want wij hebben 11 absolute toptentoonstellingen voor je op een rij gezet.

Winters van toen

Vroeger zorgden de Hollandse winters gegarandeerd voor ijspret, maar ook voor ontberingen. Er was geen centrale verwarming en de ijsbloemen stonden op de ramen. In het Zuiderzeemuseum is zo’n winter opnieuw te beleven: van schaatsen op natuurijs, ingesneeuwde huizen, kou en stro in je ondergoed, tot knusse winterfeesten. In het binnenmuseum, lekker warm.

Speels beeld

Vlak voor haar dood vorig jaar september schonk Gaby Bovelander dertig schilderijen aan het Noord-Veluws Museum in Nunspeet. Wie licht blijft zien, loopt nooit in de duisternis is een overzicht van haar magisch-realistisch werk. De kunstenaar zat als kind gevangen in Japanse interneringskampen. Haar beelden waarin vaak dieren figureren, zijn bovenal speels.

Nieuwe missie

Kloosterlingen leefden aanvankelijk binnen de kloostermuren. Totdat duizenden missionarissen in de 19de en 20ste eeuw eropuit trokken om het katholicisme te verspreiden in Afrika, Indonesië en Zuid-Amerika. Met de komst van nieuwe Nederlanders kreeg het hedendaagse missiewerk weer een nieuwe vorm. Museum Krona in Uden laat met Kloosters in beweging zien hoe het kloosterleven steeds actiever werd.

Niets is uniek

In Reproductie verplicht laat de controversiële kunstenaar Rob Scholte (1958) zien dat authenticiteit een illusie is. “Niets is uniek,” benadrukt hij met de omvangrijke overzichtstentoonstelling in het Zwolse Museum de Fundatie. Scholte eigent zich bestaande beelden toe en maakt naar hartenlust combinaties, verschuivingen en verbindingen waardoor er een nieuwe betekenis ontstaat.

Affiches Mucha

De Tsjech Alphonse Mucha kwam in 1887 naar Parijs waar hij beroemd werd met zijn affiches vol sierlijke illustraties. Zo maakte hij een ontwerp voor een toneelstuk met de Franse actrice Sarah Bernhardt. Het Kunstmuseum Den Haag geeft een overzicht van deze 19de-eeuwse art nouveau kunstenaar die ook invloed had op de popcultuur van de jaren 60 en 70.

Samensmelting

De bekendste schilder van Amersfoort is Mathias Withoos. Museum Flehite laat dit jaar zijn 350 jaar oude Gezicht op Amersfoort restaureren. Dit grootste 17de-eeuwse stadsgezicht van ons land wordt in februari toegevoegd aan Ander licht op Withoos. In deze expositie zien we de samensmelting van eigentijdse beelden van fotograaf Hans Withoos (1962) met de oude schilderijen van zijn voorvader.

Verzameldrift

Ze telt en meet bladeren, takjes, stenen en dennennaalden om ze vervolgens te ordenen. Met haar expositie Accumulation of things in het Kröller-Müller Museum legt de Brabantse Anne Geene (1983) een link naar de menselijke verzameldrift. Ze hanteert hierbij niet alleen onze basisprincipes als selectie en analyse, maar voegt het menselijk verlangen naar compleetheid toe.

Wereldwerk van JR

Met zijn camera reisde de Franse kunstenaar JR (1983) naar sloppenwijken in Afrika en Zuid-Amerika. Ook organiseerde hij een picknick bij het grenshek tussen de VS en Mexico. Op de lange tafel door de muur zien we de ogen van een Mexicaans jongetje (zie foto). Het Groninger Museum presenteert 20 jaar JR: Chronicles. Vanaf zijn graffitikunst tot maatschappelijke installaties in de openbare ruimte.

JR Groningen Migrants, Mayra, Picnic across the border, Tecate, Mexico – U.S.A., 2017

Goddelijk

Ze raakte geïnspireerd door Herman Brood, The Smiths en Peter Doherty. In haar zwart-wit foto’s zoekt Sabrina van den Heuvel (1986) naar geestelijke en fysieke perfectie. Het Ikonenmuseum Kampen toont haar serie Corpus dei met mannelijk naakt naast eeuwenoude ikonen uit eigen collectie. Vanaf de 4de eeuw wordt hierin ‘het goddelijk lichaam’ van Christus afgebeeld als een man met donker haar en baard.

Magische paarden

Ruim zes jaar geleden legde ze op het Japanse eiland Yonaguni de laatste inheemse paardenrassen vast. Charlotte Dumas (1977) exposeert nu met haar derde film Ao (blauw) in het Amsterdamse fotografiemuseum Huis Marseille. Ook hierin staan de bijna verdwenen kortbenige dieren centraal. Haar magische beelden vertellen het verhaal van deze politiek beladen plek, tussen Japan en buurland China, met zijn bedreigde levend erfgoed.

