Skip links

De tijd van je leven

header-right

Zin magazine editie 8/9 – 2024
Zin magazine editie 7 – 2024
Zin magazine editie 6 – 2024
Zin magazine editie 4/5 – 2024
Zin magazine editie 3 – 2024

Main navigation

‘We waren voorbestemd om elkaar te ontmoeten’

‘We waren voorbestemd om elkaar te ontmoeten’

door Reageer

Alles achterlaten en emigreren voor de liefde van je leven? Bernadette (gepensioneerd,1949) uit Amerika leerde haar Nederlandse vrouw Marian (accountant, 1961) kennen in Aruba. Wat begon als een mooie vriendschap, ontwikkelde zich tot een prachtige relatie. Niet lang daarna verhuisde Bernadette samen met haar zoon Leandro en Marian naar Nederland, naar Den Haag.

Mooie uitstraling

Bernadette: “De eerste keer dat ik Marian in 1997 ontmoette, dacht ik: wat een leuke vrouw. We waren allebei op een feestje van een gezamenlijke vriend annex collega in Aruba en Marian stapte op mij af.”
Marian: “Ik voelde me direct tot Bernadette aangetrokken. Ze had zo’n mooie uitstraling, ik werd er gewoon nerveus van. Nadat ik genoeg moed had verzameld, sprak ik haar aan. Bernadette vertelde dat ze boeddhist was en dat vond ik erg interessant.”
Bernadette: “Na het feest hielden we contact. We woonden allebei in Aruba voor ons werk – Marian als accountant bij een groot bedrijf en ik als personal assistent in een resort – en zagen elkaar regelmatig bij boeddhistische bijeenkomsten in Bernadettes huis. Zo raakten we bevriend met elkaar.”
Marian: “Mijn moeder was in die periode ongeneeslijk ziek. Omdat Bernadette haar moeder eerder al had verloren, begreep ze waar ik doorheen ging. We spraken er wel eens over. Vijf maanden na onze ontmoeting overleed mijn moeder. Het was verdrietig, maar ik vond een fijne afleiding in Bernadette. Ik merkte dat ik haar steeds leuker begon te vinden. Ik kon alleen niet zo goed peilen wat ze van mij vond.”
Bernadette: “Totdat ze vroeg of ze mij mocht kussen…”

BernadetteTransplantatie

Marian: “Al snel werd het serieus tussen ons. Het jaar daarna besloten we om samen met Bernadettes zoon Leandro – hij was toen 7 – te verhuizen naar Nederland. Mijn werk in Aruba zat erop, dus het was tijd voor een nieuw avontuur. Omdat Bernadette zelf uit Amerika kwam – ze was in Aruba geboren, maar woonde langere tijd in Los Angeles, leek het mij ook leuk om daar te gaan wonen maar jammer genoeg kon ik in Amerika niet zo makkelijk aan het werk. Daarom kozen we voor Nederland.”
Bernadette: “Helaas bleken mijn nieren, een aantal jaren later, nog maar voor twintig procent te werken. Dialyse en een donornier waren mijn enige opties; het was een heel gedoe om een geschikte match te vinden.”
Marian: “Uiteindelijk heb ik Bernadette tot mijn grote opluchting een van mijn nieren kunnen geven. Bernadette wilde er eerst niks van weten – stel dat er later iets met mijn resterende nier zou gebeuren – maar voor mij was het geen punt van discussie. Als ik er de liefde van mijn leven mee kon redden, dan deed ik dat.”
Bernadette: “De transplantatie vond drie jaar geleden plaats en alles ging goed. De artsen staan er nog steeds versteld van hoe goed Marians nier het in mijn lichaam doet.”
Marian: “Het is echt fantastisch. Omdat we allebei nu één nier hebben, zijn we wel meer vatbaar voor bacteriën en infecties – vooral in coronatijd moeten we erg oppassen – maar we genieten volop van het leven samen.”

Zin editie 9 - 2021Zin in meer?

Lees het hele interview in Zin 9 Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online. Hier lees je ook drie extra verhalen van mensen die voor de liefde alles achterlieten.

Productie & tekst: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl

‘Maar,’ sputterde ik, ‘ze rijdt nog zo lekker. En ik hou van haar’

door Reageer

Een nieuwe column van Hanneke Groenteman: ‘Zolang mijn autootje en ik het doen, blijven we bij elkaar.’

Autoliefde

Het mag misschien niet meer in deze tijd, maar ik rijd nog steeds auto. Tegen beter weten in. Milieu, CO2, files, ik weet het. Maar ik doe het toch, ik ben dol op mijn autootje en nogal slecht ter been. Mijn autootje is tweedehands, het is klein, het is betrouwbaar, het is mijn verplaatsbare gemotoriseerde huisje. Ik beweeg me er makkelijk mee van hier naar daar, met of zonder kleinkinderen en vrienden/vriendinnen. Ik voer er de beste gesprekken in, ik luister erin naar de radio of naar mijn favoriete podcasts, naar mijn lievelingsmuziek. Ik maak me erin op, ik zit erin te snoepen en te eten en te drinken. Ze is mijn tweede thuis. Alleen, ze begint tekenen van ouderdom te vertonen.

Ouderdoms kwalen

Toen ik haar kocht glom en blonk ze dat het een lieve lust was. Ze was al een beetje op leeftijd, maar dat zag je niet. De garage had haar een facelift gegeven en overgespoten met superglanzende lak, goed schoongemaakt, ze kon nog jaren mee. Maar ja, zoals dat gaat, de tekenen des ouderdoms kwamen onherroepelijk door de glans heen. Ze kreeg deuken en krassen, hier en daar roestplekken, er vielen af en toe onderdelen af, kleppen sleten, accu’s verzwakten, het hang- en sluitwerk begon gebreken te vertonen. Elke keer weer terug naar de garage, ik kon haar niet missen. En ik wou haar ook niet ruilen voor een jonger exemplaar.

Opknapbeurt

“Tja mevrouw,” zei de monteur laatst, “hij loopt op z’n eindje. Misschien moet u toch overwegen…” “Nee, nog niet,” jammerde ik. “Hij lekt olie mevrouw, kijk maar, zo’n plas op de grond.” “Maar,” sputterde ik, “ze rijdt nog zo lekker. En ik hou van haar.” Enfin, lang verhaal kort: ik zal toch binnen afzienbare tijd afscheid van haar moeten nemen. Een kwestie van kosten en baten en van komen en gaan. En een kwestie van kwaliteit van leven. Maar nog één pittige opknapbeurt, nieuw accu, nieuwe uitlaat, en dan mag ze nog even door. Wat ik maar wil zeggen: ik bén dat autootje.
Ooit glom en blonk ik, maar nu komen de gebreken door de laklaag heen. Ik heb deuken en krassen, mijn kleppen lekken, ik verlies onderdelen, soms helpt een nieuw onderdeel, maar lekkages zijn onvermijdelijk. De dokter zegt: “Mevrouw, we gaan een paar onderdelen vernieuwen. Een nieuwe klep hier, een extra buisje daar, een splinternieuw gewricht, en dan kunt u weer een tijdje mee.” “Maar dokter,” zeg ik, “ik lek ook af en toe behoorlijk.” Nou, daar had de dokter ook wel een nieuw onderdeeltje voor. En zo is het gegaan. Ik kan nog een tijdje mee. En zolang mijn autootje en ik het doen, blijven we bij elkaar. Tot de dood ons scheidt.

