Broers & zussen: voor altijd verbonden

1 november 2021 door Zin Reageer

Niet alleen je ouders, ook je broers en zussen hebben grote invloed op hoe en wie je later wordt. Met hen leer je ruziemaken en bij hen leer je je grenzen kennen. Vooral zussen hebben een intense band. Dat weten Monic Hendrickx (1966) en haar zus Ingrid (1965) als geen ander. Maar ruzie? Maakten ze nooit.

Zusterband

De zusterband is een geliefd thema in de literatuur. Zowel rivaliserende als liefhebbende zussen blijken een bron van inspiratie. En gezien de enorme populariteit van Lucinda Riley’s bestseller-reeks De Zeven Zussen is daar een groot publiek voor. Toch is er niet heel veel onderzoek gedaan naar de relatie tussen zussen, schrijft de Amerikaanse socioloog Marcia Millman in haar boek De perfecte zus waarvoor ze 100 vrouwen interviewde over hun ervaringen. Raar eigenlijk, want al het onderzoek wijst er volgens haar op dat zussen hechter verbonden zijn dan broers of gemengde combinaties. De beste relaties zijn die waarin zussen in staat zijn om hun zus te zien zoals die werkelijk is of is geworden, concludeert Millman. Vasthouden aan je Veronderstelde Zus – jouw ideaalbeeld die voldoet aan al je wensen en behoeften – en je Werkelijke Zus niet zien, leidt tot spanningen, teleurstelling en ruzies. Ook Mirjam Bakker pleit voor zo’n ‘volwassen hertaxatie’.

Blijven werken

Volgens hoogleraar taalkunde Deborah Tannen – die eveneens meer dan honderd zussen sprak – is de zusterband zowel ijzersterk als ingewikkeld. Zussen kunnen elkaar steunen en troosten, maar ook diep teleurstellen en kwetsen. Wil je die relatie (en die met je broers) goed houden, dan moet je eraan blijven werken, adviseren zowel Millman en Tannen als Boer en Bakker. Net als in een huwelijk. En je moet accepteren dat de perfecte zus niet bestaat. “Natuurlijk niet,” beaamt Monic, “net zoals de perfecte mens niet bestaat.” Neemt niet weg dat Ingrid wel bijna in staat is een criticus te bellen na een slechte recensie over haar zus. “Dan word ik gewoon heel boos!” Perfecte zussen zijn Monic en Ingrid dan misschien niet. Maar het komt wel erg in de buurt.

Hulpbron of struikelblok?

Of je broer of zus een hulpbron of een struikelblok is, kan per levensfase verschillen. Wat kun je doen als het (even) niet lekker loopt?

Blijf je in elkaar verdiepen zonder te veroordelen
Accepteer verschillen
Maak duidelijk dat je deur altijd openstaat
Zoek zelf toenadering als het contact verbroken is. Uit een online onderzoek van Psychologie Magazine (2015) blijkt dat 40% van de vervreemde broers/zussen daarvoor openstaat
In een onveilige of destructieve situatie is het gezonder te breken. Mensen blijven soms ten onrechte trouw aan een naaste die hen, hun gezin en hun leven kapot maakt. Faalt alle begrip en bijstand, dan is een (tijdelijke) breuk bijna onvermijdelijk

Lees het hele interview met Monic & Ingrid en meer over dit onderwerp in Zin 12. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier online.

Tekst: Anne Elzinga. Beeld: Negin Zendegani

3 x naar de bioscoop in november

1 november 2021 door Noemi Prent Reageer

De dagen worden korter en de bioscoop wordt een steeds beter alternatief voor het terras. Gelukkig staat er voor november 2021 genoeg moois op de planning op het witte doek. Van Spencer, The United States vs. Billie Holiday tot House of Gucci.

Spencer

Kristen Stewart mag in de rol kruipen van Lady Di voor de gloednieuwe film Spencer. De film speelt zich grotendeels af tijdens de kerstperiode begin jaren ’90, als het huwelijk tussen Diana en Prins Charles al flink bekoeld is. Vanaf 11 november in de bioscoop klik hier voor meer informatie.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The United States vs. Billie Holiday

Zangeres Billie Holiday schuwt politieke kritiek niet in haar liedteksten. Ondertussen worstelt ze tijdens haar carrière met een drugsverslaving. Het Amerikaanse Federal Bureau of Narcotics besluit de aanval op haar in te zetten. Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de zangeres. Vanaf 4 november in de bioscoop, klik hier voor meer informatie.

House of Gucci

House of Gucci is geïnspireerd op het Italiaanse modehuis Gucci. Een familie-imperium met een fascinerend verhaal. De film laat zien hoe ver de familie bereid is te gaan in hun streven naar macht en om de naam van het befaamde modemerk hoog te houden. Vanaf 25 november te zien, klik hier voor meer informatie.

Deze 20 mode basics zijn onmisbaar in jouw kledingkast

1 november 2021 door Zin Reageer

Er altijd stijlvol en modebewust uitzien… Dat willen we allemaal wel. En daar is helemaal niet zo veel voor nodig. Of je nou een sportieve stijl hebt, je liever chique aankleedt of vaak voor de bohemian vibe kiest, er is een aantal kledingstukken die elke vrouw gewoon nodig heeft in haar kledingkast. Sterker nog: wist je dat experts en designers zoals Michael Kors aanraden om je garderobe voor zeker 70 tot 80 procent uit basics te laten bestaan?

Less is more

Vrouwen spenderen gemiddeld een jaar van hun leven aan het bedenken wat ze nou weer aan moeten trekken. Deze tijd kunnen we natuurlijk veel beter gebruiken, bijvoorbeeld door onze prachtige outfits te showen. Het concept van een minimale garderobe heeft vanuit Amerika ook Nederland bereikt. Je beperkt je kledingcollectie tot een bepaald aantal items per seizoen. Vaak wordt hierbij 33 of 37 kledingstukken aangehouden. Dat klinkt als aardig wat, maar reken hierbij ook schoenen en jassen mee. Door je garderobe te minimaliseren, is je kledingkast altijd netjes en overzichtelijk, hoef je niet meer lang voor de kast te staan om je outfit uit te kiezen en heb je geen last meer van kledingstukken die snel uit de mode gaan.

10 allround essentials voor ieder seizoen

Bij het samenstellen van een minimalistische garderobe, vul je jouw kast tot de helft met favoriete kledingstukken, van merken zoals Omoda, die je elk seizoen kunt dragen:

Een nette witte blouse of wit overhemd
Een casual jeans
Een zwarte broek of pantalon
Een little black dress
Een klassieke cardigan
Een kokerrok of midi
Een stoer leren jasje
Een paar zwarte laarsjes
Een stevige pump
Een sportief paar sneakers

Voorjaar- en zomerlooks

Naast deze basics in je kledingkast, vul je nog twee dozen. In de eerste doos leg je de essentiele items voor jouw lente- en zomergarderobe. Als het voorjaar dan om de hoek komt kijken, verplaatst je de kleding van de doos naar de kast:

Een zwart wit gestreept t-shirt
Een effen maxi-jurk
Een urban spijkerjasje
Een paar ballarina’s of sandaaltjes in een neutrale kleur
Een korte spijkerbroek

Najaar- en winterlooks

De kledingstukken voor de herfst en winter stop je in een andere doos, die je weer tevoorschijn tovert op het moment dat de eerste blaadjes van de bomen vallen:

Een gebreide of kasjmier trui van goede kwaliteit
Een nette zwarte blazer
Een matchende set met sjaal, handschoenen en een beanie
Een warme jas, bijvoorbeeld een trenchcoat of donsjas
Een sweater dress

Méér dan basic

Zoals we van de fashionistas uit Frankrijk hebben geleerd: less is more. Houd het dus altijd bij één statement piece per outfit. Probeer bovenstaande basics altijd te combineren met één opvallend item, zoals een mooi sierraad of een kleurrijke clutch om je outfit af te maken.

