Skip links

De tijd van je leven

header-right

Zin magazine editie 8/9 – 2024
Zin magazine editie 7 – 2024
Zin magazine editie 6 – 2024
Zin magazine editie 4/5 – 2024
Zin magazine editie 3 – 2024

Main navigation

‘Iedereen verdient een tweede kans. Daar doe ik het voor’

‘Iedereen verdient een tweede kans. Daar doe ik het voor’

door Reageer

Werken met passie. Dat is wat Elisa, Erwin, Petra en John elke dag doen. Ze houden niet alleen ontzettend veel van hun baan, maar maken met hun beroep ook hét verschil in de maatschappij. Het verhaal van interventie- en herstelcoach Erwin (1970). Hij werkt in de verslavingszorg. Doordat hij zelf jarenlang verslaafd is geweest, begrijpt hij zijn cliënten als geen ander.

Afkicken

“Ik zeg altijd: er is geen grotere junk geweest dan ik. In mijn werk vind ik het belangrijk om hier open over te zijn, want dat wekt vertrouwen. Een verslaving is er nooit zomaar. Meestal gaan daar jaren aan vooraf. Zo is het bij mij ook gegaan. Ik was getrouwd, had een gezin en werkte hard als transportleider. Doordat ik veel werkte en daar ook een beetje in vluchtte, eindigde mijn huwelijk in 2010 in een scheiding. De kinderen gingen bij mijn ex wonen en ja, toen vond ik mezelf zielig. Ik beloonde mezelf met cocaïne en drank en raakte er al snel aan verslaafd. Zes jaar later bereikte ik mijn dieptepunt. Mijn vriendin Paulien – zelf ook verslaafd, dus het was lang leve de lol bij ons thuis – schopte mij de deur uit omdat ze wilde afkicken. Gelukkig kon ik tijdelijk bij mijn moeder terecht, maar dan wel op één voorwaarde: dat ik ook zou afkicken. Tja, toen moest ik wel.

Schrijnend

Inmiddels werk ik als interventie- en herstelcoach én begeleider dagbesteding maatschappelijke opvang voor dak- en thuislozen. Deze combinatie vind ik zelf erg fijn, omdat ik me zo met allerlei verslavingswerkgebieden kan bezighouden. De dingen die ik op de werkvloer meemaak, zijn vaak heel schrijnend. Sommige mensen willen bijvoorbeeld wel van hun verslaving af, maar weten niet hoe. Het komt wel eens voor dat iemand heel erg boos wordt op mij, maar ik zeg dan altijd dat ik alles doe uit liefde. En dat meen ik oprecht. Ik was zelf zo heftig verslaafd dat ik nog net niet mijn kinderen en moeder verkocht om aan mijn middelen te komen. Ik begrijp mijn cliënten dus volledig, maar de oplossing voor hun problemen begint bij clean worden.

Tweede kans

Omdat je als verslaafde altijd verslaafd bíijft, ga ik elke week minimaal één tot twee keer naar een meeting. Hier ontmoet ik vaak mensen die ik heb mogen ondersteunen en het is zo mooi om te zien hoe goed zij het nog steeds doen. Laatst was ik met Paulien – we zijn nog steeds bij elkaar en zij werkt ook in de verslavingszorg – zelfs bij een ex-cliënt op kraambezoek. Hij was voor het eerst vader geworden en omdat ik wist van hoe ver hij was gekomen, was ik zó trots op hem. Iedereen verdient een tweede kans en dankzij hem besefte ik dat nog eens extra. Dit is waar ik het werk voor doe!”

Zin in meer? Lees nog drie interviews in Zin 2. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Productie & tekst:: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez

Fietsen door Mecklenburg: je kijkt je ogen uit!

door 1 Reactie

Mecklenburg is het land van kastelen en duizend (!) meren. Het nodigt met zijn vlakke landschap uit tot eindeloze fietstochten op de Mecklenburgse Meren fietsroute.

Sprookjesboek

Neem de 290 kilometers tussen Ludwigslust en Neubrandenburg die een meerdaagse fietstocht vormen met louter hoogtepunten. De eerste dient zich direct aan bij de start in Ludwigslust: Schloss Ludwigslust. Het doet denken aan een koninklijk paleis uit een sprookjesboek. Na een rondleiding door het barokke gebouw is wel duidelijk waarom dit ook wel ‘het kleine Versailles van het Noorden’ wordt genoemd.

Verfrissende zwempauzes

Een andere highlight zijn de talloze meren van het Mecklenburgse merenplateau die links en rechts van het fietspad schitteren. Het houdt niet op! Met een beetje geluk krijg je een van de kleurrijkste vogels van Duitsland in het vizier: de ijsvogel. Een stop bij het Müritz meer – het grootste binnenmeer van Duitsland – mag niet ontbreken. Eenmaal op het zandstrand in Klink, een plaats aan hetzelfde meer, voelt het alsof je aan zee bent. Knijp in de remmen, parkeer die fietsen en duik het water in! De route eindigt in het middeleeuwse stadje Neubrandenburg met een triomfantelijke finish door een van de vier gotische, bakstenen poorten.
Een paar ontspannen dagen in het nabijgelegen stadje Teterow maken het Mecklenburgse avontuur af. Bezoek het historische kasteelmuureiland Teterow, zwem in Teterower See en vaar over het water aan boord van de MS Regulus.
Ontdek meer over de fietsroutes

Meer tips over deze prachtige streek vind je hier.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Zeilen met Zeesboten Butt en Bill

door Reageer

Van de lente tot de herfst liggen sierlijke Zeesboten met hun kenmerkende roodbruine zeilen te dobberen in de Bodden-havens tussen de Oostzeeplaatsen Althagen, Wustrow, Dierhagen en het schiereiland Zingst. Het ziet er prachtig uit!