Zin editie 9 - 2021Hanneke Groenteman (1939) is programmamaker, journalist en schrijver. In Zin schrijft ze over waar een vrouw in deze levensfase tegenaan loopt. En wat ze daarvan vindt.

Nooit meer een column van Hanneke missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Magische reisfoto’s en -herinneringen

door Reageer

Vanaf 1974 trok Henneke met man en kinderen in de zomer en herfst naar de bergen van Zwitserland en Oostenrijk. Later werden ze door hun kinderen meegevraagd naar Amerika, Namibië en Zuid-Afrika. Het meest genieten ze van de onbekendere plekjes, de rust en stilte van de natuur. Sinds een paar jaar heeft ook Henneke de smaak van het fotograferen te pakken. Meer foto’s en tips van Henneke staan deze maand in Zin en lees je op Columbusmagazine.nl

Sprookje

“Is er iets nóg mooier dan wandelen in de Alpen? Wij dachten van niet, maar toen wij in 2010 letterlijk onze grenzen verlegden, ontdekten we hoe mooi het westen van Amerika is. En wisten we: ja, het kan nóg mooier! Valley of Fire in Nevada is één van onze favoriete parken. De rode rotsen, zeker in het late zonlicht, verklaren het woordje fire wel. Niet alleen rood, maar ook roze rotsen met alle schakeringen daartussen maken dit park tot een sprookje.”
Henneke

Sieraden

“Deze San vrouwen in Namibië verbleven in een speciaal voor toeristen ingericht piepklein dorpje. Zij houden zich bezig met sieraden maken. Hiervoor gebruiken ze de schaal van struisvogeleieren, stukjes van de stekels van het stekelvarken en ander natuurlijk materiaal. Natuurlijk hebben we er een paar gekocht. We kregen een inkijkje in het vroegere leven van de San, met hun aparte ‘klik’ taal vertelden ze over de jacht en over wateropslag in een struisvogelei. Een gids vertaalde het voor ons. Van die kliktaal brachten wij zelf niets terecht.”

Eeuwenoud

“Eén van de charmes van Zwitserland is voor ons de eeuwenoude kerkjes die je hier tegenkomt. Vaak uit de 12de, 13de eeuw. Van binnen zijn ze gedecoreerd met eeuwenoude fresco’s en soms ook bijzondere plafonds. In dit kerkje in Zillis krijg je bij binnenkomst een spiegel mee. Zo kun je het plafond bekijken in de spiegel en voorkom je een stijve nek van het omhoog kijken.”

Klein wild

“Met dank aan onze kinderen kwamen we twee keer in Zuid-Afrika. Natuurlijk is het geweldig om neushoorns, olifanten en ander groot wild te zien, maar voor ons zijn ook de vogels, insecten en andere kleine dieren, alsook bloemen van grote waarde. In Milwane NP (Swaziland) zagen we deze rups van de doodskopvlinder. Die valt onder ‘klein’, maar is met ca. 10 cm grootte toch ook weer een beetje groot wild.”

Big, bigger, biggest

“Las Vegas, je houdt ervan óf je maakt dat je zo snel mogelijk weer weg bent. Wij behoren tot de laatste categorie. De allereerste keer in de VS hebben we er wel anderhalve dag doorgebracht en ons verbaasd over hoe alles hier ‘over the top’ is. We keken onze ogen uit bij al die themahotels. Venetië, Parijs, een Egyptische Pyramide (Luxor, foto), het is er allemaal. Wij namen een ‘gewoon’ hotel, Hotel Trump (!). Nou, noem het maar gewoon: gouden kranen en vanuit de jacuzzi konden we tv kijken want er zat een beeldscherm ín de spiegel.”

Lees meer verhalen van Henneke in Zin 9. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Dit wil je weten over de zon

door Reageer

Zeker: goede zonbescherming is van het grootste belang. Uv-stralen zijn een grote veroorzaker van (meer) rimpels. Smeren wordt dus steeds belangrijker nu we ouder worden. Journalist Ingrid Spelt woont op Waddeneiland Texel. De plek met de meeste zonuren in Nederland. Zij zoekt deze maand uit hoe je je huid gezond houdt en deelt alvast wat belangrijke tips.

11x Dit wil je weten over de zon

• Zonnebrandcrème blijft twaalf maanden goed, gesloten producten minimaal dertig maanden. Niet bewaren op een warme plek.
• Smeer voldoende. Voor je gezicht een halve forse theelepel. Het lichaam heeft ongeveer zes eetlepels nodig.
• Smeer op zonnige dagen om de twee uur, het liefst met factor 30.
• Breng een extra laag aan na het zwemmen, bij transpiratie of als de crème weggeveegd is na bijvoorbeeld het zonnen op een handdoek.
• De zonkracht is tussen 12 en 15 uur het hoogst. Mijd dan de zon.
• Ook in de schaduw of onder een parasol verkleuren of verbranden we. Dus insmeren!
• Tegen de zon beschermen is extra belangrijk als de UV-index, de maat voor zonkracht, 3 of hoger is. In Nederland varieert de zonkracht van 1 in de winter tot maximaal 9 in de zomer.
• Ook als de UV-index lager is dan 3 is het verstandig om te smeren. Dus ook op bewolkte dagen of ‘s winters.
• Een zonnebrandcrème werkt direct. Laat het product wel een kwartiertje drogen om afvegen en minder goede bescherming te voorkomen.
• Alleen een minder goede zonnebrandcrème in huis? Toch smeren. Smeren met een slechter product is altijd nog beter dan je helemaal niet insmeren.
• Met de SkinVision-app weet je binnen 30 seconden of een plekje op de huid verdacht is of niet. Wereldwijd is de app al 3,5 miljoen keer gebruikt.

77.000

Zóveel mensen krijgen jaarlijks de diagnose huidkanker in ons land. Wereldwijd staat Nederland met dat aantal in de top 5 van landen met de meeste huidkankergevallen. De belangrijkste oorzaak van huidkanker is veel en onbeschermd in de zon zijn.
Een basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende en minst gevaarlijke soort huidkanker. Ongeveer 55.000 mensen krijgen er jaarlijks mee te maken. Is eenmaal dit type huidkanker ontdekt, dan loopt u het risico vaker plekjes te krijgen. Vrijwel iedereen geneest er van. Dit type huidkanker komt vooral voor bij vrouwen boven de 60.
14.927 mensen kregen in 2020 de diagnose plaveiselcelcarcinoom, ongeveer 20% van alle huidkanker. Het komt iets vaker bij mannen dan vrouwen voor. 97% van de mensen met deze vorm van huidkanker is ouder dan 50. Deze plekjes kunnen uitzaaien, maar bij vroege ontdekking en behandeling zijn de vooruitzichten gunstig. De overlevingskans na tien jaar is 86%.
Vorig jaar kregen 6787 mensen een melanoom, circa 9% van alle huidkanker, en een agressieve vorm die sneller uitzaait. Het komt nagenoeg even vaak voor bij mannen als vrouwen. 79% van de mensen met een melanoom is ouder dan 50. De overlevingskans na tien jaar is 86%. Een melanoom ontstaat meestal uit een gave huid maar kan ook ontstaan uit een bestaande moedervlek. Zeldzame huidtumoren zijn het merkelcelcarcinoom, huidadnexcarcinoom en dermatofibrosarcoom. In 2019 overleden 133 mensen aan uitgezaaide plaveiselcelcarcinoom en 751 aan een melanoom.
Bron: KWF (Nederlandse Kankerregistratie, CBS)

Lees veel meer over dit onderwerp in Zin 9. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Beeld: Getty Images

Zwart-wit is veelzijdig, makkelijk en altijd chic

door Reageer

De nieuwste trends op modegebied, de do’s maar ook de absolute don’ts voor ons: modejournalist Liddie Austin (1959) weet er wel raad mee.