Investeren in een basicgarderobe kan je dus goed op weg helpen om er altijd fashionable uit te zien, zonder dat het veel moeite of geld hoeft te kosten. Je kunt de kledingstukken zo combineren dat je voor elke situatie wel een passende look kunt maken. En een ander voordeel: je gebruikt al je kleding en laat niets ongebruikt in de kast liggen. Wel zo duurzaam.

‘Ik hang kreten van verrukking slakend boven zeventiende-eeuwse atlassen’

31 oktober 2021 door Zin Reageer

Een nieuwe column van cabaretière Katinka Polderman: Alle kunst, of het nu een ets is, een gezang, een versiering of een verhaal, begon ooit als een idee.

Oude boeken

Er bestaat een column van Carmiggelt waarin hij beschrijft hoe hij ’s nachts wakker wordt met een goed idee voor een column. Nachtelijke ingevingen heeft hij wel vaker, dus uit voorzorg liggen er een kladblokje en een pen op zijn nachtkastje. Slaapdronken krabbelt hij zijn idee op papier, valt weer in slaap en herinnert zich meteen bij het ontwaken dat hij die nacht een inval had. Verwachtingsvol leest Carmiggelt wat hij heeft neergepend. Eekhoorntje op lange weg, staat er op zijn kladblokje en hij heeft geen idee meer wat hij daarmee bedoelde.
Voor Erfgoedfestival Gelderland buig ik me momenteel elke week over oude boeken. Ik heb de hele bibliotheek van de afdeling Bijzondere Collecties van de Radboud Universiteit tot mijn beschikking, dus ik hang kreten van verrukking slakend boven zeventiende-eeuwse atlassen en prachtig ingekleurde platen van ontlede kikkers, en ik neus in anatomische handboeken en reusachtige kruidenencyclopedieën die twee keer zoveel wegen als mijn zoon van 1.

Begon als een idee

Juichend blader ik door middeleeuwse handschriften, verrukt om de schitterend versierde hoofdletters, de verfijnde tekeningen en het zachte perkament. Ik verbaas me over de volmaaktheid van de letters, pagina na pagina geschreven door iemand met een hoofd vol gedachten, verlangens, zorgen en plannen. Schreef hij dit alles zwetend in de zomerhitte of met stramme handen van de kou? Waaiden er geluiden van de straat naar binnen door zijn venster, of geuren? En welke dan? Daar mijmer ik dan zo’n beetje over als ik zo’n handschrift voor me heb.
Alle kunst, of het nu een ets is, een gezang, een versiering of een verhaal, begon ooit als een idee. Als een beeld dat nog geen seconde lang zichtbaar was en dat de maker de moeite waard vond te vangen om het later uit te werken. Het is, zo weet ik als iemand met een creatief beroep, altijd makkelijker om dat niet te doen. Om te denken: ‘Ik schrijf mijn kleine ingeving niet op, want er komt wel weer een nieuw idee.’ Of: ‘Och, dit idee zal ik wel onthouden.’ Of: ‘Als ik het heel bondig opschrijf snap ik het later ook nog wel: Eekhoorntje op lange weg.

Getuige

Maar de makers van al deze boeken, al die mensen in al die verschillende eeuwen, vonden het de moeite waard om die ene tel van inzicht, dat korte perfecte moment waarin alles even samenviel, vast te leggen. Voor zichzelf en voor anderen. Ik vind het ontroerend dat ik getuige mag zijn van een idee dat iemand meer dan vijfhonderd jaar geleden had. De bedenker is er niet meer, een groot deel van zijn wereld met alle vanzelfsprekendheden die daarbij hoorden is ook verdwenen, maar dat ene moment heeft hij voor ons weten te vangen en uitgewerkt. En zo kunnen we een glimp opvangen van de maker en van zijn wereld. Ik schrijf dit in mijn pyjama, om half een ’s nachts. Veel te laat, morgen moet ik vroeg op om weer tussen de boeken te struinen. Maar toen ik mijn tanden stond te poetsen kreeg ik dit idee. Een klein moment van inzicht dat ik geen eekhoorntje op lange weg wilde laten worden. Al moet ik natuurlijk nog maar afwachten of deze column in 2521 nog gelezen wordt.

Katinka Polderman (1981) is cabaretier. Ze woont in Den Bosch met haar man Peter, zonen Bram (5) en Koen (1) en poes Beertje. Haar dagen vult ze met schrijven, tekenen, Lego en boeken. Het liefst dwaalt ze door onbekende Nederlandse provinciesteden en plaatselijke boekhandels.

Nooit meer een column van Katinka missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Investeren in vriendschap

30 oktober 2021 door Zin Reageer

Uit onderzoek blijkt dat een goede vriendschap net zo gezond is voor je lichaam als goed eten en sporten. Vriendschap maakt de hersenen fitter en vrienden helpen bij stress. Deze tips uit het boek Ware vriendschap van Aminatou Sow en Ann Friedman helpen jouw vriendschappen te behouden én te versterken.

Maak tijd vrij

Investeren in een vriendschap kost tijd. Soms is het lastig om individueel met vrienden uit een grote vriendengroep af te spreken. Terwijl een-op-een-gesprekken vaak de beste gesprekken zijn. (Een diepgaand gesprek voer je nou eenmaal niet met tien man tegelijk.) Maak dus écht tijd voor elkaar vrij en nodig die ene vriend(in) eens apart uit.

Wees kwetsbaar

Wie zich kwetsbaar openstelt mag en kan dit ook terugverwachten van de ander. Delen jij en jouw vriend(in) steeds minder met elkaar? Dan kan dat komen doordat je misschien zelf de laatste tijd geslotener bent. Laat meer van jezelf zien en de ander zal dat automatisch ook doen.

Verwachtingsmanagement

Je hebt beste vrienden, goede vrienden en gewoon ‘vrienden’. Omdat je van de ene vriend meer verwacht dan van de ander. Het is fijn voor jullie beiden om deze verwachtingen met elkaar te delen. Dat hoeft niet strikt maar het voorkomt wel scheve gezichten als je weet wat je van elkaar verwacht.

Plannen

Een echte vriendschap bestaat uit fysiek tijd met elkaar doorbrengen. Mocht dit op de een of andere manier steeds niet lukken, dan houdt het snel op. Probeer als dat lukt maandelijks iets te plannen samen. Uit onderzoek is gebleken dat afspreken een positiever effect heeft op de vriendschap dan even telefoneren, mailen of Whatsappen.