Cultureel erfgoed

Mede door de familie Eymael zijn deze historische Zeesboten – traditionele zeilboten, te vergelijken met Nederlandse botters – nog altijd in bedrijf. In 1966 kocht vader Peter Eymael zo’n boot voor zijn eigen plezier. Naast deze in 1936 gebouwde ‘Butt’, met een lengte van 11,5 meter, bezitten hij en zijn zoon Jochen de oudere, maar nog altijd soepel varende ‘Bill’. Vroeger werden deze eikenhouten boten alleen voor de visserij gebruikt. De vissers ‘zeesten’ ermee; ze zetten de zeilen tegen de wind in en zeilden ook tegen de wind in met een groot vangnet op sleeptouw om de beste vangst van de dag binnen te slepen. De naam van de boten is dus afgeleid van deze vistechniek. Eind vorige eeuw eindigde het Zeesen-tijdperk. Nu liggen er nog iets meer dan honderd van deze boten in de kustwateren, bedoeld als hobby of voor toeristische tochten. Zo blijft het immaterieel cultureel erfgoed van de regio zichtbaar behouden.

Trossen los!

Zeesbootsegeln met Butt en Bill in de haven van Wustrow is een van de opties voor een prachtige zeiltocht. Ook op andere plekken op het schiereiland kunt u in het zomerseizoen aan boord van een Zeesboot stappen. Of een regatta beleven. Of het nu is als toeschouwer of als actieve zeiler, op deze boten komen verleden en heden samen.
Meer informatie

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Meer tips over deze prachtige streek vind je hier.

Zo loop je altijd de goede kant op

door Reageer

Vast herkenbaar: je typt jouw bestemming in op Google Maps en de looproute komt in beeld. Vol vertrouwen wandel je een kant op, maar na een paar meter twijfel je of dit wel de goede kant is. Je besluit toch de andere kant te proberen. En ja hoor, nu loop je goed!

Volg de pijlen

Gelukkig heeft Google Maps een functionaliteit waardoor herkenningspunten in beeld verschijnen en het dus makkelijker wordt om je goed te oriënteren tijdens het lopen. Dit heet Live View. Het projecteert virtuele witte pijlen in Street View, waardoor je geen afslag meer mist of de verkeerde kant op loopt.

Heb ik Live View?

Live View is een functionaliteit binnen Google Maps. Mocht je de optie niet zien als je de bestemming hebt ingevoerd, dan heb je waarschijnlijk niet de laatste versie van Google Maps op je telefoon. Download deze in de App of Play Store. Om Live View te gebruiken moet de Google-locatieservice ingeschakeld zijn. Is de bestemming te ver weg, dan kan het zijn dat Live View niet werkt.

Live View gebruiken

Het is aan te raden om Live View alleen te gebruiken als je stilstaat, je doet dat als volgt:
• Typ in Google Maps je bestemming in.
• Tik op Live of Live View.
• Geef toestemming aan de zaken waar om gevraagd wordt.
• Richt de camera van de telefoon op gebouwen en borden, zodat Google Maps ‘weet’ waar je bent.
• Zodra je weet welke kant je op moet, kun je de telefoon omlaag doen en verschijnt er een plattegrond in beeld met jouw locatie.
• Twijfel je over de kant die je op moet? Richt de camera dan weer op een gebouw en loop verder.

Seniorweb

Meer weten?

Ga voor de uitgebreide uitleg over Live View naar Senioweb

‘Ik word niet meer verliefd omdat ik het niet meer toelaat’

door Reageer

Dit seizoen staat hij op de planken in de toneelbewerking van Bonita Avenue. Zeven jaar geleden werd hij voor de vierde keer vader en vorig jaar werd zijn vijfde dochter geboren. Nú in Zin: acteur Hajo Bruins (1959).

Verbaal hard

“Ik heb vijf dochters dus ik hoor veel. Het is toch ongelooflijk dat vrouwen zich niet kunnen vertonen op een feestje of ze worden allemaal in hun kont geknepen? Ik kwam in de jaren 80 het vak in. Ik zag vaak dat iemand binnen de rol dacht: ik kan me deze aanraking wel permitteren. Nee vriend, dat is zo privé als wat. Ik heb prominente mannen in de toneelwereld horen roepen: toentertijd kon dat. Gelul! Dat maakten zij ervan. Iedereen die zei ‘doe niet zo kinderachtig’, had een eigenbelang, namelijk zijn pik in een kut steken. Want ‘we hebben het zo fijn met elkaar’. Dat is zo fucking egoïstisch. Wat ben je voor loser als je tegen iemands wil iets moet bereiken?