Een beetje Frans

Later als ik groot ben, ga ik… Pakken dragen. Mantelpakjes. Tweed. Scherp gesneden overhemden. Altijd alles strijken. Inmiddels besef ik heus wel dat dit nooit gaat gebeuren. Als ik het echt wilde, deed ik het allemaal allang. Maar een meisje mag dromen. In mijn ideale leven zou ik er graag een beetje Frans uitzien, maar dat zit er niet in. Waarschijnlijk ging het bij mijn geboorte al mis. Op de vraag hoe je aan stijl komt, antwoordde de legendarische Diana Vreeland: “Het begint ermee dat je moet regelen dat je in Parijs wordt geboren. Daarna gaat alles eigenlijk vanzelf.” Helaas, mijn wieg stond elders, en dus kleed ik me klassiek noch stijlvast, en ben ik wél lui en onhandig met sjaaltjes. Voilá.

Contrast

Zwart gecombineerd met wit, het hardste contrast dat er is, vind ik ook altijd een beetje Frans. Waarschijnlijk omdat het zo bij het handschrift van Coco Chanel hoort. Zij zorgde ervoor dat deze combinatie – die haar heel vertrouwd was dankzij haar jeugd bij de nonnen – terechtkwam in de basisgarderobe van haast iedere vrouw. (Vóór die tijd was de combinatie zwart-wit iets voor als je in de rouw óf een courtisane was.) Chanel was het genie achter het kleine zwarte jurkje, goed voor elke gelegenheid: zij kwam voor vrouwen met de tweekleurige schoenen in wit of beige met zwarte neuzen en hakken. Toen ik een keer een paar vintage Chanel two tone pumps tegenkwam, kon ik de nog steeds kostbare verleiding niet weerstaan. Ik heb er eerlijk gezegd zelden op gelopen maar ik kijk er nog altijd graag naar.

Modebeeld

Op dit moment is er weer veel opvallend zwart-wit in het modebeeld. Zie bijvoorbeeld ook de modefilm Cruella met de Emma’s Stone en Thompson in de hoofdrollen. Hierin worden veel spectaculaire zwart-wit outfits opgevoerd (en heeft Emma S. zelfs een soort Duo Penotti-kapsel!). Waarom zou zwart-wit nu weer populair zijn? Omdat we in zulke gepolariseerde tijden leven? Omdat we bij crises teruggrijpen op de klassiekers? Welnee, zegt Sabine Geurten, die als stijlconsultant, deels ook samen met haar zus Nicole (onder de naam Stijlzussen), particulieren en bedrijven adviseert over stijl en interieur. Ik maak het te ingewikkeld. “Zwart-wit is veelzijdig en makkelijk. Het is altijd chic, zelfs in een joggingbroek en een T-shirtcombinatie. Daarom is het altijd ergens in het modebeeld te vinden, soms wat meer op de achtergrond, dan weer zoals nu meer op de voorgrond.” Zij houdt ervan, haar kast hangt vol met zwart en wit, zegt ze, naast beige en donkerblauw. “Ik heb wel allerlei soorten wit. In de winter kan wit te wit zijn bij de kleur van mijn huid en vaal maken, en is off white beter. Het is een kwestie van goed in de spiegel kijken. Zwart kan ook te hard bij je gezicht staan. Blush, bronzer en lipstick doen dan wonderen.”

Veilige keuze

Zwart-wit is ook een beetje een veilige keuze: je kunt je er nooit een buil aan vallen. Een tikje saai misschien? Geurten: “Het ligt eraan hoe je het combineert. Een zwarte coltrui met een zwarte broek met een paar witte gympen is nooit saai of ouwelijk. Met zwart en wit in verschillende materialen zorg je voor diepte; door middel van accessoires als opvallende oorbellen of kleurrijke armbanden kun je er een persoonlijke draai aan geven. Ook nagellak en lipstick kunnen je uitstraling opvrolijken of verzachten.” Vind je een groot zwart-witcontrast te extreem, dan is er altijd de optie van het zwarte jurkje met een simpele parelketting. Très Chanel, très chic en zelfs voor mislukte Françaises très haalbaar.

Bekijk de shoptips van Liddie in Zin 8. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Een berg lijkt minder hoog als je een vriend naast je hebt

door Reageer

Wist je dat het 30 juli de Internationale Dag van de Vriendschap is? Deze dag werd door de Verenigde Naties in het leven geroepen om het belang van vriendschappen voor de bevordering van de vrede te benadrukken. Daarom hebben we leuke weetjes over vriendschap voor je op een rij gezet.

Huwelijk en familiebanden

Vriendschappen zijn belangrijk, vooral voor vrouwen. Voor mannen zijn familiebanden belangrijker, zo wijst onderzoek van het University College in Londen uit. Wetenschappers onderzochten 6500 Britse 55-plussers. Getrouwd zijn droeg in sterke mate bij aan het welzijn van de mannen in de studie. Met het huwelijk worden de familiebanden namelijk flink aangehaald. Echter, bij de vrouwen was de huwelijkse staat minder goed voor hun gezondheid en welbevinden. Door tijdgebrek na het huwelijk verwaterden namelijk een aantal vriendschappen.

1 tot 5

Bijna de helft van alle Nederlanders heeft 1 tot 5 goede vrienden. 28% heeft 6 tot 10 vrienden, 10% heeft 10 tot 15 vrienden en 7% ziet meer dan 16 mensen als echte vriend.

Schildpad en nijlpaard

Sommige dieren hebben vrienden buiten hun eigen soort. Bij chimpansees, paarden, olifanten, hyena’s en dolfijnen wil dat volgens verschillende studies nog weleens voorkomen. Er is in Kenia zelfs een geval bekend van een stokoude schildpad die bevriend was met een jong nijlpaard.

Intensief dagelijks contact

Werk of studie zijn de beste plekken om nieuwe vrienden te vinden. Het intensieve, dagelijkse contact dat je hebt, kan leiden tot goede vriendschappen. In een onderzoek hiernaar zegt 22% van de mensen dat ze tijdens hun schooltijd de meeste vrienden hebben ontmoet. 19% heeft op de werkvloer nieuwe vrienden gemaakt.

Platonische vriendschap?