Gezamenlijke hobby

Begin samen een nieuwe hobby! Je kunt iets nieuws gaan leren zoals een nieuwe taal, een sport of een muziekinstrument bespelen. Dat is niet alleen goed voor jezelf maar ook voor jullie vriendschapsband. Jullie krijgen de kans om elkaar op een hele andere manier te leren kennen en door samen een nieuwe ervaring aan te gaan, ontstaat een gevoel van saamhorigheid.

Neem het niet voor lief

Neem een vriendschap nooit aan als iets vanzelfsprekends. Vriendschap is niet iets dat er gewoon is maar is juist heel speciaal. Het is belangrijk dat jullie beiden de vriendschap telkens weer nieuw leven inblazen. Blijf initiatief nemen, toon interesse en blijf betrokken. Vergeet niet wat jullie vriendschap zo bijzonder maakt.

Meer tips staan in Zin 12. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Tekst: Linde Verhulst

Iets om over na te denken als je iets koopt

30 oktober 2021 door Zin Reageer

De nieuwste trends op modegebied, de do’s maar ook de absolute don’ts voor ons: modejournalist Liddie Austin (1959) weet er wel raad mee.

Modetentoonstelling

Even de handen omhoog: wie heeft er in de jaren 70 een India-jurk gedragen? Of een Afghaanse jas? Voor mezelf sprekend: ik had wel zo’n jurk maar geen Afghaanse jas. Want die stonk zo als hij nat werd in de regen. Ik kende veel mensen die er wel een hadden. Destijds wisten we nog niet dat we daarmee aan wat je nu culturele toe-eigening noemt deden. In die tijd bestond het woord, waarmee het inpikken van elementen van andere culturen door de dominante westerse cultuur wordt bedoeld, nog niet. In Global Wardrobe, de nieuwe modetentoonstelling in het Kunstmuseum in Den Haag, zie ik dat hippie-chic-ontwerpers zoals Yves Saint Laurent zich in de jaren 60 en 70 naar hartenlust lieten ‘inspireren’ door Oosterse culturen. Dat deden de couturiers in de jaren 20 van de vorige eeuw trouwens ook en in de jaren 90 was het eveneens bal, zie het werk van ontwerpers als Jean-Paul Gaultier en John Galliano.

Kopiëren uit andere culturen

De tijden zijn veranderd. Wat lang gewoon was – in westerse ogen althans – is dat nu niet meer. Het afgelopen decennium wordt het een-op-een kopiëren uit andere culturen problematisch bevonden, zeker als dat zonder bronvermelding gebeurt. Klinkt dat wat beklemmend? Dat is het niet. We bewegen van imitatie en inspiratie naar innovatie, en dat levert spannende dingen op. In de modewereld zetten nu veel jonge ontwerpers in hun werk hun eigen diverse culturele achtergrond op de voorgrond. We zijn al heel lang door modedraden met elkaar verbonden, laat de tentoonstelling zien, maar gelukkig in toenemende mate vanuit gelijkwaardigheid.
Ook Sivan Breemhaar, oprichter van het merk Afriek, kreeg het verwijt dat ze met haar in Afrika gemaakte mode aan culturele toe-eigening deed. “We dachten dat we goed bezig waren,” vertelt ze. “We lieten de kleren in Rwanda maken met stoffen die we daar op de markt vonden en betaalden onze makers goed. Onze items werden niet gekocht omdat mensen de ‘zielige makers’ wilden helpen maar omdat ze mooi werden gevonden. De kritiek was dat we toch een wit beeld van Afrika neerzetten. Bovendien: als een Nederlands merk kun je dit soort kleren maken, terwijl Afrikanen zelf er niet mee wegkomen. Een witte man met een kleurrijk jasje aan tafel van De Wereld Draait Door was cool, maar als een zwarte man ermee naar zijn werk gaat, is het ineens ‘niet-representatief’ en krijgt hij geen promotie.”

Eerlijk samenwerken

Ze nam de kritiek ter harte en Afriek is er beter van geworden. Breemhaar: “Afriek wilde vroeger een ander beeld laten zien van Afrika, nu ligt onze focus op bruggen bouwen. Hoe kunnen we op een eerlijke manier samenwerken? We hebben nu een internationaal, heel divers team. Voorheen lieten we alleen het handwerk in Rwanda doen, nu komt ook het creatieve en intellectuele deel daarvandaan. We beperken ons vooralsnog tot één item, een jurk, waarvan de mooie prints mede zijn ontwikkeld door een Rwandese kunstenares.”
Zo’n Afghaanse jas, kan die anno 2021 eigenlijk nog? “Inspiratie haal je overal vandaan en dat is prima,” zegt Sivan Breemhaar. “Dat is het punt ook niet. Het gaat om de onderliggende ongelijkwaardigheid tussen het westen er de rest van de wereld. Er is niks mis met een Afghaanse jas die door Afghanen voor een goed loon is gemaakt. Als dat niet het geval is, wordt het een probleem. Dat bespreekbaar maken is als het aanstippen van het topje van de ijsberg: een aanleiding om het noodzakelijke gesprek over ongelijkwaardigheid te beginnen. Maar dat mag nooit het eindpunt zijn.” Toch iets om over na te denken als ik deze winter iets koop.

Nooit meer een aflevering van Liddie missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Veelgelezen & -geprezen

29 oktober 2021 door Daniëlle Bronsgeest Reageer

De vlucht (2013) van Jésus Carrasco is met recht een droomdebuut te noemen: zó veelgelezen en -geprezen. Blij zijn wij van Zin dat er nu een nieuwe roman is van de meesters hand: Terug naar huis. Een subtiel en uiterst gevoelig boek noemen wij het. Wat vind jij?

Nu is het zijn beurt

Roman | Juan denkt eindelijk ontsnapt te zijn aan zijn verstikkende thuis waar de tijd lijkt stilgezet. In het groene, bruisende Edinburgh voelt hij zich ver verwijderd van zijn ouderlijk huis in het verzengend hete midden-Spanje. Door die afstand kan hij makkelijk de verontruste telefoontjes over de zorgelijke toestand van zijn vader negeren. Zijn overlijden overvalt hem, hij kan niet anders dan terugkeren. Voor even, zo is het plan, maar daar denkt zijn ziedende zus Isabel anders over. Zij heeft genoeg gezorgd, nu is het zijn beurt om zich over hun dementerende moeder te ontfermen. Een ontnuchterende boodschap voor een zoon die te lang is weggelopen voor zijn verantwoordelijkheden. Onwennig en flink tegensputterend probeert hij met deze onverwachte wending om te gaan. Een subtiele, uiterst gevoelige roman over wroeging, verlangens, nostalgie en volwassen worden. Volgende maand in deze rubriek een interview met de schrijver die wereldwijd indruk maakte met zijn debuut De vlucht.
Jesús Carrasco, Terug naar huis (Meulenhoff, € 21,99)

IJzig koud, altijd nacht

Thriller | Alleen al de locatie spreekt tot de verbeelding; een werkstation in winters Antartica waar het 24 uur per dag nacht is en de temperatuur kan dalen tot -80! Onderweg begrijpt de jonge arts Kate steeds minder waarom ze zich heeft aangemeld. Haar twijfels worden alleen maar groter als ze een vijandige stemming bespeurt en op alarmerende zaken stuit. Als er een dode valt, beseft ze dat een van haar collega’s levensgevaarlijk is. Letterlijk en figuurlijk een ijzingwekkende thriller.
Emma Haughton, Het donker (Luitingh-Sijthoff, € 20,99)