Tweeënhalf jaar geleden gaf ik voor het laatst les op de toneelschool in Amsterdam. Daar werd ik gebriefd over de kwetsbaarheden van leerlingen, hartstikke goed. Er werd gezegd: je begrijpt dat er een nieuwe policy is. Zeer respectvol met elkaar omgaan, geen aanrakingen. Niet praten over iemands afkomst. Je kunt niet zeggen: je hebt het heel moeilijk thuis. Gebruik dat! Dus toen ik binnenkwam bij die leerlingen, zei ik: luister, ik kom uit de traditie waarin we redelijk fysiek zijn. Als ik iets wil uitleggen hoef ik je kin niet vast te pakken maar het gaat wel gebeuren. Zeg meteen ‘nee’, dan weet ik: o sorry. Ze gaven zo goed aan wat wel en niet kon! Ook als ik verbaal te hard was. Ik heb snel de neiging om te roepen: Nee, nee, nee! Wat doe je nou? Ik zeg toch net… Dan moet iemand kunnen vragen: ben je kwaad? Nee, ik ben opgewonden omdat ik denk dat je het kunt en je doet het niet. Zoals ik bij mijn kinderen ook doe. Ik vraag om de twee weken aan mijn dochter van 7: ben ik te streng voor je? Ja, soms wel. Oké, daar ga ik wat aan doen. Ik ben soms heel moe en dan ben ik wat strenger. Dan mag je best tegen me zeggen: papa, je bent te streng. Dan zeg ik wel of ik moe ben of dat ik het meende, haha.”

Hajo Bruins

Schoon schip

“Ik vond mezelf vroeger geen leuke man. Ik was supercharmant tot je er achter kwam dat ik tegen veel mensen charmant was en dat jij geen speciale plek had. Dat is afschuwelijk, toch? Je wilt toch dat je partner voor jou iets extra’s voelt? Ik heb heel wat therapeuten afgewerkt. Met name bij scheidingen en relatieproblemen moest er schoon schip gemaakt worden. Ik loog veel en was egoïstisch. Ik dacht altijd: ik heb weinig aandacht gehad vroeger, dat moet worden ingehaald. Dus mag ik best twee of drie meisjes tegelijk hebben. Linde en ik doen monogaam. Ik word niet meer verliefd omdat ik het niet meer toelaat. Je bent toch de baas over je eigen gevoelens?

Ik spreek mijn dochters elke week. Een jonge stiefmoeder is natuurlijk een hel in het begin. Zeker als je vader het heeft aangelegd met een meisje van 22. Kom daar maar eens overheen als je 11 of 7 bent. Dat is zo groot, dan ga je alleen maar trappen naar die stiefmoeder. Van ‘die idioot moet niet denken dat’. Gaandeweg zijn zij om Linde gaan geven. Na elf jaar hebben we wel bewezen dat ik geen smeerlap ben omdat er een volwassen iemand naast mij staat. Mijn op een na oudste dochter vindt het nog steeds raar dat we bij elkaar zijn. En zij houdt van Linde. Laatst was ik treurig en zij vroeg wat er was. Ik zei: ik bedacht me gisteren dat die lieve Teddy van 1 die hier rondkruip mij misschien maar twintig jaar gaat kennen. Dat is te jong om je vader kwijt te raken. Toen zei zij: ‘Precies. Dus waarom heb je haar dan? Ja, ze is lief. Maar ik begrijp niet dat jullie een tweede kind hebben genomen. Sowieso die ene al, Mia. Dat kan toch niet, dat je straks op je 76ste nog bij een rapportuitreiking staat?’ Ja, alles is bespreekbaar. Dat heb ik geleerd van die man, mijn vader, die niet kon praten.”

Zin in meer?

‘Mijn moeder moest soms drie maanden worden opgenomen omdat ze alleen maar huilde’. Lees het hele interview met Hajo Bruins in Zin 2. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Tekst: Minou op den Velde. Beeld: Brenda van Leeuwen

Wandelen in Prora, de ruige, groene kant van Rügen

door Reageer

We gaan op pad met Rügen-archeoloog dr. Katrin Staude voor een wandeling naar het achterland van de Binz-baai op Rügen. De witte krijtrotsen van het eiland zijn wereldberoemd, maar er is ook een minder bekende, groene kant. Welkom in Prora!

Diepe loofbossen

Dr. Katrin Staude zoekt een vuursteen, want zonder steen geen vuur. “Het speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Rügen,” vertelt ze. Met een gevonden steen slaat ze tegen een aantal kiezelstenen. De vonken vliegen ervan af. Als archeologe organiseert Katrin met haar bedrijf Archäo Tour Rügen steentijdworkshops. Ze neemt je wandelend mee terug naar de steentijd grafvelden in natuurreservaat DBU-Naturerbe Prora dat tussen de Oostzee en de Kleiner Jasmunder Bodden ligt.
In het beschermde gebied, op minder dan tien minuten van de strandpromenade van Binz, heerst rust. In de diepe loofbossen zijn alleen je eigen voetstappen en af en toe een vogel te horen.