Kunnen mannen en vrouwen wel puur platonische vrienden zijn? Psychologe April Bleske van de Universiteit van Wisconsin betwijfelt dat. Uit studie van haar vakgroep onder 88 gemengde vriendenduo’s kwam naar voren dat vooral de mannen het platonische aspect van de vriendschap lastig vonden. Het merendeel van de mannen voelde seksuele aantrekkingskracht voor de ander en overschatte vaak in welke mate dat wederzijds was.

Samen kunnen we het

Een berg lijkt minder hoog als je een vriend naast je hebt. Letterlijk. Een Britse studie wees uit dat deelnemers een berg minder hoog inschatten als ze ’m met een vriend beklommen. Sterker nog: hoe langer de vrienden elkaar kenden, hoe minder steil de helling leek.

50 uur moet je bewust met iemand doorbrengen voordat je hem een vriend kan noemen. Na ongeveer 90 uur is de band nog sterker, maar pas na 200 uur kan je iemand een beste vriend noemen.
Bron: Kansas University

Tekst: Marjolein van Rest 

 

‘De natuur in mijn achtertuin vertoont divagedrag’

door Reageer

Een nieuwe column van cabaretière Katinka Polderman: ‘Monsieur de grasmat wil overvloedig besproeid worden, liefst met water uit Spa of Lourdes’

Eindelijk een tuin

Het lukt maar niet met de tuin. Voordat we in ons rijtjeshuis gingen wonen, een jaar of zes geleden, woonde ik twaalf jaar in een bovenwoning zonder tuin of balkon. Elke lente wanneer anderen vrolijk werden omdat de zon begon te schijnen, steeg bij mij de knorrigheid omdat ik bij lekker weer heel mijn hebben en houwen moest versjouwen naar park, plas of terras. Het volgende huis moest een tuin hebben. Ik dacht dat een tuin in de categorie ‘natuur’ viel. Dat je een keer naar het tuincentrum gaat, de daar aangeschafte planten een leuk plekje geeft in borders, hoekjes en potten en er daarna alleen maar naar hoeft te kijken vanuit een gezellig kleurige hangmat. Dat het een kwestie is van zorgen dat de boel een beetje binnen de perken blijft en dat is dat. De natuur buiten de tuin heeft ons niet nodig, dus waarom zou dat voor de natuur tussen drie schuttingen anders zijn?

Divagedrag

Maar de natuur in mijn achtertuin vertoont divagedrag. Bij de eerste de beste tegenslag geeft mijn grasmat de geest. Monsieur het matje wil overvloedig besproeid worden, waarschijnlijk nog het liefst met water uit Spa of Lourdes met een klein snufje biologische vegan bemesting, maar alleen na zonsondergang op oneven dagen. Ik vergeet dat te doen. Als gras een gezichtje had, zou de grasmat me spriet voor spriet hele dagen verwijtend aankijken. De plantjes die we het ene jaar voor honderden euro’s aanschaffen bij het tuincentrum, zijn het jaar erna nergens meer te bekennen. Ik heb een sterk vermoeden dat ze weglopen, ’s nachts als wij slapen, in colonne met kleine trippelstapjes met hun worteltjes als pootjes. Maar ik kan geen modderspoor ontdekken van de border naar de schutting. Misschien vliegen ze, ik weet het niet, en waarnaartoe dan? Of misschien – het is minder leuk maar wel aannemelijker – zijn ze gewoon gestorven en verschrompeld.

Tuincentrum

De enige plant die jaar na jaar verbeten haar imperium uitbreidt is een geraniumachtig gewasje met roze bloemetjes. Ze overwoekert de kwijnende grasmat en verrijst enthousiast bij de hortensia en zelfs ín potten. Op miraculeuze wijze heeft ze vanuit de achtertuin ook de weg weten te vinden naar de bloempotten naast de voordeur. Met haar wortels onder het huis door en daarna hop de pot in gesprongen, stel ik me zo voor. Gisteren reed ik maar weer naar het tuincentrum, voor graszaad en om plantjes in te slaan ter vervanging van het perkgoed dat ik vorig jaar kocht en dat nu waarschijnlijk in de eeuwige jachtvelden staat te bloeien. Ik ben benieuwd of het wat wordt. En anders zal ik de rest van de zomer, om mijn eigen dorre woestenij te ontvluchten, toch weer heel mijn hebben en houwen moeten versjouwen naar park, plas en terras.

Katinka Polderman (1981) is cabaretier. Ze woont in Den Bosch met haar man Peter, zonen Bram (5) en Koen (0) en poes Beertje. Haar dagen vult ze met schrijven, tekenen, Lego en boeken. Het liefst dwaalt ze door onbekende Nederlandse provinciesteden en plaatselijke boekhandels. 

Nooit meer een column van Katinka missen? Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.

Foto: Brenda van Leeuwen

‘Nina hebben we bewust genderneutraal opgevoed’

door Reageer

Acteur Jaap Spijkers (1958) benadert alles wat hij doet grondig, of het nu gaat om zijn toneelspel, zijn hobby’s of zijn huwelijk. Vaste patronen probeert hij te mijden. Lees het interview nú in Zin.

Jaap SpijkersSamen

“Myranda is slim, geestig, gewoon een lekkere vrouw. We zijn nu 38 jaar samen. We ontmoetten elkaar toen ik voor de eerste keer auditie deed op de Toneelschool Arnhem. We verloren elkaar uit het oog, want ik werd afgewezen. Ik had geen idee van spelen, ik deed maar wat. Ik dacht dat acteren vermakelijk moest zijn. Acrobatisch dingen uitbeelden. Een jaar later werd ik opnieuw afgewezen. Toen heeft zij met een collega een klasje opgericht voor mensen die te goed waren voor het amateurcircuit maar nog niet goed genoeg om op school te komen. Na drie weken cursus eindigden we samen op een matras. We waren 24. Ik voelde een enorme zielsverwantschap met Myranda.”

Op de rails

“Toen ik begin veertig was ben ik drie maanden gaan fietsen in Azië. Ik was net weg bij De Trust. Dat was niet helemaal gegaan zoals ik me dat had voorgesteld. Myranda en ik waren 17 jaar samen en het ging met ons wat minder goed. Ik dacht: waarom heb ik die relatie eigenlijk? We hebben kinderen, maar wat hebben we elkaar nog te vertellen? Ik wil wel verder, maar hoe dan? Op 31 december 2000 vloog ik naar Chang Mai. Van Thailand reed ik door Laos en Cambodja en via Maleisië naar Singapore. 6000 km. In Thailand zijn de wegen aangelegd op olifantenpaden. Dat begon met 16%, 18%. Dan duwde ik mijn fiets met bagage vloekend de berg op. Soms kwam er een vrachtwagen voorbij die met zijn zware last kreunend de berg opklom. Daar ging ik dan aan hangen en liet mezelf naar boven slepen. Het was een eenzame tocht, want niemand sprak Engels. Het was heerlijk om thuis te komen en weer bij Myranda te zijn. Tijdens die reis besefte ik hoe vreselijk belangrijk zij voor mij is. Onmisbaar. Zij daagt me uit, houdt me scherp, stelt vragen en houdt me op de rails. Dat rechte spoor, daar liep ik toen vrij makkelijk vanaf met allerlei middelen. Eens in de zoveel tijd ging ik met alcohol tot het gaatje, om na twee dagen bezopen terug te keren. Als ik nu een hele fles wodka op een avond zou drinken zou ik doodgaan.