Eindelijk thuis

Roman | Alleenstaande moeder Lorna is heel close met haar puberdochter Ella. Samen vormen ze een hechte maar wel erg kleine familie. Ella’s vragen over vroeger wimpelt Lorna af. Twintig jaar geleden heeft ze voorgoed afscheid genomen van haar ouders, haar broertje en het eiland waar ze is opgegroeid. Het verdriet van haar jeugd is weggestopt maar nooit echt geheeld. Als ze bericht krijgt dat haar ouders zijn overleden, haalt Ella haar over om samen met haar naar het eiland af te reizen. Wat bedoeld was als kort, afsluitend bezoek draait uit op een pijnlijke maar noodzakelijke confrontatie met het verleden en heden. Thuiskomen blijkt Lorna dieper te raken dan ze ooit had gedacht.
Libby Page, Het eiland (Ambo Anthos, € 21,99)

Zoektocht naar geluk

Autobiografie | David werd als Thaise baby te vondeling gelegd en als 2-jarige geadopteerd door een Nederlands stel. De vragen en angsten die hem al jong achtervolgen probeert hij op afstand te houden door zichzelf strikte regels op te leggen. Niet eten is zo’n regel waar hij geen afstand van kan doen. Ontwapenend en pijnlijk eerlijk verslag van een grote, innerlijke worsteling en een zoektocht naar geluk.
David Samwel, Sterk als een leeuw (Boekerij, € 20)

Voer voor je hart

Roman | Voor de 30-jarige Lynette begint de dag wanneer anderen nog slapen. Om kwart over drie gaat haar wekker, vaak wordt ze al eerder wakker gemaakt door haar geestelijk gehandicapte broer van wie ze zielsveel houdt. De zorg komt vooral op haar neer, haar moeder ligt na haar werk steevast apathisch op de bank in hun vervallen, altijd lekkende en onverwarmde huurhuis. Ondanks de treurige omstandigheden houdt Lynette vast aan de Amerikaanse droom; ze studeert s avonds en heeft drie baantjes in de hoop ooit hun huurhuis te kunnen kopen. Als haar moeder die droom ruw in diggelen slaat, raakt Lynette in paniek en gaat roekeloos op zoek naar een oplossing. In een nacht tijd stijgt ze boven zichzelf uit en probeert voldoende geld bij elkaar te sprokkelen. Vlautin heeft de gave om de have nots van de Amerikaanse samenleving een gezicht te geven: de mensen die overleven met voedselbonnen en zich niet kunnen herinneren ooit nieuwe kleren te hebben gekocht. In nauwelijks 200 bladzijden weet hij in rake dialogen en krachtige beelden een realistische wereld te schetsen die je hart breekt en lift tegelijk.
Willy Vlautin, De nacht valt altijd (Meulenhoff, € 21,99)

Tekst: Margriet de Groot

Halloween vieren? Geef ons Sint Maarten maar

29 oktober 2021 door Zin redactie Reageer

Dezer dagen staat alles in het teken van Halloween. Maar eigenlijk is dat natuurlijk een gebruik uit het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Mochten er op de 31ste oktober onverhoopt toch kinderen voor de deur staan die vragen om een snoepje, vraag ze dan 11 dagen later terug te komen.

Sint Maarten

Want op 11 november vieren we wel Sint Maarten. Het feest met lampionnen en natuurlijk het lied ‘Sinte, Sinte Maarten/de Koeien hebben Staarten/De Meisjes hebben rokjes aan/Daar komt Sinte Maarten aan.
En we vieren met Sint Maarten natuurlijk de naamdag van de heilige Maarten die zijn mantel deelde met een bedelaar. Een stuk beter dan de bankmakerij van Halloween.

Voor wie er nog mooie herinneringen aan heeft. Zo ging Sint Maarten vroeger:

Sint Maarten in Amsterdam in 1954 (Beeld: Nationaal Archtief)

Sint Maarten in Haarlem in 1957 (beeld: Nationaal Archief)

In 1959 Sint Maarten in de Zaanstreek (Beeld: Nationaal Archief)

Iets later, in 1980 in Amsterdam-Noord (beeld: Nationaal Archief)

Hoe stel ik mijn man gerust?

28 oktober 2021 door Zin Reageer

De man van Marlène is bang dat hij ziek is. Hoogleraar Klinische Psychologie Willem van der Does (1960) geeft advies.

Angst

Mijn man is hypochonder. Altijd al geweest maar met het ouder worden wordt het erger. Hij is bang dat hij kanker krijgt – of dat hij het al heeft. Zijn huisarts laat één keer per jaar bloedonderzoek doen maar dat zou eigenlijk elke maand moeten om hem een beetje rustig te houden. Ik denk dat de huisarts het onderschat; anderen zien niet hoe gespannen hij vaak is. Daar word ik ook bang van – dat ‘ie van de stress kanker krijgt of een hartinfarct. Zo duur is dat onderzoek niet. Heeft een second opinion zin, over hoe vaak hij onderzocht moet worden?
Marlène

Beste Marlène

Die jaarlijkse check-up houdt de angst misschien juist wel in stand. De dagen erna is hij even gerustgesteld maar in de weken ervoor is de stress pas echt hoog. Maandelijks onderzoek gaat hetzelfde patroon opleveren: even gerustgesteld, maar ja, ‘ze kunnen ook iets gemist hebben’. Dat leidt tot twijfel en stress. En stress leidt tot klachten, pijntjes bijvoorbeeld, die tot nog meer stress leiden want is het geen kanker? Enzovoort. Antidepressiva kunnen in dit geval helpen, ook als er geen depressie is. Cognitieve gedragstherapie is minstens zo effectief en heeft minder kans op bijwerkingen. Dus ik adviseer je man om dat te proberen. Zo’n toen tot vijftien sessies zou behoorlijk verbetering moeten brengen, misschien komt hij er wel helemaal vanaf. Zelfhulpboeken en websites zijn er ook, zou hij ook kunnen proberen. Meestal is enige begeleiding nodig, dus geef het niet op als zelfhulp niet werkt.

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Marléne? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 12. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.

Heb jij dit weekend al plannen?

28 oktober 2021 door Zin Reageer

Met een van de grote drama’s van Hugo Claus, grasduinen tussen 151.00 kunstobjecten, 100 zwart-wit beelden en meer leuks zit jij er dit weekend warmpjes bij.