Icoon van de fotografie

In het Rijksmuseum is een unieke selectie te zien van de Nederlandse fotograaf Vincent Mentzel. Hij werkte jarenlang voor NRC Handelsblad en won meerdere prijzen bij World Press Photo en de Zilveren Camera. Op de tentoonstelling is veel niet eerder vertoond werk van hem te zien en Vincent Mentzel geeft in een gratis audiotour zelf uitleg bij de foto’s. Wie zien we? Wat er gebeurt? Wat ging eraan vooraf?

Dansende mensen op het Holland Pop festival in Rotterdam 1970. Vincent Mentzel

Dankzij mijn passie tover ik een glimlach op het gezicht van een ander

door Reageer

Met humor iemand een beter gevoel over zichzelf geven. Dat is wat Pippa, Henk, Esmeralda en Anita doen. Ze maakten van hun passie hun werk en zetten zich voor de volle honderd procent in om anderen blij en gelukkig te maken. Nú in Zin.

In beweging

Pippa is een creatieve duizendpoot. Als burlesque artiest, auteur, spreker en trainer zet ze vrouwen in beweging om hun levenslust te (her)vinden en vanuit passie te gaan leven. ‘Op een speelse manier laat ik vrouwen inzien hoe ze kunnen vieren wat ze hebben’

CliniClown

Henk is CliniClown. Met zijn alter ego Bums zorgt hij ervoor dat zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie weer even zichzelf kunnen zijn. ‘Bums is de lichte versie van mezelf en ik ben ontzettend dankbaar dat ik dankzij hem echt iets kan betekenen voor anderen die dat nodig hebben’

Laten lachen

Als stand-up comedian weet Esmeralda hoe ze mensen aan het lachen krijgt. Daarnaast helpt ze als pitchcoach iedereen binnen anderhalf uur een geweldige pitch te schrijven, zodat ze vol energie en zelfverzekerd een uitzonderlijke performance kunnen neerzetten. ‘Voordat ik het wist, werd ik gebeld of ik naar een show van Javier Guzman wilde komen om hem te ontmoeten. Nou, dat wilde ik wel…’

Geen taboes

Taboes bespreekbaar maken. Dat is wat Anita met haar humoristische typetje ‘Alie van de Taboebalie’ wil bereiken. Achter haar gezellige balie vol kusjes en hartjes staat ze voor iedereen open voor een goed gesprek. ‘Van jongs af aan kom ik op voor mensen die worden uitgespuugd door de maatschappij’

Zin in meer?

Lees het hele artikel in Zin 3. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier. Zien hoe het eraan toeging tijdens de fotosessie? Bekijk hieronder het filmpje.

Productie & tekst: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Wel of niet aan de bel trekken?

door Reageer

Hoogleraar Klinische Psychologie Willem van der Does heeft een frisse kijk op het leven en de mens. Hij reageert hier op een dilemma van een lezer.

Zorgen

Wij hebben sinds een paar maanden nieuwe buren: een expatgezin met drie kinderen. Vriendelijke ouders die met iedereen in de buurt kennis kwamen maken. Maar ze maken vaak ruzie, constateren wij aan de andere kant van onze twee-onder-een-kap. Twee van de kinderen zijn pubers maar de jongste is pas 4. Ze spreken Italiaans dus we kunnen niet verstaan wat ze elkaar toeschreeuwen maar horen soms servies sneuvelen. Hun voorgangers als buren hoorden we nooit, we wisten niet eens dat de muren zoveel geluid doorlieten. De overlast is soms gênant – als wij bezoek hebben of als ik net zit te bellen of te zoomen. Maar we maken ons ook zorgen over wat daar gaande is. Mogen we aan de bel trekken – of móeten we aan de bel trekken? En zo ja, hoe doe je dat?
Sacha

Beste Sacha,

Er is een meldpunt waar je vermoedens van huiselijk geweld kunt melden. Je kunt anoniem bellen en bespreken welke stappen gezet kunnen worden. Of je moet ingrijpen, in de zin van wettelijk verplicht bent, dat weet ik niet. Wel als je als professional stuit op signalen van huiselijk geweld of kindermishandeling – in werk als docent of hulpverlener bijvoorbeeld. En verder voel je waarschijnlijk een morele druk om niet weg te kijken, zeker nu er kinderen bij betrokken zijn. Het eerste advies van het meldpunt zal zijn om het met de buren proberen te bespreken, of met een van beiden. Lijkt me sowieso een goed idee. Het gezin is net verhuisd, ze hebben als expats waarschijnlijk een kleiner netwerk en hebben nog veel meer last van de lockdowns dan wij. Bedenk dat jullie overlast voortkomt uit onmacht, dat helpt om het niet beschuldigend te brengen. Misschien dat het besef dat jullie hun ruzies kunnen horen hen zal helpen om zelf de stap richting hulpverlening te zetten.

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Sacha? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 3. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.

Dit zijn de prijzen van februari

door 21 Reacties

In elke Zin: win-pagina’s vol fijne cadeaus. Zomaar, speciaal voor jou. Selecteer in onderstaand formulier je favoriet. Vul je gegevens in (voor 2 maart) en voilà: je maakt kans. Kan je niet kiezen? Dan vul je toch gewoon 2 prijzen in? Onze abonnees kunnen ook nog per keer 2 extra prijzen in het abonneevak aanvinken

Deze winactie is afgelopen.

