Indrukwekkende nieuwe roman van Otto de Kat

19 januari 2022 door Daniëlle Bronsgeest 5 Reacties

Wreed opent de nieuwe roman van Otto de Kat. We zien de oorlog gevoerd door het Nederlands-Indische Leger, de KNIL, in 1904, door de ogen van Dinh, een Atjehse vorstin die van overgave niets wil weten. Dan schakelt het boek over naar Texel, vijf jaar later, waar oud-KNIL-officier Maxim, nu burgemeester, wacht op de komst van zijn vriend W.A. In hun beider levens speelt Atjeh en wat zij daar meemaakten nog dagelijks een rol, vooral in het waarom. Ze voelen zich schuldig en staan hoe langer hoe minder achter de Nederlandse wreedheden. Schitterend opgeschreven, in een kraakheldere stijl. Lees hier een speciaal leesfragment uit Het uur van de olifant.

Win het boek

Smaakt het leesfragment naar meer? Wij geven 5 exemplaren van Het uur van de olifant weg. Laat hieronder een reactie achter om kans te maken. Winnaars krijgen 26 januari bericht.

Over de schrijver

Otto de Kat is het pseudoniem van Jan Geurt Gaarlandt (1946). Het uur van de olifant is zijn zevende roman. Eerder publiceerde hij de veelgeprezen romans Man in de verte, De inscheper, Julia, De langste nacht, Bericht uit Berlijn en Freetown, waarvan drie genomineerd werden voor de Libris Literatuur Prijs. Vertalingen verschenen in het Duits, Engels, Frans, Italiaans en Zweeds.
Het uur van de olifant (Van Oorschot, € 22,50)

6 x luisteren naar Dolly Parton

19 januari 2022 door Noemi Prent Reageer

Dolly Parton blaast op 19 januari maar liefst 76 kaarsjes uit. Daarom is dit de perfecte dag om de speakers aan te zetten en te genieten van al die heerlijke meezingers die ze in de loop der jaren heeft uitgebracht.

Mooi eerbetoon

Afgelopen jaar verscheen er al een prachtig eerbetoon aan Dolly Parton op Netflix. Onder meer Katy Perry, Chris Stapleton, Shawn Mendes en Miley Cyrus zijn hierin te zien. Deze nieuwe generatie muzikanten waagt zich aan de hits van Parton om haar leven te vieren. Tijdens de show wordt verder uitgebreid stilgestaan bij het leven van Parton.

Op YouTube vond Zin prachtige (live) opnames van Dolly Parton. Hieronder kun je de prachtige historische beelden bekijken.

9 to 5

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

I Will Always Love You

https://www.youtube.com/watch?v=x0bEZH6ZqG4

Coat of Many Colors

Apple Jack

Jolene

Lees ook: Een eerbetoon aan Dolly Parton

‘Plotseling voelt ons oude huis ontiegelijk thuis’

18 januari 2022 door Zin Reageer

Een nieuwe column van cabaretière Katinka Polderman: ‘Hoe is het mogelijk dat ik al die tijd niet heb gemerkt hoe thuis ik hier was?’

Blauwdruk

In het huis waar we nu zes jaar wonen ben ik nooit helemaal thuis geweest. Ik woonde er wel, maar ondertussen bleef ik me afvragen wanneer dit huis net zo thuis zou gaan voelen als mijn vorige huis. Het vorige huis, dat was de huurbovenwoning waar ik twaalf jaar woonde, waarvan de meeste jaren alleen. Dat huis was een verlengstuk van mezelf, een blauwdruk van twaalf jaar leven en (min of meer) volwassen worden. In elk hoekje lag een herinnering: er was het plekje waar het mandje van mijn hondje zaliger had gestaan, de plaats waar de poef stond toen ik de lelijke rotbank van mijn ex naar het grofvuil had gebracht, een schroeivlek van een sigaret op de vloerbedekking – een spoor van een van de vele feestjes.

Nooit thuis

Twaalf jaar vloekte ik op het huis, omdat het geen buitenruimte had, omdat er van de woningbouwvereniging alleen tapijt mocht liggen, omdat het net in de verkeerde buurt stond, omdat het gehorig was. Maar toen verhuisde ik, naar een echt grotemensenrijtjeshuis met een tuin en een mooie kachel, met een prachtige strakke vloer, een badkamer en een keuken die ik zelf had uitgezocht, een echt koophuis aan de andere kant van de stad. Hoewel ik de plafonds zelf heb gezet en gewit, hoewel ik de boekenkast in de hal zelf heb geschuurd en gelakt, hoewel de oudste hier leerde lopen, hoewel de bakker al wanneer hij me aan ziet komen het juiste brood in zijn snijmachine gooit, werd dit nooit thuis. Dacht ik.

Verkocht

We hebben een nieuwe woning gekocht en ons huidige huis grondig opgeruimd om het nóg aantrekkelijker te maken. Dat is goed gelukt: binnen een week was het verkocht. Nu het schoon is, en opgeruimd, en nu ik met de ogen van de makelaar en de kijkers naar ons huis heb gekeken, is het plotseling ontiegelijk thuis. Ik wil hier eigenlijk niet meer weg.
Hoewel de tuin op het zuiden elke zomer weer te warm wordt, mijn boeken niet meer in de woonkamer passen en het slaapkamertje van de jongste eigenlijk net te klein is, denk ik nu ineens: waarom zouden we hier in vredesnaam weggaan? Want hier is wél die prachtige keuken met glitter. En die enorme ramen, waardoor het altijd zo lekker licht is in huis. De school op twee minuten lopen, zelfs met een kleuter. Hier is zijn kamertje waar hij zo trots op is, mijn werkzolder met ’s zomers het heerlijke uitzicht op balkonnetjes van achterburen. Hier was ik zwanger, hier zaten we wekenlang te kleuren en te puzzelen tijdens schoolsluitingen, en als we eenden willen voeren, lopen we bij de plas verderop blindelings naar de plaats waar er altijd de meeste zitten. Hoe is het mogelijk dat ik al die tijd niet heb gemerkt hoe thuis ik hier was? We gaan van ons nieuwe huis een mooi huis maken, met een kamertje om trots op te zijn en een vaste route naar een eendenkolonie. Maar een thuis, dat zal het pas worden als we ooit weer verhuizen.

Katinka Polderman (1981) is cabaretier. Ze woont in Den Bosch met haar man Peter, zonen Bram (5) en Koen (1) en poes Beertje. Haar dagen vult ze met schrijven, tekenen, Lego en boeken. Het liefst dwaalt ze door onbekende Nederlandse provinciesteden en plaatselijke boekhandels.

Nooit meer een column van Katinka missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Heb jij altijd koude vingers?