100x zwart-wit

Hij is een liefhebber van de straatfotografie van Arlene Gottfried (1950-2017). Maar ook Man Ray, Robert Mapplethorpe en Diana Arbus behoren tot zijn favorieten. Het Cobra Museum voor Moderne Kunst in Amstelveen brengt 100 zwart-wit beelden bijeen uit de collectie van de Libanees-Mexicaanse fotograaf Pedro Slim. De documentaire fotoserie Clandestien toont de veelzijdigheid van het menselijk lichaam. Tot 28 maart. Cobra-museum.nl

Late erkenning

Bijna 13.000 KNIL-militairen en hun familie kwamen in 1951 naar Nederland. Zij die ons leger bijstonden in Nederlands-Indië, hoopten op een warme ontvangst en snelle terugkeer naar een eigen staat. Het tegendeel was waar. Zeventig jaar na dato erkent de regering dit Molukse leed. Als eerbetoon is er nu de expositie In twee werelden – Molukkers in Nederland met krachtige foto’s van Ed Leatemia. De zes containers, waarin de vergeten historie voelbaar wordt, reizen drie jaar door ons land. Reizendetentoonstelling.nl

Liefde & vergeving

Toneelgroep Maastricht brengt een van de grote drama’s van Hugo Claus terug in het theater. Vrijdag, het stuk uit 1969 dat elf jaar later werd verfilmd, gaat over een man die is veroordeeld wegens ontucht met zijn dochter. Als hij uit de cel komt, is zijn vrouw bevallen van de buurman, zijn beste vriend. De hoofdrollen in deze onvervalste Claus over liefde en vergeving zijn voor Fedja van Huêt en Anniek Pheifer. In de theaters tot 19 december. Toneelgroepmaastricht.nl

Cuyp-rage

Zijn naam herinnert vooral aan de Amsterdamse dagmarkt die naar hem is vernoemd. Lang was Albert Cuyp buiten geboortestad Dordrecht vrijwel onbekend. De ‘Cuyp-rage’ die vijftig jaar na zijn dood in 1691 ontstond, met dank aan de Britse aristocratie, vestigde de roem van de landschapsschilder voorgoed. Het Dordrechts Museum exposeert tientallen vooral Engelse bruiklenen, waarvan twee beschikbaar gesteld door koningin Elizabeth II. Tot 6 maart. Dordrechtsmuseum.nl

Make-overs

Wat komt er kijken bij restauraties van oude meesters? Het restauratieatelier op de zolder van het Mauritshuis in Den Haag bestaat 25 jaar. Met de interactieve expositie Facelifts & make-overs geeft het museum een kijkje in de keuken. We zien de werken van Rembrandt, Vermeer, Hals, Steen, De Hooch en Key ‘voor’ en ‘na’ een schoonheidsbehandeling.
Tot 10 januari. Mauritshuis.nl

Lekker struinen

Het depot van Boijmans Van Beuningen opent op 6 november de deuren voor publiek. Hier worden geen tentoonstellingen gemaakt, maar kun je grasduinen tussen 151.00 kunstobjecten. Ook kun je meekijken met bijvoorbeeld conservering en restauratie. Goed dus voor een dagje flink struinen. Boijmans.nl/depot

Ode aan oma

Wensley Piqué begeleidde de laatste levensfase van zijn oma in Paramaribo. In Granm’ma is zij de (prachtig gemaakte!) pop in zijn poppenspel waarmee hij een ode aan haar brengt. Liefdevol bespeelt hij haar, helpt haar uit bed, zet haar aan tafel, laat haar dansen op de platenspeler en bladeren door de foto’s in het vergeelde fotoalbum. Een ingetogen voorstelling over ouder worden, levensenergie en hoop. O.a. 11 november in Drachten en 7 december in Helmond. Rosestories.nl

Win de nieuwe thriller van Simone van der Vlugt!

27 oktober 2021 door Barbara Ruijgrok Reageer

Heb je het al gehoord? Op 2 november verschijnt, na 5 jaar, een nieuwe thriller van Simone van der Vlugt. Na haar roman De Kaasfabriek, een boeiende geschiedenis van twee sterke, vooruitstrevende vrouwen was het tijd voor een spannend verhaal. En hiervoor was de vriendin van haar dochter, een voormalige Jehova getuigen, een inspiratiebron.

De zonde waard

Het verhaal De zonde waard begint met een vastgebonden meisje op de achterbank van de auto. Ze lijkt te slapen, maar er is iets vreemds aan haar houding. Iets onnatuurlijks. Het portier staat open. Er gaat een schok door Ella heen als ze ziet dat de polsen van het meisje vastgebonden zijn. Ze weet wie dit kind is: Demi Hulshof, vijf jaar oud.
Het terugvinden van de vermiste Demi vormt het startschot van een adembenemend kat-en-muisspel tussen een bende ontvoerders, de politie en een jonge vrouw die worstelt met haar verleden. Ze heeft gebroken met de Jehova’s getuigen en daardoor met al haar vrienden en familieleden. Hoever wil je gaan om trouw te blijven aan jezelf en om anderen te beschermen?

Een leesfragment & win

Neem alvast een voorproefje en bekijk hier een leesfragment. Smaakt dat naar meer? Wij geven thrillers weg! Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen. Simone van der Vlugt (1966) is een van Nederlands grootste schrijvers van thrillers, jeugdboeken en historische romans. Haar eerste thriller, De reünie was direct een groot succes. Van haar boeken zijn in Nederland ruim drie miljoen exemplaren verkocht.

Is jouw tuin al winterklaar?

27 oktober 2021 door Barbara Ruijgrok Reageer

Jeuken je groene vingers al om de tuin winterklaar te krijgen? Tien tips wat te doen, en vooral ook: wat te laten.

Gazon

Maai het gras zolang dit nog groeit, meestal tot eind oktober/begin november. Hou de laatste keer een lengte aan van 3 à 4 cm. Spit daarna de bodem om en bestrooi met plantaardecompost of najaarsmest. Sneeuw? Je kunt deze het beste laten liggen. Het gazon heeft rust nodig als het is bevroren.

Afval

Versnipper de bladeren op het gras tijdens het maaien, dan worden ze sneller omgezet in compost. Laat bladeren in de borders gewoon liggen voor een warm winterdek en onkruidwerende laag. Ruim ook niet álle plantresten op; deze zijn prima voeding voor bodem en planten. En ook nuttige dieren (zoals regenwormen) kunnen deze voedingsbron goed gebruiken.

Gereedschap

Wikkel plantenbakken en -potten in folie of zet ze binnen om te voorkomen dat ze barsten. Zet ook het tinnen en zinken tuingereedschap binnen en vet ze in om roesten te voorkomen. Vergeet ook niet de tuinslang op te bergen en de buitenkraan af te sluiten. Tap deze met een vorstventiel af en blaas daarmee de tuinslang leeg.

Bescherming

Bind jute, met daartussen stro en droog blad, om planten heen die niet winterhard zijn. Zo bescherm je ze tegen de vorst. Aardig is ook om voor een plantensteun of stellage te zorgen voor planten die de hoogte in groeien. Door rijp of sneeuw op de uitgedroogde takken worden die topzwaar, en breken af.

Snoeien

Sommige struiken en bomen moeten nu worden gesnoeid, zoals berken, esdoorns, kiwi, druif en walnoot. Laat in het voorjaar bloeiende struiken, zoals de forsythia, met rust. Snoei liever niet bij vorst of vochtig weer. Haal uitgebloeide bloemen weg en knip afstervende stengels af, maar laat de rest zitten als bescherming tegen vorst.

Vogels

Ook onze gevederde vrienden krijgen graag aandacht. Hang gaas over de drinkbankjes – zo kunnen vogels wel drinken, maar er niet in vallen (anders bevriezen hun vleugels). Hang vogelhuisjes op een veilige plek, tijdens de koudste dagen kan daarin beschutting worden gezocht. Ook vetbollen waarderen vogels meestal zeer.