Ga hier naar de meest actuele de winpagina en maak kans op mooie prijzen

. Heb je problemen met het formulier? Stuur een mailtje naar redactie@zin.nl en wij lossen het voor je op.

Win een kookboek

door 19 Reacties

Oktober 2015. Engeland schudt op zijn grondvesten. The Great British Bake Off, de moeder aller bakwedstrijden en zo ook van onze Heel Holland Bakt, wordt gewonnen door Nadiya Hussain: een 30-jarige huisvrouw met een hoofddoek. Zes jaar later is Nadiya populairder dan ooit en komt de tv-kok met haar eigen bakboek: Nadiya Bakt.

Grenzeloos

Niet alleen was Nadiya Hussain (1984) in 2015 een atypische Britse winnares, ze had in de loop van de serie ook de harten van de kijkers weten te veroveren. In de tien weken die The Great British Bake Off duurde, hadden ze haar zien uitgroeien van een onzeker muisje tot een zelfverzekerde jonge vrouw. “Ik ga mezelf nooit van mijn leven meer grenzen opleggen,” snikte ze na afloop. “Ik ga nooit meer zeggen dat ik iets niet kan. Ik kan en ik zal.”

De lat lag hoog

“Veel mensen vragen: wist je dat je ging winnen en had je daarom een speech geschreven?” vertelt Nadiya Hussain zes jaar later, even op bezoek in Nederland. “Het antwoord op die vragen luidt: nee en nee. Ik wist niet dat ik zou winnen en ik had geen speech voorbereid. Nadat ik eerst twintig minuten in beeld had gehuild, kwamen die woorden er spontaan uit. Er zijn zoveel mensen die me hebben verteld dat ze sindsdien naar die paar zinnen van mij léven. Er zijn leraren die ze hebben geprint en aan de muur van hun klaslokaal hebben gehangen. Ongelooflijk.”

En toen veranderde haar leven. Hussain ging programma’s maken voor de BBC, ze schreef kookboeken en een memoire, ze maakte kookseries voor Netflix, ze mocht de nationale taart bakken voor de 90ste verjaardag van Queen Elizabeth en ze werd het gezicht van een Britse campagne voor geestelijke gezondheid. Maar pas na vijf jaar kwam haar eerste echte bakboek: Nadiya Bakt, onlangs ook in Nederland verschenen. “Ik bleef het maar voor me uit schuiven,” bekent ze. “Als ik een boek over bakken zou maken moest het ook wel echt een goed boek worden. De lat lag hoog. Tijdens de lockdown in 2020 had ik er eindelijk tijd voor.”

Nadiya Hussain

Nadiya bakt

In dit kookboek leert The Great British Bake Off-winnares je de beste bakrecepten van Britse bodem. Van zacht en zoet tot knapperig en hartig – de fotografie en Nadiya’s aanstekelijke passie spatten van elke pagina. Naast de vele unieke baksels en no-bake-delicatessen bevat dit boek ook alle recepten uit de Netflix- en BBC-serie Nadiya Bakes.
Nadiya Hussain: Nadiya Bakt. 100+ recepten voor taarten, broden, koeken, cakes en meer (Luitingh-Sijthoff, € 27,50) 

Maak kans op het kookboek

De schitterende putdeksels van Japan

door Reageer

Putdeksels zijn niet echt boeiende objecten toch? Ze liggen in de grond en doen waar ze voor gemaakt zijn, zorgen dat jij niet in de put valt. In Japan denken ze daar toch net iets anders over. Zij maken namelijk van elke putdeksel een uniek kunstwerkje. En waarom ook niet?

Gekleurd

Verschillende steden in Japan hebben allemaal hun eigen manier om deze saaie dingen op te leuken. En stuk voor stuk zijn het schitterende putdeksels geworden. Wanneer je door de straten van sommige straten in Japan loopt zul je door al de uithangborden en Tv-schermen, die stuk voor stuk flink wat kleur met zich meebrengen, misschien niet vaak naar beneden kijken. Maar wanneer je dit wel doet, of als je in een wat sobere straat loopt, word je getrakteerd op een mooi kunstwerk.

Opfleuren

Er zijn putdeksels die een afbeelding in het midden hebben, of putdeksels die al een afbeelding erin gegoten hebben. Maar de mooiste zijn nog de putdeksels die compleet zijn ingekleurd en de gehele straat op doen fleuren.

Vergelijken

Wanneer je een keer op een regenachtige dag door Nederland loopt, kijk dan een keer naar de putdeksels om je heen. Ze doen hun werk hartstikke goed, maar als je ze vergelijkt met wat de Japanners hebben liggen, dan vallen ze toch zeker in het niet.