18 januari 2022 door Barbara Ruijgrok 1 Reactie

Koude handen en voeten, het hoort een beetje bij de winter zal je denken. Sommige mensen hebben er sneller last van dan anderen. Meestal is de oorzaak onschuldig, maar soms kan er wel wat aan de hand zijn.

Normale reactie

Bij kou wil je lichaam de temperatuur in stand te houden en doet dit door de bloedtoevoer naar uitstekende lichaamsdelen te verminderen. Door de kleine bloedvaatjes te vernauwen in de handen en voeten en ook bijvoorbeeld de neus en oren gaat er minder warmte in de rest van het lijf verloren. Bij een deel van de mensen is dit systeem echter overactief.

Vrouwelijke hormonen

Vrouwen hebben vaker last van koude handen en voeten dan mannen. Hun lichaamstemperatuur is gemiddeld lager waardoor zij het eerder koud hebben. Daarnaast vernauwen de kleine vaatjes in handen en voeten zich bij vrouwen eerder door het hormoon oestrogeen. Reumatoloog Julia Spierings legt het uit op Nu.nl: “Dat heeft mogelijk een evolutionaire oorzaak: het vrouwenlichaam kan zo meer warmte vasthouden rond de eierstokken en baarmoeder, vitale organen die belangrijk zijn voor de voortplanting.”

Ouderdom

Bij het verstrijken van de jaren verlopen alle lichaamsprocessen wat langzamer. De spijsvertering en de doorbloeding worden wat minder en het hart pompt minder krachtig. Daardoor worden uiteinden van het lichaam minder goed bereikt. Hierdoor kunnen handen en voeten, maar ook je oren en neus kouder aanvoelen.

Winterhanden en -tenen

Als het koud is (onder de 10 tot 15 graden) kunnen de bloedvaatjes in de huid tijdelijk vernauwen en verkrampen. Je krijgt dan jeuk en/of pijn aan je vingers of tenen. Meestal zijn de klachten niet ernstig en gaat het vanzelf over. Winterhanden of wintertenen kunnen op alle leeftijden voorkomen, een andere naam hiervoor is Perniones.

Fenomeen van Raynaud

Reageert je lichaam overactief op kou kan er sprake zijn van het fenomeen van Raynaud. Dit is een aandoening die ervoor zorgt dat bloedtoevoer naar je vingers vermindert of stopt doordat je bloedvaten vernauwen vanwege kou, stress of angst. Hierdoor kun je gevoelloze of verkleurde vingers krijgen. Twijfel jij of je het fenomeen van Raynaud hebt? Doe dan hier de zelftest.

Schildklier problemen

Je schildklier zorgt voor je stofwisseling. Wanneer je een schildklier hebt met een verminderde werking vertraagt dit je stofwisseling. Hierdoor scheid je minder hormonen af dan normaal. Eén van de gevolgen hiervan is dat je last kunt krijgen van koude handen en voeten of koude vingers.

Tekort aan ijzer en vitamine B12

Mensen met bloedarmoede hebben het vaak ook koud. In veel gevallen wordt dit veroorzaakt dit door ijzergebrek. Een ijzerrijk dieet met veel groene bladgroente kan dan een oplossing zijn. Zorg ook dat je lichaam genoeg B12 krijgt. Je vindt vitamine B12 in dierlijke producten als vlees, vis en zuivel. Eet je (voornamelijk) plantaardig? Dan zou het kunnen dat jouw koude handen en voeten worden veroorzaakt door een tekort aan vitamine B12.

Je gewicht en spiermassa

Mensen met weinig lichaamsvet hebben een lagere lichaamstemperatuur, waardoor ze het vaker koud hebben. Ook als je minder spiermassa hebt krijg je sneller te maken met koude handen en voeten.

Wat warme tips

Meestal is extra laagje en wat beweging genoeg om weer op te warmen. Ook dit kan helpen:

Zorg dat je handschoenen niet te strak zitten. Dit kan de bloedcirculatie belemmeren. Ook bestaan er speciale sokken en handschoenen met zilverdraad, die warmte daardoor beter vasthouden
Maak een warme kruik als je naar bed gaat. Deze leg je op de onderrug. Dit verbetert de bloedsomloop en helpt zo tegen koude handen en voeten.
Zit niet langer dan 30 minuten stil. Maak een klein ommetje of doe een klusje in huis. Dit zorgt voor een goede bloedsomloop.
Drink minder koffie. Cafeïne zorgt ervoor dat je bloedvaten vernauwen, wat de goede doorstroming van je bloed weer verhindert.
Pittig eten kan ook helpen. Naast dat hete pepers je van binnen opwarmen, bevatten ze ook het stofje capsaïcine. Deze stof zorgt ervoor dat er endorfines vrijkomen in je lichaam, wat weer helpt als een natuurlijke pijnstiller bij koude handen.

Denk je dat jouw koude handen en voeten worden veroorzaakt door de verminderde werking van je schildklier, het syndroom van Raynaud, een ijzer of vitamine B12-tekort? Neem dan contact op met je huisarts.

Guido Daniele en het betere handwerk

17 januari 2022 door Noemi Prent Reageer

De Italiaanse kunstenaar Guido Daniele verovert de wereld met zijn unieke stijl van bodypainting. Een voorbeeld van zijn bekendste werk zijn de handimals. Op zijn Instagrampagina deelt hij deze bijzondere werken.

Handimals

In de jaren negentig begon de kunstenaar zich te verdiepen in bodypainting. Vervolgens specialiseerde hij zich specifiek in het beschilderen van handen. Daar verwierf hij grote internationale bekendheid mee. Zijn werk met handen noemt hij ‘handimals’. Het zijn namelijk beschilderde handen die lijken op dieren. Daniele heeft werk geleverd voor veel grote bedrijven.

Dieren en planten

Terugkerende thema’s in zijn werk zijn dieren, planten, en andere natuurlijke objecten. Een logische keuze voor de artiest. Naast zijn werk zet hij zich in voor natuurbescherming. Hij is actief voor goede doelen zoals het WNF, het Jane Goodall Institute en het Liliane Fonds.

Hier vind je een greep uit zijn werk.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Guido Daniele (@guidodaniele_official)

Meer werk zien? Klik hier.

Lees ook: Van boomblad tot kunstwerken

In memoriam: Betty White en haar bloopers

17 januari 2022 door Noemi Prent 1 Reactie

Wij moesten wel even een traantje wegpinken toen we lazen over het overlijden van de Amerikaanse actrice en comedienne Betty White (1922-2021). Op 17 januari zou ze 100 jaar zijn geworden, maar ze overleed helaas op de valreep op de laatste dag van 2021.

Koningin van de comedy

Betty White werd wereldberoemd door haar rol als Rose in The Golden Girls. Daarna zou een waslijst aan films en series volgen, waaronder The Betty White Show, The Mary Tyler Moore Show, The Love Boat, The Bold and the Beautiful en Hot in Cleveland. Tot op hoge leeftijd was ze nog actief als actrice. Tijdens haar leven heeft ze vele prijzen en onderscheidingen gewonnen voor haar werk. White stond daarnaast ook bekend om haar activisme.