Vorstbestendig

Er zijn winterharde planten die het koude seizoen prima doorstaan, onder meer (steen)anjers, tijgerklokjes en tuingeranium. Half-winterharde planten, zoals de vlinderstruik en de veronica, bescherm je door ze bijvoorbeeld in te pakken met jute.

Vijver

Verwijder bladeren en afgestorven planten uit de vijver om de vorming van giftige gassen te voorkomen. Dek vervolgens de vijver af zodat er niet opnieuw bladeren in dwarrelen. Een ijsvrijhouder met luchtpomp laat niet alleen gassen ontsnappen, maar geeft ook de vissen lucht.

Beplanten

Plant voorjaarsbloeiende bollen liefst vóór de eerste vorst, ongeveer tot de eerste week van december. Denk aan narcissen, krokussen, tulpen, sneeuwklokjes en hyacinten. Jonge fruitbomen kun je het beste half november planten. Plant zomerbloeiende bollen als dahlia’s, anemonen en begonia’s pas in het voorjaar (bij voorkeur na de laatste nachtvorst, meestal in mei).

Win een Bolletje B(l)ij

Om onze lezers een handje te helpen met het bollen planten maak je kans op Bolletje B(l)ij, een mix van 50 bloembollen die vlinders en bijen aantrekken. Deze duurzaam geteelde bloembollen komen in een leuke cadeauverpakking. Dit is een initiatief van Vergroen je leven hun missie is om groen letterlijk dichter bij mensen te brengen. Laat hieronder een reactie achter en maak kans op fleurige bollen, winnaars hebben inmiddels bericht gekregen.

Deze nieuwe trend moet je proeven: pannenkoekensushi

26 oktober 2021 door Barbara Ruijgrok Reageer

Sushi van pannenkoeken dook een paar jaar geleden voor het eerst op bij het restaurant Jessy Juice in Libanon. Sindsdien kent het gerecht fans van over de hele wereld. De zeewiervellen worden ingeruild voor pannenkoeken en de vulling mag je helemaal zelf bedenken. Wat dacht je van fruit, chocolade, snoep, nootjes, koek of toch rijst? De kunst is vervolgens om de rolletjes mooi te snijden en dan te presenteren. Leuk als je een feestje hebt, weer eens iets anders dan taart. Hieronder wat inspirerende sushipannenkoekjes en zo maak je ze zelf.

Sushi met nutella

https://www.instagram.com/p/B7b9ECgBvDi/

Fruitfeestje

https://www.instagram.com/p/COIYiXQJXyh/

Met zalm

https://www.instagram.com/p/CLjFmvYBU0r/

Net een bonbon

https://www.instagram.com/p/CJLXKvTDvH1/

Een Italiaanse versie

https://www.instagram.com/p/B25oIYcoKSC/

Met banaan

https://www.instagram.com/p/BieEp0GBobQ/

‘Het nieuws van onze geboorte werd gezien als een 1 aprilgrap’

26 oktober 2021 door Zin Reageer

De een is klein en tenger, de ander groot en fors. Als twee-eiige tweeling van verschillende geslachten lijken Tineke en Harry uiterlijk al weinig op elkaar, maar ook hun karakters zijn behoorlijk verschillend. Toch voelen ze zich intens met elkaar verbonden. Zó verbonden dat ze hun tweelingband hebben bezegeld met een tattoo.

Twee hartjes, één hoofdje

Harry: “We zijn op 1 april geboren, geen grap, maar onze moeder wist het niet. De dokter had bij een controle wel gezegd dat het leek alsof hij twee hartjes hoorde, maar dat hij maar één hoofdje voelde.”
Tineke: “Die dokter vertelde uiteindelijk een week voor de geboorte aan onze vader dat hij óf twee kinderen zou krijgen óf een zwaar gehandicapt kind. Onze vader was een nogal introverte man en heeft het alleen aan zijn ouders verteld. Onze moeder wist bij de bevalling dus nog van niets!”
Harry: “Onze komst zorgde wel voor een hoop consternatie in de familie. Toevallig zat de hele familie bij elkaar in het huis van een oom en tante, omdat die dag de oma van onze moeder begraven zou worden. Toen mijn ouders de familie per telefoon het blije nieuws vertelden dat er twee baby’s waren geboren, reageerde die verstoord. Want hoe konden ze nou zo’n flauwe 1 aprilgrap uithalen op de begraafdag van opoe! Het kostte mijn vader echt even tijd om duidelijk te maken dat er van een grap geen sprake was. Toen waren ze wel blij.”
Tineke: “Onze moeder vond het helemaal geweldig, twee baby’s, ruim vijf jaar na hun eerste zoon. Ze behandelde ons ook echt als een tweeling: hetzelfde bedje, dezelfde kleding. Ze maakte die kleding zelf: voor Harry een pofbroekje en voor mij een jurkje uit dezelfde stof. En zo gingen we dan uit wandelen door het dorp. Ze waren apetrots op ons! We leken toen al niet op elkaar, Harry was al groter en forser, maar die kleding benadrukte het en we werden door de buurt echt als tweeling gezien.”

Maanden niet samen

Harry: “De eerste vorm van afgescheidenheid heb ik ervaren toen we in de tweede klas zaten. Ik werd ziek en moest naar het ziekenhuis. Ik lag op de kinderafdeling op de zevende verdieping en er mocht daar geen bezoek van kinderen komen, alleen ouders waren welkom. Dus ik mocht mijn zusje niet zien, een paar maanden lang! De zuster tilde me dan op en zette me voor het raam. Met mijn neus platgedrukt tegen het glas kon ik dan naar mijn zusje zwaaien, zeven verdiepingen lager.”
Tineke: “Het was echt verschrikkelijk, ook voor mij. We sliepen destijds in een stapelbed en wisselden elke week van onder naar boven. Nu lag ik daar helemaal alleen. Ik miste Harry zo ontzettend.”
Harry: “Toen ik uiteindelijk terugkwam op school, had ik zo’n achterstand opgelopen dat ik de tweede klas moest overdoen, terwijl Tineke overging naar de derde. Werden we weer uit elkaar gehaald. Dat was heb ik echt als traumatisch ervaren.”

Zin in meer?

We hebben nagenoeg op dezelfde plek een ongeluk gehad met de auto. Zij ging over de kop en ik tegen een boom. Apart, toch? Lees het hele interview met Harry en Tineke in Zin 12. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst: Calista van Amerongen. Beeld: Hester Doove

Van de werken van Botero ga je spontaan glimlachen

25 oktober 2021 door Zin Reageer

Het Waalse Mons groeide van industriestad uit tot culturele hotspot. Deze herfst barst het er van de muziek, dans en animatie. Met ook een tentoonstelling van het (vooral) vrolijke werk van Fernando Botero.

Glimlach

Zomaar drie schilderijen: Een stel bisschoppen ligt als appels op elkaar. De paus is in zijn gewaad aan het badderen, terwijl een bisschop als klein roze ventje klaarstaat met een handdoek. Uit een enorme peer kruipt een klein wormpje naar buiten. Van de kunstwerken van Fernando Botero (1932) krijg je spontaan een glimlach op het gezicht. En dat is precies de bedoeling, legt museumgids Colette Thiange (1956) uit. “Botero speelt veel met vervorming. Hij wil dat we van de kleuren en vormen genieten. Hij heeft wel eens gezegd dat zijn schilderijen af zijn als ze eetbaar worden.”