Manhole Hakuba – Nagano ❄️🏔🏂

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

マンホール 静岡県 浜松市 🎼

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

マンホール 大阪市 😉🚤

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

マンホール 富士吉田市 💛😉🗻

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

マンホール よなごし 鳥取県 🇯🇵😉

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

マンホール 磐田市 静岡県 🏃🚒⚽

Een bericht gedeeld door Japanese Manhole Covers® 🇯🇵 (@manholecovers) op

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Wil je meer schitterende Japanse putdeksels? Dat kan! Er is namelijk een Instagram-account die ze voor je verzameld en allemaal prachtig op de foto zet. Deze is hier te vinden.

Weerzien met Anne

door Reageer

Ze dacht dat haar hartsvriendin veilig bij familie in Zwitserland was. Maar Hannah Goslar (1928) moest na drie jaar onwetendheid de gruwelijke afloop van hun vriendschap meemaken. Haar boek ‘Mijn beste vriendin Anne Frank’ is in het Nederlands verfilmd.

Concentratiekamp

Als de oorlog uitbreekt, duikt Anne Frank onder in het Achterhuis. De twee verliezen elkaar uit het oog. In 1945 volgt een bijzondere ontmoeting tussen de twee meisjes in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De moedige Hannah zet haar leven op het spel in de hoop haar sterk verzwakte vriendin te helpen.
De film is geregisseerd door Ben Sombogaart (Knielen op een Bed Violen, De Storm en De Tweeling) en is vanaf 1 februari op Netflix te zien.

Trailer

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De populairste auto’s van vroeger

door Reageer

Ook al ontbrak de airco, hadden we nog nooit van stuurbekrachtiging gehoord en stuiterden we de bocht in: wij koesteren warme herinneringen aan onze oude auto. We zetten de populairste modellen van vroeger voor je op een rij. Staat jouw eerste auto ertussen?

1. De Lelijke Eend

De Citroën 2CV (Deux Chevaux Vapeur, wat twee paardenkracht betekent), staat vooral bekend als de Lelijke Eend. Bij het ontwerpen van het model deed het uiterlijk er niet toe. Belangrijker was dat twee boeren met 50 kilogram aardappelen erin pasten, dat hij comfortabel genoeg was dat eieren in een mand niet zouden breken en dat hij hoog genoeg was voor een man met zijn zondagse hoed op. In 1952 kwam de eend naar Nederland. Door het uiterlijk liep de verkoop niet gelijk storm maar tegenwoordig zijn het gevraagde oldtimers.

auto's van vroeger

2. Mini

Sir Alec Issigonis kreeg in 1959 de vraag om een vierpersoons auto te ontwerpen die klein, zuinig en goedkoop was. Op een servetje tekende hij z’n opzet voor de eerste Mini. Deze auto was 305 cm lang en had voor die tijd vooruitstrevende technieken zoals een dwarsgeplaatste motor en voorwielaandrijving. Het interieur was eenvoudig maar de grote deurbakken groot genoeg om drie(!) flessen gin in te zetten. In 2001 kreeg deze iconische auto door de nieuwe eigenaar BMW een make-over.

Auto's van vroeger

3. Toyota Corolla

Wilde je waar voor je geld dan reed je rond in een Toyota Corolla. Eind jaren 60 zag je de eerste rijden en deze Japanner was voor die tijd enorm ruim. Ook al wordt het uiterlijk van de Corolla vooral als saai bestempeld, dankzij zijn betrouwbare reputatie groeide hij uit tot de meest verkochte auto ter wereld.

Auto's van vroeger

4. Volkswagen Kever

Grote kans dat jij wel eens in een Kever hebt gezeten want er zijn ruim 21 miljoen exemplaren gebouwd. Hij werd in 1938 ontworpen voor ‘het volk’ en is meer dan vijftig jaar in productie geweest. Het beperkte zicht door de achterruit is een nadeel maar het mooie ontwerp en het ronken van de luchtgekoelde motor maakt veel goed.

auto's van vroeger

5. Opel Kadett C

Als tegenhanger van de Kever werd de Opel Kadett op de markt gebracht. Dankzij de vier zitplaatsen, een snelheid van bijna 100 km/u en een prijs van 2100 Duitse mark werd de eerste Kadett al snel een succes. Onze favoriet is de sportieve Kadett C. Hij reed zuinig, had weinig onderhoud nodig en was gemakkelijk te repareren. En je kon kiezen voor – voor die tijd – bijzondere extra’s zoals een verstelbare binnenspiegel, een klokje en/of een sigarettenaansteker!

auto's van vroeger

6. Peugeot 504

De Peugeot 504 verscheen in 1968 op de weg en werd gelijk uitgeroepen tot Auto van het Jaar. Deze middenklasser viel op door de onafhankelijke wielophanging, de schijfremmen, goede vering en comfortabele stoelen. Wij hebben alleen minder goede herinneringen aan dat lastige schakelen.

auto's van vroeger

7. Datsun 100A

De Datsun 100A (oftewel Cherry) werd tussen 1970 en 1986 geproduceerd en gooide hoge ogen met z’n looks. Dankzij de grote blinde hoek werd dit model ‘de fietsenpikker’ genoemd. De onlineredacteur van Zin heeft het zwakke punt van deze auto aan de lijve ondervonden. Gelukkig zonder serieuze gevolgen omdat de Cherry zoveel herrie maakte dat deze fietser op tijd kon wegduiken. Vanaf eind jaren 80 werden alle Europese Datsuns verkocht onder de merknaam Nissan.