Vastbijten en loslaten

“Ons huis hebben we samen ontworpen. We woonden in Amsterdam en werden getriggerd door het idee dat je in Almere een ecologisch huis kon bouwen. De wanden zijn van stro met een laag leemstuc. We hebben een warmtepomp en op het dak willen we zonnepanelen. De tuin is 1800 m². Na ons pensioen gaan we lekker met onze handen in de grond zitten. Myranda klust niet, maar zegt wat ik moet klussen. Het bouwen van dit huis heeft ons weer ontzettend bij elkaar gebracht. Ik heb veel beter leren luisteren. We zijn alle twee stronteigenwijs, ik nog erger dan Myranda. Maar vaak heeft zij gelijk dus ik leer veel. Om dingen los te laten bijvoorbeeld. Als ik me in iets vastbijt moet het ook gebeuren. Ik ben geneigd om zelf een rioleringsbuis te maken terwijl je die gewoon kunt kopen. Dan zegt zij: ‘Waarom zouden we dat in hemelsnaam doen?’”

Jaap SpijkersTweeslachtig

“We kregen Nina toen ik 30 was, maar ik had best op mijn 20ste al kinderen willen hebben. Heerlijk! We noemden haar Nina Victor, want wij dachten dat we een genderneutraal tijdperk ingingen. Het was de tijd van Prince. Wij dachten: het verschil tussen man en vrouw gaat steeds meer vervagen en dat moet ook. De feminiene kant werd te weinig benut. In de macht deden geen vrouwen mee, en je had weinig vrouwelijke kunstenaars die hoog gewaardeerd werden. Ik dacht: laten we maar eens luisteren naar wat er van die andere kant komt. We lieten Nina niet heel bewust met autootjes spelen maar we hebben haar wel zo tweeslachtig mogelijk opgevoed.

Jaap Spijkers

In 1998 studeerde hij af aan de Toneelschool Arnhem waar hij ook zijn vrouw ontmoette, actrice en scenarist Myranda Jongeling. Ze gingen samen spelen bij het Amsterdamse gezelschap De Trust. Spijkers won in 1994 een Gouden Kalf voor zijn rol in de film Duizend rozen en oogstte ook lof voor zijn hoofdrollen in de films De Poolse Bruid (1998), Cloaca (2003) en Taartman (2009). Sinds 2009 is hij vast verbonden aan het Nationale Theater, waarmee hij in 2022 is te zien in de voorstelling Leedvermaak. Dit najaar speelt Spijkers in De Zaak Shell en in The Nether, onder regie van zijn dochter Nina Spijkers. Ook is hij te zien in de BNN/VARA-serie Oogappels. In 2022 krijgt deze succesvolle serie een vierde seizoen.

Zin in meer? Lees het hele interview in Zin 9. Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Zin in Oogappels? Klik hier voor het interview dat wij met Jaaps Oogappels-collega Malou Gorter hadden in Zin.

Tekst: Minou op den Velde. Beeld: Brenda van Leeuwen

‘Zal ik hen de deur wijzen?’

door Reageer

De zoons van Guus kunnen elkaar niet uitstaan. Moet hij ze de deur wijzen? Hij vraagt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does om advies.

Ruzie

Ik ben 70 en heb twee zoons. Het zijn succesvolle mensen maar om onbekende reden met elkaar gebrouilleerd geraakt. Sinds twee jaar komen ze niet meer bij elkaar over de vloer en wisselen ze af op familieaangelegenheden. Niemand die snapt wat er precies aan de hand is en het zijn allebei oesters. Zou het helpen om hen de deur te wijzen tot ze weer praten?
Guus

Beste Guus,

Je levert niet al te veel aanknopingspunten, dus ik kan alleen speculeren. Na enkele jaren leidinggeven heb ik geleerd: achter menig mens met onredelijk gedrag staat een partner. Dat zou de oplossing overigens niet meteen eenvoudiger maken. Je 70ste verjaardag heb je voorbij laten gaan, maar 71 is ook een mooi getal. Nodig ze uit voor je verjaardag – alleen hen – en laat ze weten dat het minste wat ze voor hun oude vader kunnen doen is om één avond per jaar de strijdbijl te begraven. De kans op een doorbraak lijkt me gering maar wie weet krijg je ze aan de praat. Misschien helpt het om te dreigen dat je anders Bert van Leeuwen met een camera op ze afstuurt – het zou mij over de streep trekken als ik dat zou kunnen voorkomen!

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Guus? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 9. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.

De leukste tentoonstellingen van dit moment

door Reageer

Ons land heeft er een nieuw stripmuseum bij! En meer fijne culturele tips.

Lucky

In Noordwijk aan Zee opende stripverzamelaar Arie Korbee zijn Museum of Comic Art. European masters of comic art bevat de originele tekeningen van oude striphelden als Lucky Luke (Morris), Kuifje (Hergé), Robbedoes en Guust Flater (Franquin). Evenals moderne cartoonkunst rond karakteristieke personages als Sigmund (Peter de Wit) en Dirk Jan (Mark Retera).

Cocoonen

Kunstenaar Florentijn Hofman (1977) trok in 2013 in Hongkong acht miljoen bezoekers in een maand tijd met zijn immense badeend Rubber Duck. Na deze installatie volgden meer uitvergrote dieren. Het nieuwste ontwerp van Hofman is het opblaasbare kunstwerk de Stadscocon, dat hij tussen de zuilen van de Sint Janskerk in Schiedam installeerde. Het is 26 meter lang en bijna 10 meter hoog en breed. De cocon is gemaakt van spinnaker zeil. Binnen kunnen de bezoekers tot bezinning komen. Speciaal voor het kunstwerk schreef de kunstenaar samen met een componist een muziekstuk, dat tijdens het bezoek is te horen. Te zien t/m 12 september 2021.
Stedelijkmuseumschiedam.nl

Contrastrijk

Naast de vaste beelden van Charlotte van Pallandt, Mari Andriessen en Eric Claus maakt Beeldenpark De Havixhorst weer ruimte voor een nieuwe expositie. Contrast bestaat uit de robuuste, elegante en transparante sculpturen van Francesca Zijlstra, Guus Hellegers en Loes Heebink. De stijlvolle tuinen van het eeuwenoude landgoed in het Drentse De Wijk, vlakbij ooievaarsstation De Lokkerij, maken deel uit van het groene Reestdal. Tot 21 november.

Dresden – New York

Hij vluchtte in 1933 naar Parijs en bereikte acht jaar later Amerika. De Joodse fotograaf Fred Stein (1909- 1967), geboren in Dresden, vestigde zijn naam in New York. Hier fotografeerde hij vooral in etnische buurten als Little Italy, China Town, Harlem en Brooklyn. Dankzij Fotograaf in ballingschap, in het Joods Historisch Museum in Amsterdam, zien we zijn beroemde portretten, documentairebeelden en straatreportages voor het eerst in Nederland. Tot 8 november.