Trekpleister

Tijdens de tentoonstelling Fernando Botero: Voorbij de vormen in BAM (Beaux-Arts Mons) valt op dat Botero al van jongs af aan viel voor gezwollen vormen. De Colombiaan reisde de hele wereld over en plukte overal iets vandaan, van de volkskunst in zijn eigen land tot de Italiaanse renaissance en het abstract impressionisme in de VS. Zijn kunstwerken vormen een trekpleister voor de Kunst- en Cultuurbiënnale, die tot 12 december in het Waalse Mons (Bergen op zijn Vlaams) woedt. De voormalige industriestad ontpopte zich door de jaren heen tot een culturele broedplaats, en was in 2015 zelfs culturele hoofdstad van Europa. Op bijna iedere hoek zie je street art, van metershoge muurschilderingen tot beschilderde kasseien op de weg. Wie over de Grand Place (het centrale plein) loopt, wordt alvast geprikkeld om naar de tentoonstelling te komen. Naast het historische plein vol terrasjes staat een enorm bronzen standbeeld van Botero: een naakte dame op een paard. De lijven zijn volumineus, het paardenhoofd lijkt geslonken. Voorbijgangers grinniken, gaan met hun tassen vol koopwaar op de rand zitten en maken selfies.

Stad in beweging

Gevoel voor humor heeft de kunstenaar wel. Hij besloot niet alleen bisschoppen als vruchten te behandelen, maar maakte ook parodieën op beroemde schilderijen van onder meer Rafaël en Van Gogh, die juist in deze streek voor een leven als kunstenaar koos (tip: Huis Van Gogh in Cuesmes). Zelfs gewelddadige scènes laat hij vertederend overkomen. “Botero ziet kunst als een streling en wil alles liever en zachter maken,” vertelt gids Thiange. Een stel dansers kun je tijdens de biënnale ineens ergens in een park of op het plein treffen. Of in een van de vele theaters, gehuisvest in de oude manege van een militaire kazerne, of een voormalige school. Alleen het decor is al fascinerend. En het publiek: jong, oud, multicultureel. De sfeer in Mons doet wat aan Rotterdam denken, maar dan met een Belgisch tintje. Een stad die voortdurend in beweging is, en waar nog veel meer staat te gebeuren. Dat vóel je.

Ontdek het zelf

De Kunst- en Cultuurbiënnale duurt tot 12 december 2021. Muziek-, dans- en animatie-voorstellingen zijn er tijdens de Nacht van de Mysteriën (29-31 oktober) en Nacht van de digitale kunsten (20-28 november). De tentoonstelling Fernando Botero: Voorbij de vormen duurt tot 30 januari 2022. Meer informatie: Visitmons.nl
Meer Mons? Lees Zin 1, vanaf 9 december in de winkel

Tekst en beeld: Jessica de Korte

‘In een goede roman herkent elke lezer zichzelf of iemand uit zijn omgeving’

25 oktober 2021 door Daniëlle Bronsgeest 1 Reactie

Er is ook nog een leven buiten de werkkamer. Daarom duurde het zeven jaar voordat Academica Literatuurprijswinnaar Ricus van de Coevering (1974) met zijn nieuwe roman ‘De hooier’ kwam. Een verhaal over de 19-jarige Timo die heel hard probeert iets van het leven te maken. Iets moois, of goeds.

Een belangrijk personage in De hooier is boer Horssen, die met een hooier achter zijn tractor het gemaaide gras omkeert zodat het sneller droogt. Timo gaat bij hem werken. Hoe zou je hun relatie omschrijven?

“Timo hoopt op een bijbaantje zodat hij zijn toekomstige studie kan bekostigen. Tegelijkertijd sluimert er een gevoel van wraak, want vijf jaar geleden sloeg Horssen Timo’s broer een blauw oog en dat is nooit vergolden. Maar gaandeweg het verhaal blijken Horssen en Timo onverwacht iets heel belangrijks gemeenschappelijk te hebben, waarna er een omslag plaatsvindt.”

In hoeverre herken jij jezelf in Timo?

“In een goede roman herkent elke lezer zichzelf of iemand uit zijn omgeving omdat literatuur laat zien hoe wij mensen kunnen handelen of denken in een bepaalde situatie. Ik herken mezelf in Timo; een 19-jarige jongen die wil gaan studeren en daar zowel naar uitkijkt als tegenop ziet. Temeer omdat hij zijn moeder alleen zal achterlaten. Dat is deels autobiografisch, ik ben de jongste in een gezin met drie kinderen en toen ik op kamers ging, bleven mijn ouders achter. Maar zij hadden elkaar, Timo’s moeder heeft niemand meer. De liefdevolle relatie tussen Timo en zijn moeder is deels autobiografisch, zoals ook het thema rouw. Wie heeft daar nooit mee te maken gehad, het verwerken van een immens verdriet en de kracht vinden om door te gaan?”

Wat heb je met deze roman beoogd? Wat wil je de lezer meegeven?

“Een bakker beoogt iets, de Executive Vice President van een grootbank beoogt iets, een fietsenmaker, een leraar voor de klas, allemaal kunnen ze onder woorden brengen wat ze met hun werk beogen, welke doelen ze willen bereiken. Maar een kunstenaar is anders. Een roman is autonoom en trekt zich weinig van de buitenwereld aan. De buitenwereld beoogt van alles met kunst, wil het groter of kleiner maken dan het is, wil er geld aan verdienen, wil het geëngageerd doen lijken, er goede sier mee maken of het vernietigen, er betekenis aan geven of er lessen uit trekken. De kunstenaar vindt het allemaal prima en gaat verder met zijn volgende project.”

Je vorige boek verscheen zeven jaar geleden. Was er een reden voor dat De hooier relatief lang op zich liet wachten?

“Bij veel boeken die ik lees, denk ik: beste schrijver, probeer het volgende keer eens in honderd pagina’s minder. Ik moet vaak denken aan de Franse wiskundige en filosoof Blaise Pascal die een brief aan zijn zus begon met de woorden: Deze brief is nogal lang uitgevallen omdat ik geen tijd had om hem korter te maken. Bondig, helder en precies zijn kost denktijd. Maar, eerlijk is eerlijk, het leven buiten de werkkamer is ook de moeite waard. Zo verhuisde ik na twintig mooie jaren van Amsterdam naar Arnhem, naar een huis uit 1913 waar heel wat aan moest gebeuren. En de nieuwe omgeving verkennen kostte ook tijd. Dan heb ik nog een fantastische zoon van 10 met wie ik liefst veel uren doorbreng, en wil ik óók nog een paar keer per week sporten en mediteren en tuinieren en…”

Alweer een nieuw (schrijf)project op stapel?

“Twee projecten. Een volgende roman waar ik tegelijkertijd met De hooier een contract voor tekende bij uitgeverij Atlas Contact, en een boek in opdracht van een vriendin, een zwarte zakenvrouw, Executive Vice President bij een Amerikaanse grootbank, met een prachtig familieverhaal. Maar eerst even bijkomen van De hooier.”