Auto's van vroeger

8. Volkswagen Golf

Nog steeds prijkt de Volkswagen Golf hoog op de lijst van meest verkochte auto’s. De eerste rolde van de band in mei 1974 en een jaar later kwam de sportieve versie op de markt. Deze GTI was voor die tijd enorm snel met een maximum snelheid van 182 km/u. Dankzij de combinatie van techniek en ruimte werd het een populaire gezinsauto. In 2019 wordt alweer de Golf VIII verwacht.

auto's van vroeger

9. Renault 5

“Bonjour, ik ben de Renault 5, ik word ook wel Supercar genoemd!” Met deze reclamezin werd deze auto in 1972 in Nederland geïntroduceerd. Dit compacte autootje haalde een topsnelheid van 140 km/u en de vijfdeurs variant maakte het een betrouwbare gezinsauto. De Renault 5 werd tot 1996 maar liefst 7,3 miljoen keer verkocht. Wij herinneren ons nog dat de versnellingspook in het dashboard zat.

Auto's van vroeger

10.Lada

Het communistische Rusland en Italië sloegen de handen ineen en kwamen met de Lada. Het ontwerp ziet eruit als een kindertekening maar de prijs sprak een groot publiek aan. De Lada kon temperaturen onder het vriespunt aan en reed soepel over ruig terrein. En mocht je toch ergens stranden kon je de motor altijd nog met de hand aanslingeren.

Auto's van vroeger

Jouw eerste auto?

En, staat jouw bolide ertussen? Of tufte je rond in een Ford Taunus, DAF 55, Fiat 500, Mazda Carol, BMW 3 serie, Citroën DS of Simca 1000?

Heb jij mooie herinneringen aan je jouw eerste auto of in welke heb jij allemaal rondgereden? Laat het ons weten!

‘Het breekt mijn hart dat kinderen met zulke heftige dingen te maken krijgen’

door Reageer

Werken met passie. Dat is wat Elisa, Erwin, Petra en John elke dag doen. Ze houden niet alleen ontzettend veel van hun baan, maar maken met hun beroep ook hét verschil in de maatschappij. Zo is Elisa (1963) is zedenrechercheur ze krijgt dagelijks te maken met de meest heftige zaken. Hoewel ze helaas niet iedereen kan helpen, hoopt ze zoveel mogelijk het verschil te kunnen maken voor de slachtoffers die ze bijstaat.

Wanhoop

Ik was aan het werk op het bureau toen er een klein baby’tje bij ons werd binnengebracht. Een albinomeisje van Chinese afkomst. Ze was achtergelaten in een kinderwagen en was netjes aangekleed. Ook had ze wat persoonlijke spulletjes bij zich. Terwijl ik met haar in mijn armen zat, dacht ik aan mijn eigen dochter. Ik vroeg me af hoe wanhopig een moeder moest zijn om haar kindje ergens achter te laten. Een vreselijk verdrietig verhaal. Het liefst wilde ik zowel de moeder als het kind helpen. Met mijn man besprak ik zelfs de optie om het kindje te adopteren, maar jammer genoeg was dat door allerlei regels van de instanties niet mogelijk. Het enige wat ik dus kon doen, was de zaak overdragen aan de Kinderbescherming waarna de baby in een pleeggezin belandde. Hoe het de moeder en het meisje verder is vergaan, weet ik niet, maar ik denk nog vaak aan ze.

Elisa

Geraakt

Als zeden- en voormalig jeugdrechercheur kom ik achter deuren die voor anderen gesloten blijven. Eigenlijk werk ik in het afvoerputje van de samenleving. Verwaarlozing, mishandeling, armoede, misbruik: ik zie het vaak in mijn werk voorbijkomen. Wat het soms extra moeilijk maakt, is dat er bij zulke zaken vaak kinderen zijn betrokken. Het breekt soms echt mijn hart dat zij met deze heftige dingen te maken krijgen. Ook zedendelicten waarbij het slachtoffer veel leed oploopt, blijven mij altijd bij. De brute verkrachting van een jonge vrouw op straat zal ik bijvoorbeeld nooit vergeten. De vrouw was zodanig toegetakeld dat haar gezicht onherkenbaar was. Het was echt verschrikkelijk. Uiteindelijk werd de dader aangehouden en berecht, maar ik had zó met haar te doen. En dat is het ook met politiewerk: het is mensenwerk. Sommige dingen raken mij als rechercheur en dat is oké. Zolang ik het voor mezelf maar kan ventileren. Gelukkig letten als we als collega’s goed op elkaar en praten we veel over wat we meemaken. Een fijn gegeven, want inhoudelijk mogen we de zaken verder met niemand bespreken. Zelfs met partners of familie is dat niet toegestaan.