Foto: Reyer Boxem

Kus in brons

Natasja Bennink verrijkt dit jaar de historische binnenstad van Harderwijk met twaalf bronzen beelden waaronder De Visserskus (foto) op de Vischmarkt. In Natasja Bennink – Solo laat het Stadsmuseum meer innemend werk zien van deze Groningse beeldhouwer. In filmbeelden is ook haar arbeidsproces te volgen. Vanaf het boetseren in het atelier tot de bronsgieterij. T/m 30 augustus.

Foto: Cary Markerink

Rogges geheim

Zijn Tentenproject blijft een blikvanger in de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum. De zes grote canvas tenten van Cornelius Rogge (1932) staan al sinds 1975 in het Veluwse park. Ze lenen zich niet voor een nachtje kamperen want de wigwams hebben geen ingang. Het binnenste blijft volgens Rogge een ‘ondoordringbaar geheim’. Voor Werken uit de collectie haalde het museum zijn Wagen met zwaard en Tafels uit het depot. Tot 1 november.

Zin in meer? Meer tips staan in Zin 9. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Ga een uurtje of wat onderuit met een glas en een goed boek

door Reageer

Heerlijk, zomervakantie! Ga je weg of blijf je toch liever thuis? Het is om het even wat je besluit: de zomer is namelijk dé ideale tijd en omstandigheid voor een uurtje of wat onderuit met een glas en een goed boek. In de tuin, aan het strand of op je balkon! Wij kozen er weer vijf voor je.

Keurig versus Rebels

Zussenbiografie | Waarom kunnen we maar niet genoeg van de Windsors krijgen? Is het de magie van een wereldvreemd imperium dat gek genoeg ook zoveel herkenbare menselijke trekjes heeft? De Britse celeb-biograaf Morton focust zich op de immer correcte, zelden uit haar rol vallende Elizabeth en de geboren actrice en comédienne Margaret. De zussen verschillen van kinds af aan als dag en nacht, net als hun vader en zijn broer en de broers William en Harry. Morton maakt het aannemelijk dat die tegenstelling versterkt wordt door de natuurlijke rivaliteit en het feit dat de een klaargestoomd wordt voor de hoofdrol terwijl de ander genoegen moet nemen met een bijrol. Zou dat een reden zijn waarom Elizabeth voor een groter gezin koos? Hoe dan ook: de eigenzinnige Margaret dreef haar oudere zus regelmatig tot wanhoop. Maar als het eropaan kwam vormden ze een onverzettelijk blok. Deze lekker dikke pil biedt een fascinerende kijk achter de normaal gesproken hermetisch gesloten koninklijke muren.
Andrew Morton, Elizabeth & Margaret (Ambo Anthos, € 24,99)

Royale muze van de Tachtigers

Historische debuutroman | Ze had les van August Rodin en was bevriend met jonge Tachtigers als Breitner, Toorop en Israëls. De rijke beeldhouwer Sara de Swart leefde voor de kunst en was een buitengewoon royale muze voor haar meer armlastige collega’s onder wie de charmante Eduard Karsen die haar aanbad. Een huwelijk met hem zou handig zijn, maar zou ook gelijk staan aan zelfverraad. Sara weet immers dat ze lesbisch is en durft het, eind 19de eeuw, aan om openlijk een relatie met een vrouw te beginnen. Dit tot frustratie van Karsen die een lastercampagne begint die hun vriendenkring wreed splijt. Deze wervelende roman vol boeiende personages en bijzondere decors is op feiten gebaseerd. Het is zeventig jaar geleden dat Sara de Swart na een flamboyant leven redelijk armlastig op Capri overleed.
Brigitte de Swart, Omdat de muze (Ambo Anthos, € 23,99)

Leeftijd doet er niet toe

Roman | Zeventigers Jude, Wendy en Adele zijn al een eeuwigheid vriendinnen, maar na de dood van hun vriendin Sylvie beseffen ze dat juist zij hen verbond. Met z’n drietjes lijkt de vriendschap wankel en op het punt van omvallen. Het komend weekend zal het erop aan komen. Dan gaan ze het zomerhuis van Sylvie opruimen. Iets waar ze alle drie heimelijk tegenop zien. De vrouwen hebben elk zo hun eigen verlangens en demonen. De vraag is of zij die elkaar durven te tonen. Verfrissend dat het vooral gaat om wie ze zijn en waar ze om geven. Hun leeftijd doet er niet toe. Deze vrouwen staan middenin het leven en willen alleen maar meer.
Charlotte Wood, Het weekend (Ambo Anthos, € 21,99)

Jezelf opnieuw uitvinden

Roman | Kun je jezelf uitgummen en opnieuw uitvinden door simpelweg te verhuizen naar een afgelegen gehucht diep op het platteland? De jonge vertaler Nat probeert het in deze schurende, zinderende roman vol misverstanden. Nat heeft iets doms gedaan en iets groots verloren. In haar naïviteit denkt ze een nieuwe start te kunnen maken maar vergeet dat ze niet zonder bagage is. De nieuwe omgeving is anders dan ze als stadse gewend is. Ze is zich niet bewust van haar eigen hardnekkige vooroordelen, voelt zich weerloos tegenover de ruwe botheid van haar ongure huisbaas en heeft geen antenne voor de stilzwijgende mores van het dorp. Haar eenzaamheid en onbeholpenheid sleuren haar mee in haar onafwendbare val.
Sara Mesa, Een liefde (Wereldbibliotheek, € 20)

Meer fijne leestips staan in Zin 9. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Tekst: Margriet de Groot

Grote bestanden verzenden

door 1 Reactie

“Ik stuur je de foto’s wel!” Je hebt het vast weleens meegemaakt: enthousiast zeg je toe om wat foto’s te mailen die in jouw computer of telefoon staan. Maar het mailtje gaat er niet doorheen, omdat de bijlagen te groot zijn. Er zijn verschillende mogelijkheden om jouw bestanden toch makkelijk te versturen.

Te zwaar

Foto’s kunnen te zwaar zijn om te mailen. Hetzelfde geldt voor een liedje of een cd’tje dat je wilt delen met een ander. Je kan de bestanden toevoegen aan je mailtje, maar dat gaat er niet doorheen of komt gelijk terug: te zwaar! Je denkt de oplossing te hebben en verspreidt de foto’s over meerdere mails zodat ze wél te sturen zijn. Hiermee is de ontvanger meestal niet zo blij, omdat bij hem/haar de inbox zo gemakkelijk vol kan raken. Er zijn betere manieren.

Comprimeren

Je kan bestanden comprimeren: ze worden dan omgezet naar een zipbestand waardoor de bestandsgrootte wordt verkleind. Je pakt ze als het ware in. Het zip-bestand kun je wel versturen. De ontvanger hoeft de bestanden alleen maar uit te pakken.

Uploaden & downloaden

Er zijn ook online diensten te gebruiken om zware bijlagen (gratis) te versturen. Je uploadt de bestanden, de ontvanger krijgt er een melding van en downloadt ze. Voorbeelden van dit soort diensten zijn WeTransfer (de bekendste), Drop- Send, Jumpshare en SendAnywhere.

AirDrop

Bij het uitwisselen van bestanden tussen Apple-apparaten kun je de functie AirDrop gebruiken. Je moet dan wel bij elkaar in de buurt zijn, anders werkt deze functie niet. Ook handig om zelf bijlagen over te zetten van bijvoorbeeld de telefoon naar iPad of laptop.