Over het boek & win

De hooier gaat over Timo, wonend in het dorpje Angelren in het oosten van het land en op het punt van slagen voor zijn vwo-diploma. Terwijl hij gespannen wacht op het telefoontje met de uitslag, overdenkt hij zijn jeugd en toekomst. Vijf jaar geleden overleed zijn oudere broer Ruben bij een ongeluk. Ruben had een verstandelijke beperking en zorgde voor onrust binnen het gezin. Timo’s vader vluchtte naar zee, zijn moeder zocht verlossing in religie. Timo zelf twijfelt tussen studeren en een tussenjaar. Hij droomt van de volmaakte mens en een ontmoeting met een lotgenoot doet hem inzien welke keuze hij moet maken. Wij verloten 5 exemplaren! Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen. (De hooier, Atlas Contact, € 19,99)

‘Het mooiste in je leven gebeurt altijd samen’

24 oktober 2021 door Zin Reageer

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader.

Niet hechten

Samenzijn. Ik heb het moeten leren en ik leer het nog steeds. Het leek of ik in de wieg was gelegd als eenzaat. Mijn moeder betreurde dat later. Ze beweerde dat ze mij, toen ik klein was, te lang alleen in de box had laten zitten. Terwijl zij in de juwelierswinkel werkte die zij met mijn vader had opgebouwd. “Het is mijn schuld jongen, dat je zo solitair door het leven gaat,” zei ze. Ik repliceerde: “Mama, zolang ik niet ongelukkig ben, moet jij je geen zorgen maken.” Maar ik begreep wat ze bedoelde. Mijn liefdesleven floreerde alleen maar zolang de achterdeur openstond om te ontsnappen. In Zuid-Afrika noemden ze mij een Kopkluisenaar of een Alleenloper. Ik ging mijn eigen gang maar dat had ook zijn voordelen. Ik zocht avontuur en reisde de hele wereld rond. Ik hechtte mij nooit genoeg om echt samen te stromen.

Waar zijn die ringen?

Maar mijn moeder had een vooruitziende blik. Toen zij en mijn vader besloten te stoppen met de juwelierswinkel omdat de kanker zijn intrede deed, zei ze tegen mijn zus: we moeten wel een set trouwringen voor Stef bewaren voor als hij toch ooit, et cetera. Mijn zus zei: mama, dat gaat nooit gebeuren, geloof me. Maar mama was eigenwijs en ze bewaarde een set ringen – we schrijven het jaar 1988. Precies tien jaar na een heroïsch gevecht moest zij het onderspit delven. Kort voor haar dood riep ze mijn zus en zei: “Dit zijn de trouwringen voor Stef, bewaar ze voor het moment dat hij toch nog besluit zijn leven met iemand te delen.” Weer tien jaar later, in 2008, meldde ik tijdens een familiediner dat ik ging trouwen. Iedereen viel van zijn stoel, mijn zus raakte lichtelijk in paniek: waar had ze die verduivelde ringen gelaten?

Angst voor het leven

Maar opeens kwamen ze tevoorschijn en bleek de ring voor mijn toekomstige vrouw naadloos te passen. Mijn moeder regeerde over het graf heen. Had geduld voorbij de dood. Was ook degene die ongeveer het vleesgeworden ‘samenzijn’ symboliseerde. Jonge meid in de oorlog, van alles meegemaakt en levend met het idee dat het mooiste in je leven altijd samen gebeurt. Een vrouw die voorbij zichzelf kon denken. Die wist dat je jezelf pas echt leert kennen in de ogen van een ander. Ik moest veel aan haar denken aan het begin van deze Coronatijd, waarin samenzijn opeens het gevaar van besmetting met zich meedroeg. Mijn vader had zich netjes aan de regels gehouden als hij nog had geleefd maar voor mijn moeder stond de angst voor de dood gelijk aan de angst voor het leven. De regelgevers hadden aan haar een pittige gehad. Het voorjaar van 2020 werd voor menig gezin een soort verplichte huwelijkstherapie. Wij zaten met ons gezin thuis opgesloten in Kaapstad en dat ging gelukkig goed. We kwamen dichter bij elkaar. Op een avond dacht ik aan mijn moeder en wist: als jij mij niet het ‘samenzijn’ had voorgeleefd, was mijn wereld nu ingestort. Dus als je dit ergens kunt lezen dan moet je weten: Mama, ik lijk steeds meer op jou.

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. Stef is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Samen hebben ze drie kinderen: zoon Kolya (11) en dochters Lorelei (9) en Vonkie (4). Ze wonen afwisselend in Zuid-Afrika en in Vlaanderen. Stef staat op het moment weer in de Nederlandse en Vlaamse theaters.
Nooit meer een column van Stef missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Wakker worden ‘in jugendstil’

23 oktober 2021 door Zin Reageer

Slapen? Kunnen wij van Zin niet vaak én niet gek genoeg. Wij testen Nederlands origineelste slaapplekken. Dit keer wordt artdirector Git Zwetsloot (1958) wakker in een jugendstilpand in eclectische stijl in Roermond.

asda

Daar staan we dan, vol verwachting op een zondagmiddag voor de prachtige monumentale jugendstilgevel van B&B.N10 in hartje Roermond. De deur zwaait open en we zien eigenaren Christel en Carl, breedlachend, die ons bijzonder hartelijk verwelkomen. Ik had ze eerder gezien bij het programma Bed & Breakfast van omroep Max, kreeg toen meteen zin om hier eens te gaan logeren. En nu staan we hier eindelijk! In 2019 hebben Christel en Carl na jaren van verbouwingen het oude statige pand volledig opgeknapt opgeleverd. Christel, die stylist en interieurontwerper is, heeft haar ziel en zaligheid in het ontwerp gelegd. Het uitbundige kleurgebruik en de prachtige gebruikte materialen zijn schitterend. Ik kijk mijn ogen uit. Waar we óók vrolijk van worden, zijn de enthousiaste verhalen en anekdotes van Carl. Wat een gastheer!

Stadswandeling

Na een uitgebreide rondleiding door de B&B bezoeken we ‘s middags de VVV op de markt om wat informatie over de stad te krijgen. Roermond heeft veel meer te bieden dan de beroemde dan wel beruchte Designer Outlet. De stad is rijk aan cultureel erfgoed en sinds 1559 een bisschopsstad. Tijdens een stadswandeling zien we dat het centrum boordevol fraaie historische gebouwen en kerken staat. Enkele zijn ontworpen of beïnvloed door de in Roermond geboren Pierre Cuypers, de architect die we kennen van onder meer het Rijksmuseum en het centraal station in Amsterdam.

Sfeervol Roermond

Na een goede nacht laten wij ons de volgende ochtend in het heerlijke B&B-bed trakteren op een uitgebreid ontbijt. We zijn er vroeg bij om voor de drukte even naar de Designer Outlet te gaan. Ik heb het daar al snel gezien maar laat me toch verleiden tot de aankoop van een blouse. Roermond is echt een prettige stad om eens wat langer te verblijven. Er zijn een aantal sfeervolle pleinen met gezellige horeca, vooral de Markt met het stadhuis en het Munsterplein met de Munsterkerk zijn een bezoekje meer dan waard. Als we voor we Roermond uitrijden de schitterende B&B nog eens passeren, verzuchten we: wát een rijk gevoel heeft die ons gegeven!

B&B.N10, gesitueerd in een rijk gedecoreerd historisch jugendstilpand midden in het centrum van Roermond.

Afbeelding boven: fotograaf Kim Roufs

Skip links

Main navigation