Steun

Ik ben vaak vooral bezig met het strafrechtelijke deel van een zaak. Soms vind ik dat best jammer, want ik zou er ook graag meer mentaal voor de slachtoffers willen zijn. Daarom ben ik blij dat er steeds meer verbinding wordt gemaakt met instanties als Centrum Seksueel Geweld. Zij kunnen de slachtoffers meer psychische steun bieden en dat is van zo’n groot belang.
Door mijn werk weet ik dat zedendelicten altijd zullen blijven bestaan. Voorkomen kan ik het dus niet, maar ik zal er wel alles aan doen om een slachtoffer de beste ondersteuning te geven. Zo hoop ik het verschil te kunnen maken.”

Zin in meer? Lees nog drie interviews in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Productie & tekst:: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez

‘Geduld is misschien niet zo sexy maar ik kom er ver mee’

door Reageer

Passie klinkt heerlijk. Als een brandend vuur. Sterker nog, Lenette van Dongen was eraan verslááfd. Maar na een burn-out ontdekt ze dat het leven eigenlijk vooral dagen kent die nooit in de krant zullen komen. En is dat erg? Welnee.

Passiedwang

Als ik mij nou van één ding verlost heb in mijn leven is het wel de passiedwang. Niets is zo bevrijdend als de hoop opgeven dat het mogelijk is om bij voortduring met passie te leven, te werken en lief te hebben. Passie klinkt als een heerlijk brandend vuur, als een energie die krachtig, woest en wonderlijk vrij door je leven kan stromen als je de ramen en deuren van je hart maar wijd genoeg openzet. Ofwel: dat als je met passie leeft of werkt, alles als vanzelf door die magische kracht wordt opgetild en je tot grote creatieve en levenslustige hoogte stijgt. Dat passie je vitaal en ongeremd houdt en je jezelf tot op hoge leeftijd blijft ontplooien en verdiepen tot je je, volledig vervuld en zonder spijt, op de rand van het leven afzet en het volgende avontuur in zweeft.

Het Grote Gebaar

Jaren heb ik geleefd met een vaag ontevreden gevoel omdat mijn leven in niets op dit ideaalbeeld leek. Ik had een innig seksleven met mijn ex-Lief maar ik zat toch altijd een beetje beteuterd na afloop op de rand van het bed. Geen omgevallen champagneglazen, geen spoor van woest uitgetrokken kleding door het huis, de lamp hing nog gewoon aan het plafond. Onze ruzies waren niet zoals in de film met woedende volzinnen die als messen naar elkaar werden geworpen. Onze ruzies waren kort en stom, en eindigden nooit in een vurige omhelzing. Wij deukten ons hart weer een beetje uit door samen een puzzeltje op te lossen in de krant. Wij lieten de avontuurlijke vakanties aan anderen over. Wij huurden elk jaar een fijn zomerhuisje en liepen graag samen over een marktje van een dorp. En toch ging soms de glans van zo’n knusse dag af omdat ik vond dat ik eigenlijk in het Himalayagebergte aan mijn vingers aan een ijzingwekkende rotswand had moeten hangen. Waarom vond ik dat? Waarom verprutste ik mijn geluk van het samen slenteren over de markt met ideeën over hoe het hád moeten zijn? Waar had ik die ideeën dan vandaan? De passie die overal in tijdschriften en films wordt bejubeld is de passie van het Grote Gebaar. De woeste liefde, de zwoegende topsporter, de ballerina in haar strijd met de zwaartekracht. De met verf smijtende kunstschilder. We willen de fysieke en innerlijke strijd zien die een topprestatie kost. Bloed zweet en tranen. Dat is de passie van het vol ingetrapte gaspedaal. Voor topprestaties zijn intense toewijding en trouw en onvoorwaardelijke inzet nodig. Om buitengewoon te presteren moet je een ijzeren doorzettingsvermogen bezitten. Maar constant met deze kracht te willen leven, put je snel uit.

Kwetsbaar dapper

Er was een burn-out voor nodig om mijn passieverslaving los te laten. Maar dat zegt niet dat het vuur is gedoofd. Saai is mijn nieuwe spannend. En tot mijn verbazing ben ik verliefd geworden op het zachte leven. De stille vorm van toewijding, trouw en liefde. In plaats van iets groots na te streven geniet ik nu juist intens van de bezoekjes aan de markt, het puzzeltje samen oplossen, de intimiteit van de nabijheid. Omdat ik niet meer naar verre verten verlang, zie ik elke dag in mijn eigen berm de mooiste bloemen.
Ik koester mijn kwetsbare dapper. En geduld is misschien niet zo sexy maar ik kom er ver mee. Nu weet ik: het leven kent gewoon veel meer dagen die nooit in de krant zullen komen. Dagen gevuld met boodschappen doen, schoonmaken, hondje uitlaten, administratie bijhouden en wachten op iets dat altijd langer duurt dan je denkt. De deuren en ramen van mijn hart staan nu wijd open. En ik loop zingend in de supermarkt.