Clouddienst

Ten slotte is het mogelijk om via een clouddienst – denk aan Dropbox, iCloud, OneDrive of Google Drive/Foto’s – bestanden uit te wisselen. Hierbij zijn wel wat meer handelingen nodig dan bij de andere opties, dus houd daar wel rekening mee.

SeniorWeb

Meer weten?

Meer weten over grote bestanden verzenden doen? Lees verder in dit artikel.

‘Nadat ik voor Peter naar Nederland emigreerde, verhuisden we 23 keer’

door Reageer

Alles achterlaten en emigreren voor de liefde van je leven? Eigenlijk zat de Schots/Ierse Joan (creative director, 1957) 42 jaar geleden helemaal niet op een vakantieliefde te wachten. Toch wist de blonde Nederlandse Peter haar hart te veroveren. Voor hem emigreerde ze naar Nederland en na veel (internationale) verhuizingen vond ze uiteindelijk haar rust in het Gelderse Zaltbommel.

Verliefd

Joan: “Het gebeurde in 1977 in het zwembad van ons hotel in Lloret de Mar. Samen met een vriendin was ik net twee dagen voor het eerst alleen op vakantie in Spanje toen ik Peter zag. Een knappe, Hollandse zongebruinde jongen in een witte zwembroek. Hoewel ik niet op een vakantieliefde zat te wachten – ik was 19 en wilde gewoon lekker ontspannen met mijn vriendin – had hij iets onweerstaanbaars.”
Peter: “Dat gevoel had ik ook bij Joan. Ik vond haar echt een stuk.”
Joan: “We praatten wat en spraken af om elkaar die avond om 21 uur in de lobby weer te zien.”
Peter: “Maar toen kwam ze dus niet. Daar zat ik dan, in mijn eentje te wachten. De rest van mijn vriendengroep was al lekker het centrum in, maar ik had er alles voor over om Joan, het mooie Ierse meisje dat uit Schotland kwam, weer te zien.”
Joan: “Ik denk dat ik het een beetje spannend vond allemaal. Mijn vriendin wist ook van niks, want zij had geslapen toen ik Peter in het zwembad ontmoette. Pas rond elven vertelde ik haar over mijn afspraakje. Zij zei meteen dat we naar de lobby moesten gaan om te kijken of Peter er nog zat.”
Peter: “Dat was zo. Ik wilde na een paar uur wachten bijna weggaan, dus ik was blij verrast dat ik Joan alsnog in de lobby trof. Die nacht gingen we met z’n drieën naar een bar. Ik wist meteen dat ik verliefd op was Joan.”
Joan: “Mobiele telefoons waren er toen niet, dus we wisselden contactgegevens uit. Terug van vakantie bezocht ik Peter ruim een maand later in Nederland. Zijn familie ontving me met open armen.”

Verhuizen

Joan: “Omdat Peter al een vaste baan bij de marine had, was het voor mij vanzelfsprekend dat ik bij hem in Nederland ging wonen. Ik was pas net klaar met mijn studie en had nog geen baan.”
Peter: “Na onze bruiloft in 1979 emigreerden we voor mijn werk naar Curaçao. Daar woonden we drie jaar en daarna volgde Aruba, opnieuw Nederland en België. Om de zoveel jaar verhuisden we steeds, in totaal zelfs 23 keer, maar Joan wist van elke plek een gezellig thuis te maken.”
Joan: “Samen kregen we drie kinderen; Justin, Fiona en Wesley – nu 39, 37 en 35 – en naar hen kon ik me soms best schuldig voelen dat we zo vaak van huis wisselden. Niet dat zij het erg vonden. Zolang we met z’n vijven waren, vonden zij alles prima. Ik heb lang het gevoel gehad dat ik zoekende was maar in Zaltbommel voel ik me helemaal thuis. We wonen nu in een mooi, monumentaal pand middenin de stad. Echt een prachtige plek. Toch blijf ik in mijn hart altijd een Schotse Ier.”

Zin editie 9 - 2021Zin in meer?

Lees het hele interview in Zin 9 Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online. Hier lees je ook drie extra verhalen van mensen die voor de liefde alles achterlieten.

Productie & tekst: Renée Brouwer. Beeld: Mark Uyl

Een ode aan vrouwen in de kunstgeschiedenis

door Reageer

Kunsthistoricus Jennifer Higgies Instagram staat in het teken van vrouwen in de kunstgeschiedenis. Haar pagina staat boordevol beeldschoon werk van vrouwelijke kunstenaars, begeleid met een interessant verhaal. Higgie levert hiermee een bijdrage aan de onderbelichting van vrouwelijke kunstenaars.

6 x vrouwenkunst

Hier alvast een klein voorproefje van de Instagrampagina van HIggie met verhalen over onder meer Rita Angus, Marrguerite Gérard en Ottillie W. Roederstein. Benieuwd naar meer materiaal? Bezoek hier de pagina.

Gwen John

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

Lois Mailou Jones

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

Rita Angus

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

Marguerite Gérard

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

Ottillie W. Roederstein

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

Nora Heysen

Vrouwen in de kunst

Zinaida Yevgenyevna Serebriakova

Vrouwen in de kunstgeschiedenis

De populaire film Mi Vida komt op televisie!

door Reageer

De populaire film Mi Vida komt op televisie! De film, met in de hoofdrol Loes Luca gaat over het realiseren van dromen en bekijk je zondag 25 juli.

Mi vida

Het verhaal van Mi vida: Kapster Lou (Loes Luca) koestert een heimelijke droom. Ze zou wel in Spanje willen wonen. Maar de kinderen en kleinkinderen dan? Een cursus Spaans dan maar, in het Spaanse Cádiz. In de gastvrije stad aan zee kan ze haar zorgende rol loslaten en over haar toekomst nadenken. Als Lou’s lerares Andrea haar aanmoedigt om haar dromen serieus te nemen en een kapsalon in Spanje te beginnen, komen Lou’s kinderen in opstand. Op haar leeftijd kan ze toch niet zomaar aan iets nieuws beginnen?! Wij spraken Loes Luca eerder over deze film, een fragment:

In de film speel je niet het standaard pittige type maar een ingetogen vrouw. Hoe past deze rol je?

“As a glove… Laatst zei iemand: ‘Ik dacht dat je meegeschreven had aan de tekst, want het zijn teksten die jij zou kunnen zeggen.’ Dat komt omdat Roos (Ouwehand red) het script speciaal voor mij heeft geschreven.”

VidaIs Lou ook een beetje Loes?