Vuursteenvelden

Misschien roept de naam Prora ook andere associaties op? Dat kan. De nationaalsocialisten hadden hier in de jaren 30 van de vorige eeuw een badplaats gepland voor 20.000 vakantiegangers en lieten een enorm complex ‘het kolos van Prora’, bij het strand bouwen. Na de Tweede Wereldoorlog werd het gebied gebruikt voor militaire doeleinden. Nu is het een leefgebied van zeldzame dieren en planten. Waar grazende kuddes waterbuffels en schapen ervoor zorgen dat de heide, en dus belangrijke biotopen, niet overwoekerd raken. Vooral de vuursteenvelden bij Mukran zijn bijzonder: stormvloeden lieten er tijdens de Bronstijd miljoenen stenen achter. Een stuk fascinerende natuur, heel dichtbij Binz maar toch een totaal andere wereld.
Meer informatie over Rügen

Meer tips over deze prachtige streek vind je hier.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Eten, wijn, cultuur en sterke verhalen

door Reageer

Ilja Gort neemt je weer mee naar de mooiste en verrassendste plekjes in Frankrijk. Vanaf zaterdag 8 januari is hij terug met een nieuwe serie van ‘Gort over de Grens’.

Wat is Frankrijk mooi

In het zesde seizoen van Gort over de Grens ontdekt Ilja de vele gezichten van Frankrijk. Zo reist hij af naar het de Zuid-Franse Camargue en dompelt zich onder in het ruige leven van wilde paarden, cowgirls en zwarte stieren. In de Languedoc duikt hij in het rijke verleden van de Romeinen en vertelt meer over hun immense bouwwerken. Ook trekt Ilja door het woeste niemandsland van de Auvergne en gaat op zoek naar de markante figuren die daar wonen. Voor een stuk hele lekkere kaas beklimt hij zelfs de hoogste vulkaan van het centraal massief. In de Provence rijdt hij door de bloeiende lavendelvelden en doet op zijn eigen manier een poging het karakter van Vincent van Gogh te doorgronden.
Gort over de Grens, vanaf zaterdag 8 januari om 20.35 uur bij AVROTROS op NPO 2

‘Ik geloof dat er in ieder mens een boek schuilt’

door Reageer

Met ouder worden heeft ze geen enkele moeite. Sterker nog: ze noemt zichzelf een laatbloeier. Schrijver Annejet van der Zijl (1962) wordt binnenkort 60 en dan kun je in haar vak nog alle kanten op. Het zojuist verschenen ‘Fortuna’s kinderen’ wordt goed ontvangen en nieuwe schrijfprojecten lonken alweer. Nú in Zin.

Boekenweekgeschenk

“Het is zeker negen jaar geleden dat ik voor het eerst van Leon en Juliette hoorde. Het zou een fantastisch boek opleveren dacht ik, maar het is te lang geleden, er is vast te weinig materiaal, het speelt zich voor een groot deel af hier ver vandaan. Ik durfde het niet aan. Maar het verhaal bleef maar aan mijn mouw trekken. Toen deed De Amerikaanse prinses, mijn vorige boek, het goed in Amerika. Daardoor leek dat land niet meer zo ver weg. Vervolgens werd ik gevraagd voor het Boekenweekgeschenk. Dit is een mooie mogelijkheid om met dit bijzondere verhaal iets te doen, realiseerde ik me. Ik had er zin in en als ik weinig materiaal zou kunnen vinden was het met zo’n dun boekje ook niet heel erg.”

Maar het bleek daarna nog niet klaar te zijn

“Nadat ik Leon & Juliette had geschreven, had ik een tijdje niks om handen. De achter-achter-achterkleindochter van Leon en Juliette die zich zo in de familiegeschiedenis had verdiept en met wie ik inmiddels een goede band had gekregen, zei steeds dat ik haar in San Francisco moest komen opzoeken. Laat ik dat eens doen, dacht ik. Ik ben er nog nooit geweest, wie weet wat ik daar nog aantref. Achteraf gezien voelde ik kennelijk onbewust aan dat er nog meer in zat. Zo is het altijd: een boek gaat zijn eigen gang. Ik hoef er alleen maar achteraan te hobbelen. In San Francisco kreeg ik het portret te zien van Virginie, de oudste dochter van Leon en Juliette, als slavin geboren in Charleston en gestorven als een van de rijkste vrouwen van Amerika. Ik wist meteen: dat verhaal moet óók verteld worden. Ik kocht een extra koffer en stopte die vol met papieren en boeken die ik in Amerika vond met het voornemen om daar ooit iets mee te doen. Toen de Boekenweektournee werd afgeblazen vanwege corona, kon die koffer veel eerder worden geopend dan gepland. Gelukkig maar, want ik had me tijdens de lockdown geen beter gezelschap kunnen wensen dan de Herckenraths en de De Fremery’s. We gingen lekker samen op reis. Ik heb daarom nu bij signeersessies sterk de neiging om mensen die met het net aangeschafte boek voor mijn tafeltje staan een ‘Goede reis!’ te wensen. Het is heel fijn dat het boek zo goed wordt ontvangen. Ik kan het verhaal nu echt en met een gerust hart loslaten: het vindt zijn eigen weg verder wel.”

Annejet

Tegen de stroom in

Annejet van der Zijl verdiept zich graag in de levens van mensen die hun eigen pad volgen. Dat geldt voor Annie M.G. Schmidt, over wie ze die biografie Anna schreef, voor het tragische liefdespaar Waldemar en Rika uit haar bestseller Sonny Boy, voor Allene Tew, de peetmoeder van prinses Beatrix die ze in De Amerikaanse prinses portretteerde. “Ik geloof gerust dat er in ieder mens een boek schuilt, maar sommige mensen spreken me meer aan dan andere,” beaamt Van der Zijl. “Ik houd erg van mannen en vrouwen die tegen de stroom in durven te gaan. Dat is spannender dan schrijven over iemand die naar het huis van de buurvrouw kijkt en denkt: o help, ik moet mijn gordijntjes ook eens wassen. Moedige mensen zijn gewoon ook beter gezelschap, wat prettig is. Als je een boek schrijft, ga je veel tijd samen doorbrengen.”