Zin magazine editie 2 - 2022

Lenette van Dongen

Lenette van Dongen (1958) is cabaretier en zangeres. Na de dansacademie en de kleinkunstacademie stond ze in 1993 voor het eerst solo op de planken. Inmiddels is ze 12 Onewomanshows (geschreven en gespeeld) verder. Haar laatste show Paradijskleier, bekroond met de Poelifinario, gaat in maart en april 2022 in reprise. Lenette doet elke maandagochtend om 8 uur een ‘Samen wakker worden’-sessie om de week blij te beginnen. Die is gratis en live te volgen op Facebook.com/lenettevdongen. Lenette organiseert ook ‘Blij Ei’-retraites, kijk voor meer info op Lenette.nu

‘Daar zag ik wat hartstocht was: liefde en lust ineen’

door Reageer

Stef Bos is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader.

Hartstocht

Hartstocht. Wat een mooi woord is dat. Een synoniem voor ‘passie’ maar het komt dichter bij de kern van waar het over gaat. Een hart op de tocht: alsof de deur openstaat en de wind er in en uit kan waaien. Een hart moet kunnen luchten. Ademhalen. Uitzicht naar buiten, geen gesloten gordijnen… en niet bang zijn voor een snotneus.
Hartstocht is in Nederland altijd een wat vreemde eend in de bijt geweest na de reformatie. De grilligheid van lust moest worden beteugeld. Het protestantisme heeft ons godsdienstvrijheid gegeven maar werd ook een beetje het deksel op de pot van passie en hartstocht. Het zijn de ongeleide projectielen waar heersers niet mee uit de voeten kunnen. Want er kunnen opstanden en revoluties uit voortkomen die overigens vaak even schrikbarend eindigen als het systeem waartegen ze zich wilden verzetten. Het is voelbaar op de schilderijen van Jeroen Bosch, het hele spectrum van hemel en hel, gruwel en schoonheid. Hartstocht is de tol die draait tussen al die krachten.
We kennen het allemaal meer of minder als het onderbuikgevoel dat ons een kant uit kan sturen waar ons hoofd niet heen wil. Want ons hoofd heeft een plan en een bedding in gedachten, maar hartstocht is de rivier die uiteindelijk zijn eigen weg gaat.

Durven vallen

Ik ben een echte kaaskop. Heb er een ongemakkelijke verhouding mee. Hou van enige controle. Maar de mensen die mij in mijn leven de weg hebben gewezen, stroomden van hartstocht over. Mijn literatuurleraar op de toneelschool, Michel Oukhow, sloeg stoelen kapot terwijl hij vertelde over De Idioot van Dostojevski. Brouwde zijn eigen wodka in zijn appartement in Antwerpen dat vol stond met boeken. Bij nacht en ontij vertelde hij over de schrijvers die je bijna zag loskomen uit hun verhalen uit de boekenkast om naast ons te komen zitten en het brouwsel van Michel tot zich te nemen. Daar zag ik wat hartstocht was. Liefde en lust ineen. Dansend op een koord. Misschien heb je daar Slavisch of Russisch bloed voor nodig. Ramses Shaffy was ook opgebouwd uit hartstochtelijk genetisch materiaal. Frans, Russisch en Egyptisch: een cocktail voor veel passie. Toen ik half jaren 90 met hem werkte zocht ik bewust die leerschool. Want ik wist dat ik voldoende controle had maar nog moest leren los te laten. Durven vallen.

Evenwicht

Na anderhalf jaar Corona en weinig spelen kroop ik terug op het podium en het leek alsof het deksel van de pot vloog. Het publiek dat binnenkwam stond op scherp en ik was klaar om te springen… op mijn 60ste.
Het is nooit te laat. En het is relatief veilig op een podium. De illusie van theater is een vangnet waar de hartstocht als een wervelwind tekeer kan gaan. Zo zit ik dan alleen achter de piano met een rode draad in mijn kop en met meer vrijheid dan ooit om te zingen en te vertellen wat de harttocht mij influistert. Een goede tegenhanger in een tijd waarin we worstelen met een virus dat onze maakbare samenleving in een lachspiegel laat kijken. Alleen de harsttocht kan ons redden, denk ik elke avond. En vervolgens keer ik terug in mijn hoofd – want ik moet ook nog naar huis rijden. De schoonheid van het leven zit in het zoeken naar een evenwicht.

Zin magazine editie 2 - 2022

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. Stef is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Samen hebben ze drie kinderen: zoon Kolya (11) en dochters Lorelei (9) en Vonkie (4). Ze wonen afwisselend in Zuid-Afrika en in Vlaanderen. Stef staat op het moment weer in de Nederlandse en Vlaamse theaters en maakte samen met kunstenaar Peter Verstraten het boek Achtbaan.
Nooit meer een column van Stef missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Filmtip: Nightmare Alley

door Reageer

Een film met Cate Blanchett en Bradley Cooper in de hoofdrol zorgt bij voorbaat al voor veel enthousiasme. De steracteurs schitteren nu in Nightmare Alley, een nieuw crime drama van Walt Disney.