Bloopers

Gelukkig voor ons heeft ze voor ons heeft ze oneindig veel hilarisch filmmateriaal achtergelaten. White was gevat, scherp en onevenaarbaar als comedienne. Hieronder kun je genieten van haar beste bloopers.

‘Ik kan de kanker niet wegnemen maar het wel draaglijk maken’

16 januari 2022 door Zin Reageer

Werken met passie. Dat is wat Elisa, Erwin, Petra en John elke dag doen. Ze houden niet alleen ontzettend veel van hun baan, maar maken met hun beroep ook hét verschil in de maatschappij. Het verhaal van oncologieverpleegkundige Petra (1972). Ze verzorgt al bijna 25 jaar met veel liefde de patiënten op de oncologieafdeling in het Radboudumc. Hoewel ze regelmatig te maken heeft met leven en dood, ervaart ze haar werk niet als zwaar. Eerder als iets van veel betekenis.

Mooie baan

Als ik met anderen over mijn beroep praat, hoor ik vaak: ‘Wat een zware afdeling’. Maar zo zie ik het niet. Natuurlijk, de mensen met wie ik werk, hebben allemaal kanker. Ze ondergaan zware behandelingen en niet iedereen wordt beter. Toch kan ik daar op een bepaalde manier wel afstand van nemen. Dat moet denk ik ook wel, want anders kun je dit werk niet doen. Het mooie aan mijn baan vind ik dat iedereen anders is. De een wil alles het liefst zelf ondergaan en de ander juist niet. Daarom tune ik altijd in op het level van de persoon die ik verpleeg. Komt er bijvoorbeeld een jonge vrouw binnen voor een opname? Dan weet ik door haar lange haar dat het waarschijnlijk om haar eerste behandeling gaat. Chemotherapie, bestralingen, een operatie: alles is nog helemaal nieuw voor zo’n patiënt en daarom ga ik dan net iets anders te werk. Zo leg ik haar in een eenpersoonskamer zodat ze niet meteen geconfronteerd wordt met patiënten die wel al hun haar zijn verloren. Of ik kom net wat vaker langs voor een gesprekje of eventuele vragen.

Emotioneel

Door mijn werk heb ik best wat mensen zien overlijden. Voor de patiënt en de familie is dit erg emotioneel. Ik voel hun verdriet dan ook, maar het is niet zo dat ik het mee naar huis neem. Dat zou ook niet goed zijn, want thuis kan ik er niks mee. Op de afdeling echter wel. Door te luisteren naar de patiënten en hun familie en ze uitleg te geven over het proces van doodgaan, probeer ik ze, waar ik kan, te ondersteunen. Thuis praat ik er soms met mijn man over, maar meestal bespreek ik het met mijn collega’s. Zij begrijpen mij vaak net iets beter omdat ze het zelf ook meemaken. We vormen zo’n fijn en warm team.

Kleine dingen

Sinds februari 2021 werk ik ook als casemanager op de polikliniek Oncologie. Hierdoor ben ik regelmatig bij de gesprekken van de oncoloog en de patiënt, en dat bevalt me goed. Juist omdat ik deze patiënten later meestal ook weer terugzie op de afdeling en zij dan meteen een vertrouwd gezicht hebben. Het zijn de kleine dingen die de patiënten het meest waarderen. Een luisterend oor of even een hand op iemands schouder. Het geeft mij veel voldoening als ik iets voor deze mensen kan betekenen. De kanker kan ik helaas niet wegnemen, maar ik kan het wel draaglijk maken. En daar zet ik me elke dag voor de volle honderd procent voor in.”

Zin in meer? Lees nog drie interviews in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Productie & tekst:: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez

Drie onweerstaanbare verhalen in drie verschillende eeuwen

15 januari 2022 door Daniëlle Bronsgeest Reageer

Debutanten die de stap waagden en met een eerste roman het nieuwe jaar beginnen. Wat een feestje is het toch om nieuwe literaire talenten te ontdekken! Wij van Zin kozen er drie voor je. Ze schreven drie onweerstaanbare verhalen die zich in drie verschillende tijden afspelen: in 1848, eind jaren 20 en in het nu. Wat kies jij, historie of hedendaags?

Samen naar een vrij leven

Debuutroman | Vertel Henry O’Tolle niets over angst, onrecht en gekmakende honger. In het Ierland van 1848 heeft hij zoveel ellende meegemaakt dat hij naar Amerika vlucht. Daar wacht hem als opstandige Ier niet bepaald een warm welkom. Om zijn kansen op werk te vergroten neemt hij een niet-Ierse naam aan en belandt als rondtrekkende smid op een plantage in het Zuiden. Daar ontmoet hij Sarah, een tot slaaf gemaakte dienstmeid die nog maar net is doorverkocht. Ze mist haar familie en vindt het lastig een plek te vinden binnen de hiërarchie van huisslaven. Het is voor de roodharige Henry liefde op het eerste gezicht. Hij begrijpt in eerste instantie niet waarom Sarah zo angstig en terughoudend reageert. De wrede willekeur en totale ontmenselijking van slavernij is nog nieuw voor hem. Als hij eenmaal beseft dat hun liefde streng verboden is en in welke onmogelijke situatie Sarah verkeert, zet hij alles op alles om samen met haar een vrij leven te beginnen. Ook al is dat illegaal en voor beiden levensgevaarlijk. Een hartverscheurend maar gelukkig ook hoopvol debuut. Want het is gebaseerd op het verhaal van de betovergrootouders van de schrijver.
Tammye Huf, Een volmaakte eenheid (Signatuur, € 22,99)

Avontuurlijke schilderes

Roman | Wat geweldig dat de kleine uitgeverij Orlando zich sterk maakt voor biografieën van markante vrouwen die een vaste plek in de geschiedenis verdienen. Voor Vlielandgangers is de19de-eeuwse Noorse schilderes Betzy Akersloot-Berg misschien geen onbekende. Deze avontuurlijke vrouw trotseerde de mores van haar tijd. Zodra ze 21 is, verlaat ze haar thuis om te reizen en te schilderen. Ze is gefascineerd door de zee, wordt leerling van Mesdag, gaat op walvisjacht en zwerft langs de Europese kust. Uiteindelijk vindt ze haar plek op Vlieland met weids zicht op de Waddenzee. Na het lezen van deze meeslepende roman wil je meteen haar werk en atelier bekijken.
Tineke Hendriks, De zee, de zee alleen (Orlando, € 23,99)