Niet uitgeschreven

Binnenkort wordt Annejet van der Zijl 60. Met ouder worden heeft ze geen moeite, ook omdat ze een vak heeft waarmee ze nog alle kanten op kan. Na de thriller die ze in 2018 samen met haar vriend schreef staat er meer fictie op de rol (‘Buitenspelen, heerlijk!’); er is ook alweer een kiem ontwaard van wat een nieuw non-fictieboek zou kunnen worden. Na alle verre reizen van de afgelopen jaren wordt het nu waarschijnlijk “iets heel kleins, iets heel lokaals”.

Zin in meer?

‘Vier jaar geleden ben ik totaal onverwacht mijn beste vriendin verloren. Daar heb ik ongelooflijk veel verdriet van gehad.’ Lees het hele interview met Annejet in Zin 2. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Productie & tekst: Liddie Austin. Beeldconcept & fotografie: Jacqueline de Haas

‘Alle diëten werken en geen enkel dieet werkt’

door 1 Reactie

Gefascineerd als hij is door hoe voedsel en diëten aan de man worden gebracht, besloot journalist en programmamaker Teun van de Keuken (1971) een boek te maken over de zeven populairste diëten. Hij probeerde ze onder professionele begeleiding allemaal uit. We zijn benieuwd of hij zijn vijf overtollige kilo’s nu kwijt is.

Voor Dit is geen dieetboek probeerde je zeven populaire diëten uit. Welke sprak je daarvan het meeste aan? Waarom?

“Het dieet, of liever leefpatroon dat mij het meeste aansprak, was het sportdieet: intensief sporten – zeker vier keer in de week – gecombineerd met veel koolhydraten en eiwitten, voor energie en spierkracht. Daar voelde ik mij het lekkerste bij, kreeg er energie van. Bovendien ben ik inmiddels al 50. Als je niks doet verlies je twee procent spierkracht per jaar. Krachttraining is dan heel belangrijk. Sporten en daarbij de juiste voeding eten kan ik iedereen aanbevelen.”

En welk dieet sprak je absoluut het minste aan?

“De sapkuur. Een week lang alleen maar vloeibaar voedsel. Ik kreeg er hoofdpijn van, viel drie kilo in een week af en kwam een week later weer drie kilo aan. Ook het hele idee van ontgiften is flauwekul. Je moet je darmen geen rust geven maar lekker aan het werk zetten met vezelrijk voedsel. Nonsensdieet, nergens goed voor.”

dieetboek

Wat hoop je met dit boek te bereiken?

“Als een boek één dieet behandelt, dan is dat natuurlijk een groot promoverhaal voor dat dieet. Maar wat je werkelijk meemaakt als je zo’n dieet volgt, kom je niet te weten. Ik heb de zeven belangrijkste diëten gevolgd en beschrijf niet alleen of en hoeveel ik afval, maar ook wat elk dieet psychisch met mij doet. Of het vol te houden is. Na lezing van dit boek kun je bepalen welk dieet bij je past, of dat elk dieet onzin is. Ik geef dus, ondersteund door vooraanstaande wetenschappers, inzicht in de diverse diëten.”

Na De supermarktsurvivalgids kom je nu met dit boek én je maakt het programma De Keuringsdienst van Waarde. Waar komt jouw fascinatie voor voedsel vandaan?

Mijn echte fascinatie is marketing. Wat zit er in het pakje en welke boodschap staat erop? Hoe wordt rommelvoedsel aan de man gebracht als culinair wonder? Diëten worden met dezelfde soort marketing aan de man gebracht als voedsel. Met een gouden belofte: je hoeft alleen maar dit en dit te laten en dan val je kilo’s af zonder dat het veel moeite kost. Dat is natuurlijk onzin. Alle diëten werken en geen enkel dieet werkt. Ze werken omdat je er tijdelijk van afvalt, maar ze werken ook niet, omdat er uiteindelijk geen enkel dieet is dat je eeuwig volhoudt en waarmee je de kilo’s blijvend kwijtraakt. Moeiteloos zijn ze uiteindelijk ook allemaal niet. Je moet er bepaald voedsel voor laten en je moet nauwgezet bijhouden wat je eet. Dat lukt wel eventjes, maar na verloop van tijd wordt het stomvervelend.”

Win het boek!

Gratis lezen? We geven 3 boeken van Teun weg. Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen
(Dit is geen dieetboek, Meulenhoff, € 22,99)

Doe alles wat je doet met hart en ziel

door Reageer

Werken met passie. Dat is wat Elisa, Maarten, Petra en John elke dag doen. Ze houden niet alleen ontzettend veel van hun baan, maar maken met hun beroep ook hét verschil in de maatschappij. Nú in Zin.