Het verhaal

New York, jaren 40. De charismatische Stanton Arlisle raakt bevriend met een helderziende en haar ex-man tijdens een rondreizende kermis. Met nieuwe ervaringen op zak begint hij vervolgens met het manipuleren van de welgestelde elite van New York. Samen met bondgenoot Molly en een mysterieuze psychiater smeedt hij een complot om een gevaarlijke zakenman op te lichten.

Trailer

Bekijk hier alvast de mysterieuze beelden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De film draait nu in de bioscoop

Weergaloos epos over familie, angst, schaamte en verlies

door Reageer

Na haar verpletterende roman ‘Een klein leven’ bleef het lange tijd stil rondom de Hawaïaanse Hanya Yanagihara. Nu is ze terug met opnieuw een dikke en intense roman over geliefden, familie, angst, schaamte en verlies. Plan komend weekend vrij en dompel je onder in dit weergaloze epos. (Of kies een van deze andere pareltjes.)

Sprankelende vriendinnen

Debuutroman | De buurmeisjes Sofia en Antonia groeien als beste vriendinnen, zusjes bijna, op in het Brooklyn van begin vorige eeuw. Ze hebben net als hun ouders genoeg aan elkaar en de hechte kring om hen heen: de Familie. Elke zondagavond komt de familie bij elkaar. Al jong beseffen de meisjes dat hun vaders anders zijn dan andere vaders. Ze zijn ’s nachts vaak van huis en worden buiten de deur met eerbied aangesproken. Als tijdens een gezamenlijke vakantie de vader van Antonia verdwijnt, brokkelt de vriendschap tussen Sofia en Antonia af. Terwijl de laatste droomt van een leven buiten de familie, eist de sterke, uitgesproken Sofia juist een eigen rol op. Hun ontwikkeling is zo beeldend en krachtig beschreven, dat je ademloos blijft doorlezen. Verrassend ook om de begintijd van de New Yorkse maffia door de ogen van vrouwen te ervaren. Het gruizige decor, het spannende plot en de sprankelende personages… schreeuwen om een verfilming.
Naomi Krupitsky, De familie (Ambo Anthos, € 21,99)

Visionairs van de jaren 50

Tijdgeest | Spruitjeslucht en ongekende saaiheid, dat omschrijft zo’n beetje ons collectieve gevoel over de jaren 50. Oninteressant. Snel door naar die veel kleurrijkere jaren 60 waarin het allemaal gebeurt. Historicus Ad van Liempt vindt dat we daarmee die naoorlogse tijd tekort doen. Daar wordt immers de basis gelegd voor de vernieuwingen en vrijheden van later. In elf boeiende portretten brengt hij een ode aan de meest fascinerende visionairs uit die tijd.
Ad van Liempt, De roaring fifties (Balans, € 21,99)

Hypnotiserende dikke pil

Roman | Na haar verpletterende roman Een klein leven bleef het lange tijd stil rondom de Hawaïaanse Yanagihara. Nu is ze terug met alweer zo’n dikke en intense roman over geliefden, familie, angst, schaamte en verlies. Ter geruststelling: dit keer wacht je niet zo’n onverwachte stomp in de maag als in Een klein leven. Haar nieuwe ambitieuze roman bestaat uit drie delen die zich elk in een andere eeuw afspelen, begin 19de eeuw, de 90-er jaren en de nabije toekomst. Het zijn bijna drie aparte romans met elk een eigen sfeer en schrijfstijl maar met terugkerende namen, huizen en thema’s. Vooral het laatste, en veruit grootste deel is beklemmend en met een akelig vooruitziende blik geschreven. Het speelt zich af in een toekomst waarin de wereld door droogte en pandemieën is getroffen en de mensen in een 1984-sfeer leven. Hoe anders dan het vrije en rijke leven uit het eerste deel, waarin de schrijver de vrijheid nam het normaal te laten zijn dat mannen met mannen en vrouwen met vrouwen trouwen. De fantasie en vertelkunst van Yanagihara is hypnotiserend. Pak je agenda en blok zo snel mogelijk een weekend vrij. Deze pil van meer dan 600 bladzijden verdient het.
Hanya Yanagihara, Naar het paradijs (Nieuw Amsterdam, € 24,99)

Vrouw met rauwe randjes

Thriller | Stella is een vrouw met een pittig verleden en rauwe randjes. Als haar vader overlijdt zit ze in de gevangenis maar mag met enkelband naar buiten voor de begrafenis. Met tegenzin onderneemt ze de reis terug naar de plek waar ze nooit meer naar terug wilde keren. Onderweg begin je deze gebutste en dappere vrouw in je hart te sluiten. Daar in het hoge noorden ligt een erfenis die alles doet kantelen en Stella dwingt om wraak te nemen op haar verleden.
Ingar Johnsrud, De peetmoeder (Boekerij, € 20,99)

Meer fijne leestips staan in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst: Margriet de Groot