Een heilige missie

Thriller | Haar familie werd vermoord door een beruchte seriemoordenaar. Eve was 12 jaar en overleefde de verschrikking. Sindsdien heeft ze een heilige missie in het leven: het vinden van de dader. Haar bestseller over haar pogingen hem te vinden, lokt een zenuwslopend kat-en-muisspel uit met als prangende vraag: wie vindt de ander als eerste?
Catherine Ryan Howard, Je liet mij leven (Boekerij, € 20)

Idyllische kindertijd

Debuutroman | Diep in het bos, ver weg van iedereen, daar voelt de entomoloog Cadie zich het meest thuis. Als kind groeide ze op in de natuur waar ze eindeloze avonturen kon beleven. Die idyllische kindertijd wordt heel beeldend beschreven. Inmiddels worden diezelfde bossen bedreigd door droogte en aanhoudende bosbranden en probeert Cadie koortsachtig een bijdrage aan de oplossing te leveren. Een noodoproep van haar jeugdvriendin Dani brengt Cadie terug naar een dramatische gebeurtenis die ze zorgvuldig heeft weggestopt. Samen keren ze terug naar het dorp van hun jeugd waar de spanning te snijden is. De lokale inwoners hebben te kampen met droogte, gedwongen sluiting van boerderijen en illegale seizoenarbeiders. De komst van Cadie en Dani wakkert het vuur alleen maar aan.
Julie Carrick Dalton, Het lied van de nachtvogels (Luitingh-Sijthoff, € 23,99)

Onderhuidse spanning

Debuutroman | Bijzonder intens portret van het opmerkelijke huwelijk tussen de afstandelijke Justine en de naar warmte hunkerende Gaspard. Het is eind jaren 20. Justine had haar zinnen op een ander, onafhankelijk leven gezet. Het lichamelijke aspect van het huwelijk wekt haar weerzin op. Toch bindt ze in en trouwt ze. Wat Gaspard ook probeert, zij en hij blijven vreemden voor elkaar maar scheiden niet. Al het ongezegde tussen hen levert een op knappen staande onderhuidse spanning op.
Christine van den Hove, Het huwelijk (Wereldbibliotheek, € 18,99)

Meer fijne leestips staan in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst: Margriet de Groot

Helpt veel vis eten echt tegen depressie?

15 januari 2022 door Zin Reageer

Hoogleraar Klinische Psychologie Willem van der Does (1960) heeft een frisse kijk op het leven en de mens. Hij reageert hier op een dilemma van een lezer.

Vis eten

Ik heb een aantal maanden lang minstens twee keer per week vette vis gegeten omdat je overal leest dat het beschermt tegen depressie en daar ben ik gevoelig voor. Kennelijk ben ik iets te hard gegaan, want inmiddels staat het me tegen. Geen vis dus meer voor mij voorlopig. Is dat erg? Zijn die dieetadviezen nou echt bewezen?
Ilse

Beste Ilse

Op het gebied van depressie wordt momenteel veel onderzoek gedaan naar voeding. Tekorten aan sommige voedingsstoffen kunnen tot depressie leiden, maar er is nog weinig bewijs voor effecten van een dieet of voedingspatroon als je geen tekorten hebt. ‘Eet gevarieerd en matig’ is een advies dat al decennia staat. Een mediterraan eetpatroon helpt het risico op hart- en vaatziekten verlagen, en misschien ook dat van depressie. Het effect zal niet groot zijn, maar kwaad kan het zeker ook niet. Mediterraan is niet wat je tegenwoordig krijgt bij de gemiddelde Griek of Italiaan in Nederland. De componenten zijn groente en fruit, peulvruchten, noten, olijfolie, volkoren producten en…vis. En matig met vlees, zuivel en alcohol.

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Ilse? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 2. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.

Verbinding maakt gelukkiger én gezonder

14 januari 2022 door Zin Reageer

Verbinding? We kunnen niet zonder. Een diepgaand gesprek, een intense vrijpartij of een gezellig praatje met de buurvrouw: van je verbonden voelen met (een) ander(en) ga je lekkerder in je vel zitten. En in deze onzekere tijden is dat belangrijker dan ooit. Nú in Zin.

Autonomie

“Sociale verbondenheid behoort net als autonomie en competentie tot de drie basisbehoeftes die ieder mens heeft,” zegt sociaal psycholoog Anneloes Middelkoop (1980). “Er zijn natuurlijk individuele verschillen maar in de basis is het voor iedereen belangrijk dat er aan die drie basisbehoeftes wordt voldaan, dat komt je welzijn en gezondheid ten goede.” Laat corona nou juist dáár roet in het eten gooien: dat heeft impact op elk van die behoeftes. “Kijk bijvoorbeeld naar de basisbehoefte autonomie, oftewel het ervaren van de vrijheid om zelf te kunnen beslissen welke activiteiten je onderneemt, welk gedrag je vertoont, welke besluiten je neemt. Door alle regels en richtlijnen die gelden wordt die autonomie op het moment flink beperkt. Dat heeft direct gevolgen voor je gevoel van welbevinden. Minder autonomie kan leiden tot stilstand, of je willen afzetten, het kan angstig, onzeker of chagrijnig maken. In meer of mindere mate ervaren we allemaal dit soort emoties. Heel logisch, iedereen is helemaal klaar met corona, maar zoals telkens wordt herhaald: Corona is dat nog niet met ons.”

We boeten dus in op autonomie, ook het gevoel competent te zijn kan bij sommige mensen flink uitgedaagd worden. Dat ziet Middelkoop in haar werk regelmatig voorbijkomen: “Ieder mens wil zijn talenten, kennis en kunde kunnen gebruiken, dat geeft zelfvertrouwen, je voelt je competent. Die competentie kan ineens onverwachts worden uitgedaagd. Zo worden we gedwongen massaal thuis te werken, aan zoomvergaderingen mee te doen of te videobellen met de kinderen en kleinkinderen. Als je dat voorheen nooit deed, en er niet handig in bent, kan dat best lastig zijn. Je voelt je onhandig en verre van competent.”

Zelfde schuitje

Als het om sociale verbondenheid gaat, is het effect van de coronacrisis tweeledig. Aan de ene kant zorgt de crisis juist voor een extra gevoel van verbondenheid, we zitten tenslotte met zijn allen in hetzelfde schuitje. Anneloes ziet dat ook terug in haar werk. “Mensen letten meer op elkaar, zijn alerter op alleenstaanden of ouderen om hen heen.” Aan de andere kant maken het verplicht afstand houden en de soms botsende meningen de onderlinge verbondenheid er niet beter op. Wie staat er tegenwoordig niet te stuntelen als je een ander wilt begroeten? En wil je het over corona hebben, dan kom je soms zomaar in een mijnenveld terecht. Juist nu is het belangrijk die verbondenheid te blijven opzoeken, ook als de meningen verschillen. Middelkoop geeft aan dat dit wel een uitdaging kan zijn maar dat het zeker kán. Om met de woorden van auteur Stephen Covey te spreken: ‘Eerst begrijpen om dan begrepen te wórden’.

Eenzaam

Als je alleenstaand bent of je partner hebt verloren, kunnen deze tijden extra uitdagend zijn. Die welkome knuffel van een vriend of vriendin of van je kinderen of kleinkinderen moet je nu missen. Dat kan gevoelens van eenzaamheid in de hand werken. Dan juist de verbinding opzoeken helpt, maar: hoe doe je dat? Hoe ouder je wordt, hoe minder makkelijk je vaak nieuwe vrienden maakt. Iedereen heeft zijn eigen netwerk, gezin en besognes.
Middelkoop geeft aan dat ieder mens zich wel eens eenzaam voelt en dat dat besef vaak al minder eenzaam maakt. Ook goed om te weten: sociaal contact hoeft niet diepgravend of intens te zijn om er al de positieve vruchten van te plukken. “Even een kletspraatje met de caissière, pakketbezorger of de buurman kan al een gevoel van verbondenheid opleveren”, zegt Middelkoop.

Zin in meer?

Lees het hele artikel met o.a. tips om met nieuwe mensen in contact te komen in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst: Hetty Crèvecoeur

‘Ik heb een vluchtroute bedacht om mijn energie weer op peil te krijgen’

14 januari 2022 door Zin Reageer

Een nieuwe column van Hanneke Groenteman: ‘Ik zoek een uitweg voor mijn drift, want die vreet energie en lost helemaal niks op.’

Vluchtroute

Ik ben er wel klaar mee. Dat hoor je Jan en alleman tegenwoordig zeggen als ze het over covid of corona of ‘de pandemie’ hebben. Ze zijn er wel klaar mee. Onzinnige uitdrukking eigenlijk, want wie kan het schelen of jij ergens klaar mee bent. En wat bedoel je precies met er klaar mee zijn? Denk je dat het virus zich daar iets van aantrekt? Dat jij ook maar enige zeggenschap hebt over alles wat ons overkomt? Ja, je kan je laten vaccineren, liefst zo vaak mogelijk. Je kan je gehoorzaam houden aan wat de Hoge Heren en Dames die erover gaan uitvogelen. Dat vind ik tenminste. Ik word een beetje driftig van de uitzichtloze discussies waarmee we doodgegooid worden. En in het verlengde daarvan zoek ik een uitweg voor mijn drift, want die vreet energie en lost helemaal niks op. Voor mij niet en voor niemand.
Dus heb ik een vluchtroute bedacht om mijn gemoed te sussen en mijn energie weer op peil te krijgen. Mijn vluchtroute is de kunst. De enige religie waar ik in geloof, die mij troost en verrijkt en verlicht. Kunst, in welke vorm danook. Die energie geeft en niet neemt.

Boeken

Ik zoek naar alles wat ik mooi vind. Bijvoorbeeld: boeken. Ik heb stapels boeken die ik nog moet lezen. Een paar voorbeelden: Van dit en dat en van alles wat (een intiem zelfportret van Martine Bijl). Je mag wel bang zijn maar niet laf (de enerverende en noodlottige geschiedenis van de familie Bakker), door Toni Boumans. Hele verhalen voor een halve soldaat door Benny Lindelauf (winnaar Woutertje Pieterseprijs 2021). In lichtjaren heeft niemand haast door Marjolijn van Heemstra (en ook haar dichtbundel Reistijd, bedtijd, ijstijd en haar theatervoorstelling Voyagers), De grote vertraging (verzamelbundel over de herontdekking van het wandelen). Stuk voor stuk boeken waarin ik begonnen ben en die ik dolgraag wil uitlezen.

Kunst

Maar ik ga, zolang het nog mag, ook ’s middags naar de bioscoop (The rescue, IDFA-documentaires, Herr Bachmann und seine Klasse, Un monde), of naar een matinee in het theater (Girls & boys door Hadewych Minis), ik zag via stream Isabelle Huppert vanuit de Stadsschouwburg in Amsterdam in Glazen speelgoed, het concert van Adele op de televisie, lachte me slap om Paul de Leeuws Busje komt zo en het briljante zaterdagavondprogramma Even tot hier van Van der Laan & Woe. Ik genoot van het jaaroverzicht van het Sinterklaasjournaal, ik zat op de punt van m’n stoel bij de Frontberichten op tv, ik zie urenlang de docuserie Get back van de Beatles, ik zag Max Verstappen in de Formule 1 winnen, ik geniet van podcasts (te veel om op te noemen), ga naar het Zaterdagmiddagmatinee in Het Concertgebouw…. en dan werk ik er ook nog bij (mijn favoriete bezigheid: interview-les geven). Ik bedoel, knappe covid die mij eronder krijgt. Leve de kunst.

Hanneke Groenteman (1939) is programmaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar ze tegenaan loopt. Hanneke heeft één zoon, Gijs. Hij heeft vier kinderen (twee dochters en twee zonen). Zij zijn Hannekes Grote Liefde.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Deze verrassende inhaalreis wil je in je agenda zetten

13 januari 2022 door Zin 1 Reactie

Je sociale leven is waarschijnlijk veranderd (lees: minder geworden) door corona. En je bent misschien ook een stuk minder op pad geweest. Hopelijk kunnen we er snel weer vol opuit. Kim van Dam (1966) deed alvast inspiratie op voor een inhaalreis die je straks kunt maken met de trein.

Treinen

Het idee begon met een appje van vriendin Jacqueline. Of ik ook zin heb haar weer eens te zien en om iets leuks te gaan doen? Maar natuurlijk! Het plan is dat we allebei een groots museum in een klein plaatsje (want niet te druk) kiezen. Voor en na het kunstkijken kunnen we dan gelijk lekker bijkletsen. Ik kies voor museum MORE in Gorssel: een dorp tussen Hanzesteden Deventer en Zutphen. Voor ons allebei is dat een uurtje of twee treinen.

‘Ik haal vast koffie’

Al kunnen we Museum MORE niet in door de lockdown, we besluiten toch om onze inhaalreis door te laten gaan. Genoeg te zien en doen in Gorssel en omgeving. En dus zit ik op een ochtend in een rustige trein op weg naar Zutphen. Hoe fijn is dat, zonder filestress, de tijd aan mezelf, lekker met een boek. Op mijn mobiel zoek ik ook vast een leuke (take-away) lunchplek op voor straks.
Jacqueline en ik hebben afgesproken voor het monumentale station. Ik kom een paar minuten eerder aan dan zij. Als ik er bijna ben, app ik haar dat ik op schema lig en alvast koffie haal. De vreugde om elkaar weer eens live te zien is groot en we moeten onszelf er echt van weerhouden niet nóg een koffie te nemen en gewoon maar de stad in te lopen. Er valt zoveel bij te praten! Maar we roepen onszelf tot de orde en stappen op de OV-fiets naar Gorssel, een kilometer of zeven verderop. Een leuk fietstochtje waarbij we zien hoe de stedelijke omgeving overgaat in de landelijke Achterhoek.

Meer dan MORE

Museum MORE, het grootste museum voor modern realisme, is zelfs van buiten al een pareltje. Een deel ervan is het voormalige gemeentehuis, de rest is moderne nieuwbouw. We kunnen niet wachten om het museum binnenkort ook van binnen te bewonderen, bijvoorbeeld om een blik te kunnen werpen op de verstilde landschappen van Jan Mankes. Maar nu gaan we lekker wandelen, dat kan immers altijd! Bij MORE vind je het startpunt van de wandeling Gorssels Goed (3 km). De route leidt langs 21 hoogtepunten van dit culturele dorp. Wat laten ‘kletsen en wandelen’ zich toch heerlijk combineren. Gorssel blijkt een superschattig dorp vol weelderige villa’s, eeuwenoude boerderijen en een best grote kerk, een Rijksmonument. Er is zelfs een tramstation. De laatste stoomtram stopte er in 1945. Het mooi gerenoveerde stationnetje is nu een expositieruimte.

Nog meer te ontdekken

In de Hoofdstraat slenteren we langs de winkels in mooie pandjes. Chique vintage kleding siert de etalage van Swits, voor fijne interieurspulletjes gaan inwoners van Gorssel naar ’t Sfeerhuis en bij Eerlijk! Genieten is het aanbod cadeauartikelen fairtrade of duurzaam. Voor de lunch-to-go kiezen we voor Loetje, ook al in een prachtige, witte villa. De zon breekt zowaar door en zittend op een bankje genieten we van een heerlijke picknick-lunch. Top-idee, zo’n inhaalreis. We komen terug in Gorssel. Vanaf april is het ook leuk om de uiterwaarden aan de overkant van de IJssel te verkennen. Op Ns.nl/wandelen vind je een wandelroute door dit mooie natuurgebied. Wie dan ook nog wil fietsen kan via de toeristische route langs de IJssel naar Deventer. Jacqueline en ik spreken af dat we dat zeker nog eens gaan doen.

Van deur tot deur

Geen zin om te fietsen naar het museum? Of is het slecht weer? Pak dan de bus of huur een Greenwheels (deelauto). Gebruik de NS-app om je reis van deur tot deur gemakkelijk te plannen.

Inhaalreizen per Nightjet

Voorzichtig dromen we weer van uitstapjes over de grens. Met de Nightjet bijvoorbeeld, milieuvriendelijk en comfortabel in een privé-coupé met de slaaptrein naar bijvoorbeeld München, Innsbruck, Wenen of Zürich. Heerlijk uitgeslapen en zonder jetlag aankomen en dan een nieuwe stad ontdekken. Vooral Wenen staat hoog op het verlanglijstje vanwege de moderne architectuur van de universiteitscampus met onder meer prachtige gebouwen van Zaha Hadid en CRABstudio.

Lekker lezen in de trein

Everhard Arends (1962) was boekhandelaar, maar inmiddels werkt hij als hoofdconducteur bij de NS. Als ‘De boekenconducteur’ geeft hij leestips op Instagram. Zijn tip voor deze reis:
“In de prachtige omgeving van Zutphen ligt het buurtschap Klein Dochteren, de voormalige woonplaats van A.L. Snijders. Snijders is de bedenker van de Zeer Korte Verhalen. Zijn laatste bundel Doelloos kijken is dan ook meer dan geschikt om te lezen in de trein naar Zutphen.”

Win een inhaalreis!

Op Ns.nl/inhaalreizen vind je meer inspiratie en kun je zelfs een inhaalreis winnen voor als we er straks weer op uit kunnen.

Tekst en beeld: Kim van Dam

Kostuumontwerpers zijn invloedrijker dan ooit

13 januari 2022 door Zin Reageer

De nieuwste trends op modegebied, de do’s maar ook de absolute dont’s voor ons: modejournalist Liddie Austin (1959) weet er wel raad mee.

The Crown

Moest je vroeger naar Parijs om op de hoogte te zijn van de laatste mode, tegenwoordig volstaat het om een paar avondjes thuis op de bank een goede serie te kijken. Ga maar na: kijken we allemaal naar The Crown, de serie over het Britse koningshuis? Dan willen we ineens spencers, twinsets en plooirokken. Voeg daarbij gewatteerde jassen (op deze plek al eerder bezongen), parelsnoeren (nu ook populair bij genderbendende jongens) en zijden sjaaltjes (als hoofddoekje gedragen! Dat ik dat nog mag meemaken) en het beeld is compleet. Allemaal dankzij The Crown.

Inspiratie

Helaas: deze winter moeten we het zonder nieuwe reeks doen. Gelukkig is er voor degenen die zich tijdens het bingewatchen ook graag stilistisch willen laten inspireren een alternatief, en wel het derde seizoen van Succession. Nog onbekend met deze serie? Er is wel enige overlap met The Crown: ook Succession gaat over een extreem rijke en machtige familie waarin loyaliteit aan de clan centraal staat en buitenstaanders het lastig hebben. Alleen zijn de Roy’s uit Succession geen Britse royalty maar een Amerikaanse mediafamilie. Waar in The Crown wordt uitgepakt met kostuums, is de stijl in Succession meer ingetogen. De Roy’s zijn zo rijk dat ze zich niet via hun kleren hoeven te bewijzen. Ze zijn ‘anti-bling’. Maar dat maakt wat ze dragen niet minder begerenswaardig. De meeste online aandacht trekt de garderobe van Shiv, de enige dochter van patriarch Logan Roy. Shiv (gespeeld door Sarah Snook) is onafhankelijk, zelfverzekerd, ambitieus. Dat zie je allemaal terug in wat zij draagt: scherpgesneden pakken met hoog in de taille vallende broeken met wijde pijpen, zijden blouses, coltruitjes Powerdressing anno nu. De kostuumontwerper van Succession, Michelle Matland, zegt in interviews dat alles wat Shiv draagt rijkdom en ambitie moet uitstralen. “Shiv is niet het soort vrouw dat modebladen spelt. Maar ze is extreem tactisch en weet precies wat haar staat.” Kleren zijn haar wapenuitrusting. Matland koos klassieke stukken voor haar, zoals de hoogvallende wijde broeken die ze van Marlene Dietrich in de jaren 30 afkeek, in neutraal zwart, grijs en beige. En dus de truitjes met aangesloten col die iedereen wil hebben, zeker sinds ze ook de kop opstaken in de qua mode extreem pro-bling speelfilm House of Gucci, met Lady Gaga in een van de hoofdrollen.

Invloedrijker

Zijn de kostuumontwerpers van succesvolle televisieseries en films nu invloedrijker geworden dan reguliere modeontwerpers? Bepalen zij wat wij dragen? Zo is het natuurlijk ook weer niet. Kostuumontwerpers ontwerpen de kleren die de personages in de series en films dragen doorgaans niet zelf. Ook zij gaan gewoon winkelen. Maar ze zijn als stylisten met een heel groot bereik wel invloedrijker dan ooit.

De hamvraag is natuurlijk wat wij, seriekijkers van zekere leeftijd, aan deze trends kunnen hebben. Je van top tot teen á la The Crown kleden lijkt me geen goed idee. Dat heeft toch iets ouwelijks als je nog geen 95 bent. Zoek het als je die kant op wilt liever in de contrasten: combineer zo’n tuttige twinset met een stoere jeans; draag een plooirok met een sweater. Of met een coltrui, in een mix van Crown en Succession. De klassieke coltrui is – behalve als je een korte hals of grotere borsten hebt, dan kun je hem beter mijden – een multifunctioneel kledingstuk voor alle leeftijden. Hij werkt een minder wordende hals weg, laat een bovenlichaam langer lijken en kleedt mooi af. Je kunt hem onder een blouse, een spencer, een jurk, een blazer of een leren jasje dragen. En dan lijk je op Shiv Roy: chic, cool & altijd in control.

Nooit meer een aflevering missen? Met deze aanbieding lees je Zin extra voordeling.

Ballonkunst van het hoogste niveau!

12 januari 2022 door Barbara Ruijgrok 2 Reacties

Wie wil er nou geen ballon krijgen van de Japanse Ryo Kajiyama? Hij maakt de meest prachtige creaties.

Prachtige figuren

In 2016 zag Ryo een clown met ballonnen in de weer. Die ontmoeting werd de inspiratie voor zijn grote hobby. Na heel wat knallende exemplaren kan hij nu bijna alles maken. Minimaal twee uur is hij met een figuur bezig, en de meer complexe exemplaren zelfs een hele dag. Het is nog knapper wanneer je je bedenkt dat hij nooit iets van stickers of tape gebruikt om het vast te houden. Het enige wat hij gebruikt zijn ballonnen, en hoe mooi is dit?

Aladdin

Tafeltennis

Dagje strand

Houthakker

Cocktails

Dierenfeest

Bekijk meer van zijn creaties op zijn Instagrampagina.

Waarom je ‘After Life’ van Ricky Gervais moet kijken

12 januari 2022 door Barbara Ruijgrok Reageer

‘After Life’ is niet voor niets de meest gestreamde Britse serie wereldwijd. Het gaat over het diepe verdriet dat je overkomt als je geliefde overlijdt. Vrijdag 14 januari start het derde en helaas laatste seizoen.

Nare man

Wat een nare man’, was onze eerste reactie nadat we de eerste aflevering van After Life hadden gezien. Ricky Gervais -je kent hem als komiek en als de narcistische baas David Brent van The Office– laat als weduwnaar Tony laat er geen gras over groeien. Hij is boos op alles en iedereen omdat hem het liefste wat hij had is afgenomen: zijn vrouw.

Cynisch

Je gaat je zelfs afvragen of het wel grappig is, want zo hard en cynisch treedt weduwnaar Tony zijn medemens tegemoet. De enige voor wie hij blijft leven, is zijn hond. Anders had hij natuurlijk allang zelfmoord gepleegd, zo laat hij gevraagd en ongevraagd weten. Toch blijf je kijken. Want je hoopt natuurlijk dat het beter wordt. En gelukkig doet dat het ook. Met hulp bijvoorbeeld van zijn collega’s bij de lokale krant, een klein jongetje, een prostituee en de lokale drugsverslaafde. De kracht van After Life is dat harde humor van Gervais wordt gecombineerd met het pijnlijke rouwproces. Net als je denkt dat Tony er bovenop komt, stort hij weer in. Zo sterft in het tweede seizoen zijn vader

Slotstuk

Gervais gebruikte de lockdown om zes nieuwe afleveringen te schrijven. Het zal wel het slotstuk zijn vertelde hij: “Ik heb er over nagedacht en ik ben eruit. Er komt geen vierde seizoen. Er is een oud gezegde: ‘Om het orkest te leiden, moet je het publiek de rug toekeren.” Het derde seizoen kan je vanaf vrijdag 14 januari op Netflix bekijken. Hier kan je ook de eerdere afleveringen terugzien. Kom alvast in de stemming met de trailer:

Noord-Duitsland op z’n best

10 januari 2022 door Zin Reageer

Je denkt er niet meteen aan, maar Noord-Duitsland en met name deelstaat Mecklenburg-Vorpommern leent zich uitstekend voor een heerlijke vakantie. Zandstranden, natuurgebieden, leuke kustplaatsen, meer dan 2000 meren en volop avontuur te beleven hier. Heerlijk varen, fietsen, wandelen en volop genieten. Met als bonus: de meeste zonuren van Duitsland.

Zonnigste regio van Duitsland

Tussen Hamburg en Berlijn ligt Mecklenburg-Vorpommern. Deze Duitse deelstaat aan de grens met Polen, is al eeuwenlang populair bij reizigers van over de hele wereld. Niet zo verwonderlijk als je weet dat fijne zandstranden, witte krijtrotsen, fraaie kustplaatsen en Hanzesteden aan de Oostzee de toon zetten. Het is hier sfeervol en gemoedelijk met gezellige vissersdorpen, typische bakstenen kerken en kastelen die zo uit een sprookjesboek lijken te komen.
De kust van Mecklenburg strekt zich uit over duizenden kilometers langs de Oostzee en nodigt uit tot avontuurlijke ontdekkingstochten. Dat kan te voet, per fiets of met de boot, het is maar net waar jouw voorkeur ligt. Fijne bonus van deze streek: met 2000 zonuren per jaar is dit de zonnigste regio van Duitsland! We nemen je mee naar Mecklenburg-Vorpommern waar verhalen over natuur, avontuur en tradities tot leven komen. Vijf tips om de streek te ontdekken.

Zeilen met Zeesboten Butt en Bill

Van de lente tot de herfst liggen sierlijke Zeesboten met hun kenmerkende roodbruine zeilen te dobberen in de Bodden-havens tussen de Oostzeeplaatsen Althagen, Wustrow, Dierhagen en het schiereiland Zingst. Het ziet er prachtig uit! Hier lees je er meer over.

Fietsen door Mecklenburg: je kijkt je ogen uit!

Mecklenburg is het land van kastelen en duizend (!) meren. Het nodigt met zijn vlakke landschap uit tot eindeloze fietstochten op de Mecklenburgse Meren fietsroute. Neem de 290 kilometers tussen Ludwigslust en Neubrandenburg die een meerdaagse fietstocht vormen met louter hoogtepunten. Hier ontdek je meer fietsplezier.