Erwin

Interventie- en herstelcoach Erwin werkt in de verslavingszorg. Iedereen verdient volgens hem een tweede kans. Zelf heeft hij die ook gekregen. Doordat hij jarenlang verslaafd is geweest, begrijpt hij zijn cliënten als geen ander. ‘De dingen die ik op de werkvloer meemaak, zijn vaak heel schrijnend’

Petra

Oncologieverpleegkundige Petra verzorgt al bijna 25 jaar met veel liefde de patiënten op de oncologieafdeling in Radboudumc. Hoewel ze regelmatig te maken heeft met leven en dood, ervaart ze haar werk niet als zwaar. Eerder als iets van veel betekenis. ‘Sommige gevallen grijpen me wel bij de keel. Dan denk ik onderweg naar huis: wat had ik die patiënt graag wat meer berusting gegund’

Elisa

Elisa is zedenrechercheur, voorheen ook jeugdrechercheur. Dagelijks krijgt ze te maken met de meest heftige zaken. Hoewel ze helaas niet iedereen kan helpen, hoopt ze zoveel mogelijk het verschil te kunnen maken voor de slachtoffers die ze bijstaat. ‘Wat het soms extra moeilijk maakt, is dat bij zedenzaken vaak kinderen zijn betrokken’

John

John is basisschooldocent in het Rotterdamse Lombardijen. Hoewel hij officieel met pensioen is, stopt hij voorlopig nog niet met werken. Dankzij een andere manier van lesgeven, geniet hij enorm van zijn zeer gemotiveerde leerlingen en de geweldige resultaten die zij behalen. ‘Op al mijn (ex-)leerlingen ben ik heel erg trots, maar er zijn er een paar die mij echt aangenaam verrast hebben’

Zin in meer?

Lees het hele artikel in Zin 2. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier. Zien hoe het eraan toeging tijdens de fotosessie? Bekijk hieronder het filmpje:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Productie & tekst:: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl. Visagie: Carmen Gonzalez

7x de mooiste winterwandeling in Nederland

door Reageer

Voor Zin 2 selecteerde ervaren wandelaar Susan Haveman 7 bizar mooie routes. De routes zelf lopen? Klik op de linkjes hieronder!

De mooiste buitenplaatsen van ’s-Graveland

Lengte: 4,7 km
Startpunt: Bezoekerscentrum Gooi en Eemstreek, Noordereinde, ’s-Graveland (Noord-Holland).
De route: vind je hier

Erfenis van twee ijstijden: het Dal van de Mosbeek

Lengte: 14 km of 9 km verkorte route
Startpunt: Wandelknooppunt (KP 56) bij parkeerplaats Watermolen Bels en Infocentrum IJs & Es, Bergweg 9, Mander (Overijssel)
De route: vind je hier

De Duinen van Goeree en de Kwade Hoek

Lengte: 14 km. De route vormt een soort achtje. Voor de korte route loop je alleen de kleine lus
Startpunt: Duinen van Goeree, parkeerplaats Kwade Hoek, Oostdijkseweg 121, Goedereede (Zuid-Holland)
De route: vind je hier

Ameland deel je vooral met vogels

Lengte: 21 km (17 of 8 km ook mogelijk)
Start en eindpunt: Hotel De Klok, Hoofdweg 11, Buren (Ameland)
De route: vind je hier

Onaangeroerd vogelgebied: de Engbertsdijksvenen

Lengte: 9,4 km
Startpunt: Parkeerplaats bij de kerk op de Groenedijk in Kloosterhaar (Overijssel)
De route: vind je hier

Camera klaar? Naar Terschelling maar!

Lengte: 11 km, of verkorte versie van 7,2 km
Startpunt: Restaurant De Boschplaat, Oosterend 14, Oosterend (Terschelling)
De route: vind je hier

Winter wonderland Kootwijkerzand

Lengte: 13 km (routeverkorting mogelijk)
Startpunt: Parkeerplaats aan het einde van de Houtzagersweg 13, Kootwijk (Gelderland)
De route: vind je hier

Zin in meer?

Het hele artikel lezen + de column van Susan Haveman over winterwandelen? Zin 2 is nu verkrijgbaar in de winkel of bestel het nummer online.

Hoe ga ik met mijn achterdochtige collega om?

door 2 Reacties

Hoogleraar Klinische Psychologie Willem van der Does (1960) heeft een frisse kijk op het leven en de mens. Hij reageert hier op een dilemma van een lezer.

Nodeloos bang?

Ik heb ooit meegemaakt hoe een schoonzus ten prooi viel aan complotdenken. Ze dacht dat ze werd bespioneerd. Het was vreselijk en ze moest uiteindelijk worden opgenomen en slikt nu, twintig jaar later, nog steeds medicatie. Nu heb ik een collega op het werk die zich niet laat vaccineren omdat ze vindt dat we nodeloos bang worden gemaakt voor Covid. En dat is omdat er zulke enorme commerciële belangen spelen. Ik moet me echt inhouden om niet razend te worden als ik dat hoor. Met mijn schoonzus was niet te discussiëren voordat ze medicatie kreeg. Is er een manier om met mijn collega om te gaan?
Carine

Beste Carine,

Achterdocht komt voor in alle gradaties. In extreme vorm is iemand ervan overtuigd dat hij wordt afgeluisterd via zijn televisie of vergiftigd via het kraanwater. De psychiatrie spreekt dan van een paranoïde waan. Zo iemand is gebaat bij medicatie, maar zie hem dat maar eens te laten accepteren. Als je zegt dat hij ziek is, wie garandeert dan dat jij niet deelneemt aan de samenzwering?
Er zijn ook mensen die van nature overal iets achter zoeken en zich snel aangevallen voelen. Dit kan ziekelijke vormen aannemen zonder de ‘bizarre’ denkbeelden. Er kan dan sprake zijn van een paranoïde persoonlijkheid. Zulke mensen vervallen makkelijk in stereotiep denken en geven voortdurend anderen de schuld van hun moeilijkheden, of van het verderf in het algemeen. De buitenlanders, de vakbonden of juist het grootkapitaal hebben het dan gedaan. Doordat de denkbeelden minder extreem zijn dan wanen, wordt minder snel herkend dat er sprake zou kunnen zijn van een psychiatrisch probleem en zelf zullen ze ook niet snel hulp zoeken.