“Nee, helemaal niet. Want ik bén een pittige haaibaai. Maar de onzekerheden die Lou meemaakt ken ik ook wel. Die kent iedereen, denk ik. Ga maar eens naar een ander land waar je niemand kent en probeer maar eens te communiceren in een taal die je niet beheerst. Het is mooi om te zien hoe Lou daar, teruggeworpen op zichzelf, mee omgaat. Tegelijkertijd zie je hoe fijn het is om in een land te zijn waar niemand weet wat voor rugzak je meedraagt. Je moet jezelf opnieuw uitvinden. Mi vida laat de struikelblokken en vraagstukken zien waarmee je te maken krijgt als de kinderen uit huis zijn, de schaapjes op het droge staan en de rest van je leven zich als een onontgonnen land voor je uitstrekt. Wat doe je als je je hele leven voor anderen hebt gezorgd en erachter komt dat je nooit je eigen dromen hebt verwezenlijkt? Wat doe je dan met de rest van je leven? Het zijn levensvragen waar gepensioneerd kapster Lou Welter struikelend een antwoord op probeert te vinden. Meest bevrijdende, ontroerende moment uit de film? Lou die zegt: ‘Ik heb m’n hele leven voor anderen gezorgd, nu wil ik eindelijk eens voor mezelf gaan zorgen.’ Later, tijdens een viewing met publiek, barste het publiek bij die scene spontaan in gejuich uit.

De film gaat over coming of old age: over welke dromen je in je leven nog gaat verwezenlijken. Jij zit zelf ook in die fase. Hoe geef jij daar vorm aan?

“Ik heb ook dromen die ik nog wil verwezenlijken. Dat doe ik ook. Mijn grootste droom is een halfjaar per jaar werken en een halfjaar per jaar reizen. Nu kan dat even niet omdat mijn moeder hulpbehoevend is en ik haar mantelzorger ben. Dus ik kan niet heel lang weg. Maar ik ga zoveel mogelijk op reis. Mijn droom is om komend jaar een paar maanden naar India te gaan. Maar ik ga ook heel graag een weekje naar Parijs of een paar weken naar Lissabon waar vrienden van mij een woning hebben. En mijn kind woont in Engeland, daar ben ik ook graag en veel. Die dromen verwezenlijk ik wél.”

Mi Vida, zondag 25 juli om 20.20 uur op NPO 3

Tekst: Margreet Botter. Beeld: Brenda van Leeuwen

 

Hoera! Je gaat met pensioen

door Reageer

Zolang van gedroomd, over gefantaseerd, plannen voor gemaakt… En dan ineens is het zover: tijd voor jezelf, je gaat met pensioen! Wat is het eerste wat je dan doet (of al deed)? Welke droom maakt(e) je waar?

Pensioen

Misschien ben je al even met pensioen, misschien duurt het nog een tijdje. Hoe dan ook: wij weten zeker dat het je bezighoudt. En dat je precies weet wat de plannen zijn (of destijds waren). Een nieuw begin: eindelijk tijd voor een studie, pianoles, tennis, een zomerhuisje, een B&B, een (grote) reis… Of misschien gewoon even helemaal niks. Rust. Lekker rommelen in je tuin. Een fijn vooruitzicht. Of misschien ziet/zag je er juist een beetje tegenop. Is het moment van jouw pensioen zomaar aan je voorbijgegaan, werkt(e) je stilletjes door. Het kan allemaal.

PensioenVertel het ons

Vertel ons over de dag nadat je met pensioen gaat of ging. Wat jouw plannen ook zijn of waren: wij horen ze graag! Mail ons je anekdotes of ideeën rond dat moment van het pensioen. Voor Zin 11 (verschijnt half september) maken we met de reacties dan een mooi artikel. En springt jouw verhaal er voor ons helemaal uit? Dan win je een boekenpakket t.w.v. ruim € 50!

Meedoen gaat zo

Stuur jouw verhaal (maximaal 150 woorden) vóór maandag 16 augustus 2021 naar redactie@zin.nl o.v.v. Dat ga ik doen. Vermeld ook je naam, geboortejaar en postadres. En stuur een portretfotootje mee. We zijn benieuwd!

Foto boven: Getty Images

Deze films staan hoog op ons kijklijstje…

door Reageer

Vanaf deze week zijn er weer twee fijne nieuwkomers in de bioscoop te zien. Deze films staan hoog op ons kijklijstje…

oldNachtmerrie

De tijd gaat sneller naarmate we ouder worden. Maar wat te doen als je tijdens een tropische vakantie plotseling drastisch veroudert? Deze nachtmerrie wordt waarheid in de thriller Old van M. Night Shyamalan. De Indiaas-Amerikaanse schrijver en regisseur (The sixth sense), heeft een voorkeur voor de huiveringwekkende mix van horror en sciencefiction.

Vader en zoon

In zijn regiedebuut Falling speelt acteur Viggo Mortensen een man die met partner en dochter in hectisch Los Angeles woont, ver van het platteland waar hij opgroeide. Noodgedwongen haalt hij zijn dementerende vader naar de stad. Dan botsen niet alleen heden en verleden, ook de mannen raken in conflict.  Beiden staan ze voor de uitdaging een manier te vinden om elkaar te accepteren en te vergeven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Win ‘De Groene Meisjes: vegan voor iedereen’

door Reageer

Dat vegan koken heel lekker en gezond kan zijn, bewijst Merel Wildschut met het kookboek De Groene Meisjes: vegan voor iedereen. Er staan vijftig recepten in met een duidelijke omschrijving en mooie foto’s. Alles van ontbijtjes, soepen en ovenschotels tot nagerechten, drankjes en de lekkerste tussendoortjes. We delen hieronder alvast een recept én geven het kookboek weg.

Pita’s met oesterzwammenshoarma en knoflooksaus

Als je net als ik een liefhebber van (veel) saus bent, dan is dat eigenlijk al reden genoeg om dit recept te maken. En als je dan toch bezig bent, zou ik je zeker aanraden om de shoarma van oesterzwammen erbij te maken. Ik ben iedere keer weer verbaasd hoe oesterzwammen in een ‘vleesachtig’ product veranderen als je ze marineert en bakt.

Vegan

© Aline Bouma

Recept

Bereiden 15 minuten, Ingrediënten voor 2 porties:
250 g oesterzwammen, in reepjes
1 eetl. olijfolie
1 flinke eetl. shoarmakruiden
2 pita’s
1 kleine rode ui, in dunne ringen
50 g verse bladspinazie
Voor de knoflooksaus
3 eetlepels vegan mayonaise
2 eetlepels ongezoete soja- yoghurt
1 teen knoflook, geraspt
2 theelepels citroensap
5 g verse bieslook, in kleine stukjes geknipt

Wat ga je doen?

1. Marineer eerst de oesterzwammen. Doe de reepjes in een kom, besprenkel met olijfolie en strooi de shoarmakruiden erover. Schep goed door, zodat de kruiden goed verdeeld worden. Zet apart.
2. Roer alle ingrediënten voor de knoflooksaus door elkaar in een kommetje. Zet apart.
3. Bak de pita’s af volgens de aanwijzingen op de verpakking.
4. Verhit 1 eetlepel olijfolie in een koekenpannetje en bak de oesterzwammen samen met de uienringen 5 minuten.
5. Snijd de pita’s doormidden en vul deze met (veel!) saus, bladspinazie en het oesterzwammen-uienmengsel. Vooruit, doe er nog wat extra saus op. Wees nooit te zuinig met saus.

VeganWinnen?

Smaakt dat naar meer? Wij verloten 3 exemplaren van De Groene Meisjes: vegan voor iedereen (Fontaine Uitgevers, €22,99). Laat hieronder een reactie achter om kans te maken. Winnaars krijgen 28 juli bericht per mail.
Meer lekkere vegan recepten staan op de blog van Merel Wildschut:  De Groene Meisjes.