Wandelen in Prora, de ruige, groene kant van Rügen

We gaan op pad met Rügen-archeoloog fr. Katrin Staude voor een wandeling naar het achterland van de Binz-baai op Rügen. De witte krijtrotsen van het eiland zijn wereldberoemd, maar er is ook een minder bekende, groene kant. Welkom in Prora! In het beschermde gebied, op minder dan tien minuten van de strandpromenade van Binz, heerst rust. In de diepe loofbossen zijn alleen je eigen voetstappen en af en toe een vogel te horen. Hier lees je alles over deze prachtige wandeling.

Cruisen per e-bike door het Mecklenburgse merengebied

Bestek tikt zachtjes op porselein, een boot tuft voorbij en de wind neemt muziektonen mee op haar weg. Een bezoek aan Das Palais Café op kasteeleiland Mirow vinden Thomas en Manuela de perfecte afsluiting van hun 76 kilometer lange e-bike-tour door de Kleinseenplatte, het hart van het merengebied. Meer informatie over deze bijzondere fietstocht vind je hier.

Tot rust komen in Vorpommern

Natuurbelevenissen, ontspannen zeiltochten, vriendelijke inwoners en duurzame hotels typeren het gebied aan de Szczecin-lagune. Vier tips uit Vorpommern. Zo neemt de familie Von Merlin Bothe je mee voor avontuurlijke, culinaire tocht aan boord van een Fries vrachtschip uit 1901. Hier ontdek je het leukste uit Vorpommern.

De nieuwe Hanya Yanagihara

10 januari 2022 door Daniëlle Bronsgeest 4 Reacties

Het jaar is nog maar net begonnen of dé ‘literaire sensatie van 2022’ rolt vers van de drukpers: Naar het paradijs, de nieuwe Hanya Yanagihara.

Een voorproefje

De auteur van de bestseller Een klein leven (2015) schreef hiermee een nieuw weergaloos epos over de zoektocht naar liefde. En opnieuw een pil van een boek dat maar liefst drie eeuwen verteltijd omvat. Om volledig in te verdwijnen. Eens zien of je na lezing van dit fragment niet meteen richting boekhandel holt. Veel leesplezier!

Win

Naar het paradijs is een briljante roman over drie verschillende versies van Amerika, in drie eeuwen. In 1893 maakt New York deel uit van de Vrije Staten, waar mensen ogenschijnlijk mogen liefhebben wie ze willen. David verzet zich tegen de door zijn rijke familie gearrangeerde verloving met een geschikte kandidaat; hij voelt zich meer aangetrokken tot een charismatische maar arme muziekleraar. In het door de aidsepidemie geteisterde Manhattan van 1993 woont de jonge Hawaïaanse David samen met zijn veel oudere, rijkere partner, voor wie hij zijn moeilijke jeugd en het lot van zijn vader verzwijgt. In 2093 probeert Charlie zich staande te houden in het totalitaire New York zonder de bescherming van haar grootvader, een gerenommeerd wetenschapper. Ze ontmoet David, die zegt haar te kunnen redden – maar kan zij hem vertrouwen? Winnen? Wij verloten 3 exemplaren. Laar hieronder een reactie achter om kans te maken. Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen.
Naar het paradijs (Nieuw Amsterdam, € 24,99)

‘Dit boek schreef heel makkelijk en prettig’

9 januari 2022 door Zin 1 Reactie

Anna Enquist heeft een aangrijpende en beklemmende roman geschreven over de succesvolle componist Alice Augustus, die een uiterst eervolle opdracht krijgt waarmee ze geschiedenis kan schrijven. Ondertussen worstelt ze in het geheim met haar moeilijke jeugd en een alsmaar dwingender kinderwens.

Hoe is deze roman ontstaan?

“Het is vanzelf gegaan. In het begin van de coronatijd had ik het idee dat ik extra tijd had omdat alle lezingen en festivals niet doorgingen. Mijn schoondochter zei dat ik maar een roman moest gaan schrijven en dat vond ik een uitstekend idee. Ik had al snel een openingsscene. Het beeld van de afgebroken muurschildering Touwtjespringend meisje van Co Westerik is me altijd bijgebleven. Ik was goed bevriend met de schilder, na zijn dood was ik ook bij de overzichtstentoonstelling van zijn kunstwerken. Daar was een speciale expositie over de afbraak van dat metershoge reliëf. Het liet me niet los, dat het zomaar, ondanks vele protesten, afgebroken was. De roman opent met de sloop, pas daarna ontstonden de contouren van hoofdpersoon Alice in mijn hoofd. Zij is een componist, iemand die dingen maakt en bedenkt. Dat lijkt veel op wat ik doe en dat schrijft makkelijk. Ik vond het ook leuk om de problemen te schetsen waar je als vrouw die wat wilde, in de jaren 70, tegenaan liep. Ik zat in die jaren op het conservatorium in Den Haag en heb het precies zo meegemaakt. Alle hedendaagse muziek werd gemaakt door jongens, meisjes kwamen daar niet aan te pas.”

Wat maakt Alice voor u interessant?

“Haar gespleten persoonlijkheid. Ze heeft heel veel zelfvertrouwen op het gebied van muziek maar voelt zich totaal waardeloos in het moederschap. Ze kan die twee werelden niet bij elkaar brengen. Alice is een eenzame, ambivalente vrouw. Ze heeft een goede vriendin en een heel aardige man maar ze kan eigenlijk niet met zichzelf omgaan. Wat ik in haar herken, is het fanatieke met iets bezig zijn. Ook een schrijver heeft een eigen domein nodig waarin je je volledig kunt terugtrekken. Dit boek schreef heel makkelijk en prettig. Ik heb geen enkele keer gehad dat ik het meende te moeten onderbreken omdat ik er geen raad mee wist. Meestal heb ik dat ergens halverwege en moet ik even ophouden en reflecteren. Dit keer was dat niet nodig, ik was steeds nieuwsgierig naar wat Alice zou doen. Ik liet het maar gebeuren.”

Schrijft u altijd zo intuïtief?

“In het begin, zo’n dertig jaar geleden, maakte ik hele schema’s en wist ik per hoofdstuk wat er zou gebeuren. Gedegen, maar het maakt het schrijven ook saai. Ik ben steeds meer gaan loslaten. Of er nog een volgende roman komt, durf ik nu nog niet te zeggen. Werken aan een boek is een heel fijne bezigheid maar ik ben natuurlijk al stokoud en heb al zoveel geschreven.”

Sloop (De Arbeiderspers, € 22,50). Nieuwsgierig geworden? Hier verloten wij deze roman.

Interview: Margriet de Groot

Skip links

Main navigation