Achterdocht

Zoals altijd is er sprake van een glijdende schaal van ziek naar gezond. Aan het milde eind van het spectrum liggen achterdochtige gedachten waarvoor ieder van ons onder ongunstige omstandigheden vatbaarder kan worden. Onzekerheid – een pandemie – kan het uitlokken. Mensen die doof worden en de grip op hun omgeving deels verliezen, kunnen achterdochtiger worden. Hetzelfde geldt voor mensen wier geheugen achteruitgaat. En in zekere mate is het een algemeen menselijke trek om bang te zijn de boot te missen. ‘De eend in ons’ las ik ooit eens, een verwijzing naar Donald Duck. De reden dat die verhalen al zoveel jaren zoveel mensen aanspreken is dat zijn emoties zo herkenbaar zijn: de angst voor mislukking, de jaloezie op anderen die rijker of slimmer zijn of die gewoon meer geluk hebben. Het gemeenschappelijke kenmerk van deze ‘normale’ varianten van achterdocht is gebrek aan informatie. Individuen of groepen mensen die geïsoleerd worden of zichzelf isoleren, worden er vatbaarder voor – tijdens een lockdown bijvoorbeeld. Ten tijde van de verzuiling bestond er meer achterdocht tussen katholieken en hervormden dan tegenwoordig. Toename van informatie en interactie is dan ook een manier om deze achterdocht tegen te gaan. Kortom, probeer ervoor te zorgen dat je collega niet verder geïsoleerd komt te staan – hooguit op anderhalve meter. Maar verwacht sowieso geen wonderen van een andere manier van omgang. Mensen laten gekoesterde gedachten niet zomaar varen. Het belangrijkste is te beseffen dat jij er niet verantwoordelijk voor bent om je collega van gedachten te laten veranderen. Het is goed dat je probeert je woede in te houden. Die zal mogelijk versterkt worden door wat je met je schoonzus hebt meegemaakt. Maar daar kan je collega dan weer niks aan doen.

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Carine? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 2. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.

Lekker lezen in januari

door 29 Reacties

In elke Zin: win-pagina’s vol fijne cadeaus. Zomaar, speciaal voor jou. Selecteer in onderstaand formulier je favoriet. Vul je gegevens in (voor 1 februari) en voilà: je maakt kans. Kan je niet kiezen? Dan vul je toch gewoon 2 prijzen in? Onze abonnees kunnen ook nog per keer 2 extra prijzen in het abonneevak aanvinken.

Deze winactie is afgelopen.

Ga hier naar de meest actuele de winpagina en maak kans op mooie prijzen

 Heb je problemen met het formulier? Stuur een mailtje naar redactie@zin.nl en wij lossen het voor je op.

Cruisen per e-bike door het Mecklenburgse merengebied

door Reageer

Bestek tikt zachtjes op porselein, een boot tuft voorbij en de wind neemt muziektonen mee op haar weg. Een bezoek aan Das Palais Café op kasteeleiland Mirow vinden Thomas en Manuela de perfecte afsluiting van hun 76 kilometer lange e-bike-tour door de Kleinseenplatte, het hart van het merengebied.

De mooiste steden

Hun dag begon om 9 uur bij de fietsverhuurwinkel op vakantiepark Mirow om e-bikes te huren. Nu staan de rode Speedsters 48 uur lang tot hun beschikking. De eerste bestemming is Neustrelitz, 26 kilometer verderop. Deze voormalige stad ligt tegen de Zierker See aan en heeft een mooie havenpromenade. De ideale locatie voor een kop koffie en een stop bij het uitgestrekte, bijna 300 jaar oude paleispark.

Lokale specialiteit

De tocht door de Kleinseenplatte voert vervolgens langs talrijke lanen met knoestige kastanjes en stoere eiken. Natuurlijke paden leiden langs velden met felrode klaprozen en blauwe korenbloemen. Aan de oevers van de meren is altijd wel een bankje of een aanlegsteiger om even uit te rusten. Zo ook bij de Woblitzsee, waar Manuela en Thomas langs het vakantiepark Havelberge en het mooie akkerbouwstadje Wesenberg komen.
Met nog eens 23 kilometers in de benen trakteren ze zichzelf in Ahrensberg bij Beim Fischer, in een baai tussen de Drewen- en Finowseesie, op een Maränenbrötchen, een lokale specialiteit. Een moment om ook de e-bikes op te laden voor de 27 kilometer lange tocht terug naar Mirow. Hier zijn ze nu, blij en benieuwd naar wat ze morgen gaan beleven. Meer informatie

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Meer tips over deze prachtige streek vind je hier.

Intimiteit & seks (met jezelf)

door 3 Reacties

Het is echt voor iedereen weggelegd: plezier in seks, in welke vorm of op welke leeftijd dan ook. Samen mooie herinneringen maken, daar gaat het om. Voor een groot onderzoek horen wij van Zin magazine graag wat jouw ervaringen op seksueel gebied zijn. Doe je mee?

Het onderzoek

Voor Zin Magazine 5 houden we graag een onderzoek onder jullie, onze lezers. Wil je ons helpen? Wat vind je van de stelling: Hoe ouder ik word, hoe beter de seks? Vind je intimiteit belangrijker dan seks? En ervaar je verschillen tussen je vroegere seksleven en je huidige? Wij zijn benieuwd! Met jullie (anonieme!) antwoorden en interviews met deskundigen, maken wij dit voorjaar een groot dossier over seksualiteit als je ouder wordt. Doe mee aan ons onderzoek: zin.nl/onderzoek

‘Mijn moeder was geen kinderliefhebber. Dat heb ik van haar’

door Reageer

Bij de afwas zongen ze meerstemmig, thuis bij Joke Bruijs (1952). Daar heeft ze geleerd in zichzelf te geloven. Nu staat ze al ruim vijftig jaar in de spotlights.

Wat een leuke meid is dat toch

“Mijn keuken is mijn lievelingsplek. We ontbijten hier altijd. Ik kook graag. Frits en ik zijn nu twaalf jaar samen, en we lullen veel met elkaar. Vanmorgen hadden we het nog over doodgaan. Ik wil het liefst vrolijk herdacht worden. Niet zo’n heilige boel. Mijn vader overleed op zijn 48ste, ik was achttien. Dat verdriet voelde ik in mijn hele hebben en houwen. Ik was gek op mijn vader, terwijl hij zich niet echt veel van mij aantrok. De jongens waren voor hem vond hij, en die meid hoort bij haar moeder. Ouderwets. Mijn moeder heeft een tijd in een rusthuis gezeten, want ze was overspannen. Niet zo gek met vier kinderen, heel jong, een baantje ernaast en geen geld. Mijn vader bracht mij naar een ‘tante’. Tien was ik. Ik ben nog nooit zo ongelukkig geweest. Ik wilde bij mijn broertjes zijn. Hij dacht: drie dagen dezelfde stamppot eten, is niks voor die meid. Maar dat had ik ook zo graag gedaan! Elke vrijdag kwam hij geld brengen, als ik in bed lag. Ik wilde hem zo graag zien, maar hij kwam nooit naar me toe, omdat hij dacht dat dat beter voor mij was. Het duurde een paar weken, maar het leek een jaar.

Het was een enorme klap toen mijn vader ziek werd. Maar het bracht ook iets positiefs, want daardoor hebben we elkaar veel beter leren kennen. Overdag was ik thuis, want ik was gestopt met school omdat ik ’s avonds optrad. Gesprekken een op een had ik nooit gehad. Maar in zijn laatste jaar gingen we samen eendjes voeren en zaten uren bij elkaar. Op een gegeven moment hoorde ik mijn vader tegen mijn moeder zeggen: wat een leuke meid is het toch. Waarop mijn moeder cynisch zei: dat is ze altijd geweest, Kees.”

Joke Bruijs

Zacht en aaibaar

“Mijn dierbaarste bezit is het nijlpaardje dat ik op mijn 19de kocht. Ik viel ervoor, het was zo zacht, zo aaibaar. Ik had het geld niet, het kostte ƒ1200. Die kunstenaar, Robbert Jan Donker, zei: als jij mij elke maand ƒ100 brengt, vind ik het goed. Ik heb niet veel meegenomen na mijn scheidingen, maar dat heb ik altijd bewaard.”

Lees de rest van het interview hier.

Tekst: Minou op den Velde. Beeld: Brenda van Leeuwen. Visagie: Manous Nelemans

Wie kan er beter inparkeren?

door Reageer

Op onze nieuwjaarsborrel werd luidkeels verkondigd dat vrouwen niet kunnen inparkeren. We vroegen ons af of er een kern van waarheid schuilt in dit aloude stereotype. Wie kan het beste inparkeren?

Het onderzoek

We vinden verschillende onderzoeken die vrijwel allemaal dezelfde conclusie trekken: mannen zijn hierin net wat behendiger. Zo liet de Duitse onderzoekster Dr Claudia Wolf vrijwilligers een auto file inparkeren. Hoe rechter de auto stond, hoe beter de score. De vrouwelijke deelnemers deden er ruim 20 seconden langer over, maar parkeerden uiteindelijk niet rechter in het vak. Uiteindelijk concludeerde ze dat mannen 5 % beter in het parallel parkeren waren.

Ruimtelijk inzicht

De uitslag heeft niets te maken met feminisme volgens Wolf: ‘Het bevestigt alleen wat eerdere studies over ruimtelijke verschillen tussen mannen en vrouwen al aantoonden. Het hersengebied waar ons ruimtelijk inzicht wordt geregeld, is bij mannen gewoon iets beter ontwikkeld.’ Gelukkig is minder goed inparkeren geen enorme tekortkoming. En we kwamen ook wat onderzoeken tegen waaruit blijkt dat mannen meer ongelukken maken op